Chapter 27 Sky Pov Papasakay na kami ni Sofia sa sasakyan ng tawagin ako ni Marlon. "Ma'am , ako na po ang magmamaneho sa inyo!" saad nito. "Ay! huwag na men in black. Pero akin na ang susi, ako na ang mag mamaneho," sambit ko dito. "Sigurado kayo, ma'am?" panigurado nitong tanong. "Oo, paki bukas lang ng gate salamat," utos ko dito. "Pasok kana, Sofia," sabi ko dito. "Saan po tayo, Ma'am?" tanong niya sa akin. "Wag mo akong eh po, ilang taon kana ba?" tanong ko. "25, ma'am Sky," sagot naman niya sa akin. "Ay magkasing edad lang pala tayo," tugon ko dito. "Saan 'ho tayo pupunta, ma'am Sky?" tanong ulit niya sa akin. "Punta tayo sa lugar kung saan magandang usapan ang Problema mo, alam ko may problema kang dinadala!" pagpapaliwanag ko dito na kinatahimik nito. 😭 Narito ang inayos kong daloy ng iyong kwento: --- Nagmamaneho kami papunta sana sa simbahan, ngunit nagbago ang isip ko at binaybay namin ang isang kalsadang madalang ang dumadaan. Hindi
Chapter 28 Kent POV Kasalukuyan akong nasa library nang makarinig ako ng ingay mula sa garden. Walang iba kundi sina Asier at Ella. "Tarantado ka pala, eh! Ano bang pakialam mo kung palagi kong hinahawakan si Pussy, ha?" narinig kong galit na sabi ni Ella. "Bakit ba kasi si Pussy ang lagi mong hinahawakan? Pwede naman na iba ang himasin mo," pang-aasar na sagot ni Asier. Napailing na lang ako sa kakulitan ng dalawa. Alam kong may gusto ang kaibigan kong si Asier kay Ella, pero hindi siya makapagtapat kaya dumadaan siya sa asaran. "Eh ano? Gusto mo ikaw ang himasin ko?" mataray na balik ni Ella. "Pwede rin, willing ako," sagot ni Asier, at alam kong naka-ngisi ito habang nagsasalita. "Ulol, maghimas ka na lang mag-isa!" sabay inabot ni Ella kay Asier ang tissue. "Wait, para saan itong tissue, Ella?" nagtatakang tanong ni Asier. "Ipunas mo kung tapos ka na sa paghimas sa sarili mo!" malakas na sagot ni Ella na ikinatawa ng kaibigan ko. Napailing na lang ako habang
Chapter 29 Sky POV Pagkaalis ng asawa ko, agad kong tinignan ang oras—6:15 PM. Dumiretso ako sa kusina para magpaluto ng ulam kay Manang. "Manang, pwede po ba akong magpaluto ng beefsteak?" tanong ko sa kanya. "Pwede naman, iha," sagot niya ng may ngiti. "Pero mamaya na po ako kakain, pag-uwi ni Kent," paliwanag ko. "Ah, ganon ba? Sige, ikaw na lang mag-init mamaya ng pagkain niyo," sabi niya. "Opo, Manang. Pagkatapos niyo pong magluto, kumuha na rin kayo ng para sa inyo. Aakyat muna ako sa silid namin," sabi ko, at nagpasalamat bago umakyat sa kwarto. Pagdating ko sa silid, tinignan ko ulit ang oras—6:30 na. Nagmamadali akong nagbihis ng all-black na kasuotan. Pinanipis ko ang aking buhok at nilagyan ng itim na hairnet, saka sinuot ang itim kong mask. Ganito ang sinusuot ko kapag may mahalaga akong pupuntahan. Sumampa ako sa grills ng bintana, isinara ito mula labas, at maingat na nagbitin. Tumalon ako nang walang ingay, iniwasan ang mga CCTV. Matapos makatawid sa b
Chapter 30 In-activate ko ang spy cam at agad itong tumilapon papunta sa labas. Sinuri ko ang paligid gamit ito at nabilang ko ang anim na CCTV cameras: wala sa kusina, ngunit may isa sa sala at apat sa gate. Sa isa pang scan, napansin ko ang isang maliit na pinto na may CCTV rin. Mukhang doon nila ikinulong ang bihag. Pinapasok ko ang spy cam, at bingo! Tama ang hinala ko. Napangiti ako, ngunit nalungkot din sa nakita ko. Dalawang bata ang magkayakap habang natutulog sa isang maliit na silid. Mahina ang ilaw, may isang bentilador, at walang bantay sa loob. "Kawawa naman," bulong ko sa sarili. Ipinarada ko ang sasakyan sa liblib na lugar at naglakad ng halos isang kilometro. Pagtingin ko sa relo, alas-1:30 na ng madaling araw. Binalikan ko ang spy cam at muling pinagalaw ito, tinandaan ko ang mga posisyon ng mga kalaban. Lima ang nasa gate, sampu ang nasa labas ng kanilang hideout, at anim naman ang nasa sala, mukhang may kasayahan—mga babae ang kasama nila. Pinaikot ko ang ca
Chapter 31 Nakataas ang kilay ko habang nakita ko ang ginawa nila. Sino ba namang hindi mapataas kung makikita mong nakapatong si Aling Nerma sa kandungan ni Mr. Ching habang gumigiling nang mabilis. Natigil laman ito nang nagsalita si Mr. Ching na pa galit. "Shit, disturbo!" wika nito pero Agag ding nanlaki ang mata nang nakitang sino ang nasa loob. "S-sino ka?" tanong niya sa aking. "Hulaan mo, Mr. Ching?" tugong ko dito. "A-agent B-black, a-anong sadya m-mo dito?" tanong ni Mr. Ching, halatang takot na takot. 'Ganyan nga, Mr. Ching. Matakot ka, dahil oras ko nang maningil ng utang na loob,' usal ko sa aking isipan, habang unti-unting lumapit sa kanilang dalawa. "Hello, Mr. Ching. Long time no see. Buti naman at nahulaan mo pa ako," sabi ko sabay ngisi, kahit alam kong hindi niya makikita ang ngiti ko dahil sa suot kong maskara. "Anong sadya mo?" ang lakas pa ng loob magtanong ng matandang ito. Napailing ako sa kano tanong. "Aling Nerma, puntahan mo sila Liza sa
Chapter 32 Napangiti ako sa aking nakikita, nais kong tumawa sa tuwa ngunit pinigilan ko na lamang ito. " Kaya, huli ka!" tanging ko dito, akala n'ya siguro na hindi ko nakita o alam na may dala itong baril. Babarilin sana niya ako pero agad ko iyong naunahan dahilan upang napahiyaw ito sa sakit. "Bang!" Isang putok at agad itong nabitawan ang nabitiwan baril na hawak nito saka napahiyaw ito sa sakit dahil sa tama ng balang galing sa aking baril. 'Ganyan nga, Mr. Ching! Humiyaw ka sa sakit,' tanging sambit ko sa aking isip. "Ahhhhh—," napa-ngiti ako sa aking narinig. "Kulang pa yang sakit na aking ibinigay sayo, Mr. Ching! Wala pa ring katiting na sakit sa lahat na ginawa mo sa akin at kasalanan. Pahihirapan kita paulit-ulit hanggang nakakaawa kang kitilin ang buhay mo," anas ko dito habang nanlilisik ang aking mga mata. "Ikaw kasi, balak mo akong barilin kaya hindi ko napigilan ang aking kamay kaya ko ito nakalabit ang aking laruan," baliw kong sabi sa kanya, habang ma
Chapter 33 Napapikit na lamag ako sa aking nakita, agad kong kinuha ang aking phone upang tumawag ng mga police. "H-hello, please help us!" tanging sambit ko nang mahina. "M-may mga taong masamang pumasok sa aming bahay," dagdag kong sabi. "Miss, anong location mo?" tanong sa kabilang linya. "Santa Cruz Laguna. Sa bayan ni General Hermosa. Please paki bilisan ninyo!" mahina kong sabi. Pagkatapos kong ibigay ang address ay agad kong ibinaba ang tawag saka ako sumilip ulit. Hanggang nakapako ang aking paningin sa aking bunsong kapatid ngayong ay hinang-hina na. Paulit-ulit nila itong ginahasa na parang mga demonyo sa aking paningin. Habang ang aking ama ay nagmamakaawa na wag na nilang galawin ang aking kapatid pero tinawanan na lamang nila ito. "Kung pumayag ka lang sana sa aming gusto, hindi sana mangyari sa anak mo at asawa!" bigkas ni Tito Ching 'no mas magandang tawagin itong demonyong Ching. "Maswerte ka pa nga dahil wala dito ang panganay mong anak, alam mo bang n******
Chapter 34 Hindi ko maiwasang bumalik ang sakit sa aking puso nang magbalik sa aking alaala ang mga nangyari sa aking pamilya. Ang galit at poot na matagal ko nang pinipigil ay muling sumiklab. Wala akong nagawa para iligtas sila mula sa mga hayop na iyon—at ngayon, haharapin ko ang pinuno ng lahat ng ito. "Ngayon, Mr. Ching, natatandaan mo na ba ako?" tanong ko habang dahan-dahan kong tinanggal ang aking itim na maskara. Lumaki ang kanyang mga mata sa takot, halata sa kanyang mukha ang pagkagulat. Napatingin siya sa paligid, naghahanap ng paraan para makatakas, ngunit wala na siyang ligtas. Agad ko siyang pinosasan at itinulak paharap. Tumingin ako sa relo—3:45 na. Tumawag ako kay Agent T. Ilang ring lang at sumagot na siya. "Hello, Agent Black," sagot niya sa kabilang linya. "Maghanda kayo. Pumunta kayo sa address na ibibigay ko. May maliit na pinto malapit sa hardin—katukin niyo iyon ng tatlong beses. Nandoon ang mga biktima," inutos ko. "Copy," mabilis niyang sagot b
Mahal kong mga Tagasubaybay, Isang taos-pusong pasasalamat ang nais kong iparating sa inyong lahat na sumubaybay at nagbigay suporta sa aking kwento. Ang bawat hakbang ng paglalakbay ng mga karakter, ang bawat tagumpay at pagsubok na kanilang hinarap, ay naging mas makulay at puno ng kahulugan dahil sa inyong mga mata at puso na tumutok sa bawat detalye. Hindi ko kayang ipaliwanag kung gaano kahalaga ang bawat mensahe, komento, at mga pag-suporta na inyong ibinigay sa akin. Ang bawat isa sa inyo ay may bahagi sa pagbuo ng kwentong ito—at sa bawat oras na kayo ay naglaan ng panahon upang basahin at subaybayan ang aking pagsulat, naramdaman ko ang inyong mga positibong enerhiya na nagbigay lakas sa akin upang ipagpatuloy ito. Sa kabila ng mga pagsubok, ang inyong suporta ay nagsilbing gabay na hindi ko kayang kalimutan. Sa bawat pahina, sa bawat kabanata, at sa bawat hakbang ng kwento, andiyan kayo bilang mga kasamahan ko sa paglalahad ng isang kwento ng pag-asa, tapang, at pagmamahal
Chapter 113Ngunit habang ang mga pwersang ito ay natapos, ang isang matinding katahimikan ang bumalot. Ang mga kalaban sa likod ng mga operasyon ni Drozdov at Volkov ay natapos na, at sa kanilang pagkawala, nawala rin ang mga panganib na banta sa buhay ng mga triplets at ng iba pang mga inosente. Sa kabila ng mga naiwang sugat at pagkatalo, natapos ang isang malaking yugto ng aming laban. "Agent T, natapos na," sabi ko habang tinitingnan ang mga dokumentong nagpatunay ng kanilang pagkatalo. "Wala na silang magagawa pa. Hindi na nila mababalik ang kanilang imperyo." Ngunit alam ko, sa ilalim ng lahat ng ito, may mga pwersang nanatili pa rin. May mga lihim na operasyon at mga bagong kalaban na nagmamasid, ngunit sa mga susunod na araw, natutunan ko na ang tunay na laban ay hindi palaging nasusukat sa lakas ng kalaban. Ang laban na tinatahak namin ay laban para sa kapayapaan—para sa mga buhay ng mga inosenteng tao na nagdusa. Ang pangalan ko at ng mga kasama ko ay magiging bahagi ng
Chapter 112Habang ang mga pangalan ng Volkov ay naglaho sa mga talaan, ang mga anino ng kanilang imperyo ay patuloy na sumasabay sa mga hangin. Wala kaming magawa kundi maghintay. Isang kakaibang katahimikan ang sumik sa aming operasyon. Walang bagong impormasyon, walang bagong hakbang, at wala ring makikitang kasunod na laban. Ngunit alam ko, hindi sa lahat ng oras ay magtatagal ang katahimikang ito. Isa lamang itong preparasyon bago ang susunod na pagsabog.“Agent T, kailangan natin maghanda,” sabi ko sa kanya isang umaga, habang pinagmamasdan ang mga bagong ulat mula sa aming mga pinagkakatiwalaang sources. “Hindi ako naniniwala na tapos na tayo. May ibang pwersa pa rin na gumagalaw sa likod ng mga kaganapang ito.”“Tama ka,” sagot ni Agent T, ang boses niya ay may bahid ng pag-aalala. “Ang mga operasyon ni Volkov ay isang piraso lang ng mas malawak na laro. Kung hindi natin makikita ang buong larawan, baka mapag-iwanan tayo.”Nagpunta kami sa isang ligtas na lokasyon upang mag-re
Chapter 111Nagpatuloy kami sa pagtutok sa mga pondo at operasyon na ipinapakita ng mga dokumento. Habang nagsasaliksik kami ng mga pangalan at koneksyon, napansin namin na ang ilan sa mga taong may kinalaman sa mga operasyon ng Volkov ay nagtatago sa likod ng mga negosyo at mga opisyal na posisyon sa politika. Tinututukan namin ang mga detalye, at natuklasan namin na ang mga operasyon ng Volkov ay may mga malalaking kasosyo sa loob ng mga institusyong politikal at militar sa buong Europa.“Agent T,” sabi ko habang pinagmamasdan ang mga bagong impormasyon, “Wala na tayong oras. Ang mga pwersang ito ay patuloy na nagpapalakas at nagpapalawak ng kanilang impluwensya. Kailangan natin silang harapin.”“Hindi ko inaasahan na madali,” sagot ni Agent T, ang boses niya ay matatag. “Pero hindi tayo pwedeng magpatalo. Hindi natin puwedeng hayaang magpatuloy ang kanilang mga operasyon.”Nagpatuloy kami sa paghahanap ng mga susunod na hakbang, ngunit habang nagpapatuloy kami, ramdam ko ang lumala
Chapter 110Habang nakatayo kami sa loob ng tahimik na silid sa mansion, naramdaman ko ang bigat ng mga dokumentong hawak namin. Ang mga pangalan at koneksyon sa loob ng mga papeles ay nagbukas ng pinto sa isang mas malalim na operasyon, isang pwersa na hindi basta-basta matitinag. Alam ko na ang laban ko ay hindi lang laban laban sa isang pangalan, kundi laban sa isang buong sistema ng kasamaan na nagpapalakas sa mga tao sa likod ng Volkov.“Agent T,” sabi ko, ang mga mata ko ay nag-i-scan ng mga dokumento, “Ipinapakita nitong mga pangalan na may mga koneksyon ang mga pwersang nagpapatuloy sa ilalim ng pangalan ni Greg Volkov. Hindi sila titigil.”“Malamang, hindi,” sagot ni Agent T, ang tinig niya ay puno ng pagka-determinado. “Kahit tapos na ang pangalan ng Volkov, ang mga operasyon na ito ay hindi titigil. At mas malupit ang mga susunod na hakbang.”Isang malamlam na pangitain ang gumugol sa isip ko habang iniisip ang susunod na hakbang. Kung ang mga pwersang ito ay patuloy na lum
Chapter 109Ang mga salitang iyon ay nagsisilbing hudyat na magsisimula ang tunay na labanan. "Tingnan natin kung sino ang magiging hadlang," sagot ko, ang aking tinig malamig at puno ng galit.Sa isang mabilis na galaw, inihagis ko ang isang smoke grenade, at ang buong pabrika ay napuno ng usok. Habang nagtatago kami ni Agent T sa ilalim ng mga makina, naririnig ko ang mabilis na mga galaw ni Drazhen at ng kanyang mga tauhan. Alam kong hindi na kami magtatagal dito.“Agent T, maghanda ka,” sabi ko, ang mga mata ko ay alerto sa bawat galaw. "Kailangan nating tapusin ito ngayon."Habang nagsimula ang engkwentro, ramdam ko ang tensyon sa hangin. Si Drazhen ay mabilis at may mga tauhan siyang bihasa sa laban. Ngunit ako, hindi ko binitiwan ang aking layunin. Ang bawat galaw ko ay isinagawa nang may layuning tapusin siya."Drazhen!" sigaw ko, sabay lakas ng putok mula sa aking baril. "Endlich wirst du für alles bezahlen, was du getan hast!" (Sa wakas, magbabayad ka na para sa lahat ng gin
Chapter 108Ang pagbagsak ni Dmitri Volkov ay isang tagumpay, ngunit ito’y isang maliit na bahagi lamang ng mas malaking labanan na patuloy na bumabalot sa akin. Ang pangalan ni Greg Volkov ay patuloy na nagbibigay ng takot at kapangyarihan, kahit na siya ay matagal nang patay. Habang pinapanday ko ang aking landas pabalik sa mga anino ng kanilang imperyo, ramdam ko na mas malalim pa ang ugat ng kasamaan na kailangan kong tunawin.Ang mga paggalaw ko ay naging mas maingat at mapanuri. Ang pagkatalo ni Dmitri ay nagbigay daan para makuha ko ang ilang mahahalagang impormasyon mula sa mga kagamitan niya—mga dokumento, codes, at mga pangalan na magdadala sa akin sa susunod na hakbang. Ngunit kahit anong patuloy na pagsusuri ko sa mga materyal na ito, isang bagay ang naging malinaw: Si Greg Volkov ay hindi lamang isang pangalan. Ang pangalan niyang iyon ay naging simbolo ng isang malupit na imperyo na nagpapatuloy sa mga operasyon gamit ang mga koneksyon at makinarya ng mga taong matagal n
Chapter 107 Ang pag-alis mula sa Hamburg ay mabilis at tahimik. Ang warehouse na pinasok namin ay nagbigay ng mahahalagang piraso ng impormasyon, ngunit hindi pa rin sapat. Ang mga Volkov ay may maraming tinatago, at mas mataas na pwersa ang nakatago sa likod ng kanilang operasyon. Kung hindi ko sila matutumbasan sa lugar na iyon, hindi ko rin matutumbasan ang buong sistema ng kasamaan na kanilang pinapalakas. Habang naglalakbay kami pabalik, iniisip ko kung anong susunod na hakbang. Alam kong ang gabay ay nagsisimula nang magbukas, ngunit ang mga koneksyon ni Dmitri Volkov, pati na rin ng kanyang ama na si Greg Volkov, ay humantong sa isang lugar na mas malupit—Germany. Doon, may mga ugat ng kanilang negosyo na kailangang durugin. "Agent T," sabi ko habang binabaybay namin ang kalsadang pauwi, "pupunta tayo sa Germany. Doon natin tututukan si Dmitri Volkov." Nakita ko sa mga mata ni Agent T ang isang seryosong pagkakasunduan. "Si Volkov ba ang target natin?" tanong niya, ang tini
Chapter 106 Ang dilim ng gabi ay tila bumabalot sa akin habang iniisip ko ang susunod na plano. Si Dmitri Volkov at ang kanyang ama, si Greg Volkov, ay hindi lamang simpleng kalaban—sila ay mga piraso ng isang masalimuot na puzzle na kailangan kong buuin. Isang piraso na kapag natumbok, magbibigay sa akin ng sagot sa lahat ng tanong ko. Kahit na patay na ito ay nagpapatuloy pa rin ang kanyang mga gawaing pamamagitan sa kanyang anak. Nagmumuni-muni ako sa mga dokumentong nakuha ko, at sa mga koneksyong unti-unting lumilitaw. Ang mga Volkovs ay hindi basta-basta—hindi nila kayang magtago sa ilalim ng radar ng mga pwersa ko. Kung ang buong operasyon nila ay nakaangkla sa mga arms syndicates at droga, dapat ay may mga koneksyon sila sa mga pangunahing pook ng kalakalan—mga lungsod, mga port, at mga lugar kung saan madaling magpasok at maglabas ng armas at droga. "Agent T," sabi ko, iniabot ang isang piraso ng papel na naglalaman ng pangalan ng isang lugar. "May isa pa tayong kaila