บทที่ 8 ความเจ็บปวด

(มุมมองของแอเรียล)

หลังจากที่แอชลีย์ออกไป จาเร็ดก็เหลือบมองไปที่ประตูเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ยิน ก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้ากับฉัน เสียงของเขากดต่ำ "เกิดอะไรขึ้น?"

"หมายความว่าไง?"

"เรื่องที่คุณบอกว่าผมละเลยคุณเพื่อโซเฟีย นี่มันอะไรกัน? ผมนึกว่าเราเคลียร์เรื่องนี้กันแล้วเสียอีก" คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันอย่างล้ำลึก แต่ไม่มีความหงุดหงิดในน้ำเสียงของเขา… มีเพียงความสับสน

ฉันจ้องมองเขา "คุณน่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร จาเร็ด ฉันตกบันไดอย่างรุนแรง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะโซเฟีย และแทนที่คุณจะช่วยฉัน คุณกลับวิ่งไปหาเธอ หลังจากนั้นเป็นยังไง? คุณทิ้งฉันไว้ให้อยู่กับแอชลีย์เพื่อไปอยู่เฝ้าเธอ ฉันเป็นอะไรสำหรับคุณ จาเร็ด? ตัวตลกเหรอ?"

ดวงตาของจาเร็ดหรี่ลงด้วยความสับสน "แอเรียล ฟังนะ" เขาพูดอย่างระมัดระวังมากขึ้น ราวกับว่ากำลังเลือกคำพูดอย่างรอบคอบ "โซเฟียท้อง ผมไม่สามารถเสี่ยงให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือลูกของเธอได้ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไปหาเธอก่อน แต่เพื่อให้แน่ใจว่าคุณทั้งคู่จะมาถึงโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย ผมเลยโทรหาแอชลีย์ให้มาอยู่เป็นเพื่อนคุณ เพราะผมแยกร่างอยู่สองที่พร้อมกันไม่ได้ มันสมเหตุสมผลแล้วที่จะทิ