ตามรักคืนใจ: คุณเศรษฐีไล่ลาภรรยาโฉม

ตามรักคืนใจ: คุณเศรษฐีไล่ลาภรรยาโฉม

last updateLast Updated : 2024-12-03
By:   แกบบี้ เอ็มมานูเอล  Ongoing
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
Not enough ratings
30Chapters
263views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Leave your review on App

"ถ้าเราทั้งคู่ตกอยู่ในอันตราย เธอคิดว่าจาเร็ดจะช่วยใครก่อนล่ะ?" จู่ ๆ เธอก็ถามขึ้นมา   "ว่าไงนะ?"   ฉันไม่มีโอกาสได้ประมวลผลคำพูดของเธอ เพราะในนาทีถัดมา ฉันรู้สึกถึงแรงผลักที่แผ่นหลัง และเสียการทรงตัว ร่างลื่นไถลจากบันไดลงมากองอยู่ที่พื้นด้านล่าง   *****************   แอเรียลมีทุกอย่างสมบูรณ์พร้อม ทั้งอาชีพที่รุ่งเรืองในฐานะเชฟมากพรสวรรค์ และการแต่งงานที่ประสบความสำเร็จกับมหาเศรษฐี แม้สามีของเธอจะมีนิสัยเย็นชา แต่เธอเชื่อว่าเขาห่วงใยเธออย่างลึกซึ้ง เธอพอใจกับความสัมพันธ์ของพวกเขา และซาบซึ้งในสิ่งที่พวกเขามีร่วมกัน   หนึ่งวันก่อนวันครบรอบแต่งงานในปีที่สาม เธอพบว่าตัวเองตั้งครรภ์ ความตื่นเต้นและความคาดหวังเต็มตื้นหัวใจ เธอตั้งตารอที่จะได้แบ่งปันข่าวดีนี้กับสามี เพราะมั่นใจว่ามันจะนำการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีมาสู่ครอบครัว และอาจทำให้ท่าทีเย็นชาของเขาอ่อนลงด้วย   แต่โชคชะตากลับมีแผนการอื่น ก่อนที่เธอจะได้บอกเรื่องที่ตั้งครรภ์ บุคคลที่ไม่คาดคิดจากอดีตของสามีก็ปรากฏตัวขึ้น "เพื่อนเก่า" ของเขานั่นเอง   ขณะที่ผู้มาใหม่นี้ก้าวเข้ามาในชีวิตของพวกเขา โดยที่แอเรียลไม่รู้ตัวเลย ว่าการมาถึงที่ไม่คาดฝันนี้จะท้าทายทุกสิ่งที่เธอคิดว่ารู้เกี่ยวกับการแต่งงานของเธอ สามีของเธอ และตัวเธอเอง

View More

Latest chapter

Free Preview

บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

(มุมมองของแอเรียล) กลิ่นหอมของอาหารมื้อค่ำลอยอวลไปทั่วห้อง ขณะที่ฉันจ้องมองไปที่จาเร็ด สามีของฉัน ผมสีเข้มของเขาตกลงมาอย่างพอเหมาะ ล้อมกรอบจมูกโด่งและกรามที่คมชัด แม้จะอยู่ในชุดลำลอง ชายคนนี้ก็ยังมีเสน่ห์ที่ปฏิเสธไม่ได้ ไหล่กว้าง หน้าอกกำยำ เขาดูราวกับหลุดมาจากนิตยสาร แต่เขากลับอยู่ตรงนี้กับฉัน มันเป็นวันครบรอบของเรา และเพื่อระลึกถึงวันพิเศษนี้ ฉันจึงเสนอว่าเราควรทานมื้อค่ำอยู่ในบ้าน แค่เราสองคนเท่านั้น แม้ปกติจะเป็นคนที่ดูห่างเหิน จาเร็ดก็ยังสละเวลาจากตารางงานที่แสนยุ่งของเขามาให้ และนั่นเป็นท่าทีที่ฉันคิดว่าน่ารัก โดยเฉพาะเมื่อเขาเงยหน้ามองฉันด้วยดวงตาที่เปล่งประกายร้อนแรงคู่นั้น มันช่างยากที่จะรู้สึกไม่พอใจเขาได้ไหว ฉันเลือกที่จะนั่งตรงข้ามกับเขา แทนที่จะนั่งข้าง ๆ เขาเหมือนทุกครั้งที่ทานข้าวด้วยกัน เพราะฉันอยากเห็นปฏิกิริยาทั้งหมดของเขา เมื่อฉันบอกข่าวดีให้เขารู้ในที่สุด ฟังนะ ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันตั้งครรภ์จากหมอประจำครอบครัวเมื่อวานนี้เอง และฉันเก็บข่าวนี้เอาไว้ เพื่อจะบอกให้จาเร็ดรู้ระหว่างมื้อค่ำวันครบรอบของเรา จะมีวิธีไหนที่ดีไปกว่านี้อีกล่ะ? การฉลองวันครบรอบ และการตั้ง

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
30 Chapters
บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง
(มุมมองของแอเรียล) กลิ่นหอมของอาหารมื้อค่ำลอยอวลไปทั่วห้อง ขณะที่ฉันจ้องมองไปที่จาเร็ด สามีของฉัน ผมสีเข้มของเขาตกลงมาอย่างพอเหมาะ ล้อมกรอบจมูกโด่งและกรามที่คมชัด แม้จะอยู่ในชุดลำลอง ชายคนนี้ก็ยังมีเสน่ห์ที่ปฏิเสธไม่ได้ ไหล่กว้าง หน้าอกกำยำ เขาดูราวกับหลุดมาจากนิตยสาร แต่เขากลับอยู่ตรงนี้กับฉัน มันเป็นวันครบรอบของเรา และเพื่อระลึกถึงวันพิเศษนี้ ฉันจึงเสนอว่าเราควรทานมื้อค่ำอยู่ในบ้าน แค่เราสองคนเท่านั้น แม้ปกติจะเป็นคนที่ดูห่างเหิน จาเร็ดก็ยังสละเวลาจากตารางงานที่แสนยุ่งของเขามาให้ และนั่นเป็นท่าทีที่ฉันคิดว่าน่ารัก โดยเฉพาะเมื่อเขาเงยหน้ามองฉันด้วยดวงตาที่เปล่งประกายร้อนแรงคู่นั้น มันช่างยากที่จะรู้สึกไม่พอใจเขาได้ไหว ฉันเลือกที่จะนั่งตรงข้ามกับเขา แทนที่จะนั่งข้าง ๆ เขาเหมือนทุกครั้งที่ทานข้าวด้วยกัน เพราะฉันอยากเห็นปฏิกิริยาทั้งหมดของเขา เมื่อฉันบอกข่าวดีให้เขารู้ในที่สุด ฟังนะ ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันตั้งครรภ์จากหมอประจำครอบครัวเมื่อวานนี้เอง และฉันเก็บข่าวนี้เอาไว้ เพื่อจะบอกให้จาเร็ดรู้ระหว่างมื้อค่ำวันครบรอบของเรา จะมีวิธีไหนที่ดีไปกว่านี้อีกล่ะ? การฉลองวันครบรอบ และการตั้ง
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 2 ส่วนเกิน
(มุมมองของแอเรียล) โอ้ น่าประหลาดใจเสียจริง! ฉันกะพริบตาหลายครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้มองผิดไป ดวงตาของฉันเบิกกว้างด้วยความตกใจ ขณะที่จิตใจพยายามประมวลผลภาพที่อยู่ตรงหน้า จาเร็ด สามีของฉัน ยืนอยู่ข้างผู้หญิงคนอื่น หญิงตั้งครรภ์ที่อ้างตัวว่าเป็นภรรยาของเขาในร้านอาหารที่ฉันทำงานอยู่ คำพูดก่อนหน้านี้ของผู้หญิงคนนั้นดังก้องในหูของฉัน “สามีของฉันจะไล่เธอออก!” หัวใจของฉันเต้นแรง จู่ ๆ ก็หายใจไม่ออกขึ้นมาทันที ฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งจะถูกชกเข้าที่ท้อง ฉันก้าวไปข้างหน้า เสียงของฉันแหบพร่าจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ “จาเร็ด?” จาเร็ดสบตาฉัน โดยมีท่าทางนิ่งสงบไม่หวั่นไหว “ไง แอเรียล” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ เสมือนว่าการถูกพบเห็นว่าอยู่กับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่อ้างว่าเขาคือสามีของเธอในร้านอาหารที่ภรรยาของเขาทำงาน เป็นเรื่องปกติ ฉันหรี่ตามองเขา เพราะคาดหวังว่าเขาจะให้คำอธิบาย ก่อนที่จาเร็ดจะทันได้ตอบ โซเฟียก็ก้าวมาข้างหน้า ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “โอ้ เธอคงจะเป็นแอเรียลสินะ! โทษทีที่สับสน ฉันชื่อโซเฟีย เป็นเพื่อนเก่าของจาเร็ดน่ะ” เมื่อเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของฉัน โซเฟียจึงพูดต่อด้ว
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 3 เมื่อความสงสัยคืบคลานเข้ามา
(มุมมองของแอเรียล) "แอชลีย์ ฉันต้องไปแล้ว ขอบคุณสำหรับข่าวนะ เดี๋ยวฉันจะโทรกลับไปหาเธอทีหลัง" หลังจากวางสายของแอชลีย์ ฉันพยายามจัดการกับความคิดที่หมุนวนอยู่ในหัวอย่างสุดกำลัง จาเร็ดเป็นคนที่มีสไตล์ ทั้งยังสุภาพ ถึงขั้นพิถีพิถันเลยก็ว่าได้ หลังจากแต่งงานกันมาสามปี ฉันคิดว่าฉันรู้จักผู้ชายคนนี้ดี แต่ฉันไม่เคยเห็นเขาปกป้องใครต่อหน้าฉันมาก่อนเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องผิดสัญญาถึงสองครั้ง ฉันถอนหายใจขณะที่ก้าวลงจากรถ เมื่อมาถึงบ้าน ไม่มีสิ่งใดเตรียมพร้อมให้ฉันได้เผชิญกับภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า โซเฟียนั่งเอกเขนกอยู่ในห้องนั่งเล่น และเธอไม่ได้อยู่คนเดียวตามลำพัง เธออยู่กับแม่ของจาเร็ด มิหนำซ้ำพวกเธอกำลังพูดคุยและหัวเราะกันอย่างมีความสุข ในขณะที่จาเร็ดนั่งอยู่คนเดียวบนโซฟาเดี่ยวข้าง ๆ พวกเธอ "มีอะไรงั้นเหรอ?" ฉันพยายามถามออกไป ทั้งๆ ที่รู้สึกมีก้อนจุกอยู่ในลำคอ เมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้ จาเร็ดลุกขึ้นอย่างสง่างามพร้อมยื่นมือมารับเสื้อโค้ตของฉัน "ผมพาโซเฟียมาเพราะแม่อยากเจอเธอ" เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงสุขุม "คุณน่าจะบอกฉันก่อนนะ" ฉันพูดเสียงเบา "นี่คือสิ่งที่คุณเรียกว่า 'จัดการกับสถานก
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 4 สวรรค์ของเราเกิดปัญหา
(มุมมองของแอเรียล)ขณะที่โซเฟียปิดปากแน่นด้วยความตกใจจากการปรากฏตัวอย่างฉับพลันของจาเร็ด ฉันค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ยังคงสับสนกับสิ่งที่ได้ยินมาทั้งหมดหัวใจฉันเจ็บปวด… ไม่ใช่แค่สิ่งที่โซเฟียพูด แต่เป็นความจริงที่ฉันต้องได้ยินมันจากเธอ ไม่ใช่จากจาเร็ดฉันเดินไปทางจาเร็ดและเพิกเฉยต่อเขาอย่างสิ้นเชิงขณะเดินผ่านเขาไป แต่เขาก็พยายามจะคุยกับฉัน“แอเรียล ได้โปรดฟังก่อน…” เขาพูด พยายามจะเอื้อมมือมาหาฉันฉันสะบัดมือเขาออกและเดินขึ้นบันไดไป น้ำตาคลอเบ้า ฉันไปถึงห้องและทรุดตัวลงบนเตียง รู้สึกชา หมดแรงและผิดหวังทันใดนั้น โทรศัพท์ของฉันก็มีข้อความเข้า มันมาจากจาเร็ด ‘ผมขอโทษ’ ข้อความเขียนไว้อย่างนั้นฉันจ้องมองหน้าจอสักครู่ แล้วปิดโทรศัพท์ลง ไม่อยากรับมือกับคำขอโทษของเขา คืนนี้การข่มตานอนช่างยากลำบาก และเมื่อหลับลงได้ในที่สุด มันกลับไม่สงบแถมยังเต็มไปด้วยความปั่นป่วนเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงที่ว่างเปล่านั่นหมายความได้อย่างเดียว เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้นอนในห้อง เขาอาจจะนอนในห้องรับแขกที่อยู่ติดกับห้องของเรา เพราะเขามักจะทำอย่างนั้นทุกครั้งที่เรากันทะเลาะกัน‘โอ้ หรือว่าเขาไปนอ
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 5 ต้องรับมือกับส่วนเกินตัวปัญหา
(มุมมองของแอเรียล)ก่อนที่ฉันจะได้ระเบิดอารมณ์ออกมา สีหน้าของจาเร็ดก็แข็งกร้าว เสียงของเขาเฉียบคม "โซเฟีย ดอกไม้นั่นไม่ใช่ของเธอ" เขาแย่งดอกไม้กลับคืนมาจากเธอด้วยท่าทางหนักแน่น ก่อนจะยื่นมันให้ฉันแทน"ฉันซื้อให้เมียฉัน" เขาพูดเน้นย้ำ ดวงตาของเขาสบประสานกับฉันใบหน้าของโซเฟียแดงก่ำ ในขณะเดียวกัน ฉันแทบจะกลั้นรอยยิ้มพึงพอใจไว้ไม่อยู่อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรเตรียมฉันให้พร้อมสำหรับการเห็นโซเฟียน้ำตาคลอเบ้าและหันไปหาจาเร็ด "จาเร็ด เจย์เจย์ ฉันขอโทษที่ขัดจังหวะเวลาส่วนตัวของนาย แต่... ดอกไม้นี่มันควรเป็นของฉัน ใช่ไหม? จำได้ไหมสมัยมัธยม นายเคยเอาดอกลาเวนเดอร์มาให้ฉัน โดยเฉพาะในคืนงานพรอมนั่น?"จาเร็ดดูลำบากใจ ขณะที่เขาละสายตาจากฉันไปที่โซเฟีย เอาจริงดิ? เขาคล้อยตามคำพูดของเธอเหรอ? ดอกไม้นั่นเป็นของฉันนะ พระเจ้าช่วย เขาควรจะขอให้เธอคืนมันให้ฉัน ฉันต่างหากเจ้าของที่แท้จริง"แอเรียล" จาเร็ดพูดอย่างใจเย็น "คืนนี้ยกให้เธอไปก่อนแล้วกันนะ พรุ่งนี้ผมจะหาอะไรที่พิเศษกว่านี้ให้คุณ ผมสัญญาเลย"ฉันแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง "คุณนี่มันเหลือเชื่อจริง ๆ จาเร็ด!" ฉันร้องออกมาโซเฟียหันมาหาฉัน ยิ้มเยาะอย่
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 6 เมื่อเขาเลือกเธอก่อนฉัน
(มุมมองของแอเรียล)ฉันขึ้นไปบนห้องนอน หัวของฉันเต้นตุบ ๆ ด้วยอาการไมเกรนฉันไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นในห้องอาหาร จาเร็ดไม่ได้ดุโซเฟียที่พูดเป็นนัยว่าฉันวางยาเธอ เขา รู้จักฉันดีเกินไป ว่าคนอย่างฉันไม่ทำร้ายแม้แต่แมลงวัน นับประสาอะไรกับมนุษย์ฉันไม่ชอบโซเฟียก็จริง แต่สิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำคือทำร้ายเธอ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอแพ้นม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการใส่มันลงในอาหารของเธอเพื่อทำร้ายเธอตอนนี้เธอคงดีใจที่รู้ว่าแผนการของเธอที่จะทำให้ฉันกับจาเร็ดแตกแยกได้ผล เราไม่สามารถทานอาหารเย็นอย่างสงบสุขได้เลย การปรากฏตัวของเธอรบกวนความสงบสุขในชีวิตแต่งงานของฉันฉันถอนหายใจและทรุดตัวลงบนเตียง คิดหาทางที่จะกำจัดโซเฟียออกไปจากชีวิตของฉันกับจาเร็ดเมื่อรู้ตัวว่ารู้สึกง่วง ฉันจึงลุกจากเตียงและเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำตอนกลางคืน หลังจากอาบน้ำเสร็จ ฉันก็สวมชุดคลุมนอนที่สบายตัว ทรุดลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้าไม่รู้ว่าฉันหลับไปนานแค่ไหน แต่ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการคอแห้งและลิ้นสากเพราะความกระหายน้ำ ฉันลุกจากเตียง สวมรองเท้าแตะ เดินลงไปชั้นล่าง ตรงไปที่ห้องครัวฉันเพิ่งขึ้นบันไดและกำลังจะ
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 7 เมื่อเธอเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่
ปี๊บ!ปี๊บ!(มุมมองของแอเรียล)ดวงตาของฉันค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างช้า ๆ มองไปรอบ ๆ อย่างพร่ามัว แสงไฟฟลูออเรสเซนต์ที่สว่างจ้าด้านบนแทงทะลุรูม่านตาของฉัน ส่งสัญญาณไปยังสมอง และทำให้หัวของฉันเต้นตุบ ๆ ฉันสะดุ้ง ยกมือขึ้นเพื่อบังตา แต่ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นผ่านเอวของฉัน สุดท้ายฉันก็กรีดร้องและล้มตัวลงนอนบนหมอนผ่านวิสัยทัศน์ที่พร่ามัว ฉันเห็นแอชลีย์วิ่งมาอยู่ข้างฉัน "เธอโอเคไหม? โอ้พระเจ้า เธอตื่นแล้ว!""แอช… ลีย์?" ฉันพยายามเรียก แต่ความเจ็บปวดทวีความรุนแรงขึ้น จนฉันก็พูดไม่ออก"ชู่ว ผ่อนคลายเข้าไว้ อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย"ฉันพยักหน้า และเมื่อฉันผ่อนคลาย ความเจ็บปวดก็ค่อย ๆ บรรเทาลง ฉันถามด้วยความรู้สึกมั่นคงขึ้นเล็กน้อย "ฉันอยู่ไหน?""เธออยู่ในโรงพยาบาล" แอชลีย์ตอบ เสียงของเธออ่อนโยนเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ฉันก็มองไปรอบๆ สังเกตสภาพแวดล้อมที่ปลอดเชื้อ ห้องนั้นกว้างขวาง มีผนังสีขาว ผ้าม่านสีฟ้า และหน้าต่างบานใหญ่เปิดที่ให้แสงแดดส่องเข้ามามีเก้าอี้ตั้งอยู่ที่มุมห้อง ซึ่งแอชลีย์เคยนั่งอยู่ ด้านข้างมีโต๊ะเล็ก ๆ สำหรับวางเหยือกน้ำและแก้วน้ำฉันพยายามนึกว่าฉันมาลงเอยที่โรงพยาบาลได้อย่างไร แ
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 8 ความเจ็บปวด
(มุมมองของแอเรียล)หลังจากที่แอชลีย์ออกไป จาเร็ดก็เหลือบมองไปที่ประตูเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ยิน ก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้ากับฉัน เสียงของเขากดต่ำ "เกิดอะไรขึ้น?""หมายความว่าไง?""เรื่องที่คุณบอกว่าผมละเลยคุณเพื่อโซเฟีย นี่มันอะไรกัน? ผมนึกว่าเราเคลียร์เรื่องนี้กันแล้วเสียอีก" คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันอย่างล้ำลึก แต่ไม่มีความหงุดหงิดในน้ำเสียงของเขา… มีเพียงความสับสนฉันจ้องมองเขา "คุณน่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร จาเร็ด ฉันตกบันไดอย่างรุนแรง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะโซเฟีย และแทนที่คุณจะช่วยฉัน คุณกลับวิ่งไปหาเธอ หลังจากนั้นเป็นยังไง? คุณทิ้งฉันไว้ให้อยู่กับแอชลีย์เพื่อไปอยู่เฝ้าเธอ ฉันเป็นอะไรสำหรับคุณ จาเร็ด? ตัวตลกเหรอ?"ดวงตาของจาเร็ดหรี่ลงด้วยความสับสน "แอเรียล ฟังนะ" เขาพูดอย่างระมัดระวังมากขึ้น ราวกับว่ากำลังเลือกคำพูดอย่างรอบคอบ "โซเฟียท้อง ผมไม่สามารถเสี่ยงให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือลูกของเธอได้ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไปหาเธอก่อน แต่เพื่อให้แน่ใจว่าคุณทั้งคู่จะมาถึงโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย ผมเลยโทรหาแอชลีย์ให้มาอยู่เป็นเพื่อนคุณ เพราะผมแยกร่างอยู่สองที่พร้อมกันไม่ได้ มันสมเหตุสมผลแล้วที่จะทิ
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 9 ฉันอยากให้เธอหายไปซะ
(มุมมองของแอเรียล)"ฉันรู้สึกว่ามีหลายอย่างที่เธอปิดบังฉันอยู่นะ แอเรียล" แอชลีย์พูด น้ำเสียงของเธอจริงจังและคาดคั้นฉันถอนหายใจและละสายตาจากเธอ เพราะเธอพูดความจริง เราอยู่กันตามลำพังในห้องพักผู้ป่วย และตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นและแข็งแรงขึ้นมาก เพราะฉันได้ล้างหน้า เปลี่ยนเป็นชุดเดรสตัวหนึ่งที่จาเร็ดเอามาให้ และทานอาหารเช้ากับยาเรียบร้อยแล้ว"เธอรู้ไหม มันไม่ยุติธรรมเลยที่เรียกฉันว่าเพื่อนสนิทแล้วปิดบังอะไรบางอย่าง…""ก็ได้" ฉันพูดด้วยความยอมจำนน "เธออยากรู้อะไรล่ะ?""เริ่มจาก ผู้หญิงคนที่ชื่อโซเฟียคือใคร? เธอคือผู้หญิงท้องที่ฉันเคยบอกเธอว่าเห็นจาเร็ดพากลับบ้าน ทำไมแม่นั่นถึงมาอยู่ที่บ้านเธอได้ และเธอมีความสัมพันธ์แบบไหนกับจาเร็ด เพราะเขาดูแลเธอดีมากเลย"ฉันถอนหายใจอีกครั้ง อาจจะเป็นครั้งที่ร้อยตั้งแต่วันนี้ ก่อนจะเล่าเรื่องโซเฟียให้แอชลีย์ฟัง และวิธีที่เธอพยายามเข้ามาในชีวิตของจาเร็ดและฉัน ในทุกสิ่งที่ฉันพูด ฉันมั่นใจว่าฉันเก็บส่วนที่โซเฟียผลักฉัน และข่าวเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของฉันเอาไว้จาเร็ดไม่เชื่อฉัน และฉันก็ไม่มีหลักฐานที่จะดำเนินคดีเช่นกัน เพราะมันเป็นบทสนทนาระหว่างฉันกับโซเ
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
บทที่ 10 ผู้ชายกับผู้หญิงเป็นแค่เพื่อนกันได้จริงเหรอ?
(มุมมองของแอเรียล)ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่ฉันชนเข้า ปรากฏว่าเป็นชายหนุ่ม และในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ฉันมองไปที่ใบหน้าของเขา ฉันอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นว่าเขามีเสน่ห์มากแค่ไหน ดวงตาของเขาเป็นสีเขียวมรกตน่าดึงดูดใจ ใบหน้าของเขา หล่อเหลาและบึกบึน ทำให้ฉันพูดไม่ออกไปชั่วขณะฉันส่ายหัว สลัดหลุดจากภวังค์ "ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษดวงตาของฉันเหลือบไปมองไม่ไกล และฉันก็เห็นโทรศัพท์มือถือตกอยู่บนพื้น "นั่นโทรศัพท์คุณหรือเปล่าคะ?" ฉันถาม โดยไม่รอคำตอบ ขณะที่ฉันรีบวิ่งไปหยิบมันขึ้นมาและส่งคืนให้เขา "โชคดีที่โทรศัพท์ยังไม่พัง ฉันขอโทษอีกครั้งนะคะ"ตลอดเวลานี้ ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรเลย ในที่สุดเขาก็พูดพร้อมกับแสดงรอยยิ้มขบขัน "ไม่ต้องขอโทษหรอก จริง ๆ แล้ว ผมต่างหากที่ควรขอโทษ"ฉันส่ายหัว "ไม่สิ ฉันต่างหากที่ไม่ทันมองแล้วชนคุณเข้า"เขาหัวเราะเบา ๆ เสียงต่ำและอบอุ่น "งั้นถือว่าเราหายกัน เพราะผมก็ไม่ได้สนใจเหมือนกัน"ฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้ม รู้สึกประหลาดใจกับเสน่ห์ที่ดูง่ายดายของเขา เขายื่นมือออกมา "ผมดเวย์นนะ"ในขณะที่ฉันเอื้อมมือออกไปจับมือเขา เสียงของแอชลีย์ก็ดังขึ้น ขัดจังหวะช่วงเวลานั้น "แอเรียล หายไปไ
last updateLast Updated : 2024-12-03
Read more
DMCA.com Protection Status