Thank you po sa inyong lahat. Magiging busy po ako hanggang sa katapusan. sisikapin ko po na makapg-update pa rin kahit papaano. Ingat po kayo palagi. ❤️❤️❤️
THIRD PERSON POV"Sinong kasama mo dito?" Naiinis na tanong ni Felix sa kanyang kasintahan na si Fatima nang pinag-buksan na siya nito ng pinto."Pasyente ko," mabilis naman na sagot ni Fatima."Pasyente? Pero ang tagal ko na sa labas.” Saad pa nito."Yeah, I have a VIP patient tapos ganyan ka." Naiinis na sabi niya sa lalaki."Sorry, baby. Akala ko kasi may iba kang—""Anong iba? Umaandar na naman ang pagiging seloso mo. Umalis kana nga. Nakakahiya sa pasyente ko." naiinis rin na saad ni Fatima."Can I wait for you in your office?" Tanong pa nito sa kanya."Okay, tatapusin ko lang ito. Behave ka lang doon." Mabilis na sagot ni Fatima bago siya pumasok sa loob ng ultrasound room."I'm sorry, Ma'am." Kunwari ay sabi niya sa kaibigan niyang si Mireya.Masaya siya na nakita na niya ang kanyang kaibigan. Pero may nasa loob ni Fatima na nasasaktan para sa kanyang boyfriend at sa pamilya nito."Ma'am, please mag-iingat ka dahil hindi mahina ang kapit ng baby niyo.” saad niya sa kaibigang si
MIREYA’S POV“Sa tingin mo ba talaga hindi kita makikilala! Ate!” Galit na sigaw sa akin ni Inzio.“Z–Zio,” nauutal na bigkas ko sa pangalan niya.Nakita ko ang galit sa mga mata niya. Mabilis niya akong hinila papasok sa loob ng unit ni Gab. At halos matulos ako sa kinatatayuan ko dahil nasa harapan ko rin si Felix na ngayon ay masama ang tingin na ipinupukol sa akin. Si Gabriel, Felix at Inzio. Nandito silang lahat.“G—Gab,” nauutal na tawag ko sa kanya. Hindi ako makapaniwala na sasabihin niya ang sikreto naming dalawa. Ang buong akala ko ay mapagkakatiwalaan ko siya.“I’m sorry, Ate.” tanging nasabi niya sa akin.“Now explain.” utos sa akin ni Inzio.“Zio,” umiiyak na sabi ko.“Why? Why are you doing this to us? Why?!” Sigaw sa akin ni Felix.“I’m sorry, I’m really sorry.” Umiiyak na sabi ko sa kanila.“Sorry? Iyan lang ba ang kaya mong sabihin ngayon? Sorry lang? Bakit pinagtatakpan mo ang p*tangina mong asawa?!” Galit na sigaw sa akin ni Felix.“Felix, calm down. Huwag mong siga
THIRD PERSON POV “Ang tapang mo bata. Hindi mo kilala ang binabangga mo at nasa teritoryo kita!” Sigaw pa ng ina ni Xandro sa kapatid ni Mireya. “At ikaw tanda, kilala mo rin ba ang binabangga mo? Hindi na namin hahayaan na saktan niyo pa ang Ate namin.” Matapang rin na sagot ni Felix. “Ang yabang mo!” Naiinis na sabi ni Divina na ikinangisi lang ni Felix. “May ipagmamayabang naman, EX-WIFE.” nakangisi pa na sabi niya kay Divina at pinagdiinan ang salitang ex-wife. “Felix, pag-usapan natin ito ng maayos.” Biglang sabi ni Xandro. Pero mabilis na lumapit si Felix at mabilis niyang sinuntok si Xandro. Hindi lumaban si Xandro at hinayaan lang niya na saktan siya. Habang si Felix ay gigil na gigil habang sinasaktan niya ang asawa ng kapatid niya. “T*ngina ka! Sarap basagin ng mukha mo! Fvck you!” Galit na sigaw nito. “Hoy, lalaki. Huwag mo ngang saktan ang asawa ko!” Sigaw ni Divina pero wala pakialam si Felix. Nakatingin lang ang dalawa pa nilang kapatid habang si Mireya ay lumap
MIREYA’S POV “Hi, Dok.” Nakangiti na bati niya sa akin. “Anong ginagawa mo dito?” walang emosyon na tanong ko sa kanya. “Ano ba ang ginagawa ng mga babae sa ganitong lugar?” Sarcastic na tanong niya sa akin. “Walang akong oras sa mga kalokohan mo, Divina.” Sabi ko sa kanya. “Anong kalokohan ang sinasabi mo? Here, ikaw na ang magsabi kung fake ‘yan o hindi. Hindi ko sasayangin ang oras ko para lang bisitahin ka.” Sabi niya sa akin at pinakita pa niya ang pregnancy test niya na may positive result. “B–Buntis ka?” nauutal na tanong ko sa kanya. “Ano sa tingin mo?” Nakangiti pa na tanong niya sa akin. “You’re a liar,” sabi ko sa kanya. “No, I’m not. And hulaan mo kung sino ang ama ng anak ko?” Tanong pa niya sa akin. Para akong biglang sin*ksak sa puso. Pero hindi dapat ako maniwala dahil wala ngayon si Xandro. At baka ginawa lang niya ito para paghiwalayin kaming dalawa. Alam ko na gagawin niya ang lahat para maghiwalay kami ng asawa ko. “Sinungaling ka, hindi totoo ‘yan.” Sabi
MIREYA’S POVHabang nasa daan kami ay umiyak ako ng umiyak. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Halo-halong emosyon ang meron ako. “Anak, tahan na. Huwag ka ng umiyak, makakasama ‘yan sa baby mo.” Sabi sa akin ng daddy ko.“Daddy, I’m sorry po. Patawarin niyo po ako.” Umiiyak na sabi ko sa kanya habang hawak ko ang kamay niya.“You’re forgiven, anak.” nakangiti ba sabi niya sa akin pero kitang-kita ko sa mga mata niya ang lungkot at sakit.At dahil sa sinabi ng daddy ko ay mas lalo akong umiyak. Wala man lang akong makitang galit sa mga mata niya. Ang tanging nakikita ko lang ay pangungulila sa akin.Simula noong bata pa ako ginagawa ko ang lahat para maging proud sila sa akin. Pero ngayon alam ko na na-disappoint ko sila. Kahit ako disappointed ako sa sarili ko. Parang gusto kong saktan ang sarili ko. Pero dahil sa anak ko ay pinipilit kong maging okay.Nakatulog ako sa sobrang pag-iyak. At pagising ko ay nandito na ako sa silid ko. At nasa tabi ko si mommy na umiiyak.
THIRD PERSON POV“Fat, please. Tell me, anong nangyari sa baby ko? Okay lang ba siya?” Tanong ni Mireya sa kanyang kaibigan na si Fatima.“Mireya, huhuhu.” Umiiyak na si Fatima dahil hindi niya alam ang isasagot niya. Natatakot siyang magsalita.“Fat, tell me.” Nagmamakaawa na sabi ni Mireya. Dahil hindi siya sinasagot ng kaibigan niya. Umiiyak lang ito at parang walang balak na magsalita. Kaya mas lalong lumalakas ang kabog ng dibdib niya.“Fatima.”“Wala na ang baby mo. Wala na siya.” Umiiyak na sagot niya sa kaibigan niyang si Mireya.Nang marinig ni Mireya ang sinabi ng kanyang kaibigan ay parang tumigil ang mundo niya. Parang itong bomba na sumabog sa pandinig niya. Habang si Fatima ay nasasaktan na makita ang kaibigan niya. “U–Ulitin mo nga ang sinabi mo.” Nauutal na utos ni Mireya sa kanya.“Wala na ang baby mo. Hindi siya naka-survive. ” Sagot niya ulit sa kaibigan niya. Hindi man niya nais na masaktan si Mireya pero hindi rin niya puwedeng sabihin na nasa maayos ang baby da
LIYANNA’S POV “Vava, nag-aalala ako para sa anak natin. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isipan niya. Tahimik siya at kalmado.” saad ko sa asawa kong si Carlos. “Kahit ako, natatakot rin. Hindi ko alam, babe. At kailangan nating gawin ngayon ay manatili sa tabi niya. Iparamdam natin sa kanya na hindi siya nag-iisa.” Sagot niya sa akin. “Natatakot ako sa pagiging kalmado niya.” Sabi ko pa sa asawa ko. “Magtiwala ka sa anak mo. Pinalaki mo siya ng maayos kaya alam ko na gagawin niya ang tama at hindi ang iniisip natin.” sabi naman sa akin ni Carlos. “Tama ka, Vava. Matalino at mabuting bata si Mireya. Naalala ko pa noong ipinanganak ko siya na kulang sa buwan. Sobrang sakit para sa akin na makitang nahihirapan siya. Kaya alam ko na mas doble ang sakit na nararamdaman ng anak natin. Masakit mawalan ng anak. Kaya sobrang naawa ako sa anak natin, Carlos. Mas hihilingin ko pa na ako ang mahirap kaysa siya.” Umiiyak na sabi ko sa asawa ko. “Alam ko na magiging okay siya. Mahirap
THIRD PERSON POV "Mabuti na lang at inuwi na si Mireya ng pamilya niya, mommy." Masayang saad ni Divina sa kanyang biyenan. Masaya siya dahil sa wakas ay wala ng sagabal sa kanila ni Gavin. Sa totoo lang ay kating-kati na siyang mapaalis ito sa Hacienda. Lalo na mahal na ito ng mga tao sa Hacienda. "Huwag ka munang magsaya, iha. Iba ang pakiramdam ko sa pagiging kalmado ni Carlos. Makapangyarihan ang mga Ballarta at hindi sila basta-bastang kalaban. Baka magulat na lang tayo pinakulong na niya ako o si Gavin. Wala siyang sinasanto dahil kahit sarili niyang kapatid ay kinalaban niya para kay Liya.” Saad ng ginang kay Divina. “I think wala na silang gagawin lalo na ngayon na naiuwi na nila ang anak niya. Isa lang naman ang agresibo sa kanila at ‘yun ang bunsong kapatid ni Mireya.” saad naman niya. “So, tuloy na tuloy na talaga ang kasal niyo?” Nakangiti na tanong nito sa kanya. “Yeah, mommy. Ang problema ko na lang ngayon ay si Gavin. Iniisip ko kung paano ko ba siya kakausapin da
Hello po, kumusta po kayong lahat? Sana po ay nasa maayos kayong kalagayan. Lubos po akong nagpapasalamat sa inyong lahat na kumapit at sumama sa akin sa story na ito. Hindi man po madali ang lahat sa story na ito. Marami man akong pinagdaanan matapos ko lang ito ay masaya po ako na sinamahan niyo ako.Maraming salamat po sa bawat pag-add, pagbigay ng gems at pag-iwan ng comments. Sobrang na-appreciate ko po 'yun. Hindi po ako showy na tao pero sa loob ko ay sobrang nagpapasalamat po ako sa inyo. Kayo po ang dahilan kaya hindi ako sumuko sa story na ito.Sana po sa mga susunod ko pa na story ay samahan niyo pa rin ako. Hiling ko po ang lahat ng mga magagandang bagay sa inyong lahat. Ingat po kayo palagi at God bless you po!Mahal ko po kayo at see you po sa mga susunod kong story. Maraming salamat po! ❤️❤️❤️❤️AXEL & DAHLIA STORY (SECRETLY IN LOVE WITH MY BROTHER)
MIREYA’S POV“Love, isama na lang kaya natin ang mga bata?” Tanong ko sa asawa ko.“Love, three days lang tayo sa hacienda.” Sagot naman niya sa akin.“Okay, pero bawal tayo mag-extend ha.” Saad ko sa kanya.“Opo,” malambing na sagot niya sa akin.Ganito ako kapag hindi ko nakikita ang mga anak ko. Nag-aalala ako sa kanila at hindi talaga ako mapakali. Pero ayoko rin naman kalimutan na isa rin pala akong asawa at kailangan ko itong gampanan. “Naku, anak. Minsan lang ang honeymoon niyo kaya mag-enjoy kayo. Malapit lang naman ang hacienda at anytime puwede kaming pumunta doon.” Saad pa sa akin ni mommy.“Okay, mom and thank you po.” malambing na sabi ko at hinalikan ko siya sa pisngi bago ako sumakay sa kotse ni Xandro.Habang nasa biyahe kami ay masaya kaming nag-uusap ni Xandro. Marami kaming alaala na binabalikan. Lalo na nung nanganak ako. (FLASHBACK)Alam ko na kabuwanan ko na pero gusto ko pa rin na pumunta sa school ni Miracle. Kahit na nahihirapan akong maglakad ay talagang mak
MIREYA’S POV Suot ko ang isang napakagandang puting wedding gown at ngayon ang araw ng kasal naming dalawa ni Xandro. Sa loob ng maraming taon ay natupad rin ang pangarap ko na kasal. Ang kasal sa pagitan ng dalawang taong nagmamahalan. Noong kinasal kami noon ay alam ko sa sarili ko na minahal ko na siya. Hindi ko lang kayang tanggapin sa sarili ko dahil maikling panahon pa lang kami nagkakilala. Pero kahit na nakalimutan siya ng isip ko ay kilala na talaga siya ng puso ko. At ngayon ay dumating na ang araw na maglalakad ako papunta sa harap ng altar. Papalapit sa lalaking mahal ko. Ang lalaking hindi sumuko na mahalin ako. Sa lalaking kayang gawin ang kahit na ano para lang sa akin. Ginagawa ko ang lahat para lang pigilan ang sarili ko na umiyak. Pero sadyang traydor ang mga luha ko. Habang naglalakad ako ay nagsimula ng pumatak ang mga luha ko. Hanggang sa nakarating ako sa harapan niya ay umiiyak ako. Nakita ko rin na tumulo ang mga luha niya, na umiiyak rin siya. “I love you,”
XANDRO'S POVHindi ako makapaniwala kay Mireya. Medyo nahiya ako dahil gusto na pala niyang magpakasal. Pero may balak naman ako. "You're fired!" Galit na sabi ko sa secretary ko."Sir, wala naman po talaga akong ginagawang masama. Masyado lang pong masama ang ugali ng ex-wife niyo." Saad niya sa akin."Lumabas kana bago pa dumilim ang paningin ko at masaktan kita. Tigilan mo na ang kakasabi ng ex-wife dahil puputulin ko na 'yang dila mo!""S-Sir, diba type mo ako?" Tanong niya sa akin na ikina-init pa lalo ng ulo ko."What?! I don't like you!" hindi ko mapigilan ang sarili ko na sigawan siya."Sinasabi mo lang 'yan dahil sa Mireya na 'yun.""Kahit wala pa si Mireya ay hindi ako magkakagusto sa babaeng nagkukunwaring mahinhin pero haliparot.""Arghhh! I hate you!""Hate me all you want. I don't care! Now get out of my office!"Mabilis naman siyang lumabas. Kaagad akong tumawag kay mama. Dahil siya ang reason kaya hindi pa ako nagpo-prose kay Mireya. Gusto ko kasi na kumpleto ang pamil
MIREYA'S POV"Love, wake up na po. Dinner is ready." Naririnig ko ang bulong ni Xandro pero nagkukunwari pa rin akong tulog.Kahit na gaano pa siya ka-sweet sa akin ay wala akong pakialam. Hanggang ngayon ay naiinis pa rin ako sa kanya. Naramdaman ko ang malikot niyang kamay na ngayon ay nasa dibdib ko. Pero hinayaan ko lang siya."Love, alam ko na gising kana. Kapag hindi ka pa bumangon ay aangkinin talaga kita at sisiguraduhin ko na hindi ka makakalakad bukas."Pinagbabantaan pa talaga ako. Akala niya siguro ay natatakot ako sa kanya. Nakakainis dahil sa pag-angkin sa akin lang siya magaling. Pero sa pag-alok ng kasal ay hindi. Puro na lang kami gawa ng bata nito."Love, wake up ka na. Kanina pa tayo hinihintay nila mommy sa bab—""Nasa baba sila? Bakit ngayon mo lang sinabi?" Naiinis na tanong ko sa kanya at mabilis akong bumangon para pumasok sa banyo."Nandito pala sila pero hindi mo man lang sinabi. Nakakainis ka. Buong araw na akong naiinis sa 'yo! Sarap mong hiwalayan." Sa sobr
MIREYA’S POV Kahit na pagod ang asawa ko ay lumabas pa rin kami para sa family day namin. Pumunta kami sa isang park. Dumaan rin kami sa Griffin’s Diner para bumili ng pagkain wala na rin kasi kaming time pa na magluto kanina dahil nga sa biglaan lang. Balak kasi namin na magpicnic doon. Habang pinapanood ang dancing fountain. Sa aming lahat ay si Miracle talaga ang sobrang natutuwa. Kaya napapangiti na lang kami ni Xandro.Habang nakatingin ako sa mga anak ko ay palagi kong ipinadarasal na maging malusog sila. Na maging mabait at mabuting tao sila. Hiling ko rin na maging matapang sila. Marami silang pagdadaanan kapag lumaki na sila. At gusto ko na maging matibay silang magkapatid.“Are you okay, love?” biglang tanong sa akin ni Xandro.“Yeah, I’m fine. Hindi lang kasi ako makapaniwala ang bilis ng panahon. Binata na si Alec at si Miracle malaki na rin. Gustong-gusto ko na maalala ang lahat. Ang mga alaala na nakalimutan ko. Alam ko na maraming masakit na alaala pero alam ko na parte
XANDRO’S POV Uuwi ako dahil sa sobrang selos ko. Pinagtatawanan pa ako ni Mama at ni Lester dahil sa pagmamadali na ako ngayon. “Anak, masyado ka namang nagmamadali. Mahal ka nun, wala ka bang tiwala kay Mireya?” tanong sa akin ni mama. “Malaki ang tiwala ko sa kanya, ma. Pero sa mga lalaki na nakapaligid sa kanya ay wala.” Sagot ko kay mama. “Seloso talaga ng anak ko. Hala sige, umalis kana. Huwag kang mag-alala dahil nandito si Lester. Aalagaan niya ako,” nakangiti na sabi sa akin ni mama. “Thank you, mama. I love you… Hihintayin kita sa Manila.” hinalikan ko siya sa noo. “Ingat ka anak ko,” sabi niya sa akin. Hinatid ako ni Lester sa airport. Wala na talagang makakapigil sa pag-uwi ko. Alam ko na magugulat si Mireya pero wala e. Hindi ko na talaga kaya pang magtagal dito sa Canada. Dahil baka bigla na lang akong mamatay. Sa buong flight ko ay tulog ako. At sa wakas nakarating na rin ako bahay namin. Alam ko na nagulat ang mga kasama namin sa bahay pero ngumiti lang ako sa k
MIREYA’S POVSobrang nag-enjoy ako sa community service namin ni Miracle.“Baby, ano pala ang sinabi ng daddy mo kanina?” tanong ko sa kanya.“Wala naman po, mom. Gusto lang po niya akong makita and gusto rin niyang i-check ang ginagawa mo.” natatawa na sagot niya sa akin.“Ganun ba? Sorry, baby ha. Tatawagan ko na lang si daddy mo mamaya.” sabi ko sa kanya.“Okay po,” sagot niya sa akin at natulog na siya.Ako naman ay nagmaneho na para pumunta sa home of the aged. Magdadala kasi ako ng mga pagkain at mga gamot para sa mga naroon. Habang papasok ako ay kinakabahan ako. Natatakot ako dahil alam ko na galit sila sa akin.Nakangiti akong sinalubong ng mga matatanda. Kinakabahan man ako ay hiniling ko pa rin na makausap sila. Nang makita nila ako ay umiyak sila agad."Iha, patawarin mo ako. Patawarin mo kami," umiiyak na saad nila sa akin.“Patawarin niyo rin po ako, alam ko na nasaktan ko rin kayo.” saad ko sa kanila.“Wala kang kasalanan. Kami ang nagkamali, nagkamali kami sa pagpapalak
AFTER THREE MONTHS MIREYA’S POV Nakangiti ako habang nakatingin sa bulaklak na nakapatong sa itaas ng table ko. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak akong natatanggap mula sa Xandro ko. Ang dahilan niya ay araw-araw siyang nanliligaw sa akin. Ngayon talaga lumalabas ang sweet side niya. Tatlong buwan na rin ang nakalipas simula noong nangyari sa amin ang isa sa pinaka-pangit at pinaka-magandang pangyayari sa buhay namin. Pangit dahil na takot kami at maganda dahil sa wakas ay wala ng mananakit sa pamilya ko. Nabubuhay na kami ngayon ng masaya at malaya. Wala ng takot na baka may magtangka sa buhay namin. Kasabay ng pagkatupok ng lumang gusali ang pagkawala ng mga problema namin. May problema pero hindi na malaki. “Hello, love. Please lang, tama na ang paglulustay mo ng pera. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak ka. Alam ko na may discount ka kay mommy pero hindi naman ibig sabihin ay palagi ka na lang bibili. Punong-puno na ng bulaklak ang clinic ko. Saan ko na ito ngayon ilalagay