Thank you po sa inyong lahat ❤️❤️❤️. Start na po ulit ang update dito. Ingat po kayo palagi ❤️
MIREYA’S POV “Ikaw? Paano–” Hindi ako makapaniwala na siya ang nakikita ko ngayon. Natulala ako pero mabilis rin akong naglakad papunta sa kanya. “Xandro,” mabilis akong lumapit sa kanya at yayakapin ko sana siya pero may humarang na mga lalaki. “What’s the meaning of this?” Naiiyak na tanong ko sa kanya. Naguguluhan ako dahil bakit ayaw niya na yakapin ko siya. Hindi siya sumasagot at nakatingin lang siya sa akin. Malamig ang uri ng tingin niya sa akin. Hindi ko ma-process sa utak ko ang mga nangyayari ngayon. Pero base sa tingin niya sa akin ay unti-unti ko ng nauunawaan ang mga nangyayari. “Sino ka ba talaga Alexandro? Ikaw ba si Gavin?” Tanong ko sa kanya habang pinupunasan ko ang mga luha ko. Hindi siya sumagot at nakatingin lang siya sa akin. Sa tingin ko ay wala siyang balak na magpaliwanag sa akin. “Hindi ka ba sasagot!” Sigaw ko sa kanya. “Yes, I am Gavin Alexandro Santillan.” Parang bombang sumabog sa pandinig ko ang sinabi niya. Naikuyom ko ang mga palad ko sa g
MIREYA’S POVNapabalikwas ako dahil naalala ko ang nangyari sa akin kanina. Wala na ako sa kulungan at nasa isang silid na ako. Hindi ko alam pero nasa maayos na akong lugar. Unang hinanap ng mga mata ko si Loewi. Nasaan kaya siya? Sana ay wala silang gawin sa pusa ko. Bumukas ang pintuan at pumasok si Axel. Masamang tingin kaagad ang ibinigay ko sa kanya. Pero para siyang walang pakialam sa akin.“Bakit niyo pa ako nilipat dito? Diba gusto niyo na mahirapan ako? Sana hinayaan niyo na lang ako doon.” Galit na saad ko sa kanya.“Kumain kana, kung talagang gusto mong makaalis dito ay sundin mo ang mga sinasabi ni Kuya.”“Huwag mo ng bilugin ang ulo ko. Dahil alam ko na papahirapan niyo lang ako,” saad ko sa kanya.“Kumain kana dahil baka makita ka pa ni mommy na ganyan at malalagot na naman kami. Sana magpasalamat ka na lang dahil nasa maayos ka ng kalagayan.”“Wala akong dapat ipagpasalamat sa inyo. Dahil kinamumuhian ko kayong lahat! Lalo na ang kuya mo! Mga h*yop kayo!” Sigaw ko sa k
MIREYA'S POVBinalot ng takot ang buo kong katawan. Bakit nandito ang larawan niya? Naglakad si Xandro at kinuha ang frame. "H-Huwag kang lumapit! H-Huwag! Ilayo mo sa akin 'yan!" Sigaw ko sa kanya. Nagpapanic na ako dahil bigla akong natakot.Pero patuloy siyang lumalapit sa akin. At nasa kamay niya ang larawan ng lalaking matagal ko ng gustong kalimutan. Ang bangungunot sa buhay ko. Ang dahilan ng lahat ng paghihirap ko."Kilala mo ba ang daddy ko?" Nakakunot ang noo na tanong niya sa akin."D—Daddy? S—Siya ang daddy mo?" Nanginginig ang boses ko habang tinatanong ko siya."Yes, daddy ko siya." Ngayon ko lubos na naintindihan kung bakit ganun na lang ang galit niya sa akin? Pero inosente ang pamilya ko. Kaya pinilit ko na pakalmahin ang sarili ko. "Nang dahil sa pamilya niyo kaya nasira ang pamilya namin. Nakulong si daddy at worst namatay." Puno ng galit na saad niya sa akin.Kitang-kita ko sa mga mata niya ang sakit at galit. Pero ano bang kasalanan ko? Wala akong kasalanan. Da
WARNING: READ AT YOUR OWN RISK! MULI PO AY PINAPAALALA KO NA ANG STORY PO NA ITO AY KATHANG-ISIP LAMANG PO. MAY MGA EKSENA PO NA MAAARING HINDI PO NINYO MAGUSTUHAN. MAARI PO NINYO ITONG I-SKIP. THANK YOU PO.MIREYA'S POVNanatili akong nakaupo sa tapat ng bintana. Simula kagabi ay nandito lang ako. Tahimik ang buong paligid at nakatulala lang ako. Hindi ko magawang tumayo. Hindi ko magawang humiga sa kama. Dahil wala akong lakas na kumilos. Sobrang bigat ng pakiramdam ko. Napalingon ako sa pintuan dahil biglang bumukas ang pintuan at pumasok si Xandro na may dalang pagkain."Kumain kana," utos niya sa akin pero hindi ko siya pinansin ibinaling ko ulit sa labas ang tingin ko. Pero hindi siya tumigil at paulit-ulit siyang nagsasalita.Blankong tingin ang ipinukol ko sa kanya nang tumingin na ako sa kanya.. Tuwing nakikita ko siya ay umaahon ang lahat ng galit sa dibdib ko pero pinipilit ko lang na maging mahinahon. Naglakad siya palapit sa akin at pwersahan niya akong pinatayo."Ano ba?
WARNING: YOU CAN SKIP THIS CHAPTER PO. DAHIL MAY MGA EKSENA PO NA MAAARI NIYONG HINDI MAGUSTUHAN. THANK YOU PO!***MIREYA'S POVUnti-unti kong idinilat ang mga mata ko. Unang bumungad sa akin ang kisame kaya alam ko na nandito pa rin ako sa silid na kinaroroonan ko. Pero hindi ko maigalaw ang katawan ko. Nataranta ako dahil nakita ko na nakagapos na ang kamay at mga paa ko. Bumalik rin sa alaala ko ang gamot na pinainom niya sa akin kanina.Tumulo ang luha ko. Wala silang mga puso. Sobrang sama nila. Hindi ko talaga naisip na darating ang oras na gagawin ito sa akin ni Xandro. Gusto rin nila akong matulad sa mommy ko. Ang gamot na pinainom nila sa akin ay kagaya lang ng gamot na pinainom nila kay mommy noon. Ang sakit ng puso ko dahil 'yon ang naging dahilan kung bakit ako muntik ng mawala sa mundo. At ngayon ay nangyayari na rin sa akin.Gusto rin niyang sirain ang buhay ko. Gusto rin niya akong pahirapan ng sobra. Saksi ako sa lahat ng hirap ng mommy ko. At ngayon ay parang mangyaya
MIREYA’S POVPuting kisame ang bumungad sa akin. Wala na ako sa dating silid na pinagkulungan nila sa akin. Nakaramdam rin ako ng pagkauhaw. Kaya sinubukan kong bumangon.“Thank God you're awake, Ate.”Tumingin ako sa gilid ko at si Dahlia ang bumungad sa akin. “Nasaan ako?” Tanong ko sa kanya.“Nasa bahay ka pa rin, ate. Tatlong araw kang nakatulog.” Sagot niya sa akin.Biglang nanubig ang mga mata ko nang maalala ko ang nangyari sa akin. Pero kaagad ko ring pinunasan ang mga luha ko. I scanned myself. Ang kaliwang kamay ko ay may swero at nag-iiba na ang kulay ng balat ko. I want to see my face pero wala namang salamin dito. Siguro ay pangit na ako dahil bumagsak na ang katawan ko. Humaba na ang mga kuko ko. Ibang-iba na ako sa dating Mireya. “Dahlia, nauuhaw ako.” Sabi ko sa kanya habang walang tigil sa pagpatak ang mga luha ko.Mabilis naman siyang tumayo at kumuha ng tubig. Pinainom niya ako. Pinunasan rin niya ang mga luha ko.“Huwag ka ng umiyak, Ate.” aniya sa akin.“Dahlia,
MIREYA'S POVNakahiga lang ako at hindi pa rin ako dalawin ng antok. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Kanina pa ako nakaupo dito sa kama. Paulit-ulit kong pinag-iisipan ang alok sa akin ni Xandro. Nilalaro ko ang mga daliri ko. Pero nang marinig ko ang pagtunog ng lock ng pinto ay mabilis akong humiga para magpanggap na tulog.Kahit hindi ko idilat ang mga mata ko ay alam ko kung sino ang dumating. Nalalanghap ko ang pabango niya na kilalang-kilala ko. Napa-tanong ako sa sarili ko. Bakit siya nandito ng ganitong oras? At bakit siya humiga sa tabi ko?Nagtataka man ay hinayaan ko siya. Kailangan kong pangatawanan ang pagpapanggap ko. Pero napsinghap ako bigla dahil niyakap niya ako. Hindi ako kumilos kahit na ang totoo ay para akong mauubusan ng hangin. Nang masigurado ko na tulog na siya ay humarap ako sa kanya.Pinagmasdan ko ang buong mukha niya. Kahit sinasabi ko sa sarili ko na hindi ko na siya mahal at galit ako sa kanya ay hindi ko pa rin pala talaga kaya. Dahil mahal ko pa
MIREYA’S POV Nakatingin lang ako kay Alec na patuloy na umiiyak. Hanggang sa lumapit na ako sa kanya at binuhat ko siya. Hindi ko rin kasi kaya na makita ang isang inosenteng bata na umiiyak. Inosente nga ba? Biglang tanong ko sa sarili. “Hush… Baby, don’t cry na.” Pagpapatahan ko sa kanya.“Okay lang po ba kayo?” Tanong niya sa akin.“Okay lang naman po ako. Kaya stop crying na, sige ka kapag umiyak ka pa ay papangit ka.” Saad ko sa kanya.“Are you sure po ba na okay ka lang. Masakit po ba dito?” Tanong niya sa akin sabay hawak sa pisngi ko.“Okay na okay po ako.” Nakangiti na sagot ko sa kanya.Hindi ko inaasahan na hahalikan niya ako sa pisngi. Kaya tumingin ako sa kanya. He is a younger version of Xandro. Halos lahat ng features ng mukha niya ay namana niya kay Xandro. Kay sigurado ako na kapag lumaki siya ay magiging kamukha rin niya ang daddy niya.“Bakit umiiyak ang anak ko?” Galit na tanong ni Xandro sa Nanny ng anak niya.“Nakita po kasi niya na sinaktan ni Senyora ang asawa
Hello po, kumusta po kayong lahat? Sana po ay nasa maayos kayong kalagayan. Lubos po akong nagpapasalamat sa inyong lahat na kumapit at sumama sa akin sa story na ito. Hindi man po madali ang lahat sa story na ito. Marami man akong pinagdaanan matapos ko lang ito ay masaya po ako na sinamahan niyo ako.Maraming salamat po sa bawat pag-add, pagbigay ng gems at pag-iwan ng comments. Sobrang na-appreciate ko po 'yun. Hindi po ako showy na tao pero sa loob ko ay sobrang nagpapasalamat po ako sa inyo. Kayo po ang dahilan kaya hindi ako sumuko sa story na ito.Sana po sa mga susunod ko pa na story ay samahan niyo pa rin ako. Hiling ko po ang lahat ng mga magagandang bagay sa inyong lahat. Ingat po kayo palagi at God bless you po!Mahal ko po kayo at see you po sa mga susunod kong story. Maraming salamat po! ❤️❤️❤️❤️AXEL & DAHLIA STORY (SECRETLY IN LOVE WITH MY BROTHER)
MIREYA’S POV“Love, isama na lang kaya natin ang mga bata?” Tanong ko sa asawa ko.“Love, three days lang tayo sa hacienda.” Sagot naman niya sa akin.“Okay, pero bawal tayo mag-extend ha.” Saad ko sa kanya.“Opo,” malambing na sagot niya sa akin.Ganito ako kapag hindi ko nakikita ang mga anak ko. Nag-aalala ako sa kanila at hindi talaga ako mapakali. Pero ayoko rin naman kalimutan na isa rin pala akong asawa at kailangan ko itong gampanan. “Naku, anak. Minsan lang ang honeymoon niyo kaya mag-enjoy kayo. Malapit lang naman ang hacienda at anytime puwede kaming pumunta doon.” Saad pa sa akin ni mommy.“Okay, mom and thank you po.” malambing na sabi ko at hinalikan ko siya sa pisngi bago ako sumakay sa kotse ni Xandro.Habang nasa biyahe kami ay masaya kaming nag-uusap ni Xandro. Marami kaming alaala na binabalikan. Lalo na nung nanganak ako. (FLASHBACK)Alam ko na kabuwanan ko na pero gusto ko pa rin na pumunta sa school ni Miracle. Kahit na nahihirapan akong maglakad ay talagang mak
MIREYA’S POV Suot ko ang isang napakagandang puting wedding gown at ngayon ang araw ng kasal naming dalawa ni Xandro. Sa loob ng maraming taon ay natupad rin ang pangarap ko na kasal. Ang kasal sa pagitan ng dalawang taong nagmamahalan. Noong kinasal kami noon ay alam ko sa sarili ko na minahal ko na siya. Hindi ko lang kayang tanggapin sa sarili ko dahil maikling panahon pa lang kami nagkakilala. Pero kahit na nakalimutan siya ng isip ko ay kilala na talaga siya ng puso ko. At ngayon ay dumating na ang araw na maglalakad ako papunta sa harap ng altar. Papalapit sa lalaking mahal ko. Ang lalaking hindi sumuko na mahalin ako. Sa lalaking kayang gawin ang kahit na ano para lang sa akin. Ginagawa ko ang lahat para lang pigilan ang sarili ko na umiyak. Pero sadyang traydor ang mga luha ko. Habang naglalakad ako ay nagsimula ng pumatak ang mga luha ko. Hanggang sa nakarating ako sa harapan niya ay umiiyak ako. Nakita ko rin na tumulo ang mga luha niya, na umiiyak rin siya. “I love you,”
XANDRO'S POVHindi ako makapaniwala kay Mireya. Medyo nahiya ako dahil gusto na pala niyang magpakasal. Pero may balak naman ako. "You're fired!" Galit na sabi ko sa secretary ko."Sir, wala naman po talaga akong ginagawang masama. Masyado lang pong masama ang ugali ng ex-wife niyo." Saad niya sa akin."Lumabas kana bago pa dumilim ang paningin ko at masaktan kita. Tigilan mo na ang kakasabi ng ex-wife dahil puputulin ko na 'yang dila mo!""S-Sir, diba type mo ako?" Tanong niya sa akin na ikina-init pa lalo ng ulo ko."What?! I don't like you!" hindi ko mapigilan ang sarili ko na sigawan siya."Sinasabi mo lang 'yan dahil sa Mireya na 'yun.""Kahit wala pa si Mireya ay hindi ako magkakagusto sa babaeng nagkukunwaring mahinhin pero haliparot.""Arghhh! I hate you!""Hate me all you want. I don't care! Now get out of my office!"Mabilis naman siyang lumabas. Kaagad akong tumawag kay mama. Dahil siya ang reason kaya hindi pa ako nagpo-prose kay Mireya. Gusto ko kasi na kumpleto ang pamil
MIREYA'S POV"Love, wake up na po. Dinner is ready." Naririnig ko ang bulong ni Xandro pero nagkukunwari pa rin akong tulog.Kahit na gaano pa siya ka-sweet sa akin ay wala akong pakialam. Hanggang ngayon ay naiinis pa rin ako sa kanya. Naramdaman ko ang malikot niyang kamay na ngayon ay nasa dibdib ko. Pero hinayaan ko lang siya."Love, alam ko na gising kana. Kapag hindi ka pa bumangon ay aangkinin talaga kita at sisiguraduhin ko na hindi ka makakalakad bukas."Pinagbabantaan pa talaga ako. Akala niya siguro ay natatakot ako sa kanya. Nakakainis dahil sa pag-angkin sa akin lang siya magaling. Pero sa pag-alok ng kasal ay hindi. Puro na lang kami gawa ng bata nito."Love, wake up ka na. Kanina pa tayo hinihintay nila mommy sa bab—""Nasa baba sila? Bakit ngayon mo lang sinabi?" Naiinis na tanong ko sa kanya at mabilis akong bumangon para pumasok sa banyo."Nandito pala sila pero hindi mo man lang sinabi. Nakakainis ka. Buong araw na akong naiinis sa 'yo! Sarap mong hiwalayan." Sa sobr
MIREYA’S POV Kahit na pagod ang asawa ko ay lumabas pa rin kami para sa family day namin. Pumunta kami sa isang park. Dumaan rin kami sa Griffin’s Diner para bumili ng pagkain wala na rin kasi kaming time pa na magluto kanina dahil nga sa biglaan lang. Balak kasi namin na magpicnic doon. Habang pinapanood ang dancing fountain. Sa aming lahat ay si Miracle talaga ang sobrang natutuwa. Kaya napapangiti na lang kami ni Xandro.Habang nakatingin ako sa mga anak ko ay palagi kong ipinadarasal na maging malusog sila. Na maging mabait at mabuting tao sila. Hiling ko rin na maging matapang sila. Marami silang pagdadaanan kapag lumaki na sila. At gusto ko na maging matibay silang magkapatid.“Are you okay, love?” biglang tanong sa akin ni Xandro.“Yeah, I’m fine. Hindi lang kasi ako makapaniwala ang bilis ng panahon. Binata na si Alec at si Miracle malaki na rin. Gustong-gusto ko na maalala ang lahat. Ang mga alaala na nakalimutan ko. Alam ko na maraming masakit na alaala pero alam ko na parte
XANDRO’S POV Uuwi ako dahil sa sobrang selos ko. Pinagtatawanan pa ako ni Mama at ni Lester dahil sa pagmamadali na ako ngayon. “Anak, masyado ka namang nagmamadali. Mahal ka nun, wala ka bang tiwala kay Mireya?” tanong sa akin ni mama. “Malaki ang tiwala ko sa kanya, ma. Pero sa mga lalaki na nakapaligid sa kanya ay wala.” Sagot ko kay mama. “Seloso talaga ng anak ko. Hala sige, umalis kana. Huwag kang mag-alala dahil nandito si Lester. Aalagaan niya ako,” nakangiti na sabi sa akin ni mama. “Thank you, mama. I love you… Hihintayin kita sa Manila.” hinalikan ko siya sa noo. “Ingat ka anak ko,” sabi niya sa akin. Hinatid ako ni Lester sa airport. Wala na talagang makakapigil sa pag-uwi ko. Alam ko na magugulat si Mireya pero wala e. Hindi ko na talaga kaya pang magtagal dito sa Canada. Dahil baka bigla na lang akong mamatay. Sa buong flight ko ay tulog ako. At sa wakas nakarating na rin ako bahay namin. Alam ko na nagulat ang mga kasama namin sa bahay pero ngumiti lang ako sa k
MIREYA’S POVSobrang nag-enjoy ako sa community service namin ni Miracle.“Baby, ano pala ang sinabi ng daddy mo kanina?” tanong ko sa kanya.“Wala naman po, mom. Gusto lang po niya akong makita and gusto rin niyang i-check ang ginagawa mo.” natatawa na sagot niya sa akin.“Ganun ba? Sorry, baby ha. Tatawagan ko na lang si daddy mo mamaya.” sabi ko sa kanya.“Okay po,” sagot niya sa akin at natulog na siya.Ako naman ay nagmaneho na para pumunta sa home of the aged. Magdadala kasi ako ng mga pagkain at mga gamot para sa mga naroon. Habang papasok ako ay kinakabahan ako. Natatakot ako dahil alam ko na galit sila sa akin.Nakangiti akong sinalubong ng mga matatanda. Kinakabahan man ako ay hiniling ko pa rin na makausap sila. Nang makita nila ako ay umiyak sila agad."Iha, patawarin mo ako. Patawarin mo kami," umiiyak na saad nila sa akin.“Patawarin niyo rin po ako, alam ko na nasaktan ko rin kayo.” saad ko sa kanila.“Wala kang kasalanan. Kami ang nagkamali, nagkamali kami sa pagpapalak
AFTER THREE MONTHS MIREYA’S POV Nakangiti ako habang nakatingin sa bulaklak na nakapatong sa itaas ng table ko. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak akong natatanggap mula sa Xandro ko. Ang dahilan niya ay araw-araw siyang nanliligaw sa akin. Ngayon talaga lumalabas ang sweet side niya. Tatlong buwan na rin ang nakalipas simula noong nangyari sa amin ang isa sa pinaka-pangit at pinaka-magandang pangyayari sa buhay namin. Pangit dahil na takot kami at maganda dahil sa wakas ay wala ng mananakit sa pamilya ko. Nabubuhay na kami ngayon ng masaya at malaya. Wala ng takot na baka may magtangka sa buhay namin. Kasabay ng pagkatupok ng lumang gusali ang pagkawala ng mga problema namin. May problema pero hindi na malaki. “Hello, love. Please lang, tama na ang paglulustay mo ng pera. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak ka. Alam ko na may discount ka kay mommy pero hindi naman ibig sabihin ay palagi ka na lang bibili. Punong-puno na ng bulaklak ang clinic ko. Saan ko na ito ngayon ilalagay