Tuluyan ng gumaling ang sugat sa kaniyang balikat at natuloy din ang pagpunta nila sa Tagaytay. Ayaw sana niyang sumama, pero pinilit siya ni Denisse at ng cute na batang si Hillary. Hindi nila kasama si Zach na nagtungo roon. Nasa kampo ito. Pero nagsabi itong susunod kapag natapos ang mga inaasikaso roon. Halos tatlong araw rin itong hindi nagpakita sa kaniya. At ramdam niyang hinahanap-hanap niya ang presensya ng lalaki. Nauna na sa kanila ang mga magulang ni Zach. Kasabay naman nilang bumyahe si Ziggy. Habang daan ay nakamasid lamang siya sa labas ng bintana. Mas pinili ni Hillary na maupo sa kandungan niya. Si Denisse naman ay sa unahan, katabi ang nagmamanehong asawa. “Are you okay, Katie?” tanong ni Ziggy sa kaniya. Nilingon niya ito. “Oo naman, Sir. May kasama kasi akong cute na baby girl,” sagot niyang nakangiti. Napailing si Ziggy. “Just call me Kuya Ziggy. Hindi mo naman ako superior. We’re friends. Isa pa, wala ka sa kampo. Dapat kapag nasa labas ka, treat yourself a
Tumikhim si Katie at pinatatag ang sarili. Tinitigan niya ang lalaki sa mga mata. “Puwede ba, Sir? Ipamakahiya niyo naman ako. Naririto tayo sa bahay ninyo kasama ang mga magulang ninyo at kapatid. Paano na lang kung makita nila tayo?” Nagkibit ito ng mga balikat. “I don’t care. Alam naman nilang attracted ako sa iyo.” Sh*t! Biglang lumakas ang kabog ng kaniyang dibdib. May pakiramdam rin siyang halos magkulay-makopa na ang magkabilang pisngi niya. Hindi pala mapaaamin, ha? Ang lakas talaga ng loob mo, Katie! Sobra! Hanga na ako sa iyo, sarkastikong wika ng tinig sa kaniyang isip. Lumunok siya. “Tigilan niyo nga ako. Baka gutom lang iyan,” aniya saka mabilis na nag-iwas ng mga mata rito. Kung hindi niya gagawin iyon, baka bigla na lang siyang bumigay sa mga sinasabi nito. “Yes, I’m hungry. Pero hindi sa kalam ng sikmura ako nagugutom.” Kumindat pa ito. Nanlaki ang mga mata niya. Kagyat siyang lumayo rito na ikinatawa nito nang malakas. Nag-init naman bigla ang paligid. Pakiram
Nagmamadaling dinukot ni Katie ang kaniyang baril na nasa bewang. Kapag nagkamali ang taong papalapit sa sinasakyan niya, walang buhay itong babagsak. Kinapa niya ang cell phone sa jacket. Gusto niyang tawaga. Si Mavy pero naisip niyang abala ito sa paghahanda ng kasal nito. Kung si Zach naman— “No! Magiging kumplikado lang ang lahat,” aniya sa sarili. Ang huling alas na lang niya ay si Esteban at ang tropa. Pagtingin niya sa screen ng cell phone, may sampung missed calls doon na galing sa unknown number. Hindi niya muna pinansin iyon at hinanap ang number ni Leigh, pero narinig niyang may kumatok sa bintana sa tapat ng driver. “Kuya, huwag mong buksan!” utos niya. Pero huli na. Naibaba na ng driver ang bintana ng sasakyan. Mabilis siyang lumipat sa unahan at itinutok ang baril, sa maskuladong lalaki mukhang sagana sa gym. “Ma’am, ibaba niyo ang baril ninyo. Napag-utusan lang po kami!” Mabilis na ipinakita ng lalaking kaharap ang army lapel pin nito. “Sino!” matigas niyang sing
Maraming mga sikat na tao ang naroroon sa party na iyon ni Laura Silva. Mula sa mga negosyante, mga may katungkulan sa lipunan, artista, modelo, at kung sino-sino na halos ikalula ni Katie. Habang maingat siyang inaalalayan ni Zach, nakasalubong nila ang isang may-edad na lalaki at babaeng sa tantya niya ay nasa twenties pa lamang. Agad na lumapit sa kanila ang pareha. “Hijo, you look great tonight!” wika ng may-edad na lalaki. “Tito Frank! How are you po?Kailan pa kayo dito sa Pinas?” Nakipagkamay si Zach dito na halata ang pagkagulat sa mukha. “Kahapon lang, hijo. Dito na kami for good!” Bina lingan nito ang katabing babae. “This is Camila. Remember her? Siya iyong kalaro mo noong nasa militar pa kami ng daddy mo,” anito. Tumango si Zach at sinulyapan ang babae. “Hi, Camila! Big girl ka na!” masayang wika nito. “Hi, Zach! I’m not a girl anymore!” Inirapan nito ang lalaki bago nakuhang yakapin. “I missed you. Ni hindi ka man lang nagpaparamdam kahit sa F* o I*******m,” nakasima
Napatingin si Katie sa labas ng tumigil ang sasakyan. Nasa opisina sila ng lalaki. “Why are we here?” hindi nililingong tanong niya sa lalaki. “Just get down,” mariing utos nito. Halatang galit pa rin. “At anong gagawin natin dito? Bakit hindi na lang sa condo mo ako inihatid?” inis na sagot niya. “Bababa ka ba o bubuhatin kita?” Padarag na mabilis na binuksan ni Katie ang pintuan ng sasakyan. Pabalabag niya ring isinara iyon. Walang lingong-likod siyang nagmartsa papasok sa opisina nito. Hindi pa man niya naisasara ang pintuan ay pumasok na roon ang kasunod ding lalaki. Agad siya nitong hinaklit sa bewang. “Ano ba, Sir!” Nagpumiglas siya pero hindi siya nito pinakawalan. Matagal siyang tinitigal ng lalaki. Larawan sa mga mata nito ang pinaghalong galit at pag-aalala. Muli niya itong itinulak, pero hindi ito nagpatinag. “Ano bang ginagawa ninyo? S—” Hindi na niya natapos ang sasabihin. Agad na sinalikop ni Zach ang kaniyang mga labi sa mapagparusang halik. Nanlaki ang mga ma
It was Sunday. Day off niya. Patamad siyang bumangon sa kama at dumeretso sa banyo. Inayos niya ang sarili. Suot pa rin niya ang malaking T-shirt ni Zach pero hindi na ang boxers nito. Nagpalit na siya kagabi ng undies niya. Masyado namang halata kung hindi niya papalitan ang pang-ilalim na iyon ng lalaki. Itinali niya ang buhok saka lumabas ng banyo. Maghahanda pa siya ng kaniyang makakain. May niluto siyang adobo noong nakaraang gabi na inilagay niya sa ref. Siguradong okay pa iyon. Magpiprito na lang siya ng itlog at magtitimpla ng kape. Magsasaing na rin siya nang marami para abot na hanggang hapon. Pagbukas niya ng pintuan ng kaniyang silid ay napaawang ang kaniyang mga labi. Bahagya rin siyang napaurong nang makitang may kasama siya roon na naka-pajama lang at walang pang-itaas! Napalunok siya. Parang sa anyo pa lang na iyon ni Zach ay busog na busog na siya. Tahimik niya itong pinagmasdan. Nakatikod ito sa kaniya habang nagkakape kaya hindi siya nito nakikita. Noon niya napa
“Sir, sorry. Mukhang nakaabala po yata kami sa pagtulog ninyo,” wika ng taong pinagbuksan niya. “Next time, just send me a notice. Para ako na lang ang maglalabas nito.” Iniabot niya ang basura sa dalawang lalaking kaharap. Napayuko ang mga ito. “Sorry po talaga. Pero binigyan na po namin noong isang araw si Ma’am Ganda. Ang sabi po niya kapag hindi niya nailabas ang mga ito ay mag-door bell na lang daw ho kami,” anang sa tingin niya ay mas batang lalaki. “Whatever!” Marahas siyang napahagod sa batok. Mas lalo siyang nainis nang makitang lumabas na si Katie sa kaniyang silid. “F*ck!” mahinang mura niya. Napatingin siya sa ibabang bahagi ng katawan na hindi naman yata marunong sumuko sa laban. Tayong-tayo pa iyon kahit na nga naunsyami siya kanina. “Sige po, Sir. Pasensya na po ulit.” Hindi na siya sumagot pa. Tinalikuran niya ang mga ito saka isinara ang pinto. Kahit kailan talaga may mga istorbo sa kaniyang ginagawa. Nakapamewang na bumalik siya sa kusina at nakuha na lang ligpi
Naabutan ni Katie ang mga kasama na nakaupo na sa mahabang table. Sampu silang myembro nang operasyon na iyon kasama si Zach, Mavy, Leigh, at anim pang lahat ay walang itulak-kabigin sa kanilang kaguwapuhan na mga sundalo. Sina Sgt. Tolentino, Sgt. Moreno, Sgt. Ramos, Sgt. Salazar, Sgt. Cruz, Sgt. Escobar at siya. Akala nga niya papalitan na siya ni Zach. Mabuti at hindi siya nito inalis. Napangiti ang mga ito nang pumasok siya at sumaludo. Mas mataas pa rin kasi ang katungkulan ng mga ito sa kanila ni Leigh. Ang apat sa mga ito ay may asawa na malikay kina Sgt. Tolentino at Sgt. Escobar. Parehong single ang dalawa sa pagkakaalam niya. “Pvt. De Guzman, baka dapat kami na ang unang sumaludo sa iyo. Tama ba mga kasama?” wika ni Sgt. Salazar na pinaka-bully sa grupo. Nagtawanan ang mga ito habang nakangiti lang si Leigh. Hindi tuloy mapigilang mag-init ng magkabilang niyang pisngi. Hindi pala nakaligtas sa mga ito ang ibinibigay na atensyon sa kaniya ng makulit nilang superior. Napati
Bigla ang pagbundol ng kaba sa kaniyang dibdib. Sabay silang napalingon dito ni Zach.Nanlaki ang mga mata niya. Si General Santiago!“Naunahan mo akong makipagkita sa kaniya, Lt. General Silva. This all the reports that I need to present to her. But anyway, thank you for inviting me here,” anito.Nakipagkamay ito kay Zach habang nagbeso naman siya rito.“Apat na buwan na mula nang magising ako at nakabawi ng lakas. Almost one and half years ang ginawa ni Jalva sa akin, pero hindi ko iyon pinagsisihan. Dahil kahit sa impyerno susundan ko siya, para lang mailigtas ang mag-ina mo, at sisiguraduhin kong hindi na siya makababalik pa dito sa lupa,” nakangiting wika nito.“I’m sorry, General Santiago. Pati iakw nadamay dito,” napayukong wika niya.Umiling ito. “No! Ramdam ko ang pagnanais mo na mailigtas ang anak mo noon. Salamat sa pagtitiwala sa akin, dahil doon, nakasama ko ang future husband mo sa laban. Ikaw ang tumupad ng usapan namin.” Tumawa ito. “Asan ang triplets?” Iginala nito an
Chapter 77Halos tatlong sunod-sunod na araw na bumisita at natulog si Zach sa bahay nila. Palagi itong hindi nawawalan ng mga dalang pasubong sa triplets. Kung hindi damit, laruan, ay ipinapasyal naman nito ang mga bata na kasama siya. At ngayon nga ay nasa museum sila. May mga replika na helicopter doon at malalaking canyon. Mayroon ding iba’t ibang hugis at laki ng bala ng mesiles. Naka-display din doon ang uniporme ng mga magigiting ng sundalo noong World War II at iba’t iba pang mahahalagang kaganapan sa kasaysayan ng Estados Unidos. Nakita ang excitement sa mukha ng mga anak. Kahit naman siya ay namangha rin sa mga nakita. Sa laki ng museum, tantiya niya, hindi kayang libutin iyon ng maghapon.“Daddy, I’m so excited to ride here. Come on, guys!” si Evan iyon na sumakay sa replikang helicopter. Tila naman kinikilig ang dalawa nina Chase at Asher na sumunod sa kapatid. Nagkagulo pa ang mga ito sa kung sino ang uupo sa driver seat. Napangiti na lang siya at napailing.“How I mis
Walang pagsidlan ng tuwa ang mga anak niya. Halos maghapong kausap at walang kapagurang nakipaglaro sa ama nila.Gumawa siya ng snacks para sa mga ito. Ayaw muna niyang sumingit sa moment ng mag-aama. Tama lang naman iyon, because they had a lot of things to catch up on. Isa pa, noon niya lang nakitang ganoon kasaya ang triplets. Hindi naman niya gustong ipagkait iyon sa mga ito. Iiniwan muna niya sa salas ang mga ito na nakaupo sa carpet. Siya naman ay umupo at tinanaw ang mga ito sa isang sofa malapit sa television at nanood na lang hanggang hindi na niya namalayan na hinila siya nang antok.Yakap ang isang unan naramdaman niya ang mabining haplos sa mukha niya. Pero imbis na magmulat ng mga mata ninamnam niya iyon dahil sa panaginip niya.Nakatayo raw siya sa isang tabi nang biglang may yumakap sa kaniya at hinagkan siya sa batok. Napitlag siya at hindi agad nakapagsalita.“It’s been a year. I missed you.” Tinig iyon mula sa lalaki sa panaginip niya. Mainit ang halik nito sa kani
Pinilit ni Katie na kumawala sa mga bisig ni Zach, ngunit malakas ito.“Ano ba?! Bakit mo ba ito ginagawa, ha? Bakit ba naririto ka? Hindi ba dapat kasama mo ang girlfriend mo?” singhal niya rito, ngunit bigla ring natigilan.Nakita niyang ngumisi ito. “Jealous?” Hinawakan nito ang pisngi niya pero mabilis siyang nag-iwas ng mukha.“Wala akong pakialam kung makipagrelasyon ka sa iba. Tapos na tayo, hindi ba? Iniwana na kita, bakit pa ako magseselos?” taas-noong wika niya.“Tsk! You can’t hide what you really feel for me, Katie. I knew you well.” Masuyong pinaraanan nito ng daliri ang mga labi niya. Napalunok naman, lalo na at may hatid iyong kakaibang init sa buo niyang pagkatao.“S-stop it. . .” mabuway na saway niya rito.Dahan-dahan nitong inilapit ang mukha sa kaniya. “I won’t. Not unless you tell me that it was your fault.”Bigla siyang natauhan sa narinig. Tumigas ang kaniyang anyo. “Oo na! Kasalanan ko na! Masaya ka na?” nanunuyang wika niya bago ito itinulak. “Kung iyon lang a
Chapter 74Ilang beses na napakurap si Katie. Kahit pagod sa mga naganap kanina, hindi pa rin niya magawang makatulog. Naglalakbay ang diwa niya sa kung saan.She looked at Zach. Himbing na ang tulog nito pero nananatiling nakapulupot sa kaniya ang mga braso nito. Para bang ayaw talaga siyang pakawalan.Dahan-dahan niyang iniangat ang braso nito nang bigla itong gumalaw. “Sleep, sweetie. . .” bulong nito na ikinagulat niya.Napalingon siya rito. Nananatili pa rin itong nakapikit. Huminga siya nang malalim. Lasing, pagod at antok ito pero parang balewala ang mga iyon. Malakas pa rin ang pakiramdam nito.Matagal siyang napatitig sa kisame. Ni hindi niya maigalaw ang katawan kahit nangangawit na siya. Ayaw niyang tuluyang magising ang lalaki. Baka lalong hindi siya makaalis.Hindi tama na naroroon siya. Alam niyang may iba ng kasintahan ang lalaki at ataw naman niyang maging dahilan ng pagkasira ng relasyon nito. What happened to them is wrong. Nadala lang sila pareho ng bugso ng kani
Chapter 73Napaigtad si Katie nang biglang tumunog ang cellphone niya. Hinanap niya kung nasaan iyon dahil wala sa kama ang bag niya.Sabay silang napatingin sa center table. Mabilis siyang humakbang palapit doon. Baka kasi si Dr. Smith o Camila ang tumatawag sa kaniya. Alas-otso ang sinasabi ng orasan na nasa dingding, baka nag-iintay na ang mga anak niya.Bago pa niya mahawakan ang cell phone, nakuha na iyon ng lalaki. Mas lalong nagngalit ang mga bagang nito.“Michael, huh! Is he your lover?”Mabilis niyang kinuha ang cell phone sa kamay ng lalaki. Alam niyang si Camila ang tumatawag. Baka biglang mag-aalala ito kung sasagutin niya at marinig ang boses ni Zach.“Ibigay mo sa akin iyan! Tumatawag na siya, hindi ba’t iyan naman ang gusto mo? Ang kausapin ko siya?” Matalim niya itong tinitigan. “Naipaliwanag ko na ang side ko kung bakit ako umalis, kaya please. . . pakawalan mo na ako. Huwag mo na lang sabihin sa iba na nagkita tayo, dahil baka nasa paligid lang ang spy ni Bran—” Nati
Palinga-linga si Katie na naglalakad pagbaba sa parking lot, pakiramdam niya may laging nakasunod sa kaniya. Simula nang magkaharap sila ni Zach, parang bumabalik ang pagiging militar niya. Bigla ay naging alerto siya sa mga nangyayari sa paligid.“Katie! Itigil mo na ang pag-iisip mong ganyan!” sita niya sa sarili.Ngunit hindi pa rin niya mapigilan tingnan bawat taong nakakasalubong niya. Kakaiba kasi ang kutob na nadarama niya. Alam niyang ipahahanap siya ni Zach— imposible ang hindi. Pero nahiling niya na sana huwag na lang. Na sana, mas manaig ang galit dito para hindi na siya magambala pa. Saka, may isang linggo na rin ang nakalilipas mula noong magkita sila, pero wala namang nangyayari. Baka umuwi na ito ng Pilipinas. Sana nga. . .Napabuntonghininga na lang siya.“Good morning, Dra. Katie,” bati ni Liberty sa kaniya.“Good morning, Liberty. How many patients do we have today?” Ibinaba niya ang bag sa lamesa niya at isinuot ang doctors’ coat.“Almost twenty patients, Dra.”Nap
Matagal bago nakakilos si Zach sa kaniyang kinatatayuan. Huli na noong magawa niyang ihakbang ang mga paa palabas sa restaurant na iyon pasunod kay Katie. Nakasakay na ito sa isang kotse habang dina-drive ng isang lalaki.Mabilis niyang kinuha ang cell phone sa bulsa. He called the intel of the army that based in Las Vegas. He described what he needed to know.“I need that information tonight. Do you understand?” ma-awtoridad na wika niya sa kausap, saka pinatay ang telepono.“Baby! Hey!” tawag ni Olivia mula sa entrance ng restaurant. Dahil sa nangyari, nakalimutan na niyang kasama niya nga pala ito.Lumapit ito sa kaniya. “Why did you leave me like that? I thought you were just in the bathroom,” anito saka ipinulupot ang kamay sa kaniyang braso.Pumiksi siya at inalalayan ito sa siko. “Wait here. I’ll call you a cab,” malamig niyang wika.Nangunot ang noo nito. “What’s wrong?”“Nothing.” Sinabayan niya iyon ng pag-iling.“Then, there’s nothing wrong if we head out together.” Ikinawi
“Liberty, can you make a coffee for me?” ani Katie sa kaniyang assistant.Nasa clinic siya noon at wala pang pasyente. Sinadya talaga niyang mauna roon para maging occupied siya at mawala sa isip ang mga bagay na gumugulo sa kaniya. Balak niya rin namang umuwi nang maaga, dahil pakiramdam niya unti-unting sumisikip ang mundo niya, at tanging ang mga anak lamang ang makapagpapagaan sa kaniyang dinadala.“Your coffee, Dra. Katie.” Ipinatong ni Liberty ang kape sa ibabaw ng kaniyang lamesa.“Thank you,” nakangiting sabi niya sabay higop sa kape. “By the way, Liberty, if you have any appointment outside today— you may go. We will close the clinic early.”Napakunot ang noo nito sa tinuran niya. Sana’y ito na kpag ganoong araw ay inaabot sila ng gabi.“Really, Dra? Why?”“I have an appointment, too,” pagsisinungaling niya.Tumango na lang ito at hindi na nagtanong pa. Inabala na nito ang sarili sa pag-aayos ng mga records.Maya-maya pa, sunod-sunod na naman pasyente at hindi na niya namalay