Napatingin si Katie sa labas ng tumigil ang sasakyan. Nasa opisina sila ng lalaki. “Why are we here?” hindi nililingong tanong niya sa lalaki. “Just get down,” mariing utos nito. Halatang galit pa rin. “At anong gagawin natin dito? Bakit hindi na lang sa condo mo ako inihatid?” inis na sagot niya. “Bababa ka ba o bubuhatin kita?” Padarag na mabilis na binuksan ni Katie ang pintuan ng sasakyan. Pabalabag niya ring isinara iyon. Walang lingong-likod siyang nagmartsa papasok sa opisina nito. Hindi pa man niya naisasara ang pintuan ay pumasok na roon ang kasunod ding lalaki. Agad siya nitong hinaklit sa bewang. “Ano ba, Sir!” Nagpumiglas siya pero hindi siya nito pinakawalan. Matagal siyang tinitigal ng lalaki. Larawan sa mga mata nito ang pinaghalong galit at pag-aalala. Muli niya itong itinulak, pero hindi ito nagpatinag. “Ano bang ginagawa ninyo? S—” Hindi na niya natapos ang sasabihin. Agad na sinalikop ni Zach ang kaniyang mga labi sa mapagparusang halik. Nanlaki ang mga ma
It was Sunday. Day off niya. Patamad siyang bumangon sa kama at dumeretso sa banyo. Inayos niya ang sarili. Suot pa rin niya ang malaking T-shirt ni Zach pero hindi na ang boxers nito. Nagpalit na siya kagabi ng undies niya. Masyado namang halata kung hindi niya papalitan ang pang-ilalim na iyon ng lalaki. Itinali niya ang buhok saka lumabas ng banyo. Maghahanda pa siya ng kaniyang makakain. May niluto siyang adobo noong nakaraang gabi na inilagay niya sa ref. Siguradong okay pa iyon. Magpiprito na lang siya ng itlog at magtitimpla ng kape. Magsasaing na rin siya nang marami para abot na hanggang hapon. Pagbukas niya ng pintuan ng kaniyang silid ay napaawang ang kaniyang mga labi. Bahagya rin siyang napaurong nang makitang may kasama siya roon na naka-pajama lang at walang pang-itaas! Napalunok siya. Parang sa anyo pa lang na iyon ni Zach ay busog na busog na siya. Tahimik niya itong pinagmasdan. Nakatikod ito sa kaniya habang nagkakape kaya hindi siya nito nakikita. Noon niya napa
“Sir, sorry. Mukhang nakaabala po yata kami sa pagtulog ninyo,” wika ng taong pinagbuksan niya. “Next time, just send me a notice. Para ako na lang ang maglalabas nito.” Iniabot niya ang basura sa dalawang lalaking kaharap. Napayuko ang mga ito. “Sorry po talaga. Pero binigyan na po namin noong isang araw si Ma’am Ganda. Ang sabi po niya kapag hindi niya nailabas ang mga ito ay mag-door bell na lang daw ho kami,” anang sa tingin niya ay mas batang lalaki. “Whatever!” Marahas siyang napahagod sa batok. Mas lalo siyang nainis nang makitang lumabas na si Katie sa kaniyang silid. “F*ck!” mahinang mura niya. Napatingin siya sa ibabang bahagi ng katawan na hindi naman yata marunong sumuko sa laban. Tayong-tayo pa iyon kahit na nga naunsyami siya kanina. “Sige po, Sir. Pasensya na po ulit.” Hindi na siya sumagot pa. Tinalikuran niya ang mga ito saka isinara ang pinto. Kahit kailan talaga may mga istorbo sa kaniyang ginagawa. Nakapamewang na bumalik siya sa kusina at nakuha na lang ligpi
Naabutan ni Katie ang mga kasama na nakaupo na sa mahabang table. Sampu silang myembro nang operasyon na iyon kasama si Zach, Mavy, Leigh, at anim pang lahat ay walang itulak-kabigin sa kanilang kaguwapuhan na mga sundalo. Sina Sgt. Tolentino, Sgt. Moreno, Sgt. Ramos, Sgt. Salazar, Sgt. Cruz, Sgt. Escobar at siya. Akala nga niya papalitan na siya ni Zach. Mabuti at hindi siya nito inalis. Napangiti ang mga ito nang pumasok siya at sumaludo. Mas mataas pa rin kasi ang katungkulan ng mga ito sa kanila ni Leigh. Ang apat sa mga ito ay may asawa na malikay kina Sgt. Tolentino at Sgt. Escobar. Parehong single ang dalawa sa pagkakaalam niya. “Pvt. De Guzman, baka dapat kami na ang unang sumaludo sa iyo. Tama ba mga kasama?” wika ni Sgt. Salazar na pinaka-bully sa grupo. Nagtawanan ang mga ito habang nakangiti lang si Leigh. Hindi tuloy mapigilang mag-init ng magkabilang niyang pisngi. Hindi pala nakaligtas sa mga ito ang ibinibigay na atensyon sa kaniya ng makulit nilang superior. Napati
Nasa kampo sila kasama ang mga bagong trained cadet. Isinama si Katie roon ni Zach kahit alam niyang wala naman siyang gagawin doon. “Nakita mo ba si General Silva? My God! Kahit anakan na lang niya ako solve na ako,” narinig niyang wika ng isang kadeteng kinikilig sa likuran niya. “Gwapo nga, suplado naman! Kung makatingin parang kakainin ka ng buhay,” wika naman ng isa. “Eh, ano naman? Mas bagay nga iyon sa kaniya. Iyong tipong badboy look, pero goodboy deep inside. Pero mas okay na sa akin ang badboy pati sa kama. Mas may thrill. Iyong yayakapin ka pa lang para ng nalaglag ang panty mo,” anang isa pa. Nagtawanan ang mga ito habang kilig na kilig. Napailing siya at hindi na lang pinansin pa ang mga ito. Umikot siya sa bandang kaliwa malapit sa firing range nang biglang magsalita muli ang babaeng nasa unahan nila. “Naku, huwag na ninyong pangarapin si General Silva. Ayon sa bulong-bulungan dito may nililigawan na siya. Nakita nga siya kahapon ng ilang kasamahan natin sa isang mal
VILLA CIUDAD. . . Napatingala siya sa arko na nakalagay sa labas pagkababa nila sa chopper. Labas pa lang iyon, pero kitang-kita na niya kung gaano karangya ang buong paligid. What more pa kaya pagdating sa loob? sa loob-loob niya. May mga ilang yacht na nasa wharf. Mayroon ding naggagandahang mga kubo sa tabi ng dalampasigan. At ang mas nakamamangha ay ang mala-palasyong hotel sa di-kalayuan. May nakaukit iyong malaking letra na ZS na nasa gitna ng drawing na hawk eagle. Pagpasok nila, sinalubong sila ng nakalululang karanggayaan ng hotel. Pang-five star talaga ang dating niyon. Naglalakihan ang chandeliers na nakasabit sa mataas na kisame. Mayroon iyong waiting lounge, lobby, may pool area, entertainment area, restaurant, at iba pang amenities na tiyak na ma-e-enjoy ng mga bisita. The place is a private property. Mayayamang tao lang ang sa tingin niya ay tinatanggap na guests doon. Napangiti siya sa gandang nakikita. The freshness of the air that slightly brushed on her ski
Dahan-dahang itinulak ni Zach ang pintuan ng silid ni Katie. Hindi niya gustong abalahin ang dalaga. Alam niyang natutulog pa rin ito sa mga sandaling iyon. Maingat siyang humakbang palapit sa kinahihigaan nito. He stared at her angelic face as she sleeps. She really looks like an angel. An angel that was brought upon him. He slowly sat on the bed. Masuyo niyang hinawi ang ilang hibla ng buhok na tumatabing sa mamula-mula nitong pisngi. Walang mababakas na kalungkutan sa mukha nito na madalas niyang nakikita sa tuwing pinagmamasdan niya ang babae. He always wondered the reason behind it. Pero iisa lang naman ang rason na laging pumapasok sa kaniyang isipan. It was because of her parents. Wala naman ng iba pang dahilan bukod doon. Kaya nga disidido rin siyang matunton ang may dahil noon, bukod sa sarili niyang dahilan. Alam niyang isa rin iyon sa rason kung bakit nanatili ito sa loob ng kampo—kung bakit ito naging isang sundalo, gayong maganda naman ang karerang naghihintay rito sa
Nagising si Katie na kumakalam ang kaniyang sikmura. Kinapa niya ang orasan sa gilid ng kama ngunit wala siyang makapa. Bigla siyang napabangon. Noon lang nag-sink in sa isip niya na nasa ibang silid siya. Wala siya sa codo, kun’di nasa Villa Ciudad Napayakap siya sa kumot na nakatabing sa katawan niya. Nagtaka pa siya na nakakumot na siya. Ang alam niya kasing yakap kanina ay unan. Huminga siya nang malalim, pagkuwa’y bumangon. Nakita niya ang kaniyang mga gamit sa lapag at ang gown na gagamitin kinabukasan. Napangiti siya. Kulay mint green iyon na alam niyang magpapalabas sa angkin niyang alindog. It will show some of her skin, most especially her cleavage. bukas, sa kuwarto ni Cassey siya pupunta. Doon na lang din daw siya magpaayos. Ayaw pa nga sana niya dahil mas gusto niyang light makeup lang. Pero mapilit ang babae kaya sinang-ayunan na lang niya. Tumayo siya at nagpalit ng damit. Kumuha siya ng leggings at isang manipis na sando saka nagsuot ng hoodie jacket. Itinali rin ni
Bigla ang pagbundol ng kaba sa kaniyang dibdib. Sabay silang napalingon dito ni Zach.Nanlaki ang mga mata niya. Si General Santiago!“Naunahan mo akong makipagkita sa kaniya, Lt. General Silva. This all the reports that I need to present to her. But anyway, thank you for inviting me here,” anito.Nakipagkamay ito kay Zach habang nagbeso naman siya rito.“Apat na buwan na mula nang magising ako at nakabawi ng lakas. Almost one and half years ang ginawa ni Jalva sa akin, pero hindi ko iyon pinagsisihan. Dahil kahit sa impyerno susundan ko siya, para lang mailigtas ang mag-ina mo, at sisiguraduhin kong hindi na siya makababalik pa dito sa lupa,” nakangiting wika nito.“I’m sorry, General Santiago. Pati iakw nadamay dito,” napayukong wika niya.Umiling ito. “No! Ramdam ko ang pagnanais mo na mailigtas ang anak mo noon. Salamat sa pagtitiwala sa akin, dahil doon, nakasama ko ang future husband mo sa laban. Ikaw ang tumupad ng usapan namin.” Tumawa ito. “Asan ang triplets?” Iginala nito an
Chapter 77Halos tatlong sunod-sunod na araw na bumisita at natulog si Zach sa bahay nila. Palagi itong hindi nawawalan ng mga dalang pasubong sa triplets. Kung hindi damit, laruan, ay ipinapasyal naman nito ang mga bata na kasama siya. At ngayon nga ay nasa museum sila. May mga replika na helicopter doon at malalaking canyon. Mayroon ding iba’t ibang hugis at laki ng bala ng mesiles. Naka-display din doon ang uniporme ng mga magigiting ng sundalo noong World War II at iba’t iba pang mahahalagang kaganapan sa kasaysayan ng Estados Unidos. Nakita ang excitement sa mukha ng mga anak. Kahit naman siya ay namangha rin sa mga nakita. Sa laki ng museum, tantiya niya, hindi kayang libutin iyon ng maghapon.“Daddy, I’m so excited to ride here. Come on, guys!” si Evan iyon na sumakay sa replikang helicopter. Tila naman kinikilig ang dalawa nina Chase at Asher na sumunod sa kapatid. Nagkagulo pa ang mga ito sa kung sino ang uupo sa driver seat. Napangiti na lang siya at napailing.“How I mis
Walang pagsidlan ng tuwa ang mga anak niya. Halos maghapong kausap at walang kapagurang nakipaglaro sa ama nila.Gumawa siya ng snacks para sa mga ito. Ayaw muna niyang sumingit sa moment ng mag-aama. Tama lang naman iyon, because they had a lot of things to catch up on. Isa pa, noon niya lang nakitang ganoon kasaya ang triplets. Hindi naman niya gustong ipagkait iyon sa mga ito. Iiniwan muna niya sa salas ang mga ito na nakaupo sa carpet. Siya naman ay umupo at tinanaw ang mga ito sa isang sofa malapit sa television at nanood na lang hanggang hindi na niya namalayan na hinila siya nang antok.Yakap ang isang unan naramdaman niya ang mabining haplos sa mukha niya. Pero imbis na magmulat ng mga mata ninamnam niya iyon dahil sa panaginip niya.Nakatayo raw siya sa isang tabi nang biglang may yumakap sa kaniya at hinagkan siya sa batok. Napitlag siya at hindi agad nakapagsalita.“It’s been a year. I missed you.” Tinig iyon mula sa lalaki sa panaginip niya. Mainit ang halik nito sa kani
Pinilit ni Katie na kumawala sa mga bisig ni Zach, ngunit malakas ito.“Ano ba?! Bakit mo ba ito ginagawa, ha? Bakit ba naririto ka? Hindi ba dapat kasama mo ang girlfriend mo?” singhal niya rito, ngunit bigla ring natigilan.Nakita niyang ngumisi ito. “Jealous?” Hinawakan nito ang pisngi niya pero mabilis siyang nag-iwas ng mukha.“Wala akong pakialam kung makipagrelasyon ka sa iba. Tapos na tayo, hindi ba? Iniwana na kita, bakit pa ako magseselos?” taas-noong wika niya.“Tsk! You can’t hide what you really feel for me, Katie. I knew you well.” Masuyong pinaraanan nito ng daliri ang mga labi niya. Napalunok naman, lalo na at may hatid iyong kakaibang init sa buo niyang pagkatao.“S-stop it. . .” mabuway na saway niya rito.Dahan-dahan nitong inilapit ang mukha sa kaniya. “I won’t. Not unless you tell me that it was your fault.”Bigla siyang natauhan sa narinig. Tumigas ang kaniyang anyo. “Oo na! Kasalanan ko na! Masaya ka na?” nanunuyang wika niya bago ito itinulak. “Kung iyon lang a
Chapter 74Ilang beses na napakurap si Katie. Kahit pagod sa mga naganap kanina, hindi pa rin niya magawang makatulog. Naglalakbay ang diwa niya sa kung saan.She looked at Zach. Himbing na ang tulog nito pero nananatiling nakapulupot sa kaniya ang mga braso nito. Para bang ayaw talaga siyang pakawalan.Dahan-dahan niyang iniangat ang braso nito nang bigla itong gumalaw. “Sleep, sweetie. . .” bulong nito na ikinagulat niya.Napalingon siya rito. Nananatili pa rin itong nakapikit. Huminga siya nang malalim. Lasing, pagod at antok ito pero parang balewala ang mga iyon. Malakas pa rin ang pakiramdam nito.Matagal siyang napatitig sa kisame. Ni hindi niya maigalaw ang katawan kahit nangangawit na siya. Ayaw niyang tuluyang magising ang lalaki. Baka lalong hindi siya makaalis.Hindi tama na naroroon siya. Alam niyang may iba ng kasintahan ang lalaki at ataw naman niyang maging dahilan ng pagkasira ng relasyon nito. What happened to them is wrong. Nadala lang sila pareho ng bugso ng kani
Chapter 73Napaigtad si Katie nang biglang tumunog ang cellphone niya. Hinanap niya kung nasaan iyon dahil wala sa kama ang bag niya.Sabay silang napatingin sa center table. Mabilis siyang humakbang palapit doon. Baka kasi si Dr. Smith o Camila ang tumatawag sa kaniya. Alas-otso ang sinasabi ng orasan na nasa dingding, baka nag-iintay na ang mga anak niya.Bago pa niya mahawakan ang cell phone, nakuha na iyon ng lalaki. Mas lalong nagngalit ang mga bagang nito.“Michael, huh! Is he your lover?”Mabilis niyang kinuha ang cell phone sa kamay ng lalaki. Alam niyang si Camila ang tumatawag. Baka biglang mag-aalala ito kung sasagutin niya at marinig ang boses ni Zach.“Ibigay mo sa akin iyan! Tumatawag na siya, hindi ba’t iyan naman ang gusto mo? Ang kausapin ko siya?” Matalim niya itong tinitigan. “Naipaliwanag ko na ang side ko kung bakit ako umalis, kaya please. . . pakawalan mo na ako. Huwag mo na lang sabihin sa iba na nagkita tayo, dahil baka nasa paligid lang ang spy ni Bran—” Nati
Palinga-linga si Katie na naglalakad pagbaba sa parking lot, pakiramdam niya may laging nakasunod sa kaniya. Simula nang magkaharap sila ni Zach, parang bumabalik ang pagiging militar niya. Bigla ay naging alerto siya sa mga nangyayari sa paligid.“Katie! Itigil mo na ang pag-iisip mong ganyan!” sita niya sa sarili.Ngunit hindi pa rin niya mapigilan tingnan bawat taong nakakasalubong niya. Kakaiba kasi ang kutob na nadarama niya. Alam niyang ipahahanap siya ni Zach— imposible ang hindi. Pero nahiling niya na sana huwag na lang. Na sana, mas manaig ang galit dito para hindi na siya magambala pa. Saka, may isang linggo na rin ang nakalilipas mula noong magkita sila, pero wala namang nangyayari. Baka umuwi na ito ng Pilipinas. Sana nga. . .Napabuntonghininga na lang siya.“Good morning, Dra. Katie,” bati ni Liberty sa kaniya.“Good morning, Liberty. How many patients do we have today?” Ibinaba niya ang bag sa lamesa niya at isinuot ang doctors’ coat.“Almost twenty patients, Dra.”Nap
Matagal bago nakakilos si Zach sa kaniyang kinatatayuan. Huli na noong magawa niyang ihakbang ang mga paa palabas sa restaurant na iyon pasunod kay Katie. Nakasakay na ito sa isang kotse habang dina-drive ng isang lalaki.Mabilis niyang kinuha ang cell phone sa bulsa. He called the intel of the army that based in Las Vegas. He described what he needed to know.“I need that information tonight. Do you understand?” ma-awtoridad na wika niya sa kausap, saka pinatay ang telepono.“Baby! Hey!” tawag ni Olivia mula sa entrance ng restaurant. Dahil sa nangyari, nakalimutan na niyang kasama niya nga pala ito.Lumapit ito sa kaniya. “Why did you leave me like that? I thought you were just in the bathroom,” anito saka ipinulupot ang kamay sa kaniyang braso.Pumiksi siya at inalalayan ito sa siko. “Wait here. I’ll call you a cab,” malamig niyang wika.Nangunot ang noo nito. “What’s wrong?”“Nothing.” Sinabayan niya iyon ng pag-iling.“Then, there’s nothing wrong if we head out together.” Ikinawi
“Liberty, can you make a coffee for me?” ani Katie sa kaniyang assistant.Nasa clinic siya noon at wala pang pasyente. Sinadya talaga niyang mauna roon para maging occupied siya at mawala sa isip ang mga bagay na gumugulo sa kaniya. Balak niya rin namang umuwi nang maaga, dahil pakiramdam niya unti-unting sumisikip ang mundo niya, at tanging ang mga anak lamang ang makapagpapagaan sa kaniyang dinadala.“Your coffee, Dra. Katie.” Ipinatong ni Liberty ang kape sa ibabaw ng kaniyang lamesa.“Thank you,” nakangiting sabi niya sabay higop sa kape. “By the way, Liberty, if you have any appointment outside today— you may go. We will close the clinic early.”Napakunot ang noo nito sa tinuran niya. Sana’y ito na kpag ganoong araw ay inaabot sila ng gabi.“Really, Dra? Why?”“I have an appointment, too,” pagsisinungaling niya.Tumango na lang ito at hindi na nagtanong pa. Inabala na nito ang sarili sa pag-aayos ng mga records.Maya-maya pa, sunod-sunod na naman pasyente at hindi na niya namalay