CHAPTER SIXTY-NINE

DAHAN dahan kong minulat ang mga mata ko. My head hurts. Pagod na pagod ang buo kong katawan. Pakiramdam ko ay lumulutang pa rin hanggang ngayon. But where is everybody?

“Mommy! Wake up, mom!”

Ang mga boses na iyon ang nakapagpabangon sa akin. Boses ng anak ko, si Maxinielle.

“Anak.” I uttered.

After I almost drowned earlier, everything went blank. Hindi ko na alam pa kung ano ang sumunod na mga nangyari. All I knew is that I am already here. Inside my room.

Pumasok si Kai bigla. She looks worried. “Eloisa, mabuti na lang gising ka na.” Mukhang aligaga ito.

“K-Kai. Where’s grandma and Maximo?” tanong ko sa kanya.

Ewan ko ba, sila agad ang pumasok sa isipan ko.

“H-He’s been checked by the doctor. Matapos ka niyang iligtas kanina, he almost collapsed too. Sumakit bigla ang ulo niya at maging siya, hindi na iyon kinaya. He said he kept having random memories which he can’t clearly see in his head. Nahihirapan siyang mahinuha kung ano at kung sino iyong nasa memorya niya. All he know is