Happy reading po! Makakatulong po talaga ang bawat review niyo sa magiging exposure ng book kaya sana suportahan niyo po ako bilang author nito. mahal ko kayooo hihihi <3
ALAM kong nararamdaman ni Maximo na hindi na naman ako mapalagay dahil sa nalaman ko. He just simply pat my back na tila ba kinakalma ako. Hindi ko alam kung paano ko iyong tatanggalin dahil heto at mukhang naiinis na naman ako. I thought he was the one who thought about me when he bought this dress. It ended up na hindi naman pala siya ang pumili. I would have appreciated it more kung alam kong siya ang pumili for me. Kahit anong itsura ng dress for as long as he was the one who picked it for me, magiging masaya ako. Tahimik lang ako habang nag-uusap silang dalawa ni Abigail. They were laughing that as if I am not sitting here with them. Tinuon ko na lang ang atensyon ko sa pagkain kahit na naiinis na ako. Wala ba silang balak na kausapin ako? “You know what, Maximo, na-miss ko ‘yung mga burnt dishes mo. Hanggang ngayon ba, nakakasunog ka pa rin ng food?” tanong ni Abigail out of the blue. Medyo natatawa pa nga ito. Seriously? How did she know? Nakikinig lang ako. Ayaw kong sumab
Isang pitik lang sa tuwalya ko at tanggal agad ito. I am wearing nothing inside. No underwear, no bra. No everything. Just my pure naked body. He seductively placed his hand on my shoulders saka niya iyon pinadausdos papunta sa kamay ko. Marahan niya iyong hinalikan and after that, hindi ko na namalayan na hinahayaan ko na siyang tanggalin ang tuwalyang tanging saplot na nakabalot sa akin sa gabing ito. “You look sexy.” Puri niya pa sa akin. “I feel like owning you every single day.” Dagdag niya pa bago niya ako hinila sa kama. He pushed me to bed. Napasinghap ako sa gulat. Halos mapatakip ako ng mga mata ko nang makita kong nagsimula na siyang ibaba ang boxers na tanging suot niya since he’s already half naked. Kinakabahan ako. Tagaktak ang gabutil na malamig na pawis mula sa noo ko. This isn’t the first time but it do feel like a first time for me again. ‘yung kaba, yung tensyon, parang first time ulit. Parang ngayon lang ulit namin ito gagawin. Napansin yata ni Maximo na medyo
We sat down outside the balcony habang humihigop ng kape. This time, I already put a robe on while Maximo is still half naked. “So, how does my coffee taste like?” I asked. Pinagtimpla ko kasi siya ng pure coffee. Mas healthy kasi iyon saka mas masarap. “I like it it’s bitter sweet, just exactly my taste.””Yep, coz I am sweet and you’re the bitter one.” Dagdag ko pa. “Parang binaliktad mo yata?” natataw aniyang saway sa akin. Patay malisya akong napaiwas ng tingin. “Kailan ka aalis papuntang New York?” I asked. Sinadya ko naman talagang ibahin ang usapan. Hindi siya agad nakasagot. Napatingin pa siya sa buwan bago siya sumagot without looking at me. “Next month.” I heaved a deep sigh. “Malapit na pala.” “I’ll leave you to Kelvin. You don’t need to worry about anything.” “Ilang araw ka doon?” pahabol ko pang tanong Natawa siya kaya napataas ako ng kilay. “Anong nakakatawa, Maximo?” maotoridad kong tanong. “Ikaw naman kasi. Hindi pa ako nakakaalis pero pakiramdam ko gusto mo n
WHEN I got out of the comfort room ay halos mapakapit ako sa may pader at mapasandal. Ramdam ko ang panghihina ng tuhod ko. Hindi dahil sa disappointment kundi sa kasiyahan. I was beyond happy of the results. This is unexpected. Who wouldn’t want such blessing to come? Mangiyak-ngiyak pa ako habang paulit ulit kong tinitingnan ang result ng pregnancy test sa kamay ko which has two lines. Positive. I am pregnant. I will be a mother now. Hindi ko masukat ang sayang nararamdaman ng puso ko ngayon. Tila ba gusto kong magtatalon sa tuwa. Nagmamadali akong lumabas ng and I saw my best friend Kai waiting for me outside. Tila kinakabahan rin siya sa result ng test. Parang mas excited pa nga siya kaysa sa akin. Siya kasi talaga itong overly supportive friend who would always push me to do something na nag-aalangan ako. She was always there and never left. At ang bruha, hindi na nga makapaghintay sa akin sa kotse. Sinalubong na niya mismo ako habang hawak ko ang pregnancy test sa kamay. Naiiya
NAPAKATAHIMIK ng bahay ni Maximo tanging ako lang at si Tabitha ang naroroon. Binilin naman niya sa akin ang number ng mga kasambahay kung kailangan ko ang tulong ng mga ito. Nakakapanibago na tahimik kapag gabi. Walang makulit na si Maximo na hihirit sa bagay na gustong gusto niya. I won’t even get to a kiss every night before I go to bed. Nang ma-bore ako ay lumabas ako saglit para tawagan si Kai. It’s so lonesome here. Parang any moment ay may hihingi sa ‘yo ng hustisya. Pero syempre biro lang. Ang alam ko lang, hindi ko talaga kaya na tumagal sa ganito katahimik tapos ang kasama ko lang ay isang alagang si Tabitha na walang ibang ginawa kundi mag meow. Mabilis naman na sinagot ni Kai ang tawag so I told her what I wanted. “Huh? Nahihibang ka na ba?” Bulalas niya mula sa kabilang linya. “Por que sinabi ko na dito ka matulog nahihibang na agad? Why? Don’t you want here with me?” “Uy, sis, ayaw kong makipag three some sa inyo ni Maximo ha--” Pinutol ko na agad ang sasabihin niya
Magsisimula na sana ako sa trabaho nang makita ko pang may nakapaskil na note sa desktop ko. I immediatley raised my eyebrow. “Oh, this sticky note is too cute.” Kinuha ko iyon saka ko binasa. “Good morning, wife. By the time you read this, for sure, I am already in New York. Call me now because I miss you. I can’t stop thinking about you.” Napatakip ako ng bibig ko. I feel like crying already. Dinampot ko agad ang phone ko na nakapatong sa ibabaw ng table ko. I started calling him pero ring lang iyon nang ring. Walang sumasagot. I’ve tried several times pero wala talaga kaya hindi na ako sumubok pa ulit. Baka na-busy na si Maximo. Hindi naman masama ang loob ko kasi eve though he wasn’t here, he never failed to make me feel na parang kasama ko pa rin siya through the stuffs he left for me. When the weekend came, I visited grandma’s home. I called the Walton’s personal driver to pick me up at dalhin ako doon. Niyaya ko si Kai pero hindi siya sumama dahil busy siya. Ayaw ko rin naman
LUMAKI nang lumaki ang tiyan ko and I had no one by my side during my pregnancy. Parang gusto ko na lang umiyak non at umuwi sa bahay. I quit. I feel like I am a failure. Ang paghihiganti na nasa isip ko ang sinisisi ko kung bakit sa tingin ko ay kinakarma na ako ngayon sa mga balak ko pa lang sanang gawin. Pero bakit ganon? Hindi naman ako masamang tao. Ni wala nga akong inaapakan na iba. But why do I keep experiencing something like this? Kulang na lang ay dalhin na ni Kai ang lahat nang mga gamit niya sa mansiyon para samahan ako. Minsan raw ay nababagot na sya but she can't leave me alone lalo pa at buntis ako. It's y fifth month now at medyo malaki na ang tyan ko. I already have a baby bump. Iniisip ko na lang na nag-stay si Maximog ng New York for business purposes at hindi niya lang ako nagawang I-contact dahil sa super tight ng schedule niya. Pampalubag loob ko na lang sa sarili ko kahit na madalas akong sabihan ni Kai na nagpapakatanga na. Hindi ko rin naman mabitawan ang m
HABANG lumilipas ang bawat araw, humihina na rin ako nang humihina. Pilit ko lang tinatatagan ang loob ko para sa anak ko. Today is the day of my ultrasound at bukas na agad ang baby shower to reveal the gender. Excited na ako na malaman ang gender ng anak ko. Kahit na wala pa rito ang papa niya. Siguro, kapag nandito si Maximo, magiging masaya rin naman siya kahit papano dahil magkakaroon na siya ng tagapagmana. Napakibit balikat na lang ako. Who knows? Hindi naman siguro habang buhay ay aayawan niya ang anak niya ‘di ba? Kararating lang namin ngayon sa OB ko. I am kinda nervous. Nakahawak lang ako sa tummy ko all the time. “Doc, kay Kai niyo na lang ibigay ang results ha? Saka, h’wag niyo pong sasabihin sa akin ang gender ni baby. I want to have a guess too. Ayaw ko pong I-spoil ang sarili ko. Bukas na rin naman agad ang baby shower.” Utos ko pa sa doctor. Naloka yata sa ‘kin si Doc dahil maging ako ay gustong pahuli na malaman ang gender ng anak ko. Kung gugustohin ko lang na I-s
Ang sakit ng katawan ko nang gumising ako kinaumagahan. Nahirapan pa akong tumayo dahil nakailang rounds kami ni Maximo kagabi. Hindi niya ako tinigilan hangga’t hindi sumuko ang katawan niya. He threw himself on the bed when we finished. Tapos humirit pa ito kinagabihan. It’s like nag-ipon lang siya ng kaunting energy saka siya sumabak ulit. My gosh. I couldn’t feel my pearl down there anymore. Everyone was so busy helping me with the opening of the botique. Dahil sa pagod ay napatulala na lang ako sa isang gilid. Maging si Maximo ay mas aligaga pa nga sa pagtawag sa ‘kin. Ang sabi niya kasi ay mali-late siya sa opening. Magtatampo na nga sana ako pero dahil work related iyon, hindi naman ako makapagtampo dahil ayaw ko naman na isipin niya na napaka-imature ko naman. Hindi na kami mga teenagers para pag-awayan ang mga ganong bagay. “Huy!” Panggugulat ni Kai dahilan para mapatalon ako sa kaba. “What the heck, Kai! Bakit ka ba nanggugulat?” high pitch kong sagot. Napahawak pa ako sa
MONTHS after our daughter has been discharged of hospital, nabalitaan namin na umusad na rin pala ang kaso laban kay Abigail. Nasa kulungan na siya ngayon at malaking tulong ang ebidensya na hawak laban sa kanya para maipakulong siya. Kung ako ang tatanungin kung mapapatawad ko ba siya? I bet not. Maybe not now, not tomorrow, hindi ko alam. Ang alam ko lang, hindi ko matanggap ang ginawa niya sa anak ko. My daughter is suffering now. Ultimo paglalakad ay nahihirapang gawin ng anak ko. She’s not as cheerful as she was before. Iyon ang bagay na pinakana-mi-miss ko sa kanya. Mabuti na lang talaga at hindi napuruhan ang buto ng anak ko. It only caused minimal damage to her foot. Pag nagkataong napuruhan siya, baka mapatay ko na lang si Abigail. Nasa balcony ako ngayon ng kwarto ni Maximo and he’s still sleeping nang huli ko siyang tingnan. Nakatanaw lang ko mula dito sa taas. Nakatanaw sa anak ko. Nasa garden siya at nakaupo lang sa wheeled chair. She’s watching her cousins play at the ga
“O-Okay po, m-mommy. What is it that y-you will say?” kunot noo at inosente nitong tanong.Napatingin ito kay Maximo sabay kunot ng noo niya. “Mr. Grumpy? Why are you crying?” nagtataka na tanong niya.Nasasaktan nat lahat pero palatanong pa rin tong anak ko.Sasagot pa sana si Maximo pero pinigilan ko na agad siya. Hinawakan ko ang kamay niya. Saka ako kumapit sa braso niya.“Sweety, you want to meet your daddy right? You met him in your dreams?” I asked.“Yes po.” she answered. It’s not as cheerful as her voice always sound but at least, she’s responding well.“It turned to reality just now, my love. You want to know why?” nakangiti ko pang tanong habang nagpupunas ng luha.Mas lalong tumindi ang pagkakakunot ng noo niya. “Why mommy?”Mas lalo ko silang pinaglapit ni Maximo. I know she’s starting to wonder but alam ko rin na naghihintay rin siya na ipaliwanag ko sa kanya.“Mr. Grumpy is your daddy, anak. Meet your dad.” Pagpapakilala ko.“You’re not lying mom aren’t you?” Paninigura
Inihiga ko siya sa isang vacant bed. Hawak niya pa rin yung flowers at hindi niya talaga iyon binibitawan. Natatawa nga ako habang pinagmamasdan siya na yakap yakap ang mga bulaklak. “Eloisa, pwede mo naman ipatong muna yan sa round table. Hindi mo naman kailangang itabi sa pagtulog, e.” Saway ko sa kanya. “No, I want to. Saka, sa ‘yo galing to. I treasure everything that you give me..” nagpapa-cute pa ito habang nakahiga na. Para siyang bata but how can I resist such cuteness? “Ang ganda mo.” Ngumiti ito ng pagkatamis tamis. “Gwapo mo rin, Sir. Pwde pa-kiss?” Pagbibiro niya pa. Akala niya siguro hindi ko gagawin ha? “Lumapit ka sa ‘kin at hahalikan kita. Kung gusto mo, sobra pa sa halik.” wika ko sa nang-aakit na tono. “Tsee! H’wag ka nga diyan. Hospital to okay? Hindi hotel. Saka akala ko ba ipagpapahinga mo ako? Bakit humihirit ka diyan?” Sinasabi ko na nga ba at magrereklamo siya agad. Kailan ba siya hindi nagreklamo? Sanay na rin ako kaya patawa-tawa na lang ako ngayon. An
Hindi ko inasahan na ganon kabilis ang paggising niya nang hawakan ko pa lang ang likod niya.“Wife,” usal ko.She was about to ignore me pero bago niya pa magawa iyon ay hinila ko na siya para yakapin ng mahigpit. Napatayo siya dahil sa lakas ng pagkakahila ko sa kanya. Nakataas pa nga ang kilay nito at nagsusuplada pa sa ‘kin.“Sorry na, wife. Sorry if I didn’t listen to you, okay?” mapanuyo kong bigkas.I badly want to make her feel na seryoso ako at sincere sa paghingi ko ng tawad sa kanya. If there’s a time to make up with everything, ito na ‘yon. Bawat araw ay panibagong araw para patunayan ko sa kanya na sa kanya lang umiikot ang mundo ko. Na mahal ko siya more than anything else. She’s my life-- no. They’re my life. Siya at si Maxine. Ang unica hija namin.“Bakit ka pa bumalik? I told you to leave, right?”“Wife naman, I came back dahil mali ako. Okay? Mali ako na inakala ko na hindi magagawa ni Abigail ang ganon kasamang bagay. Mali ako na pinaramdam ko sa ‘yo na sa kanya ak
MAXIMO’S POVNAGMAMADALI akong umuwi para tumulong sa imbestigasyon ng kaso. As a lawyer, magagamit ko rito ang pinag-aralan ko. I know the police officers can do their job but I think, mas bibilis ang usad kapag nag-conduct rin ako ng sarili kong imbestigasyon. But before I go home, sumaglit muna ako sa bahay nina Abigail. I badly wants to hear from her. Gusto kong marinig ang panig niya kung may kinalaman ba talaga siya sa nangyari. At kapag nalaman ko lang, hindi ko alam kung anong magagawa ko.“Abigail!” sigaw ko agad kahit nasa labas pa lang ako ng gate nila. Pero nagtataka ako kung bakit bukas iyon.Isa pa sa ipinagtataka ko ay kung bakit nandito sa labas yung sasakyan ng mga body guards ni daddy. Is he here? Kunot noo kong tanong sa isipan.Nang pumasok ako ay hindi ko akalain na makikita ko si Daddy. He seems to be having a fight with Abigail. Hawak rin ng mga body guards si Abigail sa braso nito dahilan kaya hindi ito makawala.What on earth is happening?“Dad? Anong nangyaya
Pinagsasabunutan ko na ang sarili ko.Nag-iiyakan pa rin ang mga ito.“Sis, hwag ka namang ganyan o. nasasaktan kami kapag nakikita ka naming nagkakaganyan, e. magiging okay si Maxine. She’ll wake up at ikaw ang una niyang hahanapin kaya hindi ka pwedeng humarap sa kanya na mahina, naiintindihan mo ba? Ikaw ang pagkukunan niya ng lakas.”I still cried like a river. Kahit pilitin kong tumahan, hindi ko magawa. Sinusubukan ko naman e. ang hirap lang talaga dahil pakiramdam ko tinanggalan ako ng isang paa.“Eloisa!”Napaangat agad ako ng tingin at hindi ko na napigilan pa ang sarili kong mapatayo when I saw Maximo na hinihingal pa at kararating lang sa hospitl. He’s standing in front of me looking so worried.“Maximo.” Napatayo ako agad para yakapin siya. I need his hug more than anything else. Nanghihina na ako kaiiyak. Hindi ko alam kung hanggang kailan pa pahihirapan ang buhay namin na para bang walang katapusan.“Sorry if I was late. Nag-report na ako sa police and don’t worry. Nasa
Napalunok ako ng laway. Ito na talaga ang hinihintay ko. I wonder what Maxine’s reaction will be once she finds out?Matuwa naman kaya siya kapag nalaman niya na ang daddy niya ay si Maximo? I am feeling a bit nervous. I hope everything goes well.“Sure. I will. H’wag kang mag-alala. Bukas na bukas rin ay nandyan na kami.” I assured him.“Wait. . . I will ask my men to pick you there. Don’t bother to drive on your own or commute, okay? Gusto ko sanang ako ang sumundo sa inyo, but I want to surpise that little girl kaya bukas na lang. I am excited to see her precious reaction.”Natawa ako. “Okay, okay. That will be great I guess. Sige na, ibaba ko na ang tawag--”“Wait, Eloisa.”“Why?” I asked him.“I love you,” he whispered on the line.“I-I think I can’t respond to that right now.” Naiilang kong sagot habang nakatingin kay Maxine. For sure nakikinig na naman ang batang yan e.“Bakit naman?” I can already imagine Maximo’s face na nakanguso dahil hindi napagbigyan.“Alam mong may littl
Naiiyak na naman ako. Habang sinasariwa ko kasi ang nakaraan, nasasaktan ako. Paulit ulit itong nag-iiwan ng sugat na parang hindi gumagaling.Napayuko ako “T-Tama na ho, Mr. Maximilio. Nasasaktan na ho kasi ako.” Awat ko sa kanya nang maramdaman ko na ang pag-iinit ng sulok ng mga mata ko. I am about to cry.“But I came here to say sorry and to welcome you to the family whole heartedly, Ms. Eloisa.”Agad kong inangat ang mga tingin ko sa kanya. “P-Po?” totoo ba ang sinasabi niya? Wala na ba iton halong pagpapanggap? Baka naman nang eechos lang ito ulit like the first time he saw me?“Hindi na ba kapani paniwala?” alanganin niyang tanong.Napakamot ako ng ulo. I guess, I need to forgive everyone now. Mahirap nga naman umusad kapag may nagho-hold back pa rin sa puso mo.“Ayos lang ho. Ang mahalaga, you came here to sincerely apologize. Mas mahirap po patawarin ang isang taong kailan man, hindi kayang humingi ng kapatawaran.”Napangiti si Mr. Maximilio. “Tama nga ang sabi ni Mama.”Napa