KATE POV
Ilang araw matapos na umalis si Rainier ay ibinuhos na lamang ni Kate ang kanyang oras sa pag lilibot sa kabuuan ng napaka lawak na isla.
At bukod sa magubat na bahagi nito ay halos tanging ang malawak na katubigan na lamang ang kanyang nata tanaw. Tila nawalan na rin sya ng pag asa na maka alis sa isla kung hindi dahil sa pamamagitan mismo ni Rainier.
Wala rin syang alam sa pag pa patakbo ng yate kaya hindi rin naman niya mapangahasan na gamitin iyon kahit pa nga may pag kakataon na sya.
Nanlulumong napa buntong hininga na lamang sya habang naka tanaw sa malawak na karagatan.
Minsan na rin niyang nai tanong sa matandang katiwala ang ibang paraan para maka alis roon ngunit iisa lang ang tanging sagot nito sa kanya. Puro si Rainier pa rin ang pwedeng mag alis sa kanya rito.
&nbs
CASSANDRA POV Maaga pa lamang ay gayak na gayak na si Cassandra para sa kanyang bagong lakad ngayon. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala ang kanyang pag ka- inis sa mga taong umisa sa kanya ilang araw na ang naka lipas. Halos isang linggo na yata iyon buhat ng mapadpad sya sa mabahong lugar na iyon. "Lintik na lang ang walang ganti. Makikita ninyo, ipa pakita ko sa inyo kung paano ako mag bigay ng parusa sa mga taong pilit na kuma kalaban sa akin. Ipa palasap ko sa inyo ang mas malaking hirap. Sorry na lang kayo, pero walang pwedeng humarang sa mga plano ko. Mga bwisit kayong mga linta at ipis kayo." inis at nang gigigil niyang sabi. Sakay ng kanyang kotse, ay tinungo niya ang isang lugar kung daan sya may ki- kitaing tao para ganap niyang maisa katuparan ang kanyang bagong misyon. Wala man itong kinalaman sa taong pilit na hinaha
KATE POV "Magandang araw po manong, mukhang busy po kayo ngayon ah." naka ngiting bati ni Kate sa matandang katiwala na kasalukuyang abala sa kusina habang nag hahanda ng pagkain. Nag taka rin sya na masyado pang maaga para magluto ito at napaka rami pang putahe, gayung sila lang naman dalawa ngayon sa isla. 'Sinong kakain ng dami na iyan?' piping tanong niya sa isip. May ina asahan po ba kayong bisita ngayon?" dagdag pa niya. Umaasam sya na may bago ngang darating baka sakaling maka hanap na sya ng pag kakataon kung paano maka alis sa isla. "Mabuti at gising ka na, ma'am. Pwede ka ng kumain kung nagugutom ka na. May pagkain naman na po riyan na naluto na. Maaga lang akong nag handa dahil darating si boss ngayon at mukhang may ibang kasama yata." anito na bahagya na lamang syang nilingon.
RAINIER POV "Are you ready?" naka ngiting tanong ni Rainier kay Direk. Kasalukuyan ito na naka upo sa may balkonahe at mukha namang nag hihintay na lamang sa kanya ng go signal kung kailan sila aalis. Nasa tabi rin nito ang kanyang dalang back pack na may ilang piraso ng mga personal na gamit. Ninais niyang isama ito upang sya na rin ang mag tanong at kumausap kay Kate upang mas malaman niya ang iba pang ayaw nitong sabihin sa kanya. Baka magtagal ito roon ng may ilang araw rin bago muling bumalik. "Yap! Ikaw lang naman ang hindi pa yata naka handa." anas naman nito sa kanya. "Okay! We go then." at muli itong humarap sa mga magulang. "Aalis na muna kami, dad, tita." pamamaalam niya sa mga ito na mga kasalukuyang naka upo sa may sala. "Sure! Take care, huh!" sagot naman ni do
KATE POV Habang ina abala nya ang kanyang sarili sa magandang tanawin na nasa paligid niya ay sandali niyang ini hilata ang kanyang katawan sa malamig at pinong puti na buhangin gamit na panapin ang may kahabaan niyang damit. Naka tihaya sya habang naka tanaw sa malawak na himpapawid. At habang ina abala niya ang sarili ay naka rinig sya nag isang ugong ng papalapit na sasakyan. Sandali lang muna syang nakiramdam bago naisip na ang chopper iyon na syang may likha ng ingay. Ilang sandali pa nga at bumungad sa paningin niya habang sya ay naka higa ang chopper na halatang pumapa ibaba na rin. Ilang sandali pa muna ito na nag tagal sa ere bago nag paikot ikot upang bumaba. Sandali syang bumangon at naupo habang hindi napu puknat ang tingin sa chopper at sa kung sino man ang laman niyon. Hindi lumubay ang kanyang tingin rito hanggang sa tuluyang bumaba ang chopper sa
KATE POV Matapos maka pag banlaw ng kanyang sarili ay mabilis rin syang nag bihis. Tanging cotton short at t- shirt na kulay white ang isinuot ni Kate. Mas komportable kasi syang gumalaw kung hindi fitted ang suot niyang damit lalo pa at may ibang tao sila muli na kasama nhayon, dagdag na lalaki pa rin ito. Bahagya rin syang nai ilang sa kanyang hitsura sa tuwing haharap sa mga ito, lalo na kay Rainier na palaging seryoso ang emosyon. Hindi tuloy niya mabasa kung ano nang laman at takbo ng isip nito. Mula ng may mangyari sa kanila ay hindi rin nag tangka ang sinoman sa kanila na ungkatin ang tungkol sa bagay na iyon. Kaya sa tuwing makikita niya ito ay halos manliit sya sa hiya rito sa isipin pa lang niya kung paano syang nag patangay sa lalaki dala ng tawag ng laman. Matapos na masigurong ayos na ang kanyang bihis ay mabilis syang humarap sa isang life size mirro
KATE POV Nauna ng lumabas ng komedor si Kate matapos niyang kumain. Pakiramdam pa nga niya ay hindi man lang yata sya nabusog dahil sa pagka pahiya niya na nahuli sya ni Rainier habang pinag mamasdan ito. Hindi naiwasan na may bigla syang naramdaman na pag lukso sa kanyang dibdib ng bigla na lamang itong kumindat sa kanya na ikina blush niya ng husto. Daig pa yata niya ang teenager na nakita lang ang crush ay kinikilig na. Mabuti na nga lamang at walang ibang naka pansin noon sa mga kaharap nila kahit si Direk na abala rin sa sarili nitong pagkain habang nag ku kwento. Hindi pa nga sya nakaka move on sa pagka pahiya kanina ay nasundan na naman. Ewan din ba sa sarili niya at palagi na lamang syang nawawala sa kanyang sarili lalo na kapag nasa paligid lang ang lalaki. Tila ang lakas lakas yata naman ng nagiging epekto sa kanya ng presensya nito. Pakiramdam tuloy niya ay napa praning na sya sa sobrang pag iisip. &n
"May problema ba? May nasabi ba akong mali?" muli ay tanong ni Direk kay Kate sa hindi nito agad pag sagot sa kanyang nai tanong. "H- hindi naman sa ganoon. Wala kang nasabi na hindi maganda. Ang totoo nga niyan-" sagot niya na hindi nagawang ituloy pa. Napa kagat labi muna sya at napa isip kung tama ba na sabihin niya pa rito kung ano ang nangyari? Sabagay, mabuti na rin iyon ng mabawasan naman ang dinadalang bigat sa dibdib nya. Anong malay ba niya kung biglang magkaroon ng himala at tulungan pa sya nito kay Rainier na maka alis rito sa isla? Sandali syang naka hinga ng maluwag sa kanyang naisip. Pwede rin naman na maawa ito sa kanya at himukin na lang ang kaibigan nito na pauwiin na rin sya. Napansin niya ng bumuntong hininga ang kaharap matapos ng sinabi niya. At muli naman syang nag patuloy sa kanyang pag sasalita. Habang sandaling natigilan nama
KATE POV "NO!" tila na shock na sabi niya. Hindi sya makapaniwala sa mga sinabi ng lalaki. At tama nga ba na maniwala sya? Gayung mas kilala nya ang kanyang kaibigan kesa sa lalaki na ito na nag sasabi na masamang tao ang bestfriend niya, at bagong kakilala pa lamang niya. Sa simula pa man, alam na niya ang ugali ni Cassandra at mahinhin ito. Maliban na lamang kung masama ang mood kaya madaling umiinit ang ulo. Hirap syang mapaniwalaan na member nga ito ng maling grupo. Lalo na ang mag lihim ito sa kanya. "Hindi naman namin sa iyo sinasabi na maniwala ka kaagad. Ang sa amin lang, bakit hindi mo muna pag aralan pang mabuti kung ano nga ba ang ugali talaga ng kaibigan mo, para mas masabi mo kung nag sasabi ba kami ng totoo o hindi. Hindi namin intensyon na manira ng dignidad ng ibang tao kung wala kaming maayos at totoong pag babasehan, kaya ngayon pa lang sinasabi
KATE'S POV Napamaang at hindi makapaniwala ang dalaga habang nakatitig sa seryosong mukha ng lalaking kaharap. Kaya narito sila sa gitna ng parang sa ilalim ng tirik na tirik na sikat ng araw, nakuha pa rin nitong magbiro? Natampal niya ang braso nito, "ikaw ha, pupunta ka lang rito para magbiro ng ganyan, pati ang pamilya ko idinamay mo pa." nakalabing tugon rito ng dalaga kahit pa nga panay ang malakas at mabilis na kabog ng kanyang dibdib. Hindi siya naniniwala sa mga pinasasabi nito dahil malamang na nang gu-goodtime na naman ito sa kanya. "Mukha ba naman akong nagbibiro? Bakit ayaw mo ba?" seryosong sagot- tanong nito. "What do you mean na ayaw ko?" naguluhang balik tanong ng dalaga sa binata. "Mukhang Hindi ka kasi naniniwala sa mga sinasabi ko." Tumawa ng pagak ang dalaga, "alam mo, sa susunod mag practice ka na muna kung paano magbiro ng tama. Hindi mo kasi bagay." "Mukha pa ba akong nagbibiro nito?" seryoso pa rin na tanong nito sa
KATE'S POV "Ano naman ang tungkol kay Sandy? Kung ano man ang mga bagay na iyon, wala naman na akong karapatan pa para malaman iyon. Sa inyo naman na dalawa iyon, so, bakit naman ako manghihimasok? Don't worry, walang problema sa akin" Nakangiti na sabi niya at tumayo na rin. "I think kailangan ko na rin siguro na mag ayos ng mga gamit ko. Baka mahuli pa kasi ako sa biyahe ko, eh. Tamang- tama pa naman na may pwedeng biyahe mamayang hapon. Habol pa ako sa oras. Sige! Maiwan na muna kita diyan." aniya at tumalikod na rito. "Sandali lang, Kate!" Habol tawag ng binata. Lumingon si Kate. "May sasabihin ka pa ba?" "Ah, wala! Sige, mag-ayos ka na at ihahatid na lang kita sa station." ani Rainier na biglang natigilan. Tumango si Kate. "Okay!" At bahagyang ngumiti. Habang nag-aayos ng kanyang mga personal na gamit ang dalaga, ay pinilit niya na labanan ang nagbabantang pag patak ng kanyang luha. Kahit hindi man sabihin ng binata sa kanya ang bagay
Marahang napalunok si Kate habang pilit na pinaglalabanan ang mga titig ng binata. Kita sa malamlam nitong mga mata ang kung anong emosyon na hindi niya matiyak. Unti- unti ay bumaba pa ang mukha nito sa kanya, dahilan para mabilis siyang mapa-iwas bago pa man tuluyang lumapat ang mga labi nito sa labi niya. Mariin naman na napa-pikit ang binata. Muntik na naman mawala ang kontrol nito sa sarili. Hindi rin niya alam kung bakit ganito ang epekto sa kanya sa tuwing malalapit siya sa dalaga. Tila ba ayaw na niyang pakawalan pa ito sa tuwing malalapat ang kanyang mga palad sa balat nito. May bumubulong sa kanyang manatili ito sa tabi niya at protektahan anumang oras. "I think we need to sleep." paanas na bulong ng binata sa punong tainga ng dalaga. "Y- yup!" pa-utal na tugon ng dalaga at mabilis na akmang tatayo. Maya- maya ay muling bumaling sa binata. "Ikaw na muna sa silid mo, ako na lamang dito." Umiling ang binata, "go on! I can manage myself here. Get ins
Halos manginig ang buong katawan ni Cassandra, habang namumutla matapos na umalingawngaw ang isang putok ng baril, matapos noon ay nahulog ang hawak nitong baril na hawak sa mga kamay. Walang nakaka-alam kung sino ang nagpaputok, ngunit nagmula iyon sa bahay nina mang Serio. Hindi makapaniwala si Kate sa nangyayari ganun din ang pagkabiglang rumehistro sa mukha ng mga kasama nito. Bakas ang pamumutla at takot sa mukha nito. Mabilis naman na sinamantala ng mga pulis ang pagkakataon at nilapitan agad sina Cassandra at ang mga kasama nito at agad na inaresto. Tulala at hindi nakapagsalita si Cassandra matapos noon. Ganoon rin si Kate na agad na nilapitan ni Rainier at mahigpit na niyakap niya ito. "Are you okay?" tanong ng lalaki kay Kate. "I'm sorry for what's happening today." "What happened? Cass-" "Shh!
Nanlilisik ang mga mata sa galit ni Cassandra habang nakatitig kay Kate. "I really didn't expect from you, na isa ka rin palang ahas na kaibigan. Ang akala ko kakampi kita pero patalikod ka rin pala kung lumaban. Bakit hindi mo ba kaya na harapin ako ng harapan, ha? At may gana ka pang magtago sa anino ng lalaking iyan. Oh pity you! Kahit kailan talaga wala kang sariling paninindigan. Palagi ka na lang naka depende sa iba." Kawawa ka naman pala. Now I realize, kung gaano ka talaga kahinang tao." At tumingin pa ito na tila naawa sa kanya bago naging muling mabangis ang anyo na tumitig sa kanya. "I'm sorry, Cass, pero wala akong alam na ginawang mali sa iyo. Ginawa ko na ang lahat ng gusto mo. Sorry kung hindi man iyon naging sapat para sa iyo. Pero ang sabihin mo na backfighter ako, mukhang nagkakamali ka yata. Dahil kung gusto ko man na maging ganoon sa iyo, sana hindi na umabot pa sa ganito. Pero dahi
KATE'S POV Hindi pa rin makapaniwala ang dalaga habang nakangangang nakatitig sa lalaking buong tibay na nakatayo sa gitna ng mga lalaking naghambalang sa paligid nito. Hindi niya sukat akalain na marunong pala ito pagdating sa mga self deffence. Sino ang mag- aakala na ang isang lalaking mukhang walang buto pagdating sa pakikipaglaban, ay heto at walang kagalos galos na nakatayo sa kanilang harapan. Maging ang mga pulis na nasa paligid nila ay hindi rin inasahan na magiging ganoon ang resulta ng mga ito. Nagawa nitong talunin ang ilang bilang ng tao na nag iisa lang at wala ni isa man sa nasa paligid nito ang nagtangka na tumulong sa binata. Halos mapasinghap ang dalaga sa bawat ginagawa nitong paghataw, ngunit hindi niya inasahan na magwawagi ito. Habang nagkanya kanya ng layo ang mga lalaking tinalo ng binata, ay
RAINIER POV "Kate?" agad na bungad tawag niya sa tarangkahan pa lamang ng bahay na itinuro sa kanila ng isang napagtanungan. Agad naman na sumalubong si mang Serio. "Ikaw ba ang taong susundo kay ms. Kate?" tanong nito agad ng tuluyan silang magkaharap. "Opo! Ako nga po, dito po ang itinuro sa amin na address." magalang na sagot dito ni Rainier. "Kung ganoon, ikaw si mr. Rainier Marco?" naninigurong tanong muli ng matanda. "Opo! Ako po. Nasaan po si Kate? Maari ko po ba siyang makita?" hiling ng lalaki. "Narito ako!" agad naman na sagot ng dalaga na naglalakad palapit habang kasunod ito ni mang Maria. "Kate!" bulalas nito na mabilis na inilang hakbang lang ang pagitan nila at niyapos siya ng mahigpit. Bahagyang nanlaki ang mata ni
Nagkatinginan ang tatlong magkakaharap sa sinabi ni mang Serio. Hindi nila alam ang gustong ipahiwatig ng ginoo. "Ang mabiti pa ay imisin ko na muna itong mga pinagkainan natin. Doon na muna kayo sa labas." biglang nasabi na lamang ng ginang matapos ang mahabang katahimikan. Walang imik na tumayo ang isa nilang kaharap na si Manoy at nagtungo sa may labas ng bahay at naupo sa silong ng lilim ng puno ng mangga. Walang salita na lumapit si mang Serio sa asawa nito at nag usapa ang mga ito ng mahina lamang. Matapos ay napansin niya na tila nag alala ang ginang at napasulyap pa sa kanya. 'Ano kaya ang pinag uusapan nila? Ako ba?' bulong niya sa sarili matapos makita na muli itong sumulyap ng tingin sa kanya. Nakita niya ng bahagyang tumango ang ginang at saka nito itinuon muli ang atensyon sa ginagawa.
KATE'S POV "What happened?" tanong ni Rainier sa kanya sa kabilang linya. Bakas sa tinig nito ang labis na pag-aalala. At kung marahil nakikita niya ito, ay tiyak na gulat na gulat ito. "Huh! Pasensya na po. Wala na po kasi akong ibang alam na matatawagan kasi kayo lang po ang pwede kong makontak na alam ko. Pasensya na po sa abala. Kagabi pa po kasi kami sumubok tumawag, pero hindi ninyo nasagot?" mahabang sabi ni Kate. "Yeh! And I'm sorry about last night. But where are you? A- are you safe? Your abductors called just earlier. And then now-" hindi na nito natapos ang gustong sabihin ng muling magsalita ang dalaga. "I am fine and safe now, sir. I just called to ask for help. It's a very far province, nakatakas ako sa kanila kahapon pa. Mabuti at may mabubuting loob na nakakita sa akin rito." "