Why do I feel I still have feelings to him? Maybe when you're in love it's hard to let go even though when you know shouldn't keep goin'.But then if it's toxic? You will stay longer to hold her, him? Iyong tipo na kahit nararanasan mo ang lason sa pait ng pag-ibig kakayanin mo pa dahil humihinga ka pa?Pagkalipas nang ilang taon, alam kung may sapat na dahilan ang tadhana kaya niya ginawa iyon sa amin? Ngunit paano balang araw kapag bumalik siya? Tapos maalala mo iyong mga sandali na magkasama kayo, nagtatawanan, pinag-aawayan ang maliliit na bagay at higit sa lahat mahal niyo ang isa't isa!Pero papaano naman ang naramdaman niyong sakit noong mga panahon na hindi sumasang-ayon ang iba para sa ikaliligaya niyo!Ang dahilan ba ng tadhana ay magiging sapat sa mga pighati, kirot at puot na bumaon sa iyong kaibuturan? Sasapat o di sasapat? It can make you want to hide under the covers.Nagmumumok akong mag-isa sa coffee shop na pagmamay-ari ni Drianna. Kahit nasa ibang bansa pa siya di p
I found myself the time I lost him. Unti-unting nabubuo ang lahat ng sagot na gusto kong malaman noon pa. I'm tempted to do somethin' without thinking what others say.The pain is unbearable but I think all this time nakakaya ko na. Nakikita ko na ang tunay na ako. I won't give up easily.I was walking like a thunder in every bit of my steps are bolts. Bawat paghakbang ko ay napapagtanto kung kailangan kong kalimutan na ang nakalipas. I didn't come this far kung hindi ako nasaktan noon. Maybe I should be thankful to him. Even I've been hurt so much."Luna!" Napabaling ako ng tingin sa kaliwa ko.My mouth opened. Drianne grinned. Halos liparin ko ang pagitan namin at saka siya niyakap ng mahigpit."Bal, I can't breath. Sobrang higpit ha!" Humalakhak siya.Mahina rin akong natawa. Sobrang namiss ko siya. I want to make understand to Chiz how much he hurt her. Mabuti ang kaibigan ko at mapagmahal."I miss you so much. Grabe." Ani ko.Humiwalay ako ng yakap sa kanya at saka tinignan ang k
Hindi ko alam kung saan ko sisimulan. Inilapag ko ang aking cover up bago nahiga sa sun lounge na malapit sa puwesto ko.I tried to convince myself take some rest for a moment. Iiwan ko ang trabaho ko nang tatlong araw at mag-aliwaliw upang mahanap ang sarili ko."Here's your order, Ma'am. Buko juice and mango cheesecake." Malawak siyang ngumiti at saka inilapag ang mga pagkain sa maliit na mesa."Thank you." Sagot ko habang hinuhubad ang sunglasses ko.He nod at me and made his way out. I sip on my juice. Mabanayad na alon lamang ang ibinibigay ngayon ng dagat. Ang alat nito ay nasasama sa t'wing bumabayo ang sariwang hangin. Wala sa sariling napangiti ako.Nagmistulang musika na walang tono ang buhay pag-ibig ko. Gusto ko lumayo ngayon sapagkat hinahanap ko ang pumipigil sa puso ko upang kumalma.Hinayaan ko munang mag-adjust ang sarili ko. Lalo na't di ko rin siya sinupot noong nakaraang araw.Papalubog na ang araw. I was never sure what I want. Pero habang pinapunuod ko ang pagbay
"Flowers for you, baby." Now I feel good. Pina-upo ko siya sa single couch na mayroon ako at saka inilipag ang hawak na tray.Tumabi ako sa kanya. Kahit medyo masikip dahil halos na-okupado niya ang buong upuan."T-Thank you." My cheeks turn reddened. Tinanggap ko ang bulaklak. His effort is becoming more purpose. He show to me that he can do it. Hindi nga ata siya napapagod magdala ng bulaklak.He was wearing a white tee shirt, ripped jeans, and a pair of rubber shoes.Ryker bent his head down to reach my forehead, placing a soft kiss. I closed my eyes and savored the feeling of his gentle and heartwarming lips.He treat me as a queen and acting like my king. Hindi lahat ng effort na appreciate pero kapag lubos na lubos nitong ipinapakita ang pagmamahal. Naiihanda ko na muli ang sarili para mahalin siya."Kamusta pala kayo ni Clarettine?" Tanong ko."Knowing Clarettine, well she keeps me bothering these passed days. Ayaw ko lang patulan. Wala naman siyang magagawa e!" Balewala niyang
I hear the blasting sound of music. The dim light illuminated the whole area. Enthusiasm and glory are make you enjoy a lot. This bar feels like restaurant and looks like the inside of a menu food ship.I really feel eager to try the best drink here that gives me shiver and excitement."Keep your hands on me." Ryker whisper.Ngumiti ako saka tumango. Every detail of this bar practically insist the drinker and drunker to stay and feel at home.Lumapit sa amin ang nakangiting lalaki at saka nakipag-kamayan kay Ryker."Nice to seeing you again here, Mr. Laurel." He said happily.Tumingin 'to sa akin. Sumilay ang mapaglarong ngiti at muli siyang tumingin kay Ryker."Who's this beautiful lady beside you?" Aniya."My wife." Ryker coldly said.Umawang aking labi at bahagyang nagulat. I actually feel home with him. Gusto ko siyang sawayin sa sinabi ngunit paano ko gagawin 'yon? Dahil gusto ng aking pandinig ang mga katagang pinalaya niya. I have him and he have me. He is my sun in my day that
I'm not going to find someone better. Even though he's better I've been waiting. Why do I still have sacrifice for him? Coz he is the man that I can't forget.Ang pagsasakripisyo ay hindi nahuhulugang madali kang iwan siya bagkus ay gusto mo lamang makita ang tunay na kahalagahan niya at mo. The first step to a good relationship is deciding what you willing to give up for the happiness of the one you love. Appreciate and value that people sacrifice for you is everything. Every preseverance you'd work hard in the end you gonna be alright.Hindi mali ang magmahal! Magiging mali lang 'to kung ang taong lubos mong minamahal ay ginagamit ka lang upang makalimot at hindi matutong magpatawad tungkol sa kanyang masalimuot na nakaraan.Nakangiti akong humarap sa lahat. I was wearing a silver tube dress and a pair of stilettos. Habang naglalakad ako sa mahaba at pulang carpet na nakalatad sa sahig panay naman ang ilaw ng mga kamera.Kumabog ng malakas ang dibdib ko nang may lumapit na reporter.
Pagkatapos namin magpunta sa sementeryo ni Ryker ay nagyaya siyang mag-date kami. Dahil nakatulog naman ako ng maaga na sakto sa bilang ng pagtulog ay sumama ako.Napapikit ako sa sariwang hangin na bumabayo nang maluwag dahil sa bukas na bintana. Ryker gave me permission to open it. Lalo na at alam niyang sobra kung namiss ang ganitong ka sariwang hangin.Pabyahe kami ngayon patungo sa municipality of Manolo Fortich. Sa pagkakaalam ko ay ang daan na tinatahak namin patungo sa Kampo Juan. Isang sikat na eco-adventure park dito sa bukidnon."What do you want to eat? May malapit na drive thru na fastfood chain dito." Aniya hindi man lang ako pinasadahan ng tingin dahil abala ito sa pagmamaneho."Cheeseburger, fries, and Oreo milk tea ang gusto ko." Sambit ko.Nakita ko ang pagkunot noo niya. Hindi yata sang-ayon sa gusto kong kainin. Nagulat ako ng hinawakan nito ang kamay ko at dinala iyon sa kanyang mga labi. He kissed the back of my hand tenderly."Mabubusog ka ba doon?" Malambing ni
Be with someone who can accept your flaws is totally amazing. Hindi lahat nang tao ay marunong tumanggap ng pagkakamali. Hindi lahat kayang mahalin ang mga kapintasan mo. Hindi rin lahat ang makakaintindi sa mga paliwanag mo. Hindi lahat papakinggan ang hinaing mo. Hindi lahat susundin ang gusto mo.Ngunit, huwag kang mangamba at tumingin na lamang kung saan ka umalis. Bumalik roon at huwag lumayo dahil baka nandoon ang sagot. Nandoon ang taong kaya kang tanggapin sa lahat at ipaglaban. Iilan na lamang ang ganoon na tao! Kaya kapag nahanap mo na, huwag mo nang pakawalan!Pantay ang aming paningin. Parehong nakatingin sa labi ng isa't isa. Lumapit si Ryker sa akin at hinaplos ang aking mukha."You're mine. Akin ka lang!" Anito. Our memories become our partner when the lost love is still there. Ang mga memoryang iyon ay magagamit mo kahit pa mawala na ang dati niyong nararamdaman. Hanggang sa unti-unting bumabalik. Ang tibok ng puso mo noon ay sumasang-ayon na muli. Ipinapakita ang nagi