91.

[Apol]

“Pero ayoko pang mamatay.” Natigilan si Cholo sa narinig. “Patawad, Cholo. Alam ko kung ano ang nararamdaman mo pero hindi pa ako handang mamatay.” Pinahid niya ang luha sa mata. “May karapatan kang magalit, mamuhi, at maghiganti… Pero hindi kami ang may kasalanan sa’yo… oo, kasapi kami ng pamilya pero hindi ibig sabihin no’n ay dapat na rin kaming mamatay!”

“Tumahimik ka—“

“Ikaw ang tumahimik!” Dahan-dahan niyang dinukot ang maliit na bagay na kinuha niya kanina sa kabilang kwarto. “Hindi ako papayag na namatay dito dahil bubuo pa kami ng pamilya ng asawa ko! Magkakaanak pa kami ng marami at mabubuhay ng masaya! Wala kang karapatan kunin lahat ng ‘yon dahil lang sa gusto mo akong idamay sa paghihiganti mo!” Hindi siya papayag na magbayad sa kasalanan ng iba!

Nanlaki ang mata ni Cholo nang mabilis niyang inangat ang kamay at binaril ito gamit ang maliit na baril na kinuha niya sa kabilang kwarto.

Namutla siya siya nang hindi ito pumutok ang baril. Malakas na humalakhak si Cholo