Fifteen minutes lang kami sa loob ng kweba at kinailangan na naming lumabas agad. Pagkalabas ay nagkanya-kanya na kami kung saan pupunta. Malaya na kaming lumibot sa buong isla basta huwag lang daw kaming pupunta sa mga restricted areas.Hindi naman daw mauubusan ng bangkang masasakyan kaya ayos lang kung magtagal kami. Nakaupo kami ngayon sa upuang kahoy dito sa ilalim ng puno ng niyog. Presko sa pakiramdam ang pwesto namin at maganda pang pagmasdan ang dagat sa harapan. “Naniniwala ka ba doon sa kwento tungkol sa secret lagoon?” tanong ko bago siya nilingon.Umiling siya. “No.”“Why? Ang ganda kaya ng story. Ang romantic although tragic ang naging ending,” sabi ko.“What’s romantic about that?” he asked.I shrugged. “The love they had for each other. Pinili nilang magtago nang magkasama at kahit sa kamatayan, hindi sila naghiwalay.”“That’s not romantic for me. If I were that man, I would rather go out of that cave and fight. Kakalabanin ko lahat ng gustong manakit sa babaeng maha
Lunch time came and we were now heading back to Baroc Island. Nandoon daw kasi ang mga bilihan ng pagkain. Kaya pala napansin ko na wala akong nakikitang mga nagtitinda sa dalawang isla na napuntahan namin.Pagkahatid sa amin sa Baroc Island ay naghiwahiwalay na kaming mga pasahero. Nakadepende na lang daw sa amin kung itutuloy namin ang island hopping mamayang hapon. Napagkasunduan namin ni Arc na mag-snorkeling or scuba diving na lang at bukas na ituloy ang island hopping.Nagtungo kami sa isang sikat na hotel restaurant dito sa isla. Pagpasok pa lang ay naniniwala na akong sikat at masarap ang pagkain dito dahil halos mapuno ang buong lugar. Mabuti na lang at may nahanap pa kaming bakanteng mesa para sa amin ni Arc.“Anong order mo?” tanong ko kay Arc habang binubuklat ang menu.S’yempre dahil malapit sa beach itong hotel kaya karamihan sa main course nila ay seafoods. Ang maganda sa mga pagkain dito ay puro Filipino dishes ang inihahain nila.
WARNING: R18+Iniwan niya ako sa loob ng cabin pagkatapos sabihin iyon. Napaupo ako sa kama at bumuntonghininga. Mukhang mahaba-habang suyuan na naman ang mangyayari.Pagkabalik sa beach house ay malalaki na naman ang hakbang ni Arc papasok. Kailangan ko pa tuloy tumakbo para lang maabutan siya. Dumiretso siya sa loob ng kwarto at pagkapasok ko pa lang ay isinandal niya kaagad ako sa pader.Nabigla ako sa ginawa niya at balak ko sana siyang hawakan pero nahuli niya kaagad ang dalawang kamay ko. He pinned both of my hands above my head before attacking my lips with his kiss.Hindi ko magawang sundan at gantihan ang halik niya dahil sa lalim ng intensidad nito. Para bang ibinubuhos niya lahat ng galit niya sa paghalik sa akin. His left hand caressed my inner thigh and I whimpered. He hasn’t even touched me yet but I felt so weak already. Umangat ang kamay niya pero hindi niya ako hinawakan sa parte na gusto kong hawakan niya. Alam kong sinasadya niyang iwasan iyon at parte ito ng paru
He prepared a warm bath for me just like what he said. Pinanood ko siyang ihanda ang mga kailangan ko at hindi ko mapigilang ngumiti. Maswerte talaga ako kay Arc dahil sobrang maalaga niya. Nang matapos na siya sa paghahanda ng pampaligo ko ay saka siya lumapit sa akin. “Kaya mo ba? O gusto mong paliguan kita?” tanong niya.Natawa ako at bahagya siyang hinampas. “Arc, matagal na akong naliligo nang mag-isa. Lumabas ka na dahil baka may iba na namang mangyari dito.”He chuckled before he pulled me into a hug. He kissed my forehead and I sighed.“Go on. I’ll prepare your breakfast,” he said.Tumango ako at nagtungo sa bathtub. Hinintay ko muna siyang makalabas ng banyo bago ako nagtanggal ng damit. Alam ko kasing magdadalawang-isip na naman siyang umalis kapag nakita ang katawan ko. Dahandahan akong lumusong sa bathtub at dinama ang init ng tubig. Pumikit ako habang nilalanghap ang mabangong amoy ng nilagay ni Arc dito. Sobrang sarap sa pakiramdam habang nakalubog ang buong katawan k
WARNING:R18+“Arc, what if hindi tayo nagkakilala? Ano kayang ginagawa mo ngayon?”Mula sa bonfire ay inilipat ko ang paningin ko kay Arc. Nakayakap siya sa akin kanina pa dahil medyo nilalamig pa rin ako. Kumikislap ang mga mata niya dahil sa repleksyon ng apoy doon. “I think I’m drowning myself with office works,” he said. “Or maybe I’m at the bar drinking with my friends.”I scoffed. “Or maybe you’re looking for a woman to fuck, right?”He was taken aback by what I said. Hindi siya makapaniwalang tumingin sa akin. Bahagya siyang natawa bago pumikit nang mariin.“You and your mouth,” he said. “Bakit? Totoo naman, ‘di ba? Noong hindi pa tayo magkakilala, ilang babae ba ang naikama mo—”“Baby, let’s not talk about this," he cut me off.Kumunot ang noo ko. “Why? Nahihiya ka ba?”“Don’t start a topic that will upset you later on. Let’s not ruin the night, okay?”Tinitigan ko siya. Ang advance niya talagang mag-isip. Pero totoo naman na kapag ipinagpatuloy namin ang pag-uusap sa mga ba
We spent the rest of the day roaming around the island but my mind was wandering somewhere. Ngayon pa lang ay nagsisisi na ako sa desisyon ko kanina. Dapat pala hinayaan ko na lang si Arc na tumanggi. Hindi ko tuloy mapigilang mag-isip ng mga pwedeng mangyari. Bukod doon, iniisip ko rin kung anong isusuot ko sa party. Hindi pwedeng matalbugan ako ng Marianne na ‘yon. Pero ang problema ko, wala akong formal dress. Nang kinalkal ko ang mga biniling damit ni Arc kanina, puro pang-beach na dress iyon.Kung hindi kasi ako nangialam sa usapan nila, hindi na sana ako namomroblema ngayon.“Hey, you’re spacing out,” Arc interrupted my thoughts.I sighed. “I’m just thinking...may isusuot ba tayo para sa party?”Napaisip din siya saglit bago ngumisi. “I have an idea. Don’t think too much, we can wear casual clothes later.”“Huh? Casual? Formal party ‘yon, ‘di ba? Baka hindi tayo papasukin,” sabi ko.“Then that’s good. Just trust me on this, okay? We’ll go casual tonight.”Tumango ako at napang
Pagkagising ko ay bumungad sa akin ang hindi pamilyar na kwarto. Una kong tiningnan ang katawan ko at nakitang suot ko pa ang lahat ng damit ko. Inilibot ko ang paningin sa paligid bago ako bumaba mula sa kama.Nasaan na naman ba ako? Sino na namang nagdala sa akin dito? Ang natatandaan ko lang ay umiiyak ako dahil hindi kaagad lumabas si Arc mula sa venue ng party.Sumilip ako sa bintana at nakitang madilim pa sa labas. Umihip ang malamig na hangin kaya kinalabutan ako. Idagdag pa na puro puno lang ang nakikita ko sa labas. Isinarado ko ang bintana bago ako lumapit sa pinto. Dahandahan kong pinihit ang doorknob at bumukas naman ito. Bahagya akong nakahinga dahil hindi naka-lock ang pinto. Pero nang itulak ko iyon ay naestatwa ako sa taong bumungad sa akin. “Leo?”Ngumiti siya. Hindi iyong klase ng ngiti na parang may masamang binabalak pero natakot pa rin ako. “Gising ka na pala. Dadalhan sana kita ng pagkain,” sabi niya at ipinakita ang tray na dala niya.Napaatras ako kaya nagaw
Masayang magmahal, totoo ‘yon. Maswerte ang mga taong marunong magmahal. Sa lahat ng kasamaan sa mundo, tanging pagmamahal lang ang may kayang labanan iyon.Pero ang pagmamahal kapag sumobra, nakakasama. Ang lahat ng sobra, masama ang epekto. Ang pagmamahal na masarap sa pakiramdam, pwede kang lasunin. Pwede kang saktan. Pwede kang patayin.Pero paano nga ba masasabing sapat ang pagmamahal? May tamang sukat ba para dito? Para masabing hindi ito sobra at hindi rin ito kulang.“Don’t do this, Arc. Don’t love me too much. Because I’m afraid that I might hurt you even if it’s not my intention. Natatakot akong mawasak ka nang dahil sa akin.” Humikbi ako.He shook his head. “But I don’t know how to do that. My heart is willing to love you so much. You can hurt me, I don’t care. Just don’t leave me. I can take all the pain but not the thought that I will lose you.”“Arc, please...” “Don’t argue with me anymore. Let’s stop this discussion right now. Wala naman itong patutunguhan. Bumalik