Tahimik ako habang nasa biyahe papunta sa condo ni Arc. Hindi ko nga namalayang nakarating na kami kung hindi pa niya ako pinagbuksan ng pinto. Siya na rin ang nagtanggal ng seatbelt ko at inalalayan niya pa akong bumaba ng sasakyan.Naglakad kami papunta sa may elevator pero pakiramdam ko may nakatingin sa akin. Luminga-linga ako sa paligid pero wala naman akong ibang nakita.“Are you okay?” Arc asked.Umiling ako. “Natatakot ako. Paano kung masundan ako dito no’ng stalker ko?”“That’s not gonna happen. This building has a high security level. Hindi basta-basta nakakapasok ang ibang tao dito. Aside from that, my bodyguards are also roaming around. Kaya huwag ka nang matakot.”Kinagat ko ang labi ko bago tumango. Sumakay kami sa elevator at itinapat niya ang kanyang card doon sa scanner para umandar ito. Ilang segundo lang ay nakarating na kami kaagad sa penthouse. Wala namang ipinagkaiba ito mula noong huli akong pumunta dito. Sabagay, nasa mansyon naman si Arc madalas kaya walang g
WARNING: R18+Ilang minuto lang ang lumipas ay dumating na rin ang order nila. Kaya naman sabay-sabay na kaming kumain. Pansin ko na kahit nandito ang mga kaibigan ni Arc ay wala namang nagbago sa kanya. Sobrang sweet niya pa rin na para bang hindi siya nahihiyang ipakita iyon sa mga kaibigan niya. “Here,” he said. Dinagdagan niya ang gravy ko ng galing sa kanya. Napatingin tuloy ako kila Black at Gav na nasa harapan namin. Nakatingin din sila sa amin ni Arc at napahinto sa pagkain.“Gusto n’yo?” tanong ko sa kanila.Sabay silang umiling at bumalik sa pagkain. Nilingon ko si Arc na ngayon ay nakangisi na. Nagkibit-balikat ako at tahimik na ring kumain. Natapos kaagad ang mga kaibigan niya at mukhang balak na ring umalis.“We’ll go ahead, Arc. Stay safe to the both of you,” Black said.Tumango ako. “Salamat. Ingat kayo sa pag-uwi.”Sinamahan sila ni Arc hanggang sa may pintuan at may pinag-usapan pa sila doon saglit. Hindi ko lang alam kung tungkol saan dahil hindi ko naman marinig.
WARNING: R18+Nagtungo sa aking leeg ang halik niya at hindi ko mapigilang makiliti sa hininga niya.“I’m putting it in,” he informed me.He pushed himself inside me and we moaned in unison. I could feel myself stretching and adjusting for him. “Y-You’re really h-huge,” I said.He kissed my cheek. “And you’re so tight.”“Let’s change position,” I whispered.Nagkatinginan kami bago siya tumango. Itinulak ko siya pahiga sa kama at dahil nasa loob ko siya ay hinatak niya ako paibabaw sa kanya. “Oh!” pag-ungol ko nang pumasok nang husto sa akin ang kahabaan niya.Inilapat ang aking palad sa abs niya bago ako nagsimulang gumalaw. Hinawakan niya ang beywang ko para i-guide ako sa paggalaw. Diretso ang tinginan naming dalawa habang gumagalaw ako sa ibabaw niya. I find it more erotic. The way he gazed to our connected bodies made me feel more satisfied. Ramdam ko ang pawis na tumutulo sa aking noo pero hindi ko ito alintana. Gumiling ako sa ibabaw niya at nakita ko siyang pumikit nang mar
When I was still a kid, I only have one dream. And that was to be able to give back my parents’ sacrifices. Gusto ko lang na masuklian sila sa mga nagawa nila para sa akin. Pero nang mawala si papa, nakita ko kung gaano nahirapan si mama para itaguyod ako. Kaya mas lalong nabuo sa isip ko na kailangan kong mag-aral nang mabuti para masuklian ang paghihirap niya. Nag-aral ako nang mabuti. Pinagsabay ko ang trabaho at pag-aaral. May mga araw na halos sumuko na ako pero sa tuwing nakikita ko si mama, nagkakaroon ulit ako ng lakas. Nagagawa kong lampasan ang lahat ng pagsubok.At nang dumating sa buhay ko si Arc, mas nagkaroon ng tibay ang puso ko. Para bang nagkaroon ako ng isa pang kakampi. Iyong taong hindi ako tatalikuran kahit kailan. Na kahit talikuran ako ng buong mundo, alam kong nandyan lang siya sa tabi ko. Hahawakan niya ang kamay ko at sasabayan akong maglakad sa madilim na daan.Oo, hindi gaanong maganda ang simula naming dalawa. Init ng katawan ang nagtulak sa amin para ma
Pagdilat ng mga mata ko ay bumungad sa akin ang kisame. Napabangon ako kaagad dahil hindi pamilyar sa akin ang lugar kung nasaan ako ngayon. Maliwanag ang sikat ng araw na pumapasok sa balcony. Kaya naman kitang-kita ko ang itsura ng buong kwarto. Brown at puti ang kombinasyon ng kulay. Salamin ang buong pader sa may balcony kaya naman nakikita ko rin ang maaliwalas na tanawin sa labas.Bumaba ako mula sa kama at nagtungo sa balcony. Doon ko napagtanto na may dagat pala sa hindi kalayuan. Maliwanag ang asul na kalangitan at kumikinang naman ang dagat. Ang bawat hampos ng alon ay umaabot sa buhangin ng dalampasigan. Teka, nasaan ba ako? Ang huling naaalala ko ay nasa sementeryo ako kaya paano ako napunta dito?Bumukas ang pinto ng kwarto kaya agad akong napalingon doon. Nanlaki ang mga mata ko nang makita si Arc. May dala siyang tray na may pagkain kaya sinalubong ko siya.“Ikaw ang dumukot sa akin?” gulat kong tanong.Inilapag niya sa bedside table ang tray bago ako nilapitan. Hinaw
“Ubos na!” sabi ko nang maubos namin ni Arc ang halo-halo.Itinapon ko muna sa basurahan ang cup bago ako bumalik sa harapan niya. Nakangiti na siya ngayon habang tinititigan ako kaya bigla akong nagtaka.“Mas lalo bang gumanda ang mood mo dahil sa halo-halo?” tanong ko.Umiling siya bago kinuha ang panyo sa bulsa niya. Bahagya niyang hinawakan ang baba ko bago marahang inangat ang aking mukha. Akala ko kung anong gagawin niya, iyon pala pupunasan niya lang ang gilid ng labi ko.“You’re a messy eater,” he said.Napanguso ako. “Dapat sinabi mo na lang. P’wede ko namang ako na lang ang magpunas. Para saan pa ‘tong mga kamay ko?”Inangat ko ang dalawa kong kamay at ipinakita sa kanya. Ngumisi siya bago pinagsiklop ang mga daliri namin. “This is the purpose of your hand. To hold mine,” he answered.Ayan na naman siya. Saan niya ba natututunan ang mga banat niya? May pinapanood ba siyang tutorial kung paano magpakilig ng babae?“Alam mo, nakakarami ka na. Tama ka na, baka maging kamatis n
Fifteen minutes lang kami sa loob ng kweba at kinailangan na naming lumabas agad. Pagkalabas ay nagkanya-kanya na kami kung saan pupunta. Malaya na kaming lumibot sa buong isla basta huwag lang daw kaming pupunta sa mga restricted areas.Hindi naman daw mauubusan ng bangkang masasakyan kaya ayos lang kung magtagal kami. Nakaupo kami ngayon sa upuang kahoy dito sa ilalim ng puno ng niyog. Presko sa pakiramdam ang pwesto namin at maganda pang pagmasdan ang dagat sa harapan. “Naniniwala ka ba doon sa kwento tungkol sa secret lagoon?” tanong ko bago siya nilingon.Umiling siya. “No.”“Why? Ang ganda kaya ng story. Ang romantic although tragic ang naging ending,” sabi ko.“What’s romantic about that?” he asked.I shrugged. “The love they had for each other. Pinili nilang magtago nang magkasama at kahit sa kamatayan, hindi sila naghiwalay.”“That’s not romantic for me. If I were that man, I would rather go out of that cave and fight. Kakalabanin ko lahat ng gustong manakit sa babaeng maha
Lunch time came and we were now heading back to Baroc Island. Nandoon daw kasi ang mga bilihan ng pagkain. Kaya pala napansin ko na wala akong nakikitang mga nagtitinda sa dalawang isla na napuntahan namin.Pagkahatid sa amin sa Baroc Island ay naghiwahiwalay na kaming mga pasahero. Nakadepende na lang daw sa amin kung itutuloy namin ang island hopping mamayang hapon. Napagkasunduan namin ni Arc na mag-snorkeling or scuba diving na lang at bukas na ituloy ang island hopping.Nagtungo kami sa isang sikat na hotel restaurant dito sa isla. Pagpasok pa lang ay naniniwala na akong sikat at masarap ang pagkain dito dahil halos mapuno ang buong lugar. Mabuti na lang at may nahanap pa kaming bakanteng mesa para sa amin ni Arc.“Anong order mo?” tanong ko kay Arc habang binubuklat ang menu.S’yempre dahil malapit sa beach itong hotel kaya karamihan sa main course nila ay seafoods. Ang maganda sa mga pagkain dito ay puro Filipino dishes ang inihahain nila.
Hello, readers! Ang novel na ito ay opisyal na pong natapos. First of all, gusto kong magpasalamat sa aking Editor sa pagbibigay ng opportunity na i-publish dito ang novel ko. Salamat po! Second, salamat po sa mga readers na sumuporta, nagbasa, nagbigay ng gems, at nagcomment! Sobrang na-a-appreciate ko po lahat. Maraming-maraming salamat po! Ito po ang unang novel na natapos ko dito sa Goodnovel at dahil po iyon sa inyong suporta. Salamat po sa pagsama sa journey nila Arc at Lian. Huwag kayong mag-alala, mag-pu-publish po ako ng susunod na novel dahil series po ito. Although, iba naman ang characters doon. Salamat po nang marami! Till the next story, this is not a goodbye.Yours truly,Eternalqueen
“I didn’t had sex with anyone last night. Umuwi ako dito sa condo. Whether you believe me or not, that's the whole truth. Now, I guess it’s your turn to explain.”Damn! I never imagined myself that I would do something crazy like this for her. Really, Arc? Explaining to a woman? Just to make sure that she won't misunderstood anything? “Tungkol sa nakita mo, si Leo ang humalik sa ‘kin. He confessed that he likes me. Ayaw ko namang ma-offend siya kaya sabi ko pag-iisipan ko.”“Reject him,” I said.I hate to admit this but I don't want another man pursuing her. I don't want to see her being touched and kissed by someone. It makes me...mad.Mabuti na lang at madali siyang kausap. Dahil kung hindi niya i-re-reject ang lalaking ‘yon, ako mismo ang maglalayo sa kanya. After our argument, I decided to cook for her. It was years ago when I learned my love language. It was act of service and physical touch with a little words of affirmation. I love to spoil the person that is special to me. M
I was so sure that I didn't want to see her again after that night. But even though the days passed by like a blur, she still bombarding my mind.Malaking pagkakamali para sa akin na hindi ko kinuha ang number niya. I didn't even ask her name! Hindi ko naman talaga ugaling tanungin ang pangalan ng mga babaeng nakakasama ko, pero pagdating sa kanya, parang gusto kong alamin pati ang address niya.I tried to find another girls after her but I just couldn't take her off my mind. Is she a witch? Did she bewitch me?Kailangan ko siyang alisin sa isip ko. Kailangan kong patunayan sa sarili ko na wala siyang epekto sa akin. But I just couldn't. The image of her underneath me kept on replaying in my mind. Her smell and her taste...damn! Hindi ko na ba talaga siya makikita?As embarrassing as it was, but I tried to go back to that bar where I first met her. But she never went there again. It was even worst than a Cinderella love story. At least sa kwentong ‘yon, may naiwang sapatos si Cindere
The music was banging in my ears and the lights were blinding my eyes but it didn’t bother me. I gulped the alcohol in my glass before I leaned on the steel bar and watched the people dancing.My attention was caught by a girl dancing in the middle of the crowd. She was swaying her hips throughout the beat of the music while raising her arms in the air. Her hair were moving against her slim body.I felt something ignited inside me. I tried to look away but all I could do was stare at her while my forehead knitted.Suddenly, she opened her eyes and caught my stares. The lights reflected in her eyes and she looked like a goddess of the dancefloor. I felt my member twitched. This is not good.I need to go to the comfort room and freshen up. But I didn't expect to see her outside. And when she suddenly approached me and touched my arm, my buddy became hard. Hindi ko alam ang nangyayari pero hinayaan ko siya. Sa tingin ko ay kinukulit siya ng lalaking kausap niya. “Siya ang ipinalit mo
“Your mom...is dead.”At such a young age, I became aware of the concept of death. The feeling of permanently losing a special someone. The feeling of being alive but half of you is lifeless. As a kid, I had so many questions in my mind. Questions that were increasing as time passed by. I had so many why’s and what ifs. But none of them had an answer. No one told me the answer and no one...made me understand why death isn’t something you can escape of.I was curious why someone had to die. As curious as why tears kept on falling from my eyes as I stared at the coffin in front of me. I glanced at the portrait of my mother. She was smiling. As if telling me that everything will be fine. “Arc, gusto mo bang silipin ang mommy mo?” tanong ni dad.Umiling ako. I don't want to see her cold and lifeless body inside that coffin. I don’t want to remember her face that way. Ang gusto kong huling imahe niya sa isip ko ay ang nasa portrait na nasa harapan ko.As a child, it was hard for me to a
NOTE: This is going to be the last chapter written in Lian’s POV. Thank you so much for joining the journey of their love story. I will publish the next parts in ARC'S POV so stay tuned!WARNING: R18+“Hey, look at me.”Umiling ako at mas itinago ang mukha ko. Pero bumangon siya kaya wala na akong magawa. Nakita ko ang multo ng ngiti sa labi niya na para bang natatawa siya sa itsura ko.“You really want to eat balut now?” he asked and I nodded. “Okay fine, let’s go out and look for it. Huwag ka nang umiyak.”Pinunasan niya ang luha sa mata ko bago ako tinulungang bumangon. Nagsuot lang ako ng blazer sa ibabaw ng pantulog ko dahil tinatamad na akong magbihis. Madilim sa loob ng bahay dahil tulog pa ang lahat ng tao. Tahimik kaming lumabas ng bahay at sumakay sa kotse niya. Nagmaneho si Arc palabas ng subdivision at nagsimulang maghanap ng balut sa highway. Nakasilip ako sa bintana para walang makalampas na tindahan sa akin.Inabot yata kami ng halos isang oras bago kami nakakita ng is
Isang oras na ang nakalipas pero hindi pa rin bumabalik si Arc. Nagugutom na ako pero dahil wala pa siya ay hindi muna ako kumain. Gusto kong sabay kami mag-dinner. At gusto ko siya ang magluto para sa akin.“Lian, doon ka na sa loob maghintay. Lumubog na ang araw kaya lalamig na dito sa labas,” sabi ni mama.Lumabas kasi ako ng bahay at dito ako sa harap ng pinto umupo habang naghihintay. Gusto ko kasing makita kaagad ang pagdating ni Arc. Naiinip lang din naman ako sa loob.Umiling ako. “Dito lang po ako. Hindi niya kasi sinasagot ang tawag ko e.”“Baka nagmamaneho siya kaya hindi niya sinasagot ang tawag mo. Sige na, pumasok na tayo sa loob.”Sumimangot ako bago tumayo. Papasok na sana kami ni mama nang matanaw ko ang pagpasok ng kotse ni Arc sa gate. Nanlaki ang mga mata ko at pagkahinto pa lang ng sasakyan ay tumakbo kaagad ako patungo sa kanya. “Arc!” tawag ko sa kanya pagkalabas niya ng sasakyan.Sinalubong niya kaagad ako nang nakakunot ang noo. “Don’t run. You’re pregnant s
I fell asleep in his car during the ride to his condo. Naramdaman ko ang paghinto ng sasakyan pero tinatamad akong dumilat. Narinig ko ang pagbukas at sara ng pinto bago binuksan ni Arc ang pinto sa tabi ko.“Baby, we’re here,” he whispered.Gumalaw ako para yumakap sa kanya. Inaantok na talaga ako kaya ayaw ko nang maglakad.“Do you want me to carry you?” he asked.Hindi ako kumibo. Mayamaya lang ay naramdaman kong para akong lumulutang. Iyon pala ay binuhat niya na ako paakyat sa condo niya. Pagdating sa kwarto ay marahan niya akong inilapag sa kama. Maingat niya ring tinanggal ang sandals ko at kinumutan ako. He kissed my forehead before he switched off the lights.“Goodnight,” he whispered.Kinabukasan ay nagising ako dahil parang bumabaliktad ang sikmura ko. Tumakbo kaagad ako papuntang banyo para doon sumuka. Nakakapit ako sa toilet bowl habang pilit na inilalabas ang laman ng tiyan ko. Pero hanggang duwal lang naman ang aking nagawa. Tumayo ako at naghilamos sa lababo para ma
“Hindi na ako makikipagkita sa inyo ni Arc. Pero handa akong pagbayaran ang mga kasalanan ko. Kung magsasampa kayo ng demanda, handa akong harapin ‘yon.”Umiling ako. “Para saan pa? Dalawang taon na ang lumipas. Siguro naman natuto ka na sa mga pagkakamali mo.”Ayaw ko nang ungkatin pa ang mga nangyari. Lahat kami ay nagmahal lang. Lahat naging biktima ng pag-ibig. Ang pagkakamali lang nila, masyado silang nagpabulag sa pagmamahal. Nagawa nilang manakit ng ibang tao dahil lang nagmamahal sila.“Ngayon naiintindihan ko na,” sabi ni Marianne. “Kung bakit mahal na mahal ka ni Arc. Dahil malinis ang puso mo. Hindi ko alam kung paano mo ako nagawang mapatawad. Sa laki ng kasalanan ko sa ‘yo, may karapatan kang isumpa ako.”Ngumisi ako. “Hindi pa naman kita napapatawad.”Natigilan siya. “Ayaw ko lang ungkatin pa ang nakaraan pero hindi pa din kita napapatawad. Hindi ko alam kung kailan pero darating din ang araw na mapapatawad kita.”Ngumiti siya. “Naiintindihan ko. Sige na, aalis na ako.