Sa wakas, sana malinawan na ang lahat. Salamat sa suporta at tiwala! 🤍🥰
=Elvira’s Point Of View= Dahil doon ay ako ang humingi ng pasensya sa pamilya. Hinayaan ako ni Zian sa gusto ko. Naiiyak akong tinitigan ng asawa at nanay ng bata na walang kasiguraduhan kung makakalakad pa. And It kills me… Slowly… Kinakain ako ng konsensya. “That’s okay na hon,” mahinahon na sabi ni Zian at hinawakan ang kamay ko. Sinulyapan ko siya at pinilit kong magpakatatag upang hindi maluha. Habang hawak ni Zian ang kamay ko, ramdam ko ang init at lakas mula sa kanya na pilit niyang ipinapasa sa akin. Pero kahit anong gawin niya, hindi pa rin matanggal ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko maiwasang mapatingin ulit sa bata, sa mukha niyang tila tulog na lang at hindi alam ang kinabukasan na posibleng magbago nang tuluyan dahil sa nangyari. “I’m so sorry,” mahina kong sabi habang hindi inaalis ang tingin ko sa kanila. Parang paulit-ulit na nag-e-echo ang boses ko sa loob ng silid, pero alam kong hindi sapat ang mga salitang iyon para maibsan ang sakit nila. Hindi sapat pa
=Elvira’s Point Of View= Napalunok ako habang nakatingin kay Zian. Hindi ko alam kung kaya ko bang pakinggan ang sasabihin niya, pero sa puntong ito, wala na akong pwedeng gawin kundi ang harapin ang totoo. “Zian,” mahina kong tawag, ngunit nanginginig ang boses ko. “Ano ba ’yon? Sabihin mo na.” Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at dahan-dahang nagbuntong-hininga. “Elle, noong nagsimula ang proyektong ‘yon, may hindi inaasahang problema. Alam kong maayos ang plano, pero—” Tumigil siya, tila nag-aalangan sa sasabihin niya. “Pero ano, Zian?” tanong ko, pilit na pinapanatili ang boses kong kalmado. “Pero may mga materyales na pinalitan ng subcontractor nang hindi ko nalalaman agad,” sagot niya sa wakas, halos pabulong. Napalunok ako. “I-ibig mong sabihin… hindi maayos ang pundasyon ng bahay?” tanong ko, ramdam ang bigat ng bawat salita. Tumango siya nang bahagya. “Napansin ko na lang noong tapos na ang construction, Elle. Pero sinubukan kong solusyunan agad. I
=Elvira’s Point Of View= Kailangan ko rin ng lakas para harapin ang lahat ng ito. At alam kong kailangan ko ng oras mag-isa para makapag-isip. Dahil kung hindi. Panghihinaan ako ng loob dahil natuto akong dumepende kay Zian. “Honey… Hon!” Naramdaman ko ang paghabol niya and I don’t have the guts to stop or stand in front of him. How many lies does he need to make to cover up for me? How many secrets does he have to keep just to protect me? It’s like I’m vulnerable. ‘Mahal ko siya pero hindi tama na itago sa akin ang mga bagay na ako dapat ang unang makaalam…’ “Hon please…” Napapikit ako nang mahuli niya ang mga braso ko at harapin ako. “I-Inamin ko naman na ‘di ba? T-Then why are you still leaving me?” “Babalik naman ako. I just need time for myself. I just need to gather myself, keep it together, basta ‘yon…” paliwanag ko. “Mahal kita kaya ko nagawa—” “Mahal rin kita Zian… But why does it feel like you always need to protect me? Kaya ko rin yung problema.
=Ian Zachary’s Point Of View= Panay ang tawag ko kay Elle. I was nervous. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman. Natatakot ako na mawala siya, isa sa mga pakiramdam na hindi ko nagawang maramdaman sa ibang mga naging babae ko. Hindi ako mapakali dahilan para magmaneho ako papunta sa kanilang bahay. Nanginginig ang kamay ko sa hindi ko malirip na pamamaraan. ‘Tangina kasi Zian. You’re so stupid. Tanga, tanga ka!’ Mariin akong napapikit at binilisan ang pagmaneho. Pagkarating sa kanila ay pinindot ko kaagad ang bell. Nagtataka namang lumabas si Clayn at sumilip. Nang matanaw ako ay natataranta siyang lumapit. “Kuya Zian… Ano po ‘yon?” Napalunok ako. “Ang ate mo?” mahinahon na sabi ko. “Huh? ‘Di po ba kayo magkasama kuya? Anong oras na po ah. Wala po siya sa amin,” mahinang sabi ni Clayb at napakamot sa kilay. ‘Nasaan ‘yon? Alas nuebe na?’ “Hindi umuwi?” gulat na sabi ko. Nangunot ang noo ni Clayn. “Wala po kuya. Pasok po muna kayo,” anyaya ni Clayn at binuksan ang
=Elvira’s Point Of View= Naalimpungatan ako nang may mahigpit na nakayakap mula sa bewang ko. Nagmulat ako at napalunok ako nang makita si Zian na mahimbing na natutulog sa tabi ko. Napabangon ako sa sobrang sakit ng ulo ko. Para akong nasusuka, shet! Bigla ay naalala ko kung saan nagsimula ang sakit ng ulo ko. [FLASHBACK] Habang nasa bar ay napalunok ako. Hindi naman kasi ako mahilig sa ganitong lugar, para akong inosenteng bata na pumasok dito. Mag-isa ko sa sulok ay bumili ako ng alak. Hindi kasi matahimik ang utak ko sa kakaisip. Nang makaubos ng isang bote at umorder na naman ako ng isa. Ngunit natigilan ako nang may lalakeng lumapit. “Lonely? Do you need some company—” “No, get lost.” Tumaas ang kilay ng lalake at naupo sa gilid. “Can you leave?” inis na asik ko. “Sasamahan ka na nga e—” “Just leave man,” sabi ng isang malalim na boses at napalunok ako nang makita ang pinsan ni Zian na si Arkeb ba ito? “Alis.” Nakakatakot ang pananalita nito. Nang umalis a
=Elvira’s Point of View= Matapos ang ilang araw ng paghihintay at pagsisiyasat, dumating din ang resulta mula sa private investigator na hinire ni Zian. Napag-alaman na ang contractor na pinili ng dating may-ari ng bahay ang siyang nagkulang sa pagsunod sa mga tamang proseso ng konstruksyon. Hindi maayos ang paggamit ng materyales at marami itong shortcut na ginawa upang makatipid, dahilan ng pagguho ng bahay. Si Zian ang unang nakaalam ng balita. Nang bumalik siya sa bahay, kita sa mukha niya ang timpi at determinasyon. “Nakuha na natin ang pangalan ng contractor. Pinuntahan ko na rin ang office nila. Tinawagan ko na rin si Mrs. Gutierrez para sabihin ang findings,” sabi niya nang mag-usap kami sa sala. “Ano ang sabi niya?” tanong ko, kinakabahan sa magiging reaksyon ng ginang. “Galit siya, pero willing siyang makinig kung humarap tayo at ipaliwanag ang buong sitwasyon,” sagot niya, hawak ang kamay ko. Tumango ako. “Sige, pupunta tayo. Kasama kita.” Sa araw ng pagharap nam
=Elvira’s Point Of View= Pagbalik ni Zian ay inabot siya ng dalawang oras. Magtatanong pa lang sana ako ngunit tumitig na siya sa akin ng makahulugan. “It was Arkeb, a family problem. Pero naayos na,” kalmadong sabi niya. ‘Hindi na ako magtatanong. Family problems eh.’ “Okay hon,” kalmadong sagot ko. “You’re not overthinking right?” kalmado niyang sabi. “Hindi naman,” sabi ko at tumango. Pinilit kong hindi mag-overthink, pero ang totoo, medyo curious din ako kung ano talaga ang nangyari. Bago pa ako makapagtanong ulit, hinila na ni Zian ang kamay ko papunta sa sofa. “Okay, since everything’s settled now, oras na para mag-relax tayo,” aniya habang pinapaupo ako. “Relax?” napakunot ang noo ko. Tumayo siya sa harap ko, iniangat ang kanyang kilay na parang may binabalak. “Oo, relax. I had a long day, and so did you. Kaya ako na ang bahala.” Napatawa ako. “Anong gagawin mo?” Ngumiti siya nang pilyo at lumapit sa sound system sa gilid ng sala. Bigla niyang binuksan an
=Zian’s Point Of View= [FLASHBACK] After receiving a call mabilis akong pumunta kay Arkeb, leaving Elvira alone in my condo. Halos harurutin ko ang sasakyan makarating lang kaagad sa bahay nila lola. Pagkarating ay patakbo akong pumasok sa loob. “Did you caught him?” bungad ko kay Arkeb who’s holding a gun in his hands. “No.” Sa sagot niya ay mariin akong napapikit at napaupo sa sofa. “Boys, calm down. Walang magagawa kung mape-pressure kayo. Hindi talaga mabilis mahuhuli ang mga ‘yon. That’s expected. They invaded our own properties, then that just means they’re as good as both of you.” Huminga ng malalim si lola matapos ipinakita ang parte ng mapa na napasok. “Sila ba yung nang-kidnap kay daddy before? Akala ko ba lola si Amora at Arkeb ang target?” mahinahon kong kwestyon. “I guess they’ve been pressuring Kent Axel,” mahinang sabi ni lola. Talking about Arkeb’s dad. “Bakit si dad lola?” tanong ni Arkeb. “He’s the founder, have you forgotten about it?” mahinahon n
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya.“Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay.“You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat.“Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa.“What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin.“Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair.“You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw.Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga.“That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monteverde, just apo
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noong na
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “
Elvira’s Point of View Tahimik kami sa biyahe. Hindi ko alam kung paano haharapin ang sitwasyon na ito. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang ginagawa ko—na hihingi ako ng tulong kay Zian para pumatay ng tao. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong wala akong ibang mapagkakatiwalaan ngayon. Napatingin ako kay Zian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela, ang mga mata niya’y nakatuon sa daan, ngunit ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya. Hindi siya nagsasalita, pero alam kong iniisip niya ang plano. “Elle,” basag niya sa katahimikan. “Ano bang eksaktong sinabi nila? Gaano karaming tao ang kailangan nating harapin?” Huminga ako nang malalim, sinubukang alalahanin ang boses ng lalaking tumawag. “Wala silang binanggit kung ilan sila. Sinabi lang nila na pumunta ako mag-isa… at kung hindi, may mangyayari kay Clayn.” Napamura siya nang mahina. “Typical tactics. They’re expecting you to come alone and unarmed. That’s their leverage.” “Zian… natatakot ako,” bulong ko, hindi