Chapter 232

=Elvira’s Point Of View=

Kinabukasan ay tila binuhusan ako ng malamig na tubig nang sandaling tawagan ako ni Clayn.

“Ate! Ate! P-Pinagiba po yung bahay natin! Pinapalayas na po kami ate! A-Ano pong gagawin namin?!” natatarantang tanong ng kapatid ko.

Napapikit ako ng mariin. Sinulyapan ko si Zian na nakatitig sa akin habang kumakain ng toast bread.

“Tignan mo si mama, pupunta ako diyan mamaya.” Pinatay ko kaagad ang tawag bago ko sinugod si Zian.

“You know you’re out of the line right?!” galit na sigaw ko sa kanya ngunit hindi siya nagpakita ng kahit anong emosyon.

“Sumagot ka!” sigaw ko pa.

Huminga siya ng malalim. “Chill… I’m the type of person who gets what I want, Elle…” naluluha ko siyang tinignan.

“K-Kaya umabot ka sa punto na ipinasira mo ang b-bahay namin huh?” gigil na gigil kong usal. Hindi siya nakasagot.

“K-Kahit anong gamit walang nakuha sila mama, Zian! Kahit yung gamot ni mama hindi nakuha! Basta-basta mo na lang pina-demolish yung bahay namin!