Kahit ako nangingiti sa kung paano kayo magtalo, kainggit 👀🙈
Nang makarating ay lumabas ako ng sasakyan at ginawa ang pinaka-ayaw niya, I slammed the door of his car and enter the mall alone. Dumeretso kami sa department store na punong puno ng laruan habang si Zai at may dala-dala ng cart pero meron rin ako eh. Nandoon siya sa harap ng mga nerf gun yung mga green tapos may mga bala rin, halos ganoon ang nilagay niya lahat sa cart niya dampot lang ng dampot ang iba doon ay malaki kaya naman mabilis na napuno ang cart niya habang ako ay lilima pa lang na laruan ang laman. "I'll get for boys first, ikaw sa babae." Tumango lang ako, itinabi niya ang cart na napuno sa tabi ng cashier at kumuha ng paninagong cart at mga sasakyan naman na 'de remote control at ang iba ay nabubuksan buksan iba iba ang laki. Kaya naman napailing na lang ako at kumuha ng dolls, stuff toys, kitchen set and make up set for kids. Nang mapuno ang cart ko ay itinabi ko rin 'yon kay Zai at kumuha ako ng paninago. After picking up some stuff and we reached a lot of
"You just got out?" Tanong ko. "Nope, three months ago." Matipid siyang ngumiti. "I heard what happened between you and Zai," wika niya na ikinatigil ko. "Yeah, relationship don't lasts as I expected. That's how it works on couple who lacks with everything," I cleared my throat. I stood up comfortably. "Have you visited mom?" Tanong ko sa tatay ko, tumango tango naman siya. "I just did, I brought her favorite flower." Matipid siyang ngumiti at napapansin ko rin na nangangayayat na siya hindi tulad noon na may laman pa ang kaniyang mga braso. "I'll just buy some treats for the kids, then I'll have dinner with you. Can you wait me until 7:30 PM?" Paglilinaw ko. "Sure, In that restaurant." Levi pointed a restaurant. "We'll go with you, para may kasama ka." My dad suggested, I smiled and nodded, hinayaan ko silang samahan ako at hindi naman sila naging pabigat dahil sila pa nga ang bumuhat ng mga 'yon kaya nang makarating sa venue ay lubusang nagtaka si Zai. "I'l
Pagkauwi ay sakto namang nagtext si Kuya Luke kay Zai upang maihatid niya na ang mga bata rito. Kahit pa inaantok ako ay ginawa kong hintayin ang mga bata hanggang sa naunang pumasok si Sierah ng suot suot ang ngiti sa labi. "Mommy!" Yumakap ito sa akin, kasunod naman si Luke na buhat buhat si Zian na sa akin kaagad nakatingin kaya ngumiti ako. "Hi baby—" "Mommy, I am your baby too." Nalingon ko si Sierah at tsaka ako natawa tapos ay habang buhat ko sa isang braso si Zian ay hinawakan ko ng marahan ang ulo ni Sierah at hinalikan siya sa noo. "Of course baby, you are my first baby and now you're an ate na. You have to protect your little brother at any cost." Nakangiting sabi ko na ikinangiti niya. "Okay mommy! I'll go inside my room na po, daddy bye bye!" Paalam niya at yumakap rin sa daddy niya, habang buhat ko si Zian ay hinawakan nito ang mga pisngi ko. "Um-ma." Nakangiting sabi niya kaya hinalikan ko siya sa pisngi. "Sleep ka na baby? Sleep ka na okay?" Binuhat ko siya nguni
Nagsimula ang introduction ng party kaya prente muna akong naupo sa isang galanteng upuan, katabi si Sierah at si Zai sa kabila. "Nasaan ba yung stroller ni Zian?" Pabulong na tanong ko kay Zai dahilan para lingunin niya ako ngunit ng tignan ko siya ay medyo malapit siya kaya umayos ako. "S-Saan?" "Pinakuha ko na," sagot niya at tumingin muli sa mga bisita na may kaniya-kaniyang dalang regalo. "Opening of gifts ba kaagad pag tatawagin ang bawat bisita?" Tanong ko. "Yup, so that they can see the reaction of Sierah." Dahan dahan akong tumango at nakinig muli hanggang sa kantahan nila si Sierah ng happy birthday, bago ang gifts and messages ay inanyayahan munang kumain ang lahat. Kusang umiirap ang mata ko sa tuwing may masyadong friendly na lumalapit kay Zai, mostly galing sa hospital mga nurses and doctors. Pwede pasakal? "Mommy, why do I receive a lot of gifts when my birthday is coming?" She curiously asked while scratching the tip of her nose. "Because every time
"The prize will be another voucher." Nakangiting dagdag ni Zai at naghihintay. "Is it supposed to be mine?" Tanong ng isang doctor. "Hmm of course." Nakangiting sabi ni Zai kaya naman pinanood ko ang isang parent ng bata na lumapit at ipinakita ang bracelet niya na white and blue. Ah so hindi alam ni Zai yung mga envelope na iaabot niya kaya kailangan buksan. "That's good!" Masiglang sabi ni Zai at sa hilera ng gifts ay umabot siya ng envelope at inabot ito, naging intense naman dahil lahat ay atat malaman ang laman no'n. Sa pagbukas ng babae doon ay napangiti ako ng mapasigaw ito dahil Korea tour for three days exclusively for 5. Swerte. "Next bring me, bring me your brassiere!" Sa sinabi niya ay tumaas ang kilay ko at masama siyang tinignan pero seryoso siya, kagago nito. "Just kidding! Kayo naman ba't niyo gagawin!" Pagbibiro niya kaya umirap ako. "Bring me your Palawan ticket." Nang sabihin ni Zai 'yon ay sinubukan kong kalkalin ang bag ko ngunit walang ticket. For sure mga
"Hoy hindi naman talaga, niloko ba kita ha? Niloko ba kita?" Ngumisi na lang ako at tumango dahilan para halos pitikin niya na naman ang noo niya pero sinamaan ko siya ng tingin. "Hindi nga ako nangaliwa, kasi kung oo natural sa natural nasa lupa na ako." Isinenyas niya pa ang ibaba kaya tinignan ko 'yon, tumaas ang kilay ko. "Hindi ko naman tinatanong." Sagot ko, namimilosopo. "Anak ng— kailan ka pa naging pilosopo ng sobra ha? Sino nagturo sa'yo niyan, naghiwalay lang tayo lumala na 'yang attitude mo. Mas matanda ako—" "'Di mo sure—" "Huwag ka sanang magka-asawa." Napipikon na turan ni Zai kaya nakangisi akong kumain, ang crab na binigay niya ay kinain ko na rin dahil masarap naman talaga ito. "Mommy! Daddy!" Nalingon namin ng sabay ang panganay naming anak. "Hmm?" Tugon ko dahil may laman ang bibig ko. "Yes 'nak?" Tugon naman ni Zai. "I got a gift, trip to Disney park for family." Nangunot ang noo ko, ibig bang sabihin no'n makakasama ko si Zai na naman doon? Paano ako mak
"But to be honest Lauren, even if you respect that person so much you can still lie, and keep for their own good." Tumaas ang kilay ko. "Yeah?" "Obviously speaking, I respect you yet I lied and keep something from you so—" "Enough with the bluff Zai, let's finish this na 'cause I'm tired." Singhal ko na ikinatahimik niya. "Sometimes, learn when to listen." Dismayadong sabi niya, ang gilid ng labi ay bahagyang nakaangat kaya ngumisi ako. "Yes, but I'm already tired." Naupo ako sa kabilang dulo ng kama at pasimpleng nahiga. Pagkatapos no'n ay dumeretso na kami sa bahay nila Ate Mia, ngunit naabutan namin na tulog na ang mga bata dahil busog naman sila sa mga kinain kanina, itinabi namin ang maleta na dala at tsaka kami dumeretso sa sala. "Want to have some drink?" Anyaya ni Kuya Luke at inilapag sa gitna namin ang botelya ng alak, lumunok ako at tinitigan 'yon. "Sure," kumuha kaagad ng kupita si Zai at binuksan 'yon. "Apat lang tayo? Sama mo si Laze—" "Kingi
"Ang kulit, matulog ka na." Inalalayan niya akong muli pero ngumuso ako at inis na naupo sa unang palapag ng hagdan, pinagkrus ko ang mga braso sa dibdib at tiningala siya na salubong ang kilay. "Oh?" Tugon niya. "Hindi mo na ako love.." Tumaas ang isang kilay niya at huminga ng malalim na para bang pikon na pikon siya sa sinasabi ko. "Sabi sa'yo, nakakasama ang alak. Kung ano anong inilalabas ng bibig mo na bukas ay ikahihiya mo." Sermon niya kaya naman ng alalayan niya ako ay sinamaan ko ng tingin si Kuya Luke at Ate Mia na pinagtatawanan ako. "Lumalabas ang katotohanan." Gitil nila. "Tseeeeee!" Maktol ko at isinabit ang braso ko sa balikat ni Zai dahilan para pwersahan siyang mapayuko dahil maliit ako. "Lauren. Huwag mo akong akbayan, hindi mo naman abo—" "Shh.." Isinenyas ko pa ang daliri sa bibig. "May sasabihin ako, tara dali." Nakangising sabi ko at akbay akbay pa rin siya. "Lauren, magiging kuba ako—" "Alam mo ba 'di ba noon? Naaalala mo?" Bulong k
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “
Elvira’s Point of View Tahimik kami sa biyahe. Hindi ko alam kung paano haharapin ang sitwasyon na ito. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang ginagawa ko—na hihingi ako ng tulong kay Zian para pumatay ng tao. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong wala akong ibang mapagkakatiwalaan ngayon. Napatingin ako kay Zian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela, ang mga mata niya’y nakatuon sa daan, ngunit ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya. Hindi siya nagsasalita, pero alam kong iniisip niya ang plano. “Elle,” basag niya sa katahimikan. “Ano bang eksaktong sinabi nila? Gaano karaming tao ang kailangan nating harapin?” Huminga ako nang malalim, sinubukang alalahanin ang boses ng lalaking tumawag. “Wala silang binanggit kung ilan sila. Sinabi lang nila na pumunta ako mag-isa… at kung hindi, may mangyayari kay Clayn.” Napamura siya nang mahina. “Typical tactics. They’re expecting you to come alone and unarmed. That’s their leverage.” “Zian… natatakot ako,” bulong ko, hindi
=Elvira’s Point Of View=Makalipas ang isang linggo, habang nakaupo ako sa sala kasama si Zian ay may ibinalita sa telibisyon.Ngunit napahinto ako nang makita ang mukha ng lalake na sinasabi nilang namatay dahil nabaril sa sariling bahay.‘Yung nasa litrato na sinend sa akin ng account na walang pangalan… Yung binaril ni Zian…’Nagitla ako at mapakurap. Nilingon ko si Zian ngunit parang wala siyang pakialam.Umiwas tingin ako bago pa niya mapansin at mariing pumikit. ‘Calm down, Elle. H-Hindi sigurado ang lahat…’“Sino kaya ang pumatay doon?” mahinang tanong ko. Tumikhim si Zian.“I don’t know hon. Maybe, kaaway? Since that man is politically involved,” mahinahon niyang sagot sa akin.“Ahh,” tango ko na lang.***Makalipas ang isa pang linggo ay nagsimula akong mag-ipon para sa business ni papa noon, at para sa mga utang ko kay Zian.Habang nagtatrabaho ako ay nakatanggap ako ng tawag galing kay Clayn. Ngunit nang sagutin ko ‘yon ay hindi boses ni Clayn.“Glad you answered, Elvira M
Elvira’s Point Of View Kinaumagahan ay naalimpungatan ako sa gising ni Clayn sa akin. “Oh?” nagmamaktol na sabi ko at nagtakip ng mukha. “Ate! Si Kuya Zian mahiya ka naman!” ani niya at hinampas ang paa ko dahilan para matigilan ako at dahan-dahan na sumilip sa unan. “Ako na bahala Clayn, salamat…” rinig kong sabi niya kaya lumunok ako. ‘Nandito na siya…’ “Hon…” malumanay niyang tawag sa akin dahilan para pumikit ako ng mariin. “Mmm?” tugon ko habang may takip sa mukha. Naramdaman ko ang pagbigat ng kama at alam kong naupo siya hindi malayo sa akin. “Bakit nandito ka hon? Hindi ka sa condo?” mahinang tanong niya kaya bumangon ako at handa na sanang sumbatan siya ngunit nakita ko ang sobrang gwapong mukha niya ngayong umaga. “Ah, nagluto si mama kagabi. Kaya hapon pa lang pumunta na ako dito,” pagsisinungaling ko. Napahinto siya at tumango. “Okay hon, wala kang work today?” inosente niyang tanong kaya matagal akong tumitig sa mukha niya. ‘Paano yung natuklasan ko kag
=Elvira’s Point Of View= “Hon, whatever happens. Please trust me?” mahinang bulong ni Zian habang nakayakap sa akin. Ngumiti naman ako at tumango. “Mm, just don’t keep things from me…” Hindi na siya tumugon pa sa akin kaya naman nag-enjoy na lang kami sa day off naming dalawa. A few days later… Nagtataka ako nang hindi pa siya nakakauwi. It’s 10 PM and I got worried kaya sinubukan ko siyang tawagan. Pero out of reach ang kanyang cellphone. Habang inaantay siya ay napahinto ako nang may ma-receive akong text message from a random number. From Unknown Number: Gusto mong malaman kung nasaan ang pinakamamahal mong si Ian Zachary? 10:05 PM. Napalunok ako at napatitig doon, bago ako gumawa ng reply sa kanya. To Unknown Number: Nasaan siya? 10:07 PM. From Unknown Number: Ave. Street. Zone 4. You’re on this. Go and find out, or sleep weary. 10:09 PM. Huminga ako ng malalim at kinuha kaagad ang wallet at ang jacket ko. Lumabas ako mg condo wearing a light
Elvira’s Point Of ViewNaging okay naman ang relasyon namin ni Zian. Pakiramdam ko ay mas naging showy kami sa pagmamahal namin sa isa’t isa.A few months later… Hindi ko inaasahan na magtatagal kami ng ganito katagal. It’s been a year since tinanong niya ako to be his girlfriend. Mas stable na ang work ko bilang engineer at live-in na rin kaming dalawa. Masaya nga ako at sa iisang bubong kami nakatira.Hindi ko akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko sa piling ni Zian. Sa totoo lang, marami akong pangarap noon, pero hindi ko inisip na kasama siya sa mga iyon. Pero ngayon, parang hindi ko na kaya pang mag-isip ng buhay na wala siya.Sa isang taong magkasintahan kami, marami na kaming pinagdaanan. May mga tampuhan, selosan, at mga araw na hindi kami magkasundo, pero sa dulo, palaging siya pa rin ang gusto kong kausapin, yakapin, at kasamang humarap sa lahat ng hamon.“Hon, are you done na sa designs?” tanong ni Zian habang naglalakad papasok sa maliit naming home office. Naka-s
=Elvira’s Point Of View= Nang makapagbihis ng presentable at dumeretso kaagad kami ni Zian. “Hon, calm down… Relax,” natatawang sabi niya habang nagmamaneho at inabot ang kamay ko para hawakan. Lumabi ako at sinulyapan si Zian. “Syempre noon fake relationship. Eh ngayon totoo na ‘to,” pabulong kong pagdadahilan na mahina niyang ikinatawa. “What’s the difference?” “Ngayon ayoko na ma-disappoint sila kasi gusto kita, paano kung bigla akong abutan ng 10 million para layuan ka?” pagbibiro ko. Natawa siya. “I’ll double it so you won’t have to leave me—” “Hoy! Hindi ko naman tatanggapin ‘yon!” gulantang kong sabi dahilan para malakas siyang humakhak. “Ay hindi ba, sorry ate ha, sorry hahahhaa!” halakhak pa niya kaya lumabi ako. Nang makarating sa kanila ay ninerbyos ako ng husto. Nakagat ko ang ibabang labi. “Good evening po,” bati ko at mabilis na lumapit upang magmano sa parents at grandparents nila. “Mabuti naman at nakadalo ka, pasok ka tara…” anyaya ng mommy ni Zian ka