Mag-uupdate pa ako ng isa dahil event pa lang naman ni Sierah, wala pa yung favorire part ko đ
"The prize will be another voucher." Nakangiting dagdag ni Zai at naghihintay. "Is it supposed to be mine?" Tanong ng isang doctor. "Hmm of course." Nakangiting sabi ni Zai kaya naman pinanood ko ang isang parent ng bata na lumapit at ipinakita ang bracelet niya na white and blue. Ah so hindi alam ni Zai yung mga envelope na iaabot niya kaya kailangan buksan. "That's good!" Masiglang sabi ni Zai at sa hilera ng gifts ay umabot siya ng envelope at inabot ito, naging intense naman dahil lahat ay atat malaman ang laman no'n. Sa pagbukas ng babae doon ay napangiti ako ng mapasigaw ito dahil Korea tour for three days exclusively for 5. Swerte. "Next bring me, bring me your brassiere!" Sa sinabi niya ay tumaas ang kilay ko at masama siyang tinignan pero seryoso siya, kagago nito. "Just kidding! Kayo naman ba't niyo gagawin!" Pagbibiro niya kaya umirap ako. "Bring me your Palawan ticket." Nang sabihin ni Zai 'yon ay sinubukan kong kalkalin ang bag ko ngunit walang ticket. For sure mga
"Hoy hindi naman talaga, niloko ba kita ha? Niloko ba kita?" Ngumisi na lang ako at tumango dahilan para halos pitikin niya na naman ang noo niya pero sinamaan ko siya ng tingin. "Hindi nga ako nangaliwa, kasi kung oo natural sa natural nasa lupa na ako." Isinenyas niya pa ang ibaba kaya tinignan ko 'yon, tumaas ang kilay ko. "Hindi ko naman tinatanong." Sagot ko, namimilosopo. "Anak ngâ kailan ka pa naging pilosopo ng sobra ha? Sino nagturo sa'yo niyan, naghiwalay lang tayo lumala na 'yang attitude mo. Mas matanda akoâ" "'Di mo sureâ" "Huwag ka sanang magka-asawa." Napipikon na turan ni Zai kaya nakangisi akong kumain, ang crab na binigay niya ay kinain ko na rin dahil masarap naman talaga ito. "Mommy! Daddy!" Nalingon namin ng sabay ang panganay naming anak. "Hmm?" Tugon ko dahil may laman ang bibig ko. "Yes 'nak?" Tugon naman ni Zai. "I got a gift, trip to Disney park for family." Nangunot ang noo ko, ibig bang sabihin no'n makakasama ko si Zai na naman doon? Paano ako mak
"But to be honest Lauren, even if you respect that person so much you can still lie, and keep for their own good." Tumaas ang kilay ko. "Yeah?" "Obviously speaking, I respect you yet I lied and keep something from you soâ" "Enough with the bluff Zai, let's finish this na 'cause I'm tired." Singhal ko na ikinatahimik niya. "Sometimes, learn when to listen." Dismayadong sabi niya, ang gilid ng labi ay bahagyang nakaangat kaya ngumisi ako. "Yes, but I'm already tired." Naupo ako sa kabilang dulo ng kama at pasimpleng nahiga. Pagkatapos no'n ay dumeretso na kami sa bahay nila Ate Mia, ngunit naabutan namin na tulog na ang mga bata dahil busog naman sila sa mga kinain kanina, itinabi namin ang maleta na dala at tsaka kami dumeretso sa sala. "Want to have some drink?" Anyaya ni Kuya Luke at inilapag sa gitna namin ang botelya ng alak, lumunok ako at tinitigan 'yon. "Sure," kumuha kaagad ng kupita si Zai at binuksan 'yon. "Apat lang tayo? Sama mo si Lazeâ" "Kingi
"Ang kulit, matulog ka na." Inalalayan niya akong muli pero ngumuso ako at inis na naupo sa unang palapag ng hagdan, pinagkrus ko ang mga braso sa dibdib at tiningala siya na salubong ang kilay. "Oh?" Tugon niya. "Hindi mo na ako love.." Tumaas ang isang kilay niya at huminga ng malalim na para bang pikon na pikon siya sa sinasabi ko. "Sabi sa'yo, nakakasama ang alak. Kung ano anong inilalabas ng bibig mo na bukas ay ikahihiya mo." Sermon niya kaya naman ng alalayan niya ako ay sinamaan ko ng tingin si Kuya Luke at Ate Mia na pinagtatawanan ako. "Lumalabas ang katotohanan." Gitil nila. "Tseeeeee!" Maktol ko at isinabit ang braso ko sa balikat ni Zai dahilan para pwersahan siyang mapayuko dahil maliit ako. "Lauren. Huwag mo akong akbayan, hindi mo naman aboâ" "Shh.." Isinenyas ko pa ang daliri sa bibig. "May sasabihin ako, tara dali." Nakangising sabi ko at akbay akbay pa rin siya. "Lauren, magiging kuba akoâ" "Alam mo ba 'di ba noon? Naaalala mo?" Bulong k
Narinig namin ang announcement ng piloto, before take off. We waited until nasa air na kami, at pwede na mag-alis ng safety belts. "Mommy, do they have foods here?" Pabulong na tanong ni Sierah sa akin kaya lumunok ako at sinulyapan si Zai na vibe na vibe sa music niya. "Zai." Tawag ko. Pero hindi niya ako naririnig kaya napairap ako. Hanggang sa lumapit sa amin ang crew na may tulak tulak na trolley. "Good morning ma'am, do you need anything?" Magsasalita sana ako ngunit mukhang kaya na ng panganay kong anak. "May I ask if you have internet connection po or wifi that I can avail?" Nakangiting tanong ng anak ko. "Yes ma'am, here's the password. Anything else ma'am?" The crew asked. "What are the available foods I can eat po? Kasi I'm so hungry." Ngumuso pa si Sierah na ikinangiti ng crew. Pinagsilbihan si Sierah kaya tumayo ako para hanapin ang lavatory dito sa private jet. Pagkatapos gamitin 'yon ay lumabas na ako ngunit napaatras ako kaagad sa gulat ng nasa labas ng
Lauren's Point of View. M-May ibang ibig sabihin ba ang tinuran niya? O-O ako yung nagbibigay ng meaning? Papaano kung yung akala kong panaginip eh ginawa ko pala talaga?! Nakakahiya! Mabilis akong lumabas ng kwarto at sinubukan siyang sundan pero nagulat lang ang mga anak ko. "Kanina pa nakaalis ang daddy niyo?" Tanong ko ngunit si Zian na subo subo ang pacifier ay nakatingala lang sa akin. "Sierah?" "Yes mommy, about 2 minutes? Dad has long legs so I'm sure he's on his way down na po unlike you ifâ" "Enough." Sita ko ng laitin pa nito ang binti ko, akala ba niya mahaba ang binti niya? Tsk. Bumalik ako sa kwarto at naiiritang naupo sa kama, hindi tuloy ako mapakali. After 15 minutes ay bumalik na siya at mukhang giniginaw pa. "Daddy what did you buy?" Yumakap kaagad si Sierah sa legs ng tatay niya kaya napangiti ako. "Pikachu," wika ni Zai at naupo sa sofa katabi ang mga bata at isa isang ibinalandra ang mga toys, may Pikachu at mga kasama nito. "They are so cu
"Sabihin mo lang kung nanghihina ka.." Pasimple akong nang-aasar at mukhang kanina pa siya pikon na pikon sa akin. We did a few rounds around a city, Sierah and Zian bought what they want and they even remember their friends and cousin. "Mommy, give me your hand since your hand is free." Nangunot ang noo ko at sinunod si Sierah. Habang hawak niya ang kamay ko ay natigilan ako ng pagpalitin niya ang pwesto naming dalawa at itabi ako sa daddy niya, tumaas ang gilid ng labi ko noong sandaling ihawak niya ang kamay ko sa braso ng daddy niya at tsaka pa siya bahagyang lumayo upang tignan 'yon. "I always see Tita Mia, Lola Miyu and Tita Saji doing this to their partners every time I see them, it looks good on both of you mommy, daddy." Ngumiti siya at tsaka siya pumunta sa side ng daddy niya at humawak rito. "U-Uh hehehehe." "Anak hindi kasi namin kayo mababantayan gaanoâ" "Mommy, I am holding daddy so much I will not get lost and even if I will I have my phone mommy." Sago
Lauren's Point of View. Hindi ko nagawang gumalaw nang sandaling yumuko siya habang nakatitig sa labi ko, tila natuod ako ng magkalapit na ang mukha namin ngunit sa pagpikit ko ay agad akong napamulat ng bitiwan niya ang baba ko at napailing iling akong tinitigan. "Hindi na kita mahal tulad ng dati, Lauren." Biglang sabi niya, kaya napatitig ako sa kaniya. Hindi niya naman siguro kailangang saktan ako ng ganito ka-derekta. "Hindi ka na babalik?" Kwestyon ko. "I don't know." Sagot niya at naupo siya sa kama. "Ayoko ng magdesisyon ng bagay na paniguradong pagsisisihan nating dalawa," hindi ko maalis ang tingin ko sa kaniya. Iniintindi ko ngayon ang bawat sinasabi niya kahit na pagbuka ng bibig niya ay pinanonood ko. "Hindi ko na kayang makapanakit pa ulit, kasi may mga anak na tayo. Hindi tayo puwedeng magtalo sa harapan nila, hindi tayo pwedeng magsabi ng masasama sa isa't isa. Hindi na tayo, tayo lang kasi may kasama na tayong dalawa." Hindi ako nakasagot sa sinabi
=Elviraâs Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. âMmm,â rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko âyon at dahil doon ay napamulat siya. âDamn, I forgot,â pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. âBrush lang ako hon, letâs continue the kiss after. Conscious ka
Zianâs Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. âDad, I need you to check something,â bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. âAnak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo âyon.â âDad, this isnât about emotions. This is about survival,â sagot ko, matigas ang boses. âHindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.â Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elviraâs Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zianâs Point of View âKung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,â sabi ng lider. âLumuhod ka at aminin mong natalo ka.â Napangiti ako nang bahagya. âI donât think so.â Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. âPutang ina! Barilin siya!â sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. âPlease! Donât kill me!â sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. âPakawalan mo siya,â utos ko, ang baril koây nakatutok sa kanya. âPakiusapââ Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elviraâs Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. â
Elviraâs Point of View Tahimik kami sa biyahe. Hindi ko alam kung paano haharapin ang sitwasyon na ito. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang ginagawa koâna hihingi ako ng tulong kay Zian para pumatay ng tao. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong wala akong ibang mapagkakatiwalaan ngayon. Napatingin ako kay Zian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela, ang mga mata niyaây nakatuon sa daan, ngunit ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya. Hindi siya nagsasalita, pero alam kong iniisip niya ang plano. âElle,â basag niya sa katahimikan. âAno bang eksaktong sinabi nila? Gaano karaming tao ang kailangan nating harapin?â Huminga ako nang malalim, sinubukang alalahanin ang boses ng lalaking tumawag. âWala silang binanggit kung ilan sila. Sinabi lang nila na pumunta ako mag-isa⌠at kung hindi, may mangyayari kay Clayn.â Napamura siya nang mahina. âTypical tactics. Theyâre expecting you to come alone and unarmed. Thatâs their leverage.â âZian⌠natatakot ako,â bulong ko, hindi
=Elviraâs Point Of View=Makalipas ang isang linggo, habang nakaupo ako sa sala kasama si Zian ay may ibinalita sa telibisyon.Ngunit napahinto ako nang makita ang mukha ng lalake na sinasabi nilang namatay dahil nabaril sa sariling bahay.âYung nasa litrato na sinend sa akin ng account na walang pangalan⌠Yung binaril ni ZianâŚâNagitla ako at mapakurap. Nilingon ko si Zian ngunit parang wala siyang pakialam.Umiwas tingin ako bago pa niya mapansin at mariing pumikit. âCalm down, Elle. H-Hindi sigurado ang lahatâŚââSino kaya ang pumatay doon?â mahinang tanong ko. Tumikhim si Zian.âI donât know hon. Maybe, kaaway? Since that man is politically involved,â mahinahon niyang sagot sa akin.âAhh,â tango ko na lang.***Makalipas ang isa pang linggo ay nagsimula akong mag-ipon para sa business ni papa noon, at para sa mga utang ko kay Zian.Habang nagtatrabaho ako ay nakatanggap ako ng tawag galing kay Clayn. Ngunit nang sagutin ko âyon ay hindi boses ni Clayn.âGlad you answered, Elvira M
Elviraâs Point Of View Kinaumagahan ay naalimpungatan ako sa gising ni Clayn sa akin. âOh?â nagmamaktol na sabi ko at nagtakip ng mukha. âAte! Si Kuya Zian mahiya ka naman!â ani niya at hinampas ang paa ko dahilan para matigilan ako at dahan-dahan na sumilip sa unan. âAko na bahala Clayn, salamatâŚâ rinig kong sabi niya kaya lumunok ako. âNandito na siyaâŚâ âHonâŚâ malumanay niyang tawag sa akin dahilan para pumikit ako ng mariin. âMmm?â tugon ko habang may takip sa mukha. Naramdaman ko ang pagbigat ng kama at alam kong naupo siya hindi malayo sa akin. âBakit nandito ka hon? Hindi ka sa condo?â mahinang tanong niya kaya bumangon ako at handa na sanang sumbatan siya ngunit nakita ko ang sobrang gwapong mukha niya ngayong umaga. âAh, nagluto si mama kagabi. Kaya hapon pa lang pumunta na ako dito,â pagsisinungaling ko. Napahinto siya at tumango. âOkay hon, wala kang work today?â inosente niyang tanong kaya matagal akong tumitig sa mukha niya. âPaano yung natuklasan ko kag
=Elviraâs Point Of View= âHon, whatever happens. Please trust me?â mahinang bulong ni Zian habang nakayakap sa akin. Ngumiti naman ako at tumango. âMm, just donât keep things from meâŚâ Hindi na siya tumugon pa sa akin kaya naman nag-enjoy na lang kami sa day off naming dalawa. A few days later⌠Nagtataka ako nang hindi pa siya nakakauwi. Itâs 10 PM and I got worried kaya sinubukan ko siyang tawagan. Pero out of reach ang kanyang cellphone. Habang inaantay siya ay napahinto ako nang may ma-receive akong text message from a random number. From Unknown Number: Gusto mong malaman kung nasaan ang pinakamamahal mong si Ian Zachary? 10:05 PM. Napalunok ako at napatitig doon, bago ako gumawa ng reply sa kanya. To Unknown Number: Nasaan siya? 10:07 PM. From Unknown Number: Ave. Street. Zone 4. Youâre on this. Go and find out, or sleep weary. 10:09 PM. Huminga ako ng malalim at kinuha kaagad ang wallet at ang jacket ko. Lumabas ako mg condo wearing a light
Elviraâs Point Of ViewNaging okay naman ang relasyon namin ni Zian. Pakiramdam ko ay mas naging showy kami sa pagmamahal namin sa isaât isa.A few months later⌠Hindi ko inaasahan na magtatagal kami ng ganito katagal. Itâs been a year since tinanong niya ako to be his girlfriend. Mas stable na ang work ko bilang engineer at live-in na rin kaming dalawa. Masaya nga ako at sa iisang bubong kami nakatira.Hindi ko akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko sa piling ni Zian. Sa totoo lang, marami akong pangarap noon, pero hindi ko inisip na kasama siya sa mga iyon. Pero ngayon, parang hindi ko na kaya pang mag-isip ng buhay na wala siya.Sa isang taong magkasintahan kami, marami na kaming pinagdaanan. May mga tampuhan, selosan, at mga araw na hindi kami magkasundo, pero sa dulo, palaging siya pa rin ang gusto kong kausapin, yakapin, at kasamang humarap sa lahat ng hamon.âHon, are you done na sa designs?â tanong ni Zian habang naglalakad papasok sa maliit naming home office. Naka-s
=Elviraâs Point Of View= Nang makapagbihis ng presentable at dumeretso kaagad kami ni Zian. âHon, calm down⌠Relax,â natatawang sabi niya habang nagmamaneho at inabot ang kamay ko para hawakan. Lumabi ako at sinulyapan si Zian. âSyempre noon fake relationship. Eh ngayon totoo na âto,â pabulong kong pagdadahilan na mahina niyang ikinatawa. âWhatâs the difference?â âNgayon ayoko na ma-disappoint sila kasi gusto kita, paano kung bigla akong abutan ng 10 million para layuan ka?â pagbibiro ko. Natawa siya. âIâll double it so you wonât have to leave meââ âHoy! Hindi ko naman tatanggapin âyon!â gulantang kong sabi dahilan para malakas siyang humakhak. âAy hindi ba, sorry ate ha, sorry hahahhaa!â halakhak pa niya kaya lumabi ako. Nang makarating sa kanila ay ninerbyos ako ng husto. Nakagat ko ang ibabang labi. âGood evening po,â bati ko at mabilis na lumapit upang magmano sa parents at grandparents nila. âMabuti naman at nakadalo ka, pasok ka taraâŚâ anyaya ng mommy ni Zian ka