Sumuko ka na Shane habang mag pagkakataon pa đ
"K-Kung wala kang nagawang masama, Shane? Kung hindi ka naging ganito kasama? Ang masasabi ko lang mas minahal mo siya ng higit sa pagmamahal ko sa kaniya." Napatitig siya sa akin, ang itim ng mata niya ay magalaw. "K-Kasi ako? Wala akong i-ibang ginawa kundi pagdudahan siya, wala akong ibang ginawa kundi saktan siya, habang ikaw sinasaktan mo ang lahat para sa kaniya." Ngumisi ako sa sariling iniisip. "Nababaliw na ata ako kasi h-hindi na kita magawang kasuklaman," tumawa akong muli. "Shane, why d-do you have to settle for a guy like him?" Kwestyon ko at nilingon si Zai. "Tell me, why do you have to be like this when you deserve more?" Napatitig ng sobra sa akin si Shane at nang kumislap ang mata niya ay iniiwas niya ang tingin sa akin. "I'm sure, sa ganda mo na 'yan may magmamahal sa'yo ng higit pa hindi ka mababastos, hindi ka ikahihiya." Pumikit si Shane ng mariin at tsaka masama na muli akong tinignan. "Huwag mong sabihin 'yan!" "I-I don't like regretting things that
"Lauren!" Sigaw ni Shane nakikita ko ang mukha nila sa harapan ko. Ngunit nagpagulong gulong ako sa sakit ng ulo at tenga ko. "Lauren! Get a hold of yourself!" Habang naririnig ko ang boses niya ay naririnig ko ang maingay na tunog parang sirang mikropono. Sa pagmulat ko ay kumakalat na ang apoy. "Tumayo ka! Kailangan na nating umalis!" Sigaw ni Shane. "Mommy!" "Lauren ano ba!" Sigaw ni Shane at inilibot ang paningin sa umaapoy na paligid. "Tumayo ka! Lauren!!" Galit na galit si Shane at pilit akong itinatayo ngunit sobrang sakit ng tenga ko. "Ah!" "Ang sakit!" Sigaw ko. "Lauren! Mamatay tayo pag hindi ka tumayo!" Sigaw ni Shane at hinihila na ako. "N-No! Umalis na kayo! Umalis na kayo isama mo na ang anak ko! Umâ ah!" Natakpan ko ang tenga. "Ano ba! Sasama ka! Hindi nga kita pinatay tapos papakamatay ka rito! Ang unfair!" Sigaw ni Shane.. "U-Umalis na kayo!" Sigaw ko. "Please! Ilabas mo na ang anak ko rito!" Umawang ang labi ni Shane. "Tanga ka ba ha! Sasama
Third Person's Point of View. Panay ang sigaw na ng lalake dahil sobrang mamahal ng gamot na 'yon, na nabasag dahil hindi sinasadya ni Lauren na mabangga ito dahil nga wala siyang nadidinig. Habang inaayos ni Zai ang scrub uniform niya ay nagulat siya ng makita na dumudugo na ang kamay ni Lauren na naalisan ng swero. At nakasalampak lang ito, nagmamadaling lumapit si Zai. "Ayaw mo bang naririnig na pinagsasabihan ka dahil sa kapabayaan mo?!" Lumapit si Zai kay Lauren. "I'm sorry sir, I willâ" "Bakit ikaw ang nagsosorry! Siya ang bumangga sa akin dahilan para mabasag ang mga mamahaling gamot para sa kapatid ko! Mapapalitan niya ba 'yan?" Sumbat ng lalakeng nasa taong trenta anyos pa lamang. "Sinasabihan ko siya, kinakausap ko siya pero hindi siya nagsalita at tinakpan pa ang tenga niya!" Sinenyasan ni Zai ang mga nurse. "I will change it sir," maayos na pakiusap ni Zai at gamit ang gauze pad ay tinakpan niya ang naalis na swero ni Lauren. "Laurenâ" he immediately st
Matagal akong tumulala sa kwarto hanggang sa nakatulog na ako, naalimpungatan na lang ako ng maramdaman ang pag-galaw sa paligid ko dahilan para magmulat ako ngunit unang tinignan ko ay ang orasan na bilog sa entrance. 2:00 AM? I slept that long? Nilingon ko naman si Zai na hawak ang alcohol at mukhang nagsa-sanitize siya, bumangon ako at dahan dahan na naupo. Napansin ko rin ang bagong swero na wala naman kanina bago ako natulog. I grabbed my phone to ask. =Zai Garcia= Lauren: You just got here? Pinanood ko naman siyang lingunin ako tapos ay tinignan ang cellphone niya, nangunot ang noo niya at halatang inaantok na siya. Zai: Yeah, katatapos lang ng operation. Lauren: Okay, rest. Ibinaba ko na ang cellphone ko at muling nahiga dahil dinadalaw pa rin ako ng antok, makalipas ang ilang minuto ay dinungaw ko si Zai at pasimpleng sinulyapan ngunit nakahiga siya sa sofa habang ang paa niya ay nakataas dahil hindi siya kasya at ang braso niya ay magka-krus. Naka
Kaya naman tinulungan ko na ang sarili kong kumain, habang kumakain ay natigilan ako ng tumunog ang cellphone ko na tinangay ni Sierah sa kaniya kanina kaya naman nang tignan 'yon ni Zai ay nangunot ang noo niya bago tumayo para i-abot 'yon sa akin. Nang makita ang caller ay nangunot rin ang noo ko bago sinagot ang tawag. "Oh?" "Nakakarinig ka na? Kumusta ka?" Nangunot ang noo ko sa panimula niya. "I'm okay, bakit?" "Wala, I just heard from my people that you freaked out last night." "Yeah, I did. But please huwag mo na akong papasundan sa mga tao mo para lang ibalita kung okay na ako. Feels so uncomfortable," pagsasabi ko ng totoo. "Lauren, I'm sorry." Tumikhim ako ng mapansin ang tingin ni Sierah sa akin. "Si Shane?" Tanong ko. "She's inside the underground, they're going through a paglilisik." Huminga ako ng malalim. "Okay, ingat." Without further a do, I ended the call and ate my food. Habang kumakain ay nilingon ko si Sierah, "Baby, I have a question
Mula ng dumating siya sa buhay ko, sobrang nakakataba ng puso ang lahat ng pangyayari, but why did I only look on the bad side? Why didn't I trust him? What I did was wrong, Lahat na lang ng naidulot ko sa kaniya ay paghihirap at sakit. He looks better now, he look so okay without me. Without the problematic and over thinking wife. Napatigil ako at sinapo ang mukha ko, why do I feel lonely? "Lauren." But then I heard his voice, I heard his voice calling me by my name. "Why did I waste so much time?" Tanong ko. "Bakit g-ganito ako? I only regret things after i've done them. I only regret things after I lose them." Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Zai. "Life is full of regrets and we can't do anything because it happened already. Lauren, hindi lang sa'yo umiikot ang mundo at ibig sabihin no'n hindi lang ikaw ang nakakaranas niyan." Napaiwas tingin ako ng tignan ng mga nurse. "Hinahabol ba niya si Zai?" "Siguro ay nakipaghiwalay si Doc sa kaniya?" Napairap ako. "Habo
"I am so greedy before anak, pero hindi ako nagsisising sinabi kong anak ka ni Vince dahil lumaki ka ng maayos sa poder nila." Matipid akong ngumiti. "Mahal na mahal kita, anak." She held my hands tightly. "Gawin mo ang lahat, upang hindi tuluyang masira ang pamilya mo at magaya sa'yo ang panganay mo. Masakit panoorin na binubuyo sila dahil hiwalay ang magulang nila," nang sabihin niya 'yon ay naluha ako. "Alam n-niyo na po na wala na kami ni Zai?" Nang itanong ko 'yon ay napabangon ang ulo niya. "W-Wala na kayo? I-I mean yung kasal niyo?" Tumango ako. "Sa isang pagsasama, normal na mag-away kayo kahit araw araw pa anak. Pero kung naghiwalay kayo dahil parehas kayong nasasaktan mali 'yon, maling magdesisyon gamit ang nararamdaman." Peke akong ngumiti. "I guess you're right mom, I'm already regretting." Nang maramdaman ko ang hawak ni mom sa braso ko ay nilingon ko siya. "It's not yet too late, maayos niyo pa. Lower your guards." Huminga ako ng malalim at umiling.
"Yeah, are you hungry?" Napatitig ako sa mukha ni Zai nang nakangiti niya kaming hinarap dahilan para sapuin ko ang sariling sintido. What's happening? "Daddy don't forget our dessert, my favorite ice cream!" Itinaas ko ang ulo at tinignan ko sila both of them look happy. "N-Nababaliw na ba ako?" Kwestyon ko at napailing iling bago lumapit. "Why mommy? Why are you looking at us like that? Did you and daddy fought?" Nangunot ang noo ko sa tanong ng anak ko. "What? W-What a-are you talking about?" Nakagat ko ang ibabang labi ko at takang taka ako ng pati kurtina ay iba, pati na punda ng mga throw pillows. Was that all a dream? "Sierah, get inside your room." Maayos na pakiusap ko. "Mommy breakfast is getting ready na po," nakangusong reklamo niya kaya tinignan ko ang kamay ko. "Am I dreaming?" Kwestyon ko, nakagat ko ang ibabang labi at tsaka ako pumunta sa sink to rinse off my face so I could woke up but nothing happened. "Zai, pinch me." Mariing sabi ko nguni
=Elviraâs Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. âMmm,â rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko âyon at dahil doon ay napamulat siya. âDamn, I forgot,â pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. âBrush lang ako hon, letâs continue the kiss after. Conscious ka
Zianâs Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. âDad, I need you to check something,â bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. âAnak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo âyon.â âDad, this isnât about emotions. This is about survival,â sagot ko, matigas ang boses. âHindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.â Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elviraâs Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zianâs Point of View âKung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,â sabi ng lider. âLumuhod ka at aminin mong natalo ka.â Napangiti ako nang bahagya. âI donât think so.â Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. âPutang ina! Barilin siya!â sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. âPlease! Donât kill me!â sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. âPakawalan mo siya,â utos ko, ang baril koây nakatutok sa kanya. âPakiusapââ Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elviraâs Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. â
Elviraâs Point of View Tahimik kami sa biyahe. Hindi ko alam kung paano haharapin ang sitwasyon na ito. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang ginagawa koâna hihingi ako ng tulong kay Zian para pumatay ng tao. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong wala akong ibang mapagkakatiwalaan ngayon. Napatingin ako kay Zian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela, ang mga mata niyaây nakatuon sa daan, ngunit ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya. Hindi siya nagsasalita, pero alam kong iniisip niya ang plano. âElle,â basag niya sa katahimikan. âAno bang eksaktong sinabi nila? Gaano karaming tao ang kailangan nating harapin?â Huminga ako nang malalim, sinubukang alalahanin ang boses ng lalaking tumawag. âWala silang binanggit kung ilan sila. Sinabi lang nila na pumunta ako mag-isa⌠at kung hindi, may mangyayari kay Clayn.â Napamura siya nang mahina. âTypical tactics. Theyâre expecting you to come alone and unarmed. Thatâs their leverage.â âZian⌠natatakot ako,â bulong ko, hindi
=Elviraâs Point Of View=Makalipas ang isang linggo, habang nakaupo ako sa sala kasama si Zian ay may ibinalita sa telibisyon.Ngunit napahinto ako nang makita ang mukha ng lalake na sinasabi nilang namatay dahil nabaril sa sariling bahay.âYung nasa litrato na sinend sa akin ng account na walang pangalan⌠Yung binaril ni ZianâŚâNagitla ako at mapakurap. Nilingon ko si Zian ngunit parang wala siyang pakialam.Umiwas tingin ako bago pa niya mapansin at mariing pumikit. âCalm down, Elle. H-Hindi sigurado ang lahatâŚââSino kaya ang pumatay doon?â mahinang tanong ko. Tumikhim si Zian.âI donât know hon. Maybe, kaaway? Since that man is politically involved,â mahinahon niyang sagot sa akin.âAhh,â tango ko na lang.***Makalipas ang isa pang linggo ay nagsimula akong mag-ipon para sa business ni papa noon, at para sa mga utang ko kay Zian.Habang nagtatrabaho ako ay nakatanggap ako ng tawag galing kay Clayn. Ngunit nang sagutin ko âyon ay hindi boses ni Clayn.âGlad you answered, Elvira M
Elviraâs Point Of View Kinaumagahan ay naalimpungatan ako sa gising ni Clayn sa akin. âOh?â nagmamaktol na sabi ko at nagtakip ng mukha. âAte! Si Kuya Zian mahiya ka naman!â ani niya at hinampas ang paa ko dahilan para matigilan ako at dahan-dahan na sumilip sa unan. âAko na bahala Clayn, salamatâŚâ rinig kong sabi niya kaya lumunok ako. âNandito na siyaâŚâ âHonâŚâ malumanay niyang tawag sa akin dahilan para pumikit ako ng mariin. âMmm?â tugon ko habang may takip sa mukha. Naramdaman ko ang pagbigat ng kama at alam kong naupo siya hindi malayo sa akin. âBakit nandito ka hon? Hindi ka sa condo?â mahinang tanong niya kaya bumangon ako at handa na sanang sumbatan siya ngunit nakita ko ang sobrang gwapong mukha niya ngayong umaga. âAh, nagluto si mama kagabi. Kaya hapon pa lang pumunta na ako dito,â pagsisinungaling ko. Napahinto siya at tumango. âOkay hon, wala kang work today?â inosente niyang tanong kaya matagal akong tumitig sa mukha niya. âPaano yung natuklasan ko kag
=Elviraâs Point Of View= âHon, whatever happens. Please trust me?â mahinang bulong ni Zian habang nakayakap sa akin. Ngumiti naman ako at tumango. âMm, just donât keep things from meâŚâ Hindi na siya tumugon pa sa akin kaya naman nag-enjoy na lang kami sa day off naming dalawa. A few days later⌠Nagtataka ako nang hindi pa siya nakakauwi. Itâs 10 PM and I got worried kaya sinubukan ko siyang tawagan. Pero out of reach ang kanyang cellphone. Habang inaantay siya ay napahinto ako nang may ma-receive akong text message from a random number. From Unknown Number: Gusto mong malaman kung nasaan ang pinakamamahal mong si Ian Zachary? 10:05 PM. Napalunok ako at napatitig doon, bago ako gumawa ng reply sa kanya. To Unknown Number: Nasaan siya? 10:07 PM. From Unknown Number: Ave. Street. Zone 4. Youâre on this. Go and find out, or sleep weary. 10:09 PM. Huminga ako ng malalim at kinuha kaagad ang wallet at ang jacket ko. Lumabas ako mg condo wearing a light
Elviraâs Point Of ViewNaging okay naman ang relasyon namin ni Zian. Pakiramdam ko ay mas naging showy kami sa pagmamahal namin sa isaât isa.A few months later⌠Hindi ko inaasahan na magtatagal kami ng ganito katagal. Itâs been a year since tinanong niya ako to be his girlfriend. Mas stable na ang work ko bilang engineer at live-in na rin kaming dalawa. Masaya nga ako at sa iisang bubong kami nakatira.Hindi ko akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko sa piling ni Zian. Sa totoo lang, marami akong pangarap noon, pero hindi ko inisip na kasama siya sa mga iyon. Pero ngayon, parang hindi ko na kaya pang mag-isip ng buhay na wala siya.Sa isang taong magkasintahan kami, marami na kaming pinagdaanan. May mga tampuhan, selosan, at mga araw na hindi kami magkasundo, pero sa dulo, palaging siya pa rin ang gusto kong kausapin, yakapin, at kasamang humarap sa lahat ng hamon.âHon, are you done na sa designs?â tanong ni Zian habang naglalakad papasok sa maliit naming home office. Naka-s
=Elviraâs Point Of View= Nang makapagbihis ng presentable at dumeretso kaagad kami ni Zian. âHon, calm down⌠Relax,â natatawang sabi niya habang nagmamaneho at inabot ang kamay ko para hawakan. Lumabi ako at sinulyapan si Zian. âSyempre noon fake relationship. Eh ngayon totoo na âto,â pabulong kong pagdadahilan na mahina niyang ikinatawa. âWhatâs the difference?â âNgayon ayoko na ma-disappoint sila kasi gusto kita, paano kung bigla akong abutan ng 10 million para layuan ka?â pagbibiro ko. Natawa siya. âIâll double it so you wonât have to leave meââ âHoy! Hindi ko naman tatanggapin âyon!â gulantang kong sabi dahilan para malakas siyang humakhak. âAy hindi ba, sorry ate ha, sorry hahahhaa!â halakhak pa niya kaya lumabi ako. Nang makarating sa kanila ay ninerbyos ako ng husto. Nakagat ko ang ibabang labi. âGood evening po,â bati ko at mabilis na lumapit upang magmano sa parents at grandparents nila. âMabuti naman at nakadalo ka, pasok ka taraâŚâ anyaya ng mommy ni Zian ka