Pagkatapos ng kanilang pamimili, hindi agad umuwi sina Jessica at Carson. Ang department store na kanilang pinuntahan ay matatagpuan sa gitna ng mataong lungsod, kung saan bawat pulgada ng lupa ay may mataas na halaga.Sa labas, tanaw ang isang malawak na ilog na abot ng paningin, at sa magkabilang panig nito ay nakatayo ang pinakamataas na gusali sa Haishi, kumikinang sa liwanag at napapaligiran ng dagsa ng tao.Tuwing bisperas ng Bagong Taon, nagpapaputok ng fireworks pagsapit ng hatinggabi, kaya maraming tao ang pumupunta upang masaksihan ito, hindi alintana ang malamig na hangin na dumadaloy sa paligid.Matapos mamili sa tindahan ng ginto, hindi na bumaba sina Jessica at Carson upang makisaya sa karamihan. Sa halip, nag-book sila ng isang suite sa isang high-end na hotel sa kabilang bahagi ng ilog, kung saan tanaw na tanaw ang maganda at maliwanag na tanawin ng lungsod.Sa gitna ng marangyang lungsod, ang hotel na ito ang perpektong lugar para sa mga mayayamang gustong masaksihan
Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Jessica nang marinig ang sinabi ni Carson. Bahagyang kumunot ang kanyang noo, ang mapupulang labi niya ay napapikit sa isang tuwid na linya, at ang kanyang kamay, na nakasabunot sa kamao, ay lalong humigpit."Sulit ba talagang magalit dahil dito?"Noon, tuwing bumabati si Lelia kay Carson sa harap niya, tinuturing lang niya itong biro—isang eksenang aliw niyang panoorin.Pero ngayon, bakit parang naapektuhan siya nang husto sa simpleng pag-aapply lang ni Lelia bilang kaibigan sa WeChat?May sagot nang namumuo sa kanyang isipan, ngunit hindi siya handang harapin ito.Makalipas ang ilang segundo, napasubo na siya sa bitag ni Carson. "Bahala ka na!" Umirap siya nang bahagya. "Ikaw naman ang in-add niya sa WeChat."Napatawa si Carson, at sa kanyang banayad na mga mata ay lumitaw ang bakas ng labis na pagmamahal. Kinuha niya ang cellphone at, sa harapan mismo ni Jessica, agad niyang tinanggihan ang friend request ni Lelia—at tuluyan itong binlock."Ayan
KinabukasanAng blackout curtains ay nakabukas nang maluwang, hinayaang pumasok ang matinding liwanag ng araw sa loob ng magandang silid.Nagkalat ang mga damit sa sahig—punit-punit na puting polo at palda na magkapatong, kasama ang mga gamit sa family planning. Ang brief ng lalaki at ang puting lace lingerie ng babae ay magkayakap na rin sa sahig.Sa gilid ng kama, nakasabit ang burgundy na kurbata, isang tahimik na patunay kung gaano kainit ang naganap kagabi.Sa katahimikan ng kwarto, dalawang hubad na katawan ang magkayakap nang mahigpit. Nakatulog ang matangkad na lalaki habang mahigpit na yakap ang maliit na babae, halos sakupin ang buong katawan nito sa kanyang bisig.Nakaharap sila sa isa’t isa habang mahimbing na natutulog, ang kanilang mahahabang paghinga at tibok ng puso ay magkasabay na umaayon sa tahimik na umaga.Sa ilalim ng kumot, lumitaw ang makinis at maputing binti ni Jessica, at sa kanyang bukung-bukong ay may malinaw na bakas ng pulang marka—mga patunay ng gabing
Pagpasok ni Jessica sa banyo, muli siyang naligo upang mag-refresh. Samantala, tinawagan ni Carson ang isang tauhan upang magdala ng kumpletong damit at ointment.Sa pagkakataong ito, hindi na siya gumawa ng anumang kalabisan. Matapos iabot kay Jessica ang damit at ointment, siya naman ang pumasok sa isa pang banyo upang maligo.Nang pareho na silang tapos mag-ayos, dumating na rin ang pagkain na inorder ng hotel at ipinasok sa kanilang kwarto.Habang kumakain, abala si Jessica sa pag-scroll ng kanyang cellphone. Tinanggal na niya ang gintong anklet sa kanyang paa, at ang suot niyang kulay asul na palda ay bahagyang kumakampay sa bawat galaw niya.Biglang may lumitaw na mensahe sa kanyang screen.Andrea: [Baby! Pupunta ka rin ba sa manor ng pamilya Santos ngayon?]Napakunot-noo si Jessica. Paano nalaman ni Andrea ang tungkol sa kanyang lakad?Ilang segundo lang, isa pang mensahe ang lumabas sa chat box.Andrea: [Sinabi ni Jairus na magkakaroon kayo ng party sa manor ngayong hapon. Isa
Sa gitna ng malawak na damuhan, may isang mala-panoramikong glass house. Ang berdeng baging ay gumagapang sa labas ng salamin, at ang bubong ay napupuno ng mga bulaklak ng wisteria, na parang isang dambuhalang pader ng bulaklak—buhay na buhay at puno ng ganda.Ang barbecue na inihanda ni Venice ay hindi naman pang-propesyonal, ginawa lang para makisaya. Nakatapos lang siya ng kalahating plato ng beef na may black pepper at abalone, habang ang natitira ay ipinagpatuloy na ng mga kasambahay.Napakaganda ng araw ngayon, ang gintong liwanag ng araw ay dumadampi sa salamin ng glass house. Bagamat malamig ang hangin sa labas, mas pinili ng lahat na maupo sa paligid ng isang kalan at magtimpla ng tsaa.Dahil nakakain na sina Jessica at Carson sa hotel, dalawang beses lang silang kumuha ng barbecue. Sa halip, naupo sila sa sofa at nakinig sa walang humpay na kwento ni Julia tungkol sa eskwelahan."Noong isang araw, binugbog ko 'yung kaklase kong mataba!" sabay taas ng kilay at paggalaw ng kam
Pagkalipas ng mahigit sampung minuto at hindi pa rin dumarating si Camilla sa manor, nagpasya ang lahat na magpalit ng equestrian attire at pumunta sa horse farm para magpakasaya sa pagsakay sa kabayo.Sanay na sila sa ganitong pagtitipon sa Santos family manor, kaya’t bawat isa ay may sariling kwarto na may nakahandang equestrian clothes na dati nang binili.Si Camilla ay maingat sa mga detalye—matapos magkasundo kay Jessica kahapon, tumawag siya sa housekeeper ng manor upang ihanda ang equestrian attire nito, na lahat ay inilagay sa kwarto ni Carson.Bagama’t bihira silang manatili sa manor, at sinasabing kwarto ni Carson iyon, halos wala itong gamit na pang-araw-araw—karamihan ay bago pa rin.Dahil sa biglaang pagdalo ni Andrea, walang nakahandang equestrian attire para sa kanya. Sa kabutihang palad, halos magkapareho sila ng pangangatawan at tangkad ni Jessica, kaya’t kumuha na lamang siya ng isang set mula sa kwarto at lumabas nang dahan-dahan, binibigyan ng pribadong espasyo ang
Hawak ng tagapangalaga ng kabayo ang leather na renda at inalalayan ang isang matikas na itim na kabayo papalapit kina Carson at Jessica."Narito na po ang inyong kabayo, ginoo."Habang nagsasalita, iniabot niya ang renda kay Carson.Kinuha ito ni Carson at sanay niyang hinaplos ang makinis na leeg ng kabayo. Ang malambot nitong balahibo ay sobrang kinis at malinis.Halata sa kilos ng kabayo na kilala nito si Carson. Hindi ito nag-atubiling lumapit sa kanya, bagkus ay marahang yumuko at tiningnan siya gamit ang malalambot nitong mata, puno ng tiwala at paggalang.Napatingin si Jessica sa kabayo. Isang matangkad at purong itim na stallion ang nasa harapan niya. Ang kulay ng balahibo nito ay matingkad na itim, walang kahit anong batik, at kumikintab sa ilalim ng sikat ng araw. Ang mga mata nito ay matalim at ang malalalim na itim na balintataw ay napakaliwanag.Bihira ang ganitong klase ng kabayo, at kahit hindi siya eksperto, alam niyang napakamahal nito."Sa'yo ba ang kabayong ito? An
Matinding kirot ang bumalot sa puso ni Lelia habang pinagmamasdan ang eksenang iyon. Ang selos ay nag-alab sa kanyang mga mata na parang apoy—halos hindi niya makontrol ang kanyang emosyon. Ang sigla na dala niya mula sa manor ay tuluyang nawala.Bumaon nang husto ang kanyang mga kuko sa mamahaling handbag na gawa sa balat ng buwaya, nag-iwan ng malalim na marka.Napansin ni Camilla, na nakaupo sa kanyang tabi, ang biglang pagbabago sa kanyang ekspresyon. May bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang puso, ngunit hindi na niya ito masyadong inisip at ngumiti bago magsalita, "Lelia, hindi ka ba okay? Kung hindi maganda pakiramdam mo, maaari kang magpahinga sa iyong kwarto.""May mga aktibidad pa tayo mamayang gabi. Mas mahalaga ang kalusugan, hindi naman kailangang magmadali."Matagal nang magkaibigan ang pamilya Santos at pamilya Dela Cruz. Sa loob ng dalawang taon, nanirahan ang mga magulang ni Venice sa France at paminsan-minsan ay nagpapadala ng mga bagay sa Manila.Kanina lang ng umaga
Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya
Ang tinig ng lalaki ay kalmado, mababa, at may halong lambing at pagkunsinti, kasabay ng isang hindi maipaliwanag na kahulugan.Ang kanyang malabong sagot ay nagpagulo sa isip ni Jessica. Para bang nakukulam siya, at tuliro niyang nasabi, "Maliwanag..."Ngunit sa mapanuksong tingin ni Carson, bigla siyang natauhan.Agad niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong nang may pag-aalala,"Anong ibig mong sabihin diyan?""Ano'ng ibig mong sabihin sa 'dahil ako ang nandoon noong gabing iyon'?""Magkakilala ba tayo dati?"Sa pagkakaalala niya, hindi niya kailanman nakita si Carson sa totoong buhay.Bukod sa larawan ng ID nito sa opisyal na website ng kumpanya, sigurado siyang wala siyang anumang alaala tungkol sa kanya.Sa halip na sumagot, isang lihim na ngiti ang lumitaw sa mata ni Carson.Isang aninong misteryoso ang dumaan sa kanyang madilim na mga mata bago siya tumigil at itinuro ang isang tindahan sa kaliwa."Nakarating na tayo.""Ha?!"Bago pa siya makapagtanong nang malinaw, hinila
Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind
Napansin ni Carson na lumilipad ang isip niya at hindi siya masyadong nakikinig sa pinag-uusapan nila. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa gilid, tila may ibang inaabala ang isip niya.Gayunpaman, hindi siya nag-panic. Kalma niyang iniwas ang tingin kay Jessica at muling binalik ang atensyon sa screen. Ang dati niyang malamig na ekspresyon ay hindi namalayang naging mas banayad.Sa malalim at makinis niyang boses, dumulas mula sa kanyang lalamunan ang perpektong bigkas ng Ingles, dahilan para gumalaw ang kanyang Adam’s apple nang kaakit-akit."Tinitingnan ko ang tanawin ko."Ang nasa kabilang linya ay hindi agad naintindihan ang ibig niyang sabihin at muntik pang magtanong, pero bago pa iyon mangyari, itinuloy na ni Carson ang usapan sa mas mahahalagang detalye ng kanilang kasunduan.Hindi niya namalayan kung gaano katagal siyang nanood ng variety show, pero lalo siyang naaliw dito—halos malimutan na niya ang bukas niyang pakete ng snacks. Lubos siyang natuon sa panonood at hindi man lan
Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h
“Hindi ko pa nakikitang may kasamang babae si Mr. Santos sa kahit anong event!”“Hindi mo pa ba alam? May asawa na si Mr. Santos.”“Ang babaeng kasama niya ngayon, malamang siya si Mrs. Santos.”“Bigla siyang nagpakasal? Wala naman akong narinig na balita tungkol doon. Ni hindi nga inanunsyo ng pamilya Santos ang tungkol sa kanila, at nasaan ang kasal?”“Hindi ko rin alam. Ang sigurado lang, si Mr. Santos mismo ang umamin na may asawa na siya.”“Alam mo ba kung taga-alin’g pamilya si Mrs. Santos?”“Mahigpit ang bibig ni Carson. Wala pang lumalabas na impormasyon tungkol sa kanya.”“Pero parang hindi siya ang tunay na Mrs. Santos! Napansin niyo ba? Parang may layo o distansya sila sa isa’t isa.”Ang tinatawag na exchange meeting ay isa lamang banquet na nagpapakita ng kayabangan at pagpapakitang-gilas. Bilang ulo ng Santos Group, may malaking impluwensya si Carson, kaya’t nang pumasok sila sa bulwagan, agad silang napansin ng karamihan. Ang atensyon ng lahat ay agad na napunta sa kanila
Habang nagsasalita, diretsong binuhat ni Carson si Jessica sa kanyang hita, saka tumayo, bahagyang itinuwid ang paa, at naglakad papunta sa lounge.Napapahawak si Jessica sa matigas nitong dibdib, bahagyang nagpumiglas. "Hindi pwede, hindi ko kayang ipagkanulo ang asawa ko. Gusto mo bang maging isang kabit, Ginoong Santos?"May bakas ng pagkabalisa sa kanyang boses, na para bang mas iniisip pa niya ang reputasyon ni Carson kaysa sa sarili niyang sitwasyon."Hindi ba huli na para magsisi ka, Secretary Jessica? Ikaw naman ang nagsimula nito." Hindi huminto ang paglakad ni Carson at tumawa siya nang may pagmamataas. "Dahil pareho naman nating niloloko ang asawa mo, bakit hindi na natin itodo?"Hindi niya inakalang seryoso si Carson sa ganitong laro."Ako ang may hawak ng desisyon. Kapag sinabi kong tapos na, tapos na." May bahagyang inis sa boses ni Jessica nang paluin niya ang dibdib ni Carson, ngunit sa lakas nito, siya pa ang nasaktan.Sinara ni Carson ang pinto ng lounge gamit ang ka
Hindi nagpakita ng kahit anong emosyon si Carson, nanatiling kalmado ang kanyang mga mata."Kung gusto lang naman ni Secretary Jessica ang aking kagwapuhan, puwede mo namang sabihin nang diretso. Bakit kailangan pang paliguy-ligoy?"Nakatingin siya kay Jessica na may ngiti sa labi, isang titig na tila nagsasabing siya ang bahalang pumili.Ang kapal ng mukha!Sigaw ni Jessica sa kanyang isip, pero hindi niya ipinahalata. Sa halip, isang mapang-akit na ngiti ang lumitaw sa kanyang magandang mukha. Ang kanyang maamong mga mata ay nagniningning, at ang kanyang mapulang labi ay dahan-dahang bumuka."Dahil ayaw palang maglaro ni Mr. Santos, hindi ko na ipipilit ang sarili ko."Kasabay ng kanyang pagsasalita, sinubukan niyang bumangon mula sa kandungan ni Carson, ang malambot niyang palad ay nakapatong sa matipunong braso ng lalaki, at handa na siyang tumayo.Ngunit sa sumunod na segundo, isang mainit at malakas na kamay ang dumapo sa kanyang baywang. Sa isang iglap, ang kanyang puwitan, na
Abala si Jessica sa trabaho kaya hindi niya agad nabasa ang mga mensahe sa kanyang cellphone. Nang magkaroon siya ng oras para silipin ang mga ito, napansin niyang may isa pang mensahe sa chat box na ipinadala limang minuto ang nakalipas.Hindi tulad ng malambing at pabirong tono ng naunang usapan nila, ang mensaheng ito ay may halong bahid ng paninisi—parang isang guro na naghahanap ng paliwanag mula sa isang estudyanteng nagkasala.Boss: [Pakiusap, maaaring ipaliwanag ni Ginang Santos kung bakit ang mga bulaklak at lipstick na ibinigay ko ay ipinahagis mo sa security guard, pero ang tsokolate mula sa ibang lalaki ay tinanggap mo?]Bahagyang nanginig ang mahabang pilikmata ni Jessica, saka niya marahang hinawakan ang kanyang noo. Alam na niyang hindi matatapos nang ganun lang ang sitwasyong ito.Napasulyap siya sa hindi pa nabubuksang kahon ng lipstick na nasa tabi niya at agad naisip ang paraan para lambingin si Carson. Tahimik niyang kinuha ang isang hindi mahalagang dokumento at b