Carson pinanatili ang kanyang pagiging mahinahon at disente, ayaw niyang gawing masyadong tense ang reunion ng mga kaklase ni Jessica.Ngunit ang mahinahong paraan ng pagsagot ay hindi nagbigay ng babala kay Jiro.Madilim ang ekspresyon nito, puno ng pang-aalipusta ang kanyang boses habang patuloy na nagsasabi ng masasamang salita. "Mukhang hindi mo pa lubos na kilala ang tunay na pagkatao ni Jessica! Dati, ginamit lang niya ang mukha niyang ‘yan para maging girlfriend ni Sheng Anyang, pero hindi rin sila nagtagal—anim na buwan lang at nakipaghiwalay na siya. Malamang, natuklasan ni Sheng Anyang na palpak at mukhang pera siya!""Ang babaeng katulad niya, sobrang galing sa pagpapanggap. Baka niloloko ka lang niya!"Biglang lumamig nang tuluyan ang mga mata ni Carson, at ang kanyang presensya ay tila nagyeyelong hangin sa disyerto ng Arctic.Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Jessica, at sa malamig ngunit matigas na tono, walang pakundangang bumwelta, "Mas kilala ko ang ugali ng asa
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno
"Sir, pahiram ng gamit."Isang malambing at maharot na boses ng babae ang narinig mula sa loob ng Porsche 911 car na nakaparada sa gilid ng kalsada. Paos ngunit mapang-akit, puno ng damdamin at parang nang-aakit ng sinumang makikinig.Sa loob ng madilim na sasakyan, malamig ang ekspresyon ni Carson, nakatitig nang walang emosyon sa kaakit-akit na babaeng nakaupo sa kanyang kandungan. Ang mahina ngunit malalasang amoy ng alak ay bumalot sa maliit na espasyo ng sasakyan."Bumaba ka."Ang malamig niyang boses na parang yelo, ay bahagyang nagpabaling kay Jessica na tila wala sa sarili. Ang init at pagnanasa ay bumalot sa kanya, ang manipis at maputlang mga braso niya ay parang walang lakas ngunit nakakapit pa rin sa leeg ng lalaki. Ang halimuyak ng pabango niya ay dumampi sa balat ni Carson."Please, tulungan mo ako. Babayaran kita."Pakiramdam ni Jessica ay unti-unting inaapawan ng init ang kanyang utak, at ang kanyang maliliit na kamay ay gumalaw nang hindi niya sinasadya.Ang tunog ng
Naguluntang si Chloe sa nangyari, hindi inaasahan ang ginawa ni Jessica.Nang magkamalay siya, gusto niyang tumayo at umatras, ngunit hinawakan ni Jessica ang kanyang pulso. Nakita niyang yumuko siya at bumulong sa kanyang tainga, "Kung magtatangka kang magsalita, magdudulot ito ng malaki at masamang bagay para sa atin."Pinadala siya ni Chloe sa kama na may isang lalaki kaya kailangan niyang tiisin ang galit na nagmumula kay Jessica.Dalawang sampal ay mas magaan kaysa sa pagkawala ng kanyang unang gabi.Ang malamig na tinig na iyon ay para bang isang multo na nagbubulong mula sa impyerno, na mapunta sa pagkalugmok. Si Chloe ay napahinto, hindi makagalaw, at tanging galit na tingin na lang ang maipapakita.Hindi siya makapagsalita, at hindi rin makabawi, bagamat hindi kayang pagsamantalahan ni Jessica ang sitwasyon sa pamamagitan ng pulis, sigurado pa rin siyang magkakaroon ng gulo.May kalaswaan na lumiwanag sa mga mata ni Jessica, at pinakawalan niya ang pulso ni Chloe, sabay pagpa
Habang iniisip ito, pumasok si Secretary-General Lourdes, isang babaeng na 30-years na sa kanyang trabaho. Tumingin siya sa mga sekretarya sa opisina at nagsalita ng malakas. "Magtrabaho kayo, alam niyo naman ang ugali ni Mr. Santos, huwag magpakasaya buong araw." Tumingin ito sa isang secretary, "Iipadala mo ang schedule ni Mr. Santos mamayang hapon kay Drew. Jessica, inayos mo na ba ang mga dokumentong nireport ng iba't ibang departament sa nakaraang dalawang buwan? Maaaring basahin ito ni Mr. Santos. At Amiri, ikaw naman ang responsable sa pag-report ng kasalukuyang sitwasyon ng kumpanya." Tumigil siya pagkatapos bumalik ang tingin ka Jessica. "Tungkol naman kay Jessica..." Nang binanggit niya ang pangalan ni Jessica, nagdalawang-isip siya saglit.Noong nakaraang dalawang buwan ang lumipas, sinampal niya ang mga katrabaho sa development department at kumalat iyon sa iba’t ibang department. Inakala niya na walang pag-iingat sa sarili si Jessica.Pero mula nang dumating siya sa offi
Ang boses ni Carson ay nagdulot ng pansin mula sa tatlong tao sa opisina, at ang boses ni Amiri ay naputol, hindi niya natapos ang sasabihin niya. Naging tahimik ang hangin sa paligid.Napatingin si Jessica at napaharap kay Carson na may mahigpit na ngiti, at tinignan siya nang diretso sa mata ng lalaki na walang pakialam."Mr. Santos, anong maitutulong ko po?"Nag-flash ng kaunting pagkabigla ang mga mata ni Carson nang tumama sa mukha ni Jessica, at natigilan siya sandali bago ibaba ang tasa ng kape mula sa kanyang kamay. Hindi tiyak ang kanyang boses.“Ikaw ba ang gumawa ng kape na ito?”Ang tanong na iyon ay agad nagdulot ng kaba kay Lourdes, at ang alalahanin sa kanyang mukha ay halata. Dati, si Jessica ang nag-iisa na gumagawa ng kape, at iniisip ni Lourdes na hindi siguro naayon sa panlasa ni Carson ang kape ni Jessica, kaya baka magalit ito sa unang pagkakataon.Nais ni Lourdes na hindi mapagalitan si Jessica sa unang pagkakataon nilang makipagkita kay Carson, kaya nagmadali s
Narinig ni Carson ang kilos niya at malinaw ang boses nito, “Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain? Kung hindi mo gusto, mag-order ka pa ng iba.” Habang sinasabi niya ito, tinawag niya ang waiter.Noong umorder ng pagkain si Jessica kanina, parang nag-atubili siya kaya hinayaan niyang ang waiter ang pumili ng ihahain.Agad siyang pinigilan ni Jessica, umiling at sinabing, “Ayos lang, may sipon kasi ako nitong mga nakaraang araw. Medyo masama ang pakiramdam ko, at hindi ko kayang kumain ng karne.”Nakaramdam siya ng kakaibang pakiramdam kapag nakaharap sa mga pagkaing mamantika nitong nakalipas na dalawang araw. Baka dahil ito sa pabago-bagong panahon, pero hindi niya masyadong inintindi.Bahagyang kumunot ang noo ni Carson, tahimik siyang tinitigan ng ilang sandali, at muling tinawag ang waiter.“Pakisabi sa kusina na gumawa ng brown sugar ginger tea.”“Opo, sir,” sagot ng waiter at umalis.Napatingin si Jessica kay Carson, bahagyang nahihiya, at pakiramdam niya ay istorbo siya sa amo niy
Binuksan ni Carson ang bag ng gamot at natagpuan ang mahigit isang dosenang pregnancy test kits sa loob. Napakunot siya ng noo, iniisip na parang binili na yata ni Bryan lahat ng brand ng pregnancy test mula sa malapit na botika."Bilang isang assistant mo, kailangan kong isaalang-alang ang lahat ng aspect."Si Jessica naman ay napatingin sa mga pregnancy test sa loob ng bag, at nagkaroon din ng bahagyang gulat.Kailangan ba talaga ng ganito karami?Pagkatapos silipin ni Carson ang laman ng bag, iniabot niya ang lahat ng pregnancy test kits kay Jessica. "Pumili ka ng ilan at subukan mo. Nandoon ang lounge ko, may banyo doon."Itinuro niya ang isang lihim na pinto malapit sa bookshelf gamit ang kanyang baba.Hawak nang mahigpit ni Jessica ang strap ng bag habang sinusundan ang direksyon ng kanyang tingin. Tila pinapalakas niya ang loob niya habang papalapit sa pinto, ngunit nang hawakan niya ang doorknob, agad siyang umatras at bumaling ng tingin kay Carson.Ayaw niya talagang maging to
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno
Carson pinanatili ang kanyang pagiging mahinahon at disente, ayaw niyang gawing masyadong tense ang reunion ng mga kaklase ni Jessica.Ngunit ang mahinahong paraan ng pagsagot ay hindi nagbigay ng babala kay Jiro.Madilim ang ekspresyon nito, puno ng pang-aalipusta ang kanyang boses habang patuloy na nagsasabi ng masasamang salita. "Mukhang hindi mo pa lubos na kilala ang tunay na pagkatao ni Jessica! Dati, ginamit lang niya ang mukha niyang ‘yan para maging girlfriend ni Sheng Anyang, pero hindi rin sila nagtagal—anim na buwan lang at nakipaghiwalay na siya. Malamang, natuklasan ni Sheng Anyang na palpak at mukhang pera siya!""Ang babaeng katulad niya, sobrang galing sa pagpapanggap. Baka niloloko ka lang niya!"Biglang lumamig nang tuluyan ang mga mata ni Carson, at ang kanyang presensya ay tila nagyeyelong hangin sa disyerto ng Arctic.Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Jessica, at sa malamig ngunit matigas na tono, walang pakundangang bumwelta, "Mas kilala ko ang ugali ng asa
Ang lalaking nasa pintuan ay nakasuot ng purong itim na coat, may matangkad na pangangatawan na parang natural na mannequin. Ang kanyang mukha ay bahagyang malambot ngunit may matitigas na linya, at may banayad na ngiti sa mga labi.Ang likas na awtoridad at marangal na aura niya ay nagkakasundo nang maayos, kaya kahit nakatayo lang, hindi mapigilan ng mga tao na mapako ang kanilang tingin sa kanya.Biglang tumahimik ang buong silid, at lahat ng mga mata ay nakatuon kay Carson. Hindi nagbago ang ekspresyon niya ni bahagya, tila sanay na sa ganitong uri ng atensyon.“Sino ka?” tanong ni France, na siyang unang nakabawi mula sa pagkabigla.Bahagyang yumuko si Carson, at naglakbay ang kanyang mga mata sa paligid hanggang sa tumigil ang tingin niya kay Jessica. Ang malamig niyang ngiti ay naging mas mainit habang nakatingin siya sa asawa.“Ako ang asawa ni Jessica, Carson,” wika niya.Pagkatapos niyang magsalita, naglakad siya papunta sa direksyon ni Jessica nang dahan-dahan, hindi pinapa
“Anong ginagawa mo?” seryoso ngunit bakas pa rin ang galit sa tono ni Diana na tanungin niya si Jeremy. Hawak niya pa rin ang palupuspusan ni Jeremy.Saglit na tumingin si Jeremy roon at inalis ang kamay ni Diana. “I’m taking my son to play,” sabi nito na para bang normal na sa kanya.Napatawa nang payak si Diana, para bang isang nakakatawang biro ang narinig niya mula sa bibig ni Jeremy. Tumingin siya kay Justin na nasa tabi na ni Dane, hawak ang kamay. “Sa labas tayo mag-usap,” sabi niya kay Jeremy pero kay Justin nakatingin. Hinawakan niya ang kamay ni Justin at naunang lumabas ng jewelry shop. “What the hell are you doing?” bulong ni Nathan kay Jeremy. Ngunit hindi siya nito pinansin, dumiretso si Jeremy sa pagsunod kay Diana sa labas ng shop.Naiwan naman sa loob sina Dane, Justin at Nathan. Nagkatinginan saglit sina Dane at Nathan at tumingin din si Nathan kay Justin. Doon niya lang napagtanto na kamukha nga ni Jeremy ang bata sa malapitan. “We should follow them, Spongebob.
Tumigil si Carson sa pag-abante, bahagyang nanigas ang kanyang malapad na likuran, at parang may bumara sa kanyang lalamunan. Pinipigilan niya ang sariling lumingon pabalik.Ayaw niyang palaging magpakilala sa harap ng mga tao bilang asawa ni Jessica, lalo na’t noong huli nilang pagkikita ng matalik nitong kaibigan, siya’y diretsong tinanggihan.Kaya nang malaman niyang pupunta ito sa reunion ng kanilang klase, hindi niya tinanong kung maaari siyang isama bilang pamilya. O baka naman hindi niya magawa dahil takot siyang makuha ang parehong sagot.Si Carson, na palaging may tiwala sa sarili at sanay sa tagumpay, ay nawawala ang kanyang tapang pagdating sa pagmamahal. Sa harap ng damdaming hindi niya makontrol, malinaw na siya’y isang duwag.Hindi niya mapigilang umasa, ngunit natatakot din siyang masaktan.Tahimik ang silid, halos marinig ang bawat tunog ng karayom kung mahulog. Nakasarado na ang mga kurtina, at ang snow sa labas ng malinaw na bintana ay marahang nililipad ng hangin.M
Mula sa pananaw ni Jessica, ang mukha ni Carson ay perpektong inukit – maayos ang proporsyon ng kanyang mga kilay at mukha, mataas ang noo, malalim ang mga mata, matangos ang ilong, manipis ang mga labi, at malinaw ang hugis ng kanyang panga.Ngunit sa pagkakataong ito, wala siyang interes na humanga sa kagandahan ng lalaki. Sa halip, siya’y bahagyang umurong sa upuan, kinakabahan at mahigpit na nakahawak sa armrest ng kanyang upuan, halos maputla ang kanyang mga daliri.Bagamat kinakabahan, pinilit ni Jessica na magmukhang kalmado. Sa malamig na tono, sinabi niya, "Sino ba kasi ang nagpatagal-tagal diyan? Namamanhid na nga ang paa ko, ikaw pa ang nagdedemand ng ‘benefits.’ Hindi mo pa ako pinapalabas kanina, paano kung may makakita? Patay tayong dalawa!""Kasalanan mo lahat ito."Kung hindi lang kasi siya pinahirapan ni Carson, hindi sana siya napilitan sa ganoong sitwasyon.Pero hindi maitatanggi na medyo nakakatawa ang itsura ng mga buhok sa binti ng lalaki nang bunutin niya ito ka
Nang makita ito, napabuntong-hininga si Carson, walang magawa. Ang init at pagnanasa sa kanyang mukha ay unti-unting nawala, at bumalik siya sa pagiging malamig at kontroladong Mr. Carson gaya ng dati.Dahan-dahan niyang kinuha ang tissue at pinunasan ang labi, inayos ang bahagyang gusot na damit, habang papalapit ang mga empleyado.Ang espasyo sa ilalim ng mesa ay sapat lamang para kay Jessica, kaya inusog ni Carson ang upuan at inayos ang kanyang postura, bagama’t ang pagkaka-cross ng kanyang mga binti ay medyo hindi natural.Si Jessica naman ay hindi gumalaw kahit kaunti, naka-ipit siya sa ilalim ng mesa, parang isang pugo na nagtatago. Maging ang paglunok niya ng laway ay maingat, takot na makalikha ng kahit anong tunog.Sa tahimik na espasyo, rinig niya nang malinaw ang mga boses ng mga tao mula sa R&D department, at tila binibingi ang kanyang pandinig.Kung sakaling may makakita sa kanya sa ilalim ng mesa ni Carson, kahit anong paliwanag ang gawin niya, hindi ito paniniwalaan.H
Ang sensitibo niyang tainga ay inatake, kaya naman namula agad ang mukha ni Jessica. Ang kanyang mamasa-masang mga mata ay tila napuno ng manipis na ulap, parang asul na lawa sa umaga. Galit ang boses niya, "Carson, hindi ka marunong magpasalamat sa kabutihan!"Akala niya ay nagbago na ang ugali ng lalaki, ngunit tila nagpakitang-tao lang ito nang imbitahan ang lahat sa unang milk tea at dessert ng Aera.Matapos ang lahat, mukhang may kapalit ang mga pinamigay nito.At bakit siya pa ang kailangang magbigay ng regalo, samantalang ang buong kumpanya ay napakain niya?Binitiwan ni Carson ang kanyang tainga, at kahit walang bakas ng kagat, may bahagyang bakas ng tubig ang likod ng kanyang namumulang tainga. "Ang intensyon ko lang naman ay simple, gusto ko lang sanang mapainom si Mrs. Santos ng milk tea at dessert na inihanda ni Mr. Carson," sabi niya, kunwaring inosente.Napabuntong-hininga si Jessica, hindi naniniwala sa sinasabi nito. Kung totoo ngang para sa kanya lang iyon, hindi na k
Nanginig nang bahagya ang kamay ni Jessica habang umiinom ng milk tea sa gilid. Halos mabulunan siya dahil sa narinig.Pati si Carmela ay nalito rin!Binanggit lang niya kay Carson habang nasa ibaba sila na bagay na bagay ang milk tea at si Jessica. Pero hindi niya akalain na ganito kabilis si Carson magpatupad ng idea.At kitang-kita sa milk tea at desserts na isinama ni Carson ang mga paborito ni Jessica. Kamakailan, sobrang nahuhumaling si Jessica sa anumang pagkain na may lasa ng matcha."Posible," pagsang-ayon ni Iza na nasa gilid niya.Si Anthony, na palaging nasa tabi ni Carson, ay tiyak na alam ang lahat. Kaya naman, awtomatikong napunta ang tingin ng lahat sa kanya, at pabulong na nagtanong, "Anthony, alam mo ba ang nangyari?"Bawal talakayin ang personal na buhay ni Carson sa opisina, kaya’t walang naglakas-loob na magtanong nang hayagan. Lahat ay palihim lamang ang usapan.Napatingin si Anthony kay Jessica na tila nagtatago sa likod ng iba. Biglang naging seryoso ang ekspre