"Uuwi muna ako" Nagpaalam si Abby kay Rafael dahil isang araw na siyang narito sa penthouse nila, hindi na siya nakakapagpalit ng damit at hindi narin niya nagagawang makausap ang mga magulang niya "Ano? Bakit?" Agad na tumalima si Rafael sa sinabi niya, kasalukuyan siyang nasa harapan ng opisina ni Rafael kung saan nakatayo siya sa may pintuan "Ahm kailangan ko pang magpalit, isang araw na akong walang ligo" ngumuso siya Bumuntong hininga si Raf at nilabas ang cellphone nito "Cancel all my appointment, may importante akong gagawin" ani nito sa kausap "Just damn cancel it, wala akong pake x Napatalon pa siya sa sigaw ng binata sa kausap nito sa cellphone. Akala mo ay isang leon na handang kumain ng isang tao, idagdag mo pang itim ang suot nito kaya mukhang masama ang mood nito. Lumunok siya at napa atras ng biglang humarap sa kaniya si Rafael "Sasama ka saakin" hindi iyon tanong mula sa binata, utos ito at naglakad ito papalapit sa kaniya. Hinila nito ang kamay niya papun
"Anong gusto mong kainin?Mag ta-take out ako" Pagkatapos ng shopping ay hindi agad sila umuwi ni Raf, mukhang may balak pa itong mag take out muna para pagdating ay makakain na sila ng breakfast. Napa-isp naman si Abby, alam niyang gusto ni BIah ng mga fastfood tulad ng fried chicken at mga hotdog kaya naisip niya agad ang sasabihin "Sa Mcdo nalang, bilhan nadin natin si Biah Im sure gutom na yun" ani niya at tumango si RafNagtungo sila sa druve-thru ng Mcdo at nag-order. Tatlong burger, tatlong chicken dalawang cokefloat at isang salad sandwich para kay Rafael. Sobrang takam na takam na siya sa amoy ng pagkain kaya hindi na niya nahintay pa na makarating sa bahay at agad nilantakan ang pagakaing para sa kaniya Pasulyap sulyap si Raf sa kaniya upang siguraduhing maayos lang ang kalagayan niya "May water sa harapan mo" ani pa nito ng makitang kailangan niya ng tubig, handang handa si Raf dahil kahit tissue ay biniyan siya nito para pampunas sa kaniyang bibig. Pakiramdam niya ay bum
Napapikit si Abby ng mariin at nag-iwas ng tingin habang pulang pula ang mukha "E-ehem, m-may online meeting pa ako. Kakainin ko nalang to sa office. tawagan niyo ako if may need kayo" Ani ni Raf sa malalim na boses, nag-iinit din ang mukha nito at halos mamula na ang buong mukha Tumayo ito at kinuha ang mga pagkain para sa opisina na ito kainin kahit na ang alam niya ay gusto lang nitong takasan ang tanong ng kanilang anak, alam niya kasng hindi magiging maayos ang sagot ni Raf at baka masabi pa nito ang totoo kaya iniwan nalang niyang mag-isa si Abby kasama ang inosente at kuryosong anak nilaTumikhim si Abby bago hinarap ang anak na nanlalaki ang mga inosenteng mata na hinihintay parin ang kaniyang sagot "Ganito kasi yun baby. Your daddy kagabi si tired kaya minasahe ko siya para hindi na siya ma tired dahil madami pa ang mga office works niya. So basically yung nakita mo kagabi is part ng pagmamasahe okay? HIndi kami naglalaro, mina-massage ko ang daddy mo kagabi" ani niya Na g
Abala ako sa pagluluto ng pancake na gusto ni Biah ng marinig ko ang malakas niyang boses sa sala "Daddy daddy lets go po sa amusement park, I wanna go po kasi I saw it sa tv and ang ganda po sa ferris wheel and yung drive drive po sa car, dad let's go po pleasee" umalingawngaw ang malakas na boses ng aking anak, mukhang kakadating ni rafael sa sala dahil nag-ingay na naman ang anak niya "Why do you want to go? Hindi kaba masaya dito?" ang malalim na boses ni rafael ang narinig ko, mukhang kakagising lang nito. Kagabi kasi ay naalala kong late na siyang natulog, mukhang madami siyang inaasikaso sa kompanya nito "Dad naiinggit po ako sa classmate ko because she said na pretty daw po sa amusement park espeically po if with parents ka daw po kaya want ko din pong ma feel iyon" "Sinong gusto mong kasama then?""You two po ni tita Abby ang want kong kasama, magiging mabait and diligent po ako kapag pumunta po tayo so daddy, pretty pleasee" dahil sa lakas ng boses ni Biah ay narinig niy
Stephanie Naging abala ako sa pag-aayos kay Biah, pinaliguan ko siya at binihisan din. Ang dress na kulay pink at shoes na white ang binigay ko sa kaniya para komportable siya kapag naglaro sa amusement park, ng matapos ay ako naman ang nagayos. Nagdamit lang din ako ng komportableng jeans at white na blouse, kitang kita ang kurba ng katawan ko sa suot at nahuhubog din ang aking dibdib dahil may pagka fitted ang suot kong white blouse, effortless lang ang pag-aayos ko pero alam kong maganda na ako "Woww tita so sexy po and pretty pa", iyon ang bungad ni Biah ng makarating siya sa sala kung saan naghihintay ang mag-ama at parehong nanonood ng cartoon movie, ngumti siya rito. Napapasulyap kay Rafael dahil mukhang hindi maalis ang tingin ng lalaki sa kaniyang katawan, idagdag din ang pagbaba at taas ng adams apple nito"Thank you ikaw din pretty and cute"komento niya pabalik sa anak at pinisil ang pisngi nito "I'm exited na po, let's eat mamaya ng shawarma and mooncakes at saka buko s
Sa nagdaang araw ay naiwan siyang kasama si Biah sa bahay dahil may trabaho si Rafael, kailangan din nitong magpunta sa ibang bansa para sa importanteng meeting. Inasikaso niya ang sariling anak sa pagtulong sa pagpasok sa eskwelahan, mabuti nalang din at meron ang ibang katulong na tumulong sa kaniya para asikasuhin si Biah "Baby wake up na papasok ka pa" paggising niya sa anak, hinalikan nito ang nuo niya "I don't have pasok po" inaantok na sagot ni Biah kaya natigil siya"Hmm bakit?""I forgot to sabihin po sayo kagabi, may meetings po ang mga teacher namin eh" "Awww kaya pala late gumising ang baby ko, okay sleep ka pa gigisingin kita mamayang kakain na" malambing niyang ani at muling hinalikan ang nuo ng anak bago kinumotan at umalis sa kwarto "Ate huwag niyo na pong I plantsa ang palda ni Biah, wala po siyang pasok" paalala niya sa maid ng madaanan itong hawak ang palda ni Biah "Sige po ma'am"Nagtungo siya sa may kusina at duon inabala ang sarili, nagluto siya ng pang uma
Ang sinag ng araw ay dumadaan sa salamin ng pool area, nag-iiwan ng mga kumikislap na hugis sa malinaw na asul na tubig. Nakaupo si Abby sa gilid ng isang lounge chair, maingat na nilalagyan ng sunblock ang mga braso ni Biah. Ang maliit na bata ay di mapakali sa kasabikan, ang bright pink niyang swimsuit ay bumagay sa kanyang masayahing enerhiya.“I’m telling you the truth po,” giit ni Biah, tumingala sa mukha ng ina. “Daddy said uuwi na siya, and baka daw mamaya, andito na siya!” Punò ng pag-asa at kasiguraduhan ang kanyang tinig na nagpangiti kay Abby kahit papaano.“Biah, hindi ba sabi ko sa ’yo, huwag ka masyadong umaasa? Baka busy pa rin ang daddy mo sa trabaho niya,” sagot ni Abby sa mahinang tono. Nais niyang ibaba ang inaasahan ng anak. Si Rafael kasi, madalas hindi malinaw ang mga pangako, at ang presensiya nito ay parang hangin – dumadaan pero hindi nagtatagal.“Pero, mommy,” giit ni Biah, naka-pout at nakatawid ang mga braso. “He said so! Daddy never lies to me, diba? You ju
Habang naglalaro sila sa tubig, ramdam ni Abby ang init ng mga mata ni Rafael. Parang nag-aapoy ang mga ito, at kahit malamig ang tubig, parang tumagos sa kanyang balat ang init na dala nito. Ang kanyang puso ay mabilis na tumitibok, at kahit si Biah at Rafael ay masaya sa kanilang tawanan, may tila hindi maipaliwanag na tensyon sa pagitan nilang dalawa.“Daddy, hindi ka mag-swimming?” tanong ni Biah, ang mga mata niyang puno ng pag-asa habang naglalangoy-langoy sa tubig. Ang kanyang mga kamay ay lumulutang sa ibabaw ng tubig, parang nag-aanyaya sa ama na sumama sa kanila.Tumingin si Rafael kay Abby, at sa mga mata nito, may isang tanong. “I’m not sure if I want to get wet right now,” sagot niya, ang tono’y malamig pero may halong biro. Ang mga mata niya, bagamat punong-puno ng pagtutol, hindi maikakaila ang ibang emosyon na nagkukubli sa kanyang mga titig.“Come on, Daddy! It’ll be fun! Mommy’s here, and we can have a race!” pakiusap ni Biah, ang boses niya puno ng kasiyahan at isan
Eto na po yung end of the story, sana po ay na enjoy ninyo ____________________________________________________________________Ang simbahan ay puno ng puting mga bulaklak at mahahabang ribbons na kumikislap sa liwanag. Ang hangin ay tahimik at puno ng kaligayahan, at ang mga bisita ay dahan-dahang pumapasok. Ang mga bintana ng simbahan ay may makulay na salamin na naglalabas ng malambot na liwanag, parang isang eksena mula sa panaginip. Ngayon na ang araw na matagal nang pinakahintay nina Abby at Rafael—ang araw ng kanilang kasal.Si Abby ay nakatayo sa gilid ng altar, ang puso niyang mabilis ang tibok. Hindi niya kayang ipaliwanag ang kaligayahan na nararamdaman. Matapos ang lahat ng nangyari—ang mga pagsubok at sakit—narito siya, nakatayo, at handa na pakasalan ang lalaking hindi iniwan siya, si Rafael.Ang puting gown ni Abby ay kumikislap sa liwanag, tamang-tama sa katawan niya. Ang buhok niya ay nakaayos nang maayos, at ang simpleng belo na bumabagsak sa kanyang likod ay nagbiga
Abby’s POVBumangon ako mula sa pagkakahiga, nararamdaman ko pa rin ang sakit sa katawan ko, pero mas magaan na ang pakiramdam kumpara sa mga unang araw ng aking paggaling. Nakaharap ako sa bintana ng kwarto, ang liwanag ng araw ay tila nagpapasigla sa aking puso. Nasa tabi ko si Rafael, tahimik na nag-aalaga at tumutulong sa lahat ng kailangan ko. Minsan, tinatanggal niya ang mga ulap ng takot at pangarap ko, pinapalitan ito ng mga pangako ng pagmamahal at proteksyon.“Puwede na akong maglakad, Rafael,” sabi ko habang nagbabalik-loob sa sarili kong lakas. “Hindi na ako laging nakahiga.”Tumingin siya sa akin ng may alalahanin sa mata, pero ngumiti rin. "Are you sure?." Ngunit nang makita niyang tumayo ako nang maayos, wala siyang magawa kundi ngumiti at magbigay ng suporta. "Baby you still need to rest"Kahit na may kahirapan, unti-unti kong natutunan kung paano maglakad ng mag-isa, at sa bawat hakbang, mas naramdaman ko ang kagalakan na muling magpatuloy sa buhay. Sa tuwing ako’y nag
Abby’s POVAng bigat ng talukap ng mga mata ko, parang hinihila ako pabalik sa dilim. Pero sa likod ng kadiliman, may naririnig akong boses. Isang pamilyar na tinig—malalim, puno ng emosyon, at pilit na pinipigil ang paghinga.“Abby... please... gising ka na...”Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata. Sa una, malabo ang paligid, pero unti-unting luminaw ang kwarto. Ang puting kisame, ang ilaw sa gilid ng kama, at ang mukha ni Rafael—halos hindi ko maipaliwanag ang ekspresyon niya.“Rafael...” mahina kong sambit, halos isang bulong lang.Parang biglang huminto ang oras. Kitang-kita ko ang pagbabago sa mukha niya. Ang takot, pagod, at bigat na kanina’y nakaukit sa kanyang mga mata, napalitan ng matinding pagluwag. Agad siyang yumuko, hinawakan ang kamay ko nang mahigpit na para bang natatakot siyang mawala ulit ako.“Abby...” boses niya’y nanginginig. “You’re awake... you’re okay...”Ngumiti ako nang mahina. “Buhay pa ako, Rafael. Hindi mo ako basta-basta matatalo.”Bigla siyang napabun
Habang nakaupo sa waiting area ng ospital, hindi mapakali si Rafael. Palakad-lakad siya, paulit-ulit na kinukusot ang kanyang mga palad habang ang malamig na pawis ay bumalot sa kanyang noo. Sa bawat segundo na lumilipas, tila lalong bumibigat ang kanyang dibdib. Ang imahe ni Abby na duguan at walang malay ay paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan. Hindi niya inaasahan na tinamaan din ng baril ni Dana si Abby kanina, ang akala niya ay napigilan nila ito pero nahuli sila“Abby… please be okay,” bulong niya sa sarili, halos hindi marinig ng sino man sa paligid.Nang biglang bumukas ang pinto, tumambad si Lucian, mabilis na pumasok sa waiting area. Nasa likuran niya si Stephanie at Ally, parehong halata ang kaba at pag-aalala sa kanilang mga mukha. Subalit si Lucian ang pinakamapanganib sa itsura. Ang kanyang mga mata ay nag-aapoy sa galit habang ang kanyang mga kamao ay nakatikom, halatang puno ng hinanakit.“You promised me, Rafael,” ani Lucian, malalim at puno ng galit ang boses.
Habang binubuhos ang malamig na tubig sa kanyang ulo, ramdam ni Abby ang panghihina ng kanyang katawan. Nanginginig siya sa lamig, at ang sakit sa kanyang mga binti ay parang tinutusok ng libo-libong karayom. Sa kabila nito, patuloy niyang pinipilit na manatiling mulat. Para kay Biah.“Dana, tama na... gawin mo na lahat sa akin, pero huwag mo nang idamay ang anak ko,” bulong ni Abby, halos hindi marinig sa kahinaan ng kanyang boses.Ngunit tila bingi si Dana. Lumapit ito kay Abby at hinila ang kanyang mukha para magkatitigan sila. “Nakakainis, Abby. Kahit na anong gawin ko, para kang laging martir. Naiinis ako sa tapang mo, sa pagmamahal mo sa anak mo! Pero tignan natin kung hanggang saan mo kaya.”Muling iniabot ni Dana ang timba, pero biglang nagsalita si Biah, halos pasigaw. “Please po! Tama na po! Tita Dana, huwag mo nang saktan si Mommy! Ako na lang po ulit!”Napatingin si Abby sa anak. Sa kabila ng takot sa mga mata nito, kitang-kita niya ang pagmamalasakit at pagmamahal ng kany
Habang abala sina Rafael at ang team ng ama ni Abby sa paghahanap ng impormasyon tungkol kay Biah, biglang tumunog ang cellphone ni Abby. Nasa gitna siya ng sala, nakatitig sa isang blangkong pader habang pinipilit kontrolin ang kaba sa kanyang dibdib. Agad niyang kinuha ang telepono at binasa ang natanggap na mensahe.“Kung gusto mong makita ang anak mo, pumunta ka sa address na ito. Mag-isa ka lang. Kapag may sumama sa’yo, papatayin namin siya.”Parang natuluyan nang nagdilim ang mundo ni Abby. Ang mga kamay niya’y nanginginig habang hawak ang telepono. Ramdam niya ang bigat ng banta. Hindi siya makapagsalita. Niyakap niya ang sarili, pilit na nilalabanan ang takot."Abby, anong nangyari?" tanong ni Rafael, napansin ang pagbabago sa ekspresyon ng mukha niya. Lumapit ito, halatang nag-aalala.“Wala… wala,” mabilis na sagot ni Abby, pilit na pinapakalma ang boses niya. Tumayo siya, mabilis na nilihis ang tingin para maitago ang lungkot at kaba. “Kailangan ko lang umakyat sa kwarto. Sa
Pagkarating nila Rafael at Abby sa bahay, umaasa si Abby na magkakaroon sila ng isang tahimik na lunch kasama si Biah. Ngunit pagkapasok nila sa pinto, isang hindi inaasahang tanawin ang sumalubong sa kanila—ang mga kasambahay na karaniwang kalmado ay kitang-kitang nag-aalala, ang mga mata nila'y puno ng takot."Ano'ng nangyari?" tanong ni Rafael, ang boses ay matalim, puno ng utos.Nagmadaling lumapit ang head maid, kitang-kita ang kaba sa kanyang mukha. "Sir, Ma'am... Si Biah... nawawala po siya. Nandiyan lang siya kanina, pero nung marinig namin ang sigaw niya, tinanong namin siya... at wala na siya. Isang sasakyan po ang dumaan at... at tinangay siya bago pa kami makarating."Ang mundo ni Abby ay biglang nabulabog. Ang mga salitang iyon ay parang dagok sa kanyang dibdib. Nawawala si Biah? Parang ang lahat ng hangin ay nawala sa kanyang katawan. Lahat ng kanyang mga pandama ay parang huminto. Hindi makapaniwala na mangyayari ito sa kanila. Ang kanilang anak, ang kanilang prinsesa,
Habang nag-aalala si Abby kung anong gagawin, lumapit si David at nagtanong, "May kailangan ka po ba?" Tiningnan siya ni Abby, at hindi niya maiwasang mag-isip kung anong klaseng galit ang maaaring ipadama ng mga tao sa paligid ni Rafael sa kanya. Alam niyang busy siya at hindi siya nais makialam sa trabaho ni Rafael, kaya nagdesisyon na lang siyang ipasa na lang kay David ang lunch na dala niya para kay Rafael."Ah, kung okay lang , maaari niyo na lang pong dalhin ang packed lunch kay Rafael," sabi ni Abby, medyo nahihiya pa. "Siguro masyadong busy siya sa trabaho at ayokong mag-abala."David, na may malumanay na ngiti, ay tumango. "Walang problema. I’m sure he’ll appreciate it." Tumingin siya kay Abby, at nagtanong ng hindi inaasahan, "I just have to ask, what’s your relationship with Mr. Rafael?"Sumabog ang katahimikan sa tanong na iyon, at si Abby ay medyo nagulat. Hindi niya naisip na magiging ganito kabilis ang pagtatanong ni David tungkol kay Rafael, ngunit nagdesisyon siyang
Nagising si Abby sa malumanay na halik sa kanyang pisngi at leeg. Hindi pa siya makapagmulat ng mata, ngunit naramdaman niyang nakayakap si Rafael sa kanya. Habang binabati siya ng mahinang, "Baby, I'm going to work now. I know you're still asleep, but I want to kiss you before I go," unti-unting nawala ang antok ni Abby at ngumiti sa nararamdaman niyang pagmamahal. "Love you," sabi ni Rafael bago siya lumabas ng kwarto. Si Abby ay bumalik sa pagtulog, at dahil sa pagod, ilang oras pa bago siya muling magising. Pagkagising niya, agad niyang narinig ang ingay mula sa sala, at sa tunog ng mga tawa at boses ni Biah, agad niyang naisip kung ano ang nangyayari. Nagtungo siya sa banyo at nag-ayos, ngunit hindi siya makapaniwala nang makita ang dami ng mga sling bags na nakakalat sa sala. "Ate, saan galing ang mga 'to?" tanong ni Abby, nakatingin sa mga sling bags na abot sa mga daliri ng anak niya. Ang mga ito ay puno ng kulay at mukhang para kay Biah. Tinatantiya niyang nasa dalawampu't p