KABANATA 27
Nang dumating ang mga in-order niyang mga undergarments ay nagbihis na ako. May kasama pa ‘yong pajama at iba pang damit. Nagpalit din ako sa isang white dress at pagkatapos ay lumabas na kami ni Levi para bumaba sa restaurant para kumain. I texted Chloe kung sasabay sila sa pagkain at ang sabi nila ay nakakain na sila kasama si Mark at Edmon.
“Bakit ka pumunta rito?” I asked while we’re eating. Nagulat kasi talaga ako na nandito siya ngayon. Nagkagulo pa kanina.
“Para bantayan ka, of course.” He said possessively. Kumunot ang noo ko at may kung anong nagpalundag sa puso ko. Ganito ba talaga siya o ginagamitan niya ako ng mga moves niya?
“Anong akala mo sa akin? You think I’ll cheat?” may pagtatampo sa tanong ko. Nanatili ang titig niya sa akin. Bumuntong hininga siya at medyo linapit ang mukha sa akin kahit pa nasa gitna namin ay ang lamesa.
“No. I trust you but
KABANATA 28“Dahil doon palaging nag-aaway si mommy at daddy. Madalas ay wala sila sa bahay at pagnagkakasama naman ay nag-aaway. I grew up in that family, Astrid.” He said. Hindi ako makapaniwala. Ayaw kong paniwalaan pero…sa lungkot na nakikita ko sa mga mata ni Levi gusto ko na lang siyang yakapin ng matagal. Gusto ko na lang siyang i-comfort katulad ng ginawa niya noong namimiss ko si papa.“Y-Your family looks perfect…” ngunit hindi pala. Naiinggit pa ako noon sa mga Galford dahil sa atensyon na nakukuha nila. They are one sophisticated family. Pero hindi pala. And Levi…was so lonely because of it.“Looks can be deceiving, Astrid.” Malamig na sinabi ni Levi. Napatingin ako sa kanya kasabay ng paghipan ng hangin sa amin. Magkawahak pa rin ang aming kamay kaya papaano’y natatabunan ng init ni Levi ang lamig na nararamdaman ko.Looks can be deceiving. Naalala ko kung paano ko s
KABANATA 29Nakakalula ang mga mata ni Levi. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko pagkatapos ng lahat. Malinaw sa pandinig ko ang sinabi niya. He said he really likes me…gaano kaya totoo lahat ng sinabi niya? He sighed heavily and pulled me more torwads him. Sumandal ang ulo ko sa kanyang matigas na dibdib. Marahan kong pinalibot ang aking braso sa kanyang bewang habang siya naman ay nakatungo sa aking balikat.“Did you hear me, Astrid?” he asked so soft that my heart almost melt. Ramdam na ramdam ko ang malakas na pagtibok ng puso ko.“N-Narinig kita…” nanginginig kong sinabi.“Tell me…do you like me too?” he whispered more na lalong nagdala ng kuryente sa aking katawan. Naramdaman ko ang mas mahigpit niyang kapit sa akin. Kung makikita kami ngayon nina Chloe paniguradong papaulanan kami ng mga ‘yon ng kantyaw dahil sa ayos naming dalawa ngayon.Like? Levi…what I
KABANATA 30Sa sobrang saya ng mga oras na kasama ko si Levi pakiramdam ko mabilis ding lumilipas ang oras. Ayaw ko pa. Ayaw ko pang bumalik. Gusto ko pa siyang makasama ng mas matagal pero alam kong hindi pwede ang iniisip ko. Kailangan naming bumalik. Kailangan naming humarap sa tunay naming mundo. Hindi dapat namin ito takbuhan. Hindi ko dapat ito takbuhan.“Bye Astrid! See you bukas sa school!” kumaway sa akin si Chloe at Hannah habang nasa loob na ako ng sasakyan ni Levi. Ngumiti ako at kumaway din sa kanila.“Bye!” sigaw ko pabalik. Nakita kong tumalikod na sila kaya tinaas ko na rin ang salamin ng bintana ng sasakyan ni Levi. Bumaling ako sa kanya and I gestured him to drive now. Pinaandar niya ang sasakyan at napangiti ako nang hawakan niya ang kamay kong nakapahinga sa aking hita.“Hindi kaya maaksidente tayo dahil diyan sa ginagawa mo?” natatawa kong tanong. He chuckled lightly.“I a
KABANATA 31Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Nanghihina ako at pakiramdam ko ay wala akong gana sa lahat. Habang patuloy akong umiiyak sa loob ng kwarto ko ay patuloy din na tumutunog ang phone ko dahil sa ilang beses na pagtawag ni Levi. Natatakot ako. Natatakot ako na ito na ‘yong araw na hinihintay ko. ‘Yong araw na iiyak ako dahil kay Levi. At nangyayari na nga ‘yon ngayon.Ito ba? Is this really the end? Alam ko naman na ito rin ang hahantungan ko at nakahanda na ako pero hindi ko akalain na ganito. Ang inaasahan ko he will just announce to break us up but I never imagined that he’s fooling me around. Mas masakit pa ito sa inaasahan ko. Bakit Levi? Ito ba ang ginagawa mo sa mga babaeng sinasaktan mo? Papaibigin mo at sa huli ay sasabihing may fiancee ka na?Fuck! Damn it!“Astrid? Dinner na. Labas na diyan,” narinig kong tawag ni mama sa labas. Wala akong gana. I feel so weak and hopeless. Na
KABANATA 32Katulad ng sinabi ni Chloe ay hindi nga nila hinayaang magtagpo ang landas namin ni Levi. Gumawa sila ng paraan para makalabas ako nang hindi natatagpuan ni Levi. Ayaw ko pa talagang makita si Levi. Ayaw ko talaga. Ayaw ko ring makinig sa kanya. Pakiramdam ko ay kahit anong sabihin niya hindi pa rin ako mapapanatag.Bumuntong hininga si Hannah sa tabi ko. Nabili ng ice cream si Chloe kaya kami lang ni Hannah ang nasa table ngayon. Kitang kita ko ang pawis sa side bangs ni Hannah.“Levi is really determined to talk to you. I saw him…searching for you,” Hannah said while watching me. Nakatulala lang ako sa mesa habang nag-iintay sa ice cream.“Ayaw ko siyang makausap, Hannah. Paano kung makita kami ng mommy niya? Ng fiancee niya?” naiiling kong sinabi. I heard her sighed.“I didn’t imagine that your problem is this complicated. I feel like…your life were planned to get entang
KABANATA 33Unang tingin pa lang sa kanyang mukha nangatog na ang tuhod ko. Nagkagulo na naman ang puso’t isip ko. Hindi ko maintindihan at hindi dapat ako magkaganito. ‘Wag kang magpapadala Astrid. Magalit ka sa kanya. Isipin mo lahat ng masasamang ugali niya. Lahat ng panloloko niya. Lahat ng ayaw mo sa kanya nang sa gayon ay matakluban ng galit ang pagmamahal na ito.“Astrid…” he called out my name and my heart immediately reacted but I have to stand on my decision. Whatever I am feeling I should get mad at him. I should stay away from him. Hindi ko siya pinansin at nilagpasan ko siya. I saw his car near at the cemetery’s gate. Madilim na ang kalangitan.“Astrid…mag-usap tayo,” mariin ang kanyang boses habang sinusundan ako. I gritted my teeth. Why is he doing this? Was he guilty? Kaya ba hinahabol niya ako ngayon dahil guilty siya? This is bullshit!“Go home, Levi. Uuwi na ako
KABANATA 34Mali. Mali ang lahat ng ‘to. Sa lahat ng ginawa ko ito ang pinakamali. Pinagmasdan ko ang mahimbing na pagkakatulog ni Levi sa tabi ko. I am now wearing back my dress while Levi fell asleep beside me. Tears rolled down my cheeks. I know it was wrong but…why do it still feels so good? Maybe I am a fool. I fell for him hard. And I was wrong for that. I wiped off the tears in my cheeks and silently open the door.Pinagbigyan ko lang ang sarili ko ngayon pero hindi ako pwedeng manatili. Maaaring nadala lang ako sa init na nangyari kanina at kasalanan kong nagpadala ako. Hindi dapat.Umiiyak akong umalis sa kanyang sasakyan, papalayo sa kanya. Mom and I have to leave as soon as possible. Kailangan naming lumayo. If we’ll stay here we will always get entangled with them and I don’t want that to happen. Nagpara ako ng taxi para doon sumakay at makauwi na. Tiningnan ko ang aking wrist watch sa nanlalabong mga mata dahil
KABANATA 35Hinila niya ako kung saan at patuloy naman ang pagpipilit kong pumiglas sa kanyang hawak. Halos masaktan na ako sa hawak niya. Mas lalo pang kumalabog ang puso ko nang buksan niya ang passenger ng sasakyan niya at bumaling sa akin ang kanyang madidilim na mga mata.“Pasok,” mariin niyang utos. Nakita ko pa ang pagtagis ng bagang niya. Umiling ako at pilit na pinatatag ang sarili. Kailangan mo ng umalis Astrid. Tama na ang pagpapakatanga. Hindi ko na dapat siya makita. Lalo na kapag naaalala ko ang galit na galit na mukha ng mommy niya.“Hindi ako sasama sayo, Levi.” Mariin kong sinabi at hinila ang kamay ko pero mas lalo pa niyang hinigpitan ang kapit sa akin. Mas dumilim ang titig niya sa akin. Kitang kita ko ang pinaghalong galit at kung ano-ano pa na hindi ko inakalang magsasama-sama sa mga mata niya.“Why? So you’d avoid me again?” tiim bagang niyang sinabi at mas pina-unti ang distan
EPILOGUE (THE FINAL CHAPTER) “Levi…I told you…I am just…paying my debt and after this we’re nothing but strangers, right?” Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Something happened to us back on the yacht, but it feels like it was all nothing to her. Yes! Sinabi ko sa kanya na ang tangi ko lang dahilan kung bakit ginagawa ko ang lahat ng ito ay dahil sa utang nila sa daddy ko. But fuck! Ayaw ko ng lokohin ang sarili ko. Ginawa ko ang lahat ng ito hindi dahil gusto ko ring ibalik ang sakit na pinaranas niya sa akin noong iniwan niya ako. Ginawa ko ang lahat ng ito dahil hanggang ngayon…mahal na mahal ko pa rin siya. Hanggang ngayon siya pa rin ang laman ng puso at isipan ko. Hanggang ngayon lahat ng parte ng katawan ko siya lang ang hinahanap. It was fucking ridiculous. To love someone like this is so ridiculous. Hindi ko nga namalayan na lahat pala ng ginagawa ko ay para sa kanya. I earned the highest position in my grandfather’s company para hindi ako mapasunod ng lolo ko sa pag
EPILOGUE (Part 5)Hindi ko kayang palipasin ang buong gabi na galit sa akin si Astrid. Hindi ko makakayang hayaan siyang mag isip ng masama sa akin. Maaaring tinago ko ang lahat ng ito at hindi sinabi sa kanya pero hindi magbabago na mahal na mahal ko siya.Kaya lang kahit anong gawin ko pakiramdam ko hindi umaayon sa akin ang panahon. Hindi ako nakatiis na kausapin si Astrid. Pumunta ako sa kanyang bahay at nadatnan ko roon si Nellen Wadler at dahil alam niyang may alam ako sa relasyon niya sa aking ama agad siyang nag isip ng masama sa akin.“Levi! Tigilan mo ang anak ko! Ito ba ang plano niyo ni Leslie? Sinabi kong ‘wag niyong idamay ang anak ko! Ako ang nagkamali! Babayaran ko kung ano man ang ginastos ni Vincent kay Mr. Chua! Tigilan niyo na ‘to!”She knows my mom’s plan. Marahil ay kinompronta siya ni Mommy at sinabi ang detalyeng ‘yon. Now she thoughts that I have a bad intention with her daughter. Wala rin naman akong pakialam sa per ana pinambayad ni daddy sa utang nila ang g
EPILOGUE (Part 4)Pinilit akong kausapin ni daddy ngunit pilit akong umiiwas. Hindi ko siya kayang kausapin. Pakiramdam ko sa oras na magharap kami mag-aaway lang kaming dalawa. Mas lalo lang lalaki ang gusot sa pagitan naming dalawa.Ngunit wala na akong nagawa nang sabihan ako ni lolo isang araw. Magkakaroon raw ng family gathering at exclusive lang ‘yon para sa aming pamilya. Kaya naman nagpaalam ako kay Astrid tungkol doon. Ngunit hindi ko inasahan na kaming tatlo lang ang uupo sa family gathering na ‘yon.“Where’s grandpa?” I asked as I sat down on my seat.“He decided not to go. He wants us to settle our problem on our own,” sambit ni daddy. Nanatili namang tahimik si mommy.“I wonder kung kaya mong i-settle ang problema ng pamilya?” sarkastiko kong tanong. Hindi ko matiis na mapuno na naman ng galit. I remember the scene I witnessed in his office. Dad sighed problematically. Isang diretso kong ininom ang isang baso ng wine sa aking harapan.“I am trying my best to fix this fami
EPILOGUE (Part 3)Nabitin ako dahil sa babaeng ‘yon. Hindi ko alam kung anong ginagawa no’n doon at kung bakit siya naninilip sa ginagawa namin. Napailing na lang ako. Marahil kahit inosente ang babaeng ‘yon kuryuso pa rin siya sa mga ganoong bagay.“Levi,” natigilan ako nang tawagin ako ni daddy. Napatingin ako sa kanya at napansin ko ang pangbabaeng purse sa kanyang kamay. Kumunot ang noo ko doon.“Schoolmate mo si Astrid ‘di ba?” he asked. My brows furrowed. “Who’s Astrid?” nagtataka kong tanong. Nakita ko ang pagsimangot niya sa akin. “My secretary’s daughter. Naiwanan niya yata itong purse sa table nila. Give it to her,” he said. Napatitig ako sa purse na iyon. How did he know na sa anak talaga ‘yon ng secretary niya?“How did you know it was her?” I asked. Napatitig siya sa akin. Lumikot ang kanyang mata at basta na lang kinuha ang aking kamay at pinahawakan sa akin ang purse.“I just know. Ibigay mo na lang. Baka mahalaga ‘yan kay Astrid,” he said and left. Napatitig ako sa pur
EPILOGUE (Part 2)Lumipas lang ang ilang araw binalik ni daddy ang sasakyan ko pero kahit ganoon hindi ‘yon ang naging dahilan ng pagbabago sa gawi ko. I enjoy my life this way. Ito lang ang paraan para makalimutan ko kung anong klase pamilya mayroon ako.When I turned eighteen, I didn’t think twice but to enjoy being at legal age. Dahil doon ay malaya na akong makakalabas pasok sa bar nang hindi nagbubulaan sa aking edad. Dad always scolds me about that pero wala na naman siyang magagawa kundi ang hayaan ako dahil hindi ko rin naman siya susundin. At alam niyang hindi na uubra sa akin ang mga punishment niya.“Levi, we have a gathering later—”“I don’t want to attend, Mom.” mabilis kong pagtanggi. Medyo may hang over pa ako sa party kagabi kaya wala akong gana mag breakfast ngayon at mas lalo pa akong nawalan ng gana nang marinig ‘yon kay Mommy.“Your grandparents will be there…” she added, still trying to convince me. I continued finishing my plate like I did not hear anything. My g
EPILOGUE (Part 1)Leviticus Galford“Paano mo nagawa sa ‘kin ‘to, Leslie?!” isang galit na boses ang narinig ko na nagmumula sa second-floor ng aming malaking bahay. Holding my robot toy, I followed where the noise coming from, and I saw dad and mom. Dad looks furious while mom was crying miserably.Noon hindi ko nauunawaan ang tagpong ‘yon. Nasanay na ako sa madalas na pag aaway ng magulang ko kaya hindi na ito bago. Pero sa lahat ng pag aaway nila ito ang pinakamalala. Rinig na rinig sa buong bahay ang pagkabasag ng mamamahaling figurine dahil sa galit ni daddy.“I trusted you! I’ve been faithful to you tapos ito ang igaganti mo?!” may hinanakit at galit sa boses ni daddy. Hindi nila alam na pinapanuod ko sila at malinaw na naririnig ang kanilang mga sinasabi. Kung alam nilang nandito ako paniguradong magkukunwari na naman silang masaya.“I-I’m…sorry, Vincent! Hindi ko…sinasadya! Please…listen to me…ikaw ang mahal—”“Wag mong sabihing ako ang mahal mo matapos kitang makitang may kah
KABANATA 65Hindi ako makatingin kay Levi habang lumalabas ako ng sasakyan niya. Nagpalipas kami ng buong gabi sa loob ng kanyang sasakyan malapit lang sa dagat at madaling araw pa lang ay hinatid niya na ako pauwi. Ayaw ko na sanang maalala ang mga nangyari kagabi pero sa bawat ngisi niya naalala ko ang bawat detalye!Damn it! Dahil sa kanya nabalot na ng lumot ang isip ko!“Una na ako…” paalam ko sa kanya nang makalabas na ako at hawak na ang pinto ng kanyang sasakyan para maisarado ito. He smiled at me. Nakakainis! Alam ko naman na gwapo siya pero bakit hanggang ngayon nagugulat pa rin ako sa mga ngitian niyang ganyan?“Set a date for me to officially meet your mom, alright?” he informed me. Tumango ako sa sinabi niya at tuluyan nang sinarado ang pinto ng sasakyan niya. Napag usapan nga namin kanina ang tungkol diyan. Gusto niyang makausap ng maayos si mama. Alam ko naman na hindi maganda ang tingin ni mama sa kanya dahil sa nangyari noon.Huminga ako ng malalim at pumasok na sa ba
KABANATA 64R18Magkahawak kamay kami habang naglalakad sa dalampasigan. Hawak-hawak namin sa kabilang kamay ang aming sapatos kaya malaya naming nadadama ang pinong buhangin sa aming paa. Madilim na ang paligid pero dahil sa ilaw na nanggagaling sa mga lamp ay maliwanag pa rin sa aming mata ang aming nilalakaran.Pinagmasdan ko ang magkahawak naming kamay ni Levi. Kahit sa simpleng haplos lang kanyang kamay sa akin ay para na akong nililipad sa langit. Masyadong malakas ang epekto sa ‘kin ni Levi at sa ngayon parang hindi ko na talaga siya kayang pakawalan.“You’re being silent. You’re thinking something else?” he asked, breaking my thoughts. Tumaas ang tingin ko sa kanta. Madilim na ang kalangitan ngunit para sa aking mata nagningning ang kanyang mukha.“Nasa’n na ang mommy mo?” tanong ko. Alam kong ayaw niyang pag usapan ang tungkol sa mommy niya pero hindi ko mapigilang macurious.“I told her to leave us alone,” sambit niya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa kanyang sina
KABANATA 63Natagpuan ko na lang ang sarili ko na naglalakad sa harapan ng malawak na dagat. Ilang oras na rin akong nakatambay dito ngunit hindi ako nagsasawang pagmasdan ito. Tinitigan ko ang araw na malapit nang lumubog. Nagkulay kahel ang kalangitan at sumalasamin sa dagat ang kulay nito.Napakaganda nitong pagmasdan ngunit bakit puro kalungkutan ang nararamdaman ko? Naalala ko noong kababagong lipat lang namin dito sa Legazpi. I was sorrowful and painfully suffering emotionally. Ang tangi ko lang takbuhan ay ang dagat at tahimik na kinakausap si papa.Hindi ko inaasahang nandito na naman ako, nasasaktan at tahimik na hinihiling na sana’y buhay pa ang aking ama. At muli na naman akong bumabalik sa marami kong what ifs.What if papa never died? What if he stayed with us? What if mom didn’t fall in love with Mr. Vincent Galford? Magtatagpo kaya ang mundo namin ni Levi? Mamahalin ko kaya siya ng ganito?Hindi ko alam kung bakit kung ano pa yung nagpapasaya sa’yo ‘yon pa ang napakahir