Life is never been easy. But I promised myself to move forward. Bumalik ako sa pag-aaral sa sumunod na taon pero patuloy pa rin akong nagtatrabaho para sa allowance at bayarin sa school. Nagtatrabaho si Tatay ng kung ano-ano pero ayaw kong humingi pa sa kanya. I need to finish my course to find a stable job. For my late mother and child and for my father. Gusto kong ayusin ang buhay ko. Gusto kong ayusin ang buhay ko kahit paunti-unti lang.I busied myself with my studies and my work. At sa pagdaan ng araw, buwan at taon ay wala akong naisip na iba kundi ang makapagtapos. I guess I'm okay now. What happened in the past stays as history.I can now think of it without crying. I can now remember him without getting hurt so I guess I'm really fine. Time heals my broken heart and I manage to move forward without me noticing it. I've moved on. I've moved on after crying every night. Nakatulong siguro na wala akong balita sa kanya at hindi ko na ulit siya nakita. Maybe he's already married
He delivered a speech like a king to his people. Lahat ay nakikinig habang ako ay hindi na alam ang gagawin. Hindi ako mapakali at gusto kong umalis pero hindi pwede. Ramdam na ramdam ko ang pamumuo ng malamig na pawis sa buo kong katawan."Thank you very much, Mr. Montero. We are all honoured to welcome you here," said our principal.Mabilis akong napayuko at nakita ko mismo ng sariling mga mata ang mga binti kong nanginginig. I can't explain what I'm feeling at this moment. I am frustrated dahil hindi ko matanggap na lumipas man ang ilang taon ay ganito pa rin pala ang magiging reaksyon ko kapag nakita siya."Feigh, Ma'am Cruz, are you okay?"Nanginginig akong napatingin kay Sir Jame na mukhang kanina pa nagsasalita sa gilid ko. I looked at him using my teary eyes and his forehead creased. "May problema ka ba?" tanong niya sabay hawak sa braso ko kaya mabilis akong umiwas saka umiling.Hindi sinasadyang napadako ulit ang mga mata ko sa itaas ng stage. At napigil lo ang hininga ko n
Tinakbo ko ang daan patungo sa function hall. Hindi ko maisip ang gagawin ko kung sakali mang sinabi niya sa mga katrabaho ko ang mga pangyayaring nagbago sa buhay ko. Those lustful things that we did isn't something that I could be proud of.Nang makarating ako sa bukana ng function hall ay hingal na hingal kong nilibot ang tingin ko sa loob. At mas lalo lang dumoble ang kaba ko nang hindi ko makita ang lalaking nagpabaliw sa akin noon.Maayos na ako ngayon! Bakit pa kasi siya nagpakita?!"Hi, did you saw Mr. Montero?" tanong ko sa gurong nasa malapit. Kunot ang noo niya dahil hingal na hingal ako at tunog desperada pero tinuro niya pa rin naman ang direksyon ng exit."Lumabas na yata, Ms. Cruz," she said calmly so I nodded and ran quickly after.Mabilis akong tumakbo papunta sa malaking space sa tabi lang ng covered court kung saan ako may nakitang kotse kanina na siguradong sa kanya. Hindi ko ininda ang pagod ko at sakit ng paa ko.I need to talk to him! Hindi na ako ang babaeng pin
Hindi ako makatulog buong gabi. Ni pagpikit ay hindi ko nagawa buong magdamag. Nakadilat lang ako at napatulala sa kisame. Hindi ako dinalaw ng antok. Maraming mga bagay ang bumabalik sa isip ko na hindi ko naman matukoy kung ano dahil halo-halo na.At exactly five in the morning, I chose to get ready. Pagkalabas ko ng kwarto ko qy nakita ko kaagad si Tatay na nagkakape sa couch namin."Anak, maaga pa," sabi ni Tatay pero ngumiti lang ako ng malatamlay."Magluluto po ako," sabi ko sabay diretso sa kusina namin na maayos ng tingnan kumpara noon.Kung titingnan ko ang mga naipundar ko ay hindi ko maiwasang matuwa. Hindi man kami naging sobrang yaman pero dumating na sa punto na hindi na kami nagkakaproblema ng pera sa araw-araw. I am happy, for real. Pero bakit ganito? Mula pa kahapon mabigat na ang pakiramdam ko.Napabuntong hininga ako saka napasandal sa pader malaput sa refrigerator. Malamig ang simoy ng hangin kaya marahan kong hinimas ang parehong braso ko.Huminga ulit ako ng mala
Halo-halo pa rin ang emosyong nararamdaman ko hanggang sa makarating kami sa school.my heart is beating so fast and my whole body is shaking. Hindi ko na nararamdaman ang init na dala ng kapeng natapon sa akin pero amoy na amoy ko ang matapang na pabango. At iyon ang nagbibigay sa akin ng halo-halong emosyon na parang magpapabaliw sa akin.Kanina ko pa gustong itapon ang coat na suot-suot ko ngayon habang umaandar ang tricycle pero hindi ko rin magawa. I don't know. Amoy kape ako at malaki ang mantsa nito sa uniform na suot ko at natatakpan ng coat na sinuot niya sa akin kanina. But I badly want to get rid of this!Nakakainis dahil nanginginig lang ang kamay ko kapag sinusubukan kong hubarin!"Salamat po," mabilis na sabi ko sa driver sabay abot ng pamasahe. Mabilis ko ring sinabihan ang guard ng school na siya na ang magdala ng snacks sa mga nag de-demo.Mabilis akong naglakad papunta sa room ko. The oversized coat I'm wearing is so hard not to notice. "Good morning, Ma'am!" bati ng
Gusto kong umiyak ng hindi ko alam ang dahilan."B-Bitawan mo ako," mahinang sambit ko saka nanghihinang iniwas ang braso ko sa kanya. Pero hindi niya ako binitawan.Mas lalo lang humigpit ang pagkakapulupot ng braso niya sa katawan ko imbes na bitawan ako. Ako na mismo ang kumuha ng braso niya sa baywang ko kaya mabilis niya akong tiningnan."Let me go," sabi ko habang pilit na lumalayo sa kanya."D*mn," mahinang mura niya bago ako tuluyang binitawan.Mabilis ko siyang nilingon. He looks shock and worried? I am not sure! Ayaw kong paniwalaan lahat ng tungkol sa kanya. Umiigting rin ang panga niya na parang nagpipigil ng kung ano.Unti-unti akong lumuhod para pulutin ang mga bondpaper na nagkalat sa gitna ng kalsada pero wala pa akong napupulot ay mabilis niya akong hinila patayo. Mabuti na lang at wala masyadong sasakyan na dumadaan kaya wala kaming naiistorbo."Ano ba?!" inis na tanong ko habang nakatingin ng diretso sa mga mata niya."I'm trying to help here—""Kaya ko na! I don't
Chapter 40I am so lost. Hindi na ako sigurado sa lahat. Piangdududahan ko na ang sarili ang it's scaring me. Naiisip ko na darating naman ako sa gabi-gabi na gising hindi dahil sa lesson plans at class records na tatapusin. Luke's face inside my head is a distraction. He's a distraction that can able to ruin me.And today, I am not expecting this day to be good. Matapos kong managinip ng hindi ko gusto ay alam ko na kaagad na hindi magiging maganda ang mood ko.I am questioning myself a lot of questions that I couldn't answer.Nang sinabi ko ba noon na nakalimot na ako ay hindi iyon totoo? Hindi ko alam kung sinabi ko lang ba iyon para makampante. Or I just got busy? Naging busy lang ako sa buhay, pag-aaral at trabaho kaya nawala siya sa isip ko pero ang totoo ay nandito pa rin talaga? I don't know.Hindi ko alam. Wala akong alam. Gusto ko nalang na manatiling walang alam araw-araw. Natatakot ako. Hindi ko maiwasang matakot. Takot na takot ako.Dumating ako sa school na pinagtatrabah
"You don't care," matapang na sabi ko sa kanya pero ngumisi lang siya saka umiling.Akmang iiwan ko siya pero kaagad niya akong hinawakan sa kaliwang palapulsuhan. Mabilis kong winaslik ang kamay ko para maalis ang pagkakahawak niya pero mas humigpit lang iyon."Ano ba?!" malakas na sigaw ko kaya napatingin sa amin ang ilang estudyante na dumadaan.My eyes widened as my heart beats crazier.At gusto kong magsisigaw nang hilahin niya ako patungo sa gate ng school. Pinagtitinginan na kami ng mga estudyante pati na rin ng ibang teachers kaya kaagad akong napayuko at napilitang magpadala sa paghila niya.I want to shout at him."Get off me. Wala kang pakialam sa akin, Mr. Montero," mariin na sambit ko habang patuloy niya akong hinihila kaya agaran siyang huminto saka binalingan ako. His eyes were so dark. Na parang anumang oras ay kaya niya akong pagbuhatan ng kamay pero hindi ako natatakot doon.Mas natatakot ako sa epekto niya sa akin. My whole body is affected. Para bang pag-aari niya l
Special Chapter"Baby, let's go home. Your Mom will scold us again later," natatawa na bulong ko sa anak nami na gustong-gustong tingnan ang mga bakang nagtatakbuhan dito sa Hacienda.I can't believe that she's three years old now. Ang bilis ng panahon. And she's growing up too bright. She's way far advanced than the kids her age. "Daddy, no!" she said while shaking her head so I laughed even more.Noon hiniling ko na sana maging kamukha siya ni Feigh. At ngayon kamukhang-kamukha nga niya ang Mommy niya. But she got my attitude. And it's so hard to deal with myself."Come on, mapapagalitan ako," sabi ko saka mabilis na siyang binuhat pabalik sa kotse. She pouted but after a while she nod."Daddy, I want ice cream," she suddenly murmured while I am driving our way back to the mansion. At tama nga ako na mapapagalitan na naman ako dahil kaagad kong nakita si Feigh na nakaabang sa hamba ng pinto.This little spoiled brat. Her Mom will scold me again."Mommy!" Anika shouted before running
"Dude, Sam is so beautiful and her body d*mn! She's so f*cking hot! Make her your girl!" Gin said while laughing so I smirk before shaking my head.No way."She's good in bed. I don't repeat girls," sabi ko bago ko nilagok ang kaunting beer na natitira sa bote na hawak ko.I smirk as I fixed my tie. Nilapag ko ang bote ng beer sa lamesa ko saka inikot ang swivel chair para makita ko ang maganda tanawin sa labas ng building. I can't choose between city and province. Parehong maganda. But I don't need to choose where to stay. I have the money, so why choose right?Gin laughed so hard."And why? Kung si Sam lang naman hindi ko na papakawalan. She's hot, too bad she's crazy over you. Or don't tell me you like Daisy? In our province?""Tsk, I already tasted her," sabi ko. Not planning to f*ck her again.Girls, they are just a waste of time. I just need them to satisfy my needs. They become clingy and sweet which I hate. Kaya kapag kama lang, kama lang. I don't think I'd want the same girl
After Luke left I immediately called Ate Gina. Mabuti at napilit ko siyang umalis noong may tumawag para papuntahin siya sa plantation. Ayaw niya pa noong una pero napilit ko na maayos lang ako kaya umalis pero alam kong babalik rin siya kaagad.I couldn't think straight. Kabado ako ng sobra.Tama ba ang iniisip ko?It's not possible!Dahan-dahan ko na hinimas ang tiyan ko at iyon din ang pagpasok ni Ate Gina."Ate, pasuyo po," sabi ko kaagad kaya nagulat siya sandali."Sige naman, ano iyon?""Pwede po ba akong magpabili ng pregnancy test?" Biglang nanlaki ang mga mata niya at namutla pa siya dahil sa sinabi ko. Hindi kaagad siya sumagot pero kalaunan ay tumango na rin siya kaya bumuga ako ng hangin.Bakit hindi ko naisip kaagad?Bakit hindi ko naisip na hindi ako nadatnan ngayong buwan?Am I pregnant with Luke's child?Mabilis na umalis si Ate Gina sa kwartl dahil sa pinasuyo ko. Hindi ko maiwasang kabahan ng sobra-sobra at nanlalamig rin ang parehong mga kamay ko. Hindi ako makampan
The next morning I woke up so early. Kaagad kong kinusot ang mga mata ko saka hinila ang kapirasong comforter na tumatabon sa katawan ko. I am very naked right now, same as the man beside me. Nang bahagya ko siyang tapikin ay gumalaw siya. Pero hindi lumayo kasi mas yumakap lang siya sa akin. He's hugging me real tight and I can't help but to smile. "Luke, gising na," mahinang sabi ko pero isang mahinang daing lang ang sinagot niya."Aren't you tired?" paos at antok na tanong niya habang nakayakap pa rin sa akin kaya napasimangot ako.I am so hungry."Luke, get up," sambit ko pero wala lang sa kanya iyon.Inis ko siyang tinalikuran. I thought he'd argue with that but he spooned me. Napasinghap ako sa ginawa niya. We are both naked for goodness sake.Nasa batok ko na ang hininga niya. Nakakakiliti. "Luke," saway ko."Hmmm," sagot ko.And I panicked when I felt his hand caressing my flat stomach up to my breasts. Nang matagpuan ng kamay niya ang dibdib ko ay kaagad niya iyong pinagla
Nothing happens. After we kissed I showered because someone called in his phone. Matapos kong maligo ay kaagad kong tiningnan ang mga damit na binili niya. I am not sure if he's the one who really bought this because everything looks amazing. At size ko lahat.Of course he knows my size!I chose the simplests one. The thin spaghetti strap dress below my knee. Napanguso ako dahil hindi ako sanay sa ganito pero wala akong choice kasi halos lahat ganito. Kung hindi dress ay pants naman. No shorts.Nang lumabas ako sa closet niya ay naabutan ko siyang nakaupo sa kama at tutok na tutok sa laptop. Wala pa rin siyang damit pang itaas. Mukhang naramdaman niya kaagad ang presensya ko kaya mabilis siyang lumingon sa akin. Nang magtama ang mga mata namin ay kaagad niyang sinara ang laptop niya."It's already lunch time," sabi niya saka mabilis na tumayao mula sa kama. Inisang hakbang niya ang pagitan namin saka mabilis niyang pinulupot ang braso niya sa baywang ko. He smirks before looking at
Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko nang makaramdam ako ng lamig. Ang una kong naaninagan ay ang makapal na comforter na nakabalot sa akin. My forehead creased and I immediately roamed my eyes around the room. Napalunok ako ng maalala ang mga nangyari.Galing sa pagmamasid sa buong paligid ay dumapo ang mga mata ko kay Luke. The bed is huge, probably his bed. Ang layo niya sa akin. "Luke," mahinang tawag ko sa kanya at hindi ako makapaniwala dahil kaagad siyang napamulat. Mahina ang pagtawag ko kaya hindi ko akalaing magigising siya kaagad."Your head is still hurting?" medyo paos na tanong niya habang papikit-pikit pa dahil sa biglaang pagkagising."No," mahinang sambit ko.He's too far from me. "Hug," mahinang sambit ko saka ako na mismo ang lumapit sa kanya. I felt him stiff because of what I did but I don't care.Inunan ko ang ulo ko sa isang braso niya saka siniksiia ko ang mukha sa dibdib niya. Hindi niya ako niyakap kagaya ng dati niyang ginagawa kaya napahinga ako ng m
After a while, policemen came. Mas lalo akong nagtago sa dibdib ni Luke dahil hanggang sa ngayon hindi pa rin nawawala ang takot ko."Put him inside the jail. My lawyer will settle everything," maalamig na sabi ni Luke. Ramdam ko ang paninigas ng katawan niya na parang sobrang nagpipigil ng galit."Masusunod, Sir," sabi ng mga pulis.I assumed that they take our principal because I heard his small groan. That simple sound made me scared. Luke carefully held my cheeks so I slightly look up to him. Nakita ko ang pag-aalala sa mukha niya pero kaagad iyong napalitan ng ginhawa."Are you okay?" dahan-dahan at maingat na tanong niya kaya mahina akong umiling."Y-yes—""D*mn," malutong niya mura niya saka muli akong niyakap."T-Thank you, thank you for coming," bulong ko at sigurdadong rinig niya iyon kasi mas humigpit ang pagkakayakap niya sa akin."I want to kill him, d*mn."Napapikit ako saka pinilit kong pakalmahin ang sarili ko sa bisig niya. At nagawa ko namang kumalma ng tuluyan."Uwi
Tulala ako habang nakaupo sa loob ng kotse niya. Ramdam ko ang inis niya ngayon para sa akin. But still, he's driving me to work. Ilang beses na rin akong napabuntong hininga saka napapasulyap sa kanya.Nang makarating kami sa school ay kaagad ko siyang nilingon. Hawak ko ang seatbelt at handa ng kunin ito. Nang lumingon siya sa akin ay kaagad akong nag-iwas ng tingin saka sumimangot.I don't like this.Hindi ko inaasahan ang pagbaba niya para pagbuksan ako ng pintuan. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa ginawa niya pero siya plain lang ang mukha."Call me after your work. Susunduin kita," malamig na sambit niya nang makababa ako bago nag-iwas ng tingin."S-sige," nanginginig na sagot ko.My fast beating heart is bothering me so much. I am expecting him to give me a kiss but it didn't came. Napahinga na lang ako ng malalim saka napahigpit ang pagkakahawak ko bag na dala.Nagsimula akong maglakad papunta sa guard house para mag-log in. Nakasi angot ako at pakiramdam ko maiiyak na ako ano
I don't know how I managed to sleep that night. I am longing for his body heat but I didn't feel it that night. Nagising ako kinabukasan dahil sa tilaok ng manok sa labasan. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko at ang unang tumambad sa akin ay ang maamong mukha ni Luke. Napalunok ako dahil sa kagustuhang halikan at halikan siya.Hindi kalakihan ang kama ko pero malayo ang agwat namin sa isa't-isa na parang ayaw niya talagang madikit sa akin. Nasaktan ako sa ideyang iyon kaya dahan-dahan akong umupo sa kama pero hindi ko inaalis ang tingin sa mukha niya. He's sleeping peacefully. It's just five in the morning and I wanted to sleep more. Pero mas gusto ko siyang pagmasdan ngayon. His thick lashes, pointed nose, clear skin and a little bit furrowed forehead.Dahan-dahan kong hinawakan ang pisngi niya gamit ang nanginginig kong kamay. Pero saktong paglapat ng palad ko sa pisngi niya ay iyon din ang pagmulat ng mga mata niya. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat pero hindi ko kinuha ang