Pagmulat ni Amanda ay nasa kaniyang kwarto na ito, meron na rin siyang suot na damit. Wala na rin si Zeil sa kaniyang tabi. Napakusot pa siya ng kaniyang mga mata bago nagpasyang bumangon upang maligo at makapag-repare papasok sa kanilang paaralan.
Napapakanta pa siya dahil maganda ang kaniyang naging gising. Mukha siyang teenager na ngayon lang kinikilig, kung sabagay dalaga pa rin naman talaga siya. Sa dami ng lalaking naging crush niya noon ay 'saka niya lang naranasan ang mga nakakatwang bagay na iyon.
Hindi niya na kailangan pang tanungin ng direkta ang lalaki dahil alam niya na ang sagot sa mga iyon. Malinaw na sa kaniya na mahal rin siya nito at nahihiya lang itong ipahalata sa kaniya.
"Shit ka Amanda! Kumalma ka nga!" ani niya sa kaniyang sarili habang tinatapik tapik ang kaniyang pisngi sa sobrang kilig.
Napakunot ang kanyang noo nang makita ang sunod sunod na miss calls ni Jene sa kaniya kagabi. Sinubukan niya itong tawagan ngunit hindi na ito m
Mabilis na bumaba si Amanda palabas ng kanilang bahay matapos niyang sabihin kay John ang eksaktong address ng kaniyang tinutuluyan."Hey, Amanda. Saan ka pupunta?" tanong sa kaniya ni Zeil nang makasalubong niya ito sa labas. Hindi niya ito pinansin kahit ilang beses na nitong tinawag ang kaniyang pangalan.Hindi niya alam kung bakit nagagalit siya sa lalaki dahil sa nangyari kay Jene. Pakiramdam niya ay may kinalaman roon sina Zeil at Trey at bumabalik na naman ang nangyaring bangungot sa kanilang paaralan.Nang matanaw niya ang sasakyan ni John ay mabilis siyang pumasok roon."Tara na?" ani nito sa kaniya, tumango naman si Amanda bilang tugon."Amanda, hindi na maganda ang nangyayari. Tingnan mo itong bagong news." ani ni John at iniabot ang kaniyang cellphone kay Amanda.Kahit hindi basahin ni Amanda ang kabuohan ng balita ay malalaman niya na kung ano iyon dahil sa mga pictures na naroon. Halos mapatakip naman siya ng kaniyang bibig dah
Hindi na muna sumama si Amanda kay John, kailangan niya munang bumalik sa mansion. Gusto niyang kausapin si Zeil tungkol sa babae niya. Pero hindi niya alam kung ano ang dapat sabihin sa lalaki.Naiayos niya na rin ang kaniyang mga gamit at handa nang umalis bukas matapos ang kaniyang klase sa umaga. Gusto niya rin munang makausap si Kian upang hindi na mag-alala ang kaibigan.Nang marinig niya ang mga yapak ng paa ay mabilis na tumayo si Amanda sa kaniyang higaan upang salubungin si Zeil. Ngunit mga ilang sandali na ang nakakalipas hindi parin ito pumasok sa kaniyang kwarto.Mabilis namang naglakad si Amanda papalabas sa kaniyang kwarto upang siya na ang kusang pumunta roon. Ngunit nang buksan niya ang siradura ng pinto ay napatigil siya nang marinig ang kaniyang pangalan sa usapan ng kaniyang tito Henry at ni Zeil.“So anong gagawin mo sa kaniya?” ani ng kaniyang tito Henrry, nasa corridor nag-uusap ang dalawa kaya rinig na rinig ni Amanda a
Pagbukas pa lang ni Ericka sa pinto ng kwarto ni Zeil ay nagkalat na bote ng alak agad ang bumungad sa kaniya. Napapailing na lamang ang dalaga at naglakad patungo sa lalaking naka-upo sa sahig habang naka sandig ang kaniyang likuran sa pader. Malayo ang tingin at para bang walang pake kung sino ba ang pumasok sa kanyang silid.“Zeil,” tawag niya sa pangalan nito upang matawag ang pansin ng binata. Nakatulala lamang ito sa isang sulok ng kaniyang kwarto.“Ikaw pala,” tipid na ani ng lalaki nang mapansin siya. Mukha itong kababalik lang sa sariling wisyo, ni hindi man lang siya nito napansin na pumasok sa loob.“May balita ka na ba kay Amanda?” tanong ni Ericka sa lalaki. Umiling lamang ito bago itinunga ang hawak na bote at saka ipinagulong sa sahig. Napabuntong hinga na lang si Ericka at naglakad patungo sa higaan ni Zeil upang doon maupo.Mag-iisang linggo na kasing hindi umuuwi si Amanda matapos ang pagkikita n
“Nakita mo ba yung magandang babae doon sa kabilang section?” ani ng batang katabi ni Zeil habang naghihintay ng sundo sa isang waiting shed sa loob ng kanilang school. “Oo, Amanda raw ang pangalan n‘ya. Balita ko bagong transfer lang s‘ya rito sa atin.” sagot naman ng batang katabi nito. Hindi naman maiwasan ni Zeil na hindi umusisa sa mga pinag-uusapan ng mga ito. Napabuntong hininga na lamang si Zeil. Puro crush crush lang naman ang pinag-uusapan ng mga y‘un. At kung sino sino pang mga sikat na mga bata sa kanilang paaralan. “Ayon siya oh!” pasigaw na wika ng kaniyang katabi at tinuro ang batang babaeng naglalakad mula sa di kalayuan. “Ang ganda n‘ya 'di ba?” ani ng lalaki sa kanyang katabi. Napadako naman ang tingin ni Zeil sa batang tinuturo nito. Totoo nga, maganda na napaka-cute pa. Mataba ang pisngi nito, medyo may katangusang ilong at may magandang mga mata. Natural din ang mala kulay rosas na labi nito. At kahit na uwian na sa hapon ay mukha parin itong malinis at mabang
Nagising si Zeil dahil sa ingay mula sa ibaba ng kanilang bahay. Agad s'yang bumaba sa kaniyang kama at lumabas sa silid upang silipin kung ano 'yon at kung ano nang nangyayari roon. Nakita n‘ya ang kaniyang mga magulang na nag-aaway at nag-aalitan na naman sa isa‘t-isa. “Saan ka na ba naman galing hah? Parati ka na lang late kung umuwi! Saan ka na naman ba nagpunta? Sa kabit mo na naman ba hah! Nakipaglampungan ka na naman ba sa kabit mong kating kati!” malakas na bulyaw ng kaniyang ina sa kanyang ama habang dinuduro duro ito. “Pwede ba! Pagod ako sa trabaho! Tapos pagdating ko bunganga mo na naman ang bubungad sa 'kin!” sigaw na pabalik ng kaniyang ama. “Huwag ka nang mag sinungaling Wilson. Nakita kayo ng kumare ko! At kasama niyo pa ang anak ng kabit mong namamasyal? Samantalang kami ng anak mo hindi mo man lang mabigyan ng oras! At wow, mukhang ang saya saya niyo pa raw!” muli n'yang sigaw rito habang sinusundan ito patungong kusina. “Wala akong kabit Biatrize! Ano ba ang mga
Ilang araw na ba ang nakakalipas. Hindi na mawari ni Zeil kung ilang araw na s‘yang puyat at naka upo lang sa pinaka harapang bangko sa gilid ng kabaong ng kanyang ina. Hindi rin n‘ya alintana ang nangingitim niyang eyebags at ang ilang araw niya nang suot na damit. Ilang pilit na s‘yang sinabihan ng kanyang tito na maligo muna at magbihis ngunit sadyang matigas ang kanyang ulo at ayaw n‘yang makinig rito. Ang kanyang tito na lamang ang kanyang kamag anak. Siya ang rin ang taong tumulong sa kanila ng kanyang ina at nag ayos ng lamay nito. “Zeil hindi ka pa ba maliligo o magbibihis man lang?” muling ani nito sa kanya at naupo sa kanyang tabi at nagpakawal ng malalim na buntong hininga. “Hindi na tito. Gusto ko lang makasama si Mommy rito.” walang emosyong sagot ng batang si Zeil. “Sinabihan ko nga pala ang daddy mo nang makita ko s‘ya kanina sa grocery store. Baka pupunta s‘ya rito mamaya.” panimula nito sa kanya. “Hindi namin s‘ya kaiangan dito ni Mommy,” maikling sagot n‘ya rito
2 years later “Akin na 'yan! Ano ba! Ibalik mo sa ‘kin ‘yan! Binili ‘yan ng daddy ko!” umiiyak na wika ni Amanda habang binabawi sa kanyang kaklase ang laruang binili ng kanyang daddy para sa kanya. “Yumaman ka lang ng konte naging madamot ka na. Akin na ‘to. Kasi gusto ko ‘to!” wika ng babaeng may hawak na laruan. “Huhu please ibalik n‘yo na ‘yan. Regalo sa ‘kin ‘yan ng daddy ko.” umiiyak na pakiusap ni Amanda sa mga ito. “Nye nye, sige umiyak ka at magsumbong sa tatay tatayan mo” wika naman ng isang batang babae. “Ang sabi ng mama ko ay hindi mo naman siya tunay na daddy kasi anak ka niya sa ibang lalaki. Lumaki ka nga sa squater kasama namin e. Amanda felingera!” ani naman ng isa pa at nagtawanan silang lima. “Oo nga naman. Amanda felingera! Tulad ng mama n‘ya!” sabi pa ng isa. “Amanda felingera! Amanda felingera!” paulit ulit na sambit ng mga ito na may kasamang mapang asar na tawa. Napaluha naman si Amanda dahil hindi niya magawang makuha ang kanyang laruan. “Huhu ibalik n‘
Kasalikuyang nagmumukmok si Amanda sa labas ng terrace ng kanilang bahay. Hindi niya maiwasang malungkot sa naging resulta ng kaniyang entrance exam sa Southern Island University para makapag-aral doon ng high school. Hindi niya alam kung paano haharapin ang kanyang kuya Zeil. Dahil ngayong araw ang uwi nito sa kanilang bahay para magbakasyon. Napabuntong hininga na lang si Amanda habang naka tanaw sa labas kanilang gate habang hinihintay ang pagdating ng kapatid. "Hays, ang bobo bobo mo talaga Amanda. Bakit ba kasi di ka nagmana sa kuya mong matalino." inis na ani niya sa kanyang sarili habang naka subsub ang kanyang mukha sa maliit na tea table na inuupuan niya. Muli na naman siyang napatingin sa papel na hawak niya na naglalaman ng resulta na nakuha niya sa kanyang entrance exam. "Ahh!!! Nakakainis talaga! Bakit naman kasi hindi pa umabot!" maiyak iyak na ani niya sa sobrang inis. Dahil dalawang puntos na lang sana ay makakapag-aral na siya sa Southern Island University. Napat
Pagbukas pa lang ni Ericka sa pinto ng kwarto ni Zeil ay nagkalat na bote ng alak agad ang bumungad sa kaniya. Napapailing na lamang ang dalaga at naglakad patungo sa lalaking naka-upo sa sahig habang naka sandig ang kaniyang likuran sa pader. Malayo ang tingin at para bang walang pake kung sino ba ang pumasok sa kanyang silid.“Zeil,” tawag niya sa pangalan nito upang matawag ang pansin ng binata. Nakatulala lamang ito sa isang sulok ng kaniyang kwarto.“Ikaw pala,” tipid na ani ng lalaki nang mapansin siya. Mukha itong kababalik lang sa sariling wisyo, ni hindi man lang siya nito napansin na pumasok sa loob.“May balita ka na ba kay Amanda?” tanong ni Ericka sa lalaki. Umiling lamang ito bago itinunga ang hawak na bote at saka ipinagulong sa sahig. Napabuntong hinga na lang si Ericka at naglakad patungo sa higaan ni Zeil upang doon maupo.Mag-iisang linggo na kasing hindi umuuwi si Amanda matapos ang pagkikita n
Hindi na muna sumama si Amanda kay John, kailangan niya munang bumalik sa mansion. Gusto niyang kausapin si Zeil tungkol sa babae niya. Pero hindi niya alam kung ano ang dapat sabihin sa lalaki.Naiayos niya na rin ang kaniyang mga gamit at handa nang umalis bukas matapos ang kaniyang klase sa umaga. Gusto niya rin munang makausap si Kian upang hindi na mag-alala ang kaibigan.Nang marinig niya ang mga yapak ng paa ay mabilis na tumayo si Amanda sa kaniyang higaan upang salubungin si Zeil. Ngunit mga ilang sandali na ang nakakalipas hindi parin ito pumasok sa kaniyang kwarto.Mabilis namang naglakad si Amanda papalabas sa kaniyang kwarto upang siya na ang kusang pumunta roon. Ngunit nang buksan niya ang siradura ng pinto ay napatigil siya nang marinig ang kaniyang pangalan sa usapan ng kaniyang tito Henry at ni Zeil.“So anong gagawin mo sa kaniya?” ani ng kaniyang tito Henrry, nasa corridor nag-uusap ang dalawa kaya rinig na rinig ni Amanda a
Mabilis na bumaba si Amanda palabas ng kanilang bahay matapos niyang sabihin kay John ang eksaktong address ng kaniyang tinutuluyan."Hey, Amanda. Saan ka pupunta?" tanong sa kaniya ni Zeil nang makasalubong niya ito sa labas. Hindi niya ito pinansin kahit ilang beses na nitong tinawag ang kaniyang pangalan.Hindi niya alam kung bakit nagagalit siya sa lalaki dahil sa nangyari kay Jene. Pakiramdam niya ay may kinalaman roon sina Zeil at Trey at bumabalik na naman ang nangyaring bangungot sa kanilang paaralan.Nang matanaw niya ang sasakyan ni John ay mabilis siyang pumasok roon."Tara na?" ani nito sa kaniya, tumango naman si Amanda bilang tugon."Amanda, hindi na maganda ang nangyayari. Tingnan mo itong bagong news." ani ni John at iniabot ang kaniyang cellphone kay Amanda.Kahit hindi basahin ni Amanda ang kabuohan ng balita ay malalaman niya na kung ano iyon dahil sa mga pictures na naroon. Halos mapatakip naman siya ng kaniyang bibig dah
Pagmulat ni Amanda ay nasa kaniyang kwarto na ito, meron na rin siyang suot na damit. Wala na rin si Zeil sa kaniyang tabi. Napakusot pa siya ng kaniyang mga mata bago nagpasyang bumangon upang maligo at makapag-repare papasok sa kanilang paaralan.Napapakanta pa siya dahil maganda ang kaniyang naging gising. Mukha siyang teenager na ngayon lang kinikilig, kung sabagay dalaga pa rin naman talaga siya. Sa dami ng lalaking naging crush niya noon ay 'saka niya lang naranasan ang mga nakakatwang bagay na iyon.Hindi niya na kailangan pang tanungin ng direkta ang lalaki dahil alam niya na ang sagot sa mga iyon. Malinaw na sa kaniya na mahal rin siya nito at nahihiya lang itong ipahalata sa kaniya."Shit ka Amanda! Kumalma ka nga!" ani niya sa kaniyang sarili habang tinatapik tapik ang kaniyang pisngi sa sobrang kilig.Napakunot ang kanyang noo nang makita ang sunod sunod na miss calls ni Jene sa kaniya kagabi. Sinubukan niya itong tawagan ngunit hindi na ito m
Halos mag-sasara na ang mental hospital at nag-uuwian na rin ang ibang mga nurse at ibang stuffs ng ospital na nasa day shift ngunit hindi pa rin bumabalik si John."Miss, bumalik na lang po kayo bukas. Magsasara na po kasi kami eh." ani ng babaeng nurse na nakausap nila kanina na ngayo'y nasa kaniyang harapan. Agad namang iniangat ni Jene ang kaniyang ulo upang salubungin ang tingin nito."Pero paano si Marie," nag-aalalang ani niya sa babae."Huwag po kayong mag-alala kay miss Rodriquez, pina blatter na po siya ni Doctor Morales. Baka hinahanap na rin po siya ng mga pulis ngayon." ani nito kaya muli namang napatango si Jene."Anong oras ba bukas magbubukas ang ospital?" muling tanong ni Jene sa nurse."7:00 am po maam." magalang na sagot ng nurse sa kaniya."Sige miss, babalik na lang ulit ako bukas. Maraming salamat sa pag-asikaso." nakangiting ani ni Jene sa nurse, ngumiti rin naman ito sa kaniya at tumango. "Nako wala po iyon maam." ani
"Hoy Amanda nasaan ba si Zairon?" mataray na ani ni Ericka sa kaniya habang nag-aayos siya ng kaniyang mga gamit at naghahanda nang umuwi."Hindi ko alam Ericka. Hindi pa siya umuuwi simula nung pinuntahan ka niya sa bahay niyo noong gabi ng graduation ball." sagot naman ni Amanda rito habang nagpapatuloy sa pag-aayos ng kaniyang mga gamit.Napatawa naman ng pagak ang dalaga sa sagot nito. "Umayos ka Amanda. Kapag umuwi siya, sabihin mong puntahan niya agad ako sa bahay, kung hindi magpapakamatay ako!" ani nito sa kaniya na ikinataas niya ng kilay."E'di maganda kung ganon." sarcastikong ani ni Amanda sa kaniya at tinalikuran na ang babae."What the... Hey! Bitch!" umuusok na ilong na tawag nito sa kaniya ngunit hindi na lamang niya ito pinansin at nagmamadali nang maglakad pauwi.Hindi rin niya kasabay ngayon ang kaniyang mga kaibigan dahil may importante itong pinuntahan. At dahil maaga rin namang natapos ang kanilang klase at wala ang kanilang g
"Amanda bakit bigla bigla mo na lang kami iniwan kahapon? Hindi ka man lang nagpaalam!" galit na bungad ni Anne kay Amanda nang makarating ito sa kanilang silid aralan."Sorry, medyo hindi lang kasi maganda ang pakiramdam ko kahapon." pagsisinungaling naman ni Amanda sa kaniyang mga kaibigan na ngayon ay nakatingin na sa kaniyang suot na damit."Halata ngang giniginaw ka." ani nito sa kaniya na patango tango pa. Mukha naman itong naniwala sa mga palusot niya."Nilamig ka ba sa suot mong crimson red hot long gown kagabi kaya bigla ka nalang naglaho?" ani ni Charry sa kaniya. Naka suot kasi siya ng tutle neck brown sweather at kung titingnan ay mukha nga siyang may lagnat.Sinabi niyang nilalagnat siya kaya siya'y nakasuot ng ganong sweather ngunit ginamit niya lamang ito upang takpan ang mga markang ginawa sa kaniya ni Zairon sa kaniyang katawan, braso, at leeg. Kulang na lang ay markahan nito ang buo niyang katawan. Mabuti na lang rin ay nakikisabay rin a
Ericka’s POVFlashbackKasalukuyan nang papauwi sa Ericka sa pinapasukang paaralan ng kaniyang kakambal. Wala siyang sasakyan dahil binabawalan siyang gumamit ng kaniyang kakambal. Kahit ang luma nilang sasakyan na kulang na lang ay pwede nang ibenta sa bote bakal ay pinagdadamot pa rin nito sa kaniya.Napabuntong hinga na lang siya nang sinimulan niya nang bagtasin ang mabaho at maduming iskinita patungo sa kanilang bahay. Ito lang kasi ang pinaka mabilis na daan upang maka uwi sa kanilang subdivision. Kung sa mismong main way kasi siya dadaan ay aabutan siya ng gabi sa daan bago makarating. Idagdag pa ang kakarampot na perang ibinigay sa kaniya ng kakambal. Hindi na nga siya pinakain ng agahan ay hindi pa siya binigyan ng sapat na salapi para pumasok sa paaralan.Ang perang ibinigay nito sa kaniya ay mapupunta lang sa isang desisyon. Mamatay siya sa gutom sa kanilang paaralan ngunit may pamashe naman siya pasakay ng jeep at tricycle pauwi o Mairar
“How’s the party?” sarcastic na tanong ni Erich sa kaniyang kakambal na si Ericka nang makita siya nitong papaakyat na ng hagdan patungo sa kaniyang kwarto.“Ok lang.” walang gana niyang sagot sa tanong nito, nawalan na kasi siya ng gana matapos siyang iwan na lang ni Ziel sa kanilang pwesto, ni hindi man lang siya inayang sumayaw nito.Hindi niya na ito muli pang pinansin at derederetsong naglakad paakyat ngunit napadaing siya nang bigla nalang hilahin ng kakambal ang kaniyang buhok. Malapit pa siyang ma-out balance at mahulog sa hagdanan, mabuti na lang at naka-kapit siya sa staircase ng kanilang hagdan.“Kapag kinakausap ka pa, huwag kang tatalikod!” madiin nitong sagot kay Ericka at mas hinigpitan pa ang pagkaka sabunot nito sa buhok ng kaniyang kakambal.“Ouch ano ba! Nasasaktan ako!” sigaw niya sa kaniyang kakambal.“Masasaktan ka talaga kapag sunusuway mo ako!” sigaw nito sa k