Chapter One Hundred Forty-One 

MAG-ISA na lang si Gray sa kanyang bahay dahil nagpasya na ang Lolo Luciano niya na umuwi na sa Nueva Ecija. Sabi nito, kailangan din naman ng mamamahala sa hacienda. Totoo naman iyon kaya pumayag na siya. Nais din naman niya ang mapag-isa at hindi mangyayari iyon kung may mga taong makikialam sa kanyang pagdadalamhati. 

Kahit na isang buwan na ang nakakalipas, hindi pa rin niya magawang tanggapin ang nangyari. Sa tingin nga niya kahit lumipas pa ang maraming taon ay hindi niya magagawang tanggapin nangyari. Paano niya magagawa iyon kung hanggang sa kasalukuyan ay parang dinudurog ang kanyang puso. 

Marahas na buntunghininga ang kanyang pinawalan ng may kumatok. Wala siya sa mood makipag-usap sa kahit na sino kaya ayaw sana niyang buksan iyon pero parang may sariling utak ang kanyang mga paa, kusang tumayo at naglakad patungo sa may pintuan.