Hindi alam ni Anya kong anong gagawin nya nang pumasok na nga ng tuluyan si Dylan. Sa sobrang taranta ay tumalukbong na lang ito sa loob ng kumot. Samantalang si Oliver ay chill lang na nakahiga.Nang makita ni Dylan ang ayos ng kama ay alam nya na agad na kasama nito si Anya. Nakalabas pa nga sa kumot ang mga hibla ng buhok nito. Napansin din ni Dylan ang mga damit ng mga ito na nagkalat sa sahig.May sumilay agad sa kanya na mapang-asar na ngiti bago pa man siya makapag salita ay naunahan na siya ni Oliver."What you doing here? Get out!"Hindi pa din nawawala ang mapang-asar nitong mga ngiti."Next time uso mag lock ng pinto." sumipol pa ito habang naglalakad paalis.Naramdaman ni Anya ang pag-iinit ng pisnge nya dahil sa nahihiya siya. Dumagdag pa na ang init sa loob ng kumot na halos di nya na maramdaman ang lamig ng aircon."Akala ko hindi na kita makikita." tinanggal ni Anya ang kumot na tumatabon sa kanya at tinignan si Oliver.'Bakit parang alam nito ang plano nya?' tanong ny
[FLASHBACK] 11 YEARS AGOIsang malaking gate ang bumukas ng dumating ang isang kotse. Laman nito ang isang babae at isang batang walang malay.Pagkarating sa loob ay agad na binuhat ito ng isa sa mga tauhan at inihiga sa kama. Nag-aalala ang mukha ng isang babae na nasa edad 30's na halos di malaman kong anong gagawin.Hindi nito na pansin ang isang bulto ng lalaki na papalapit."Samantha, anong nangyare?" natigilan si Samantha ng makita si Ralph na halatang hindi ito natutuwa sa kanya."Nasagasaan ko siya Ralph! Hindi ko sinasadya, ayoko naman siyang dalhin sa hospital dahil baka makasira lang sa'yo kapag nalaman na may nabangga akong bata."Mataman naman tinignan ni Ralph ang batang walang malay. Halata ang paghihirap nito sa mukha, gayon din sa mga payat na braso nito at katawan. Marumi din ang buong katawan nito at may mga sugat."Akala ko bang alam mong ayoko ng bata.""Ralph, kawawa naman yong bata.""Kailan ka pa nagkaroon ng awa?""Ralph! Ganyan ba ang tingin mo sa akin masama
ANYA POINT OF VIEWNasa tapat ako ng dalampasigan at naka tanaw sa buwan. Mas malamig na din ang simoy ng hangin kumpara sa kanina. Medyo madilim dito, mukhang pag-aari kasi nila Dylan ang buong area na 'to kaya walang ibang narito bukod sa amin."Anong ginagawa mo dito? Bakit parang tulala ka dyan?" Si Sabrina ang dumating."Wala, gusto ko lang magliwaliw at ma depressed!" natatawang sagot ko sa kanya na ikinairap nya naman."Grabe no, hindi ako sanay na ang tahimik. Paano ba naman don sa akin ang ingay-ingay ng mga sasakyan.""Sabi ko sa'yo maganda kapag di maingay.""Kaya nga, pero iba pa din ang gusto ko.""Ano bang gusto mo?" tumabi sa akin si Sabrina."Secret, no clue." bago ay iniilig nya sa balikat ko ang ulo nya. "Ngayon ko lang na appreciate na ang ganda pala ng mundo.""Tulog na ba sila? Baka makita nila tayo na mukhang close na close.""Ba 'yan," umayos naman siya sa pagkakaupo nya at ngumuso. "Hayaan mo nang may makakita as if naman na di alam ng soon to be asawa mo.""Ha
Pag-ahon ko sa dagat ay tsaka ko lamang naramdaman ang lamig. Inabot sa akin ni Christian ang isang towel na nakasabit dito sa may puno kong saan kami kanina.Umiilaw pa rin naman ang dagat pero mukhang sa pwesto lang na ito."Thank you nga pala." saad ko habang naglalakad kami pabalik sa Villa."For what?" huminto siya."Sa lahat, sa totoo lang 'di ko akalain na mararanasan ko lahat ng ito. Simula ng dumating ka sa buhay ko nag bagong lahat yon. Yong dating mga pinapangarap ko lang ay nararanasan ko na. Ang laki ng naging ambag mo sa buhay ko. Salamat kasi dumating ka sa buhay ko." matipid naman siyang ngumiti sa akin.Lumapit ako sa kanya at nakipagtitigan sa mga mata nya. Iba ang kinang ng mga mata nya ngayon parang may kakaiba pero di ko mawari. Tumingkid ako upang maabot ko ang mga labi nya.."Naks naman.."Agad akong napalayo kay Oliver. Kahit kailan talaga 'to si Dylan lagi na lang kaming nahuhuli. "Oh, wala akong nakita, kukuha lang talaga ako ng alak pa.""Happy Birthday nga
Nagising akong puting wall lang ang nakikita. Medyo masakit din ang ulo ko ko. Base sa itsura ng paligid ay mukhang nasa hospital ako.Nasa may tabi ko din si Glaiza na mukhang hindi pa natutulog. Halata kasi ang lalim ng eyebags nito at medyo magulong buhok."Anya, mabuti naman ay gising kana." wika nito sa akin nang mapansin nyang gising na ako."Anong nangyare?""Hindi mo ba natatandaan?"Napansin ko ding may bandage ang bandang noo ko at may mga gasgas ako. Huling natatandaan ko ay noong nasa villa ako at may bomba. Nang maalala ko ng tuluyan ang mga pangyayare ay kumirot ang dibdib ko."Si Sabrina nakita ba?" pinipigilan kong 'wag ma iyak sa harapan ni Glaiza.Agad siyang umiling sa akin."Hindi ko alam, Anya. Pero base sa narinig ko sa mga nag imbestiga ay walang nakitang bangkay sa scene. May pag-asa pa Anya baka naman naka ligtas talaga si Sabrina sa pagsabog. Pero kong nakaligtas siya saan kaya siya?Kahit pa paano ay nagkaroon ako ng pag-asa ng marinig ko ang sinabi ni Glaiz
"Anya!" naramdaman ko na lang ang paghawak sa akin ni Adrian at ang mga tingin nya na dapat akong gumalang.Napilitan akong yumuko nang sa harapan ko na ito."You know me?" tanong nito sa akin habang nakataas ang kilay nito.Ngayon ko lang siya nakita pero parang nakita ko na talaga siya. Kailangan kong maka sigurado kong siya ba talaga yon."Hindi po, nagulat lang po ako." pagdadahilan ko."Bakit naman nanggugulo ka dito?" nag tama ang mga mata naming dalawa.Sa pagkakataong yon sigurado na ako kong sino siya. "Gusto ko lang malaman kong bakit kailangan madamay ang mga inosenteng tao sa mission ko!""Anya, anong pinagsasabi mo?" bulong sa akin ni Adrian."Who are you by the way? Hindi ba malinaw sayo na dapat ang mission mo lang ang mahalaga sayo at hindi ang ibang tao." malamig na tugon nya sa akin."Bakit kailangang madamay pa si Sabrina?""I don't know her, stop asking me!" Naikuyom ko ang kamao sa inis at si Adrian naman ay pinipigilan ako. Tinignan nya lang naman ako na para b
Hello sa lahat ng nagbabasa at naghihintay ng update. Sorry hindi ko talaga pa keri mag update namaga po kasi yong thumb ko as in di keri mag type ng matagal kasi kumikirot. Halos one week na tong hindi gumagaling at palala na ng palala tapos nagkataon pa na nag holiday kaya di ako naka pa check up. Malayo kasi kami sa city kaya di ko inintindi nong una. Akala ko kasi normal lang siya not until hindi na ako nakakatulog sa sobrang sakit. Magpapa check up ako ngayong araw about dito, sana lang maging okay na to. Promise babawiin ko yong mga araw na di ako naka pag update. Hope you all understand, thank you!
Nasa balkonahe ako ng room ko at pinagmamasdan ang buong kapaligiran. Gusto kong tanungin si Oliver kong bakit ganun na lang nya ako ipagtanggol sa pamilya nya.Kong bakit wala siyang pakialam kong sino ako? Gusto ko din sabihin sa kanya yong nalaman ko about his mother. Pero wala akong lakas ng loob na sabihin sa kanya baka hindi nya lang ako paniwalaan. Sa dami ng mga masasakit na nangyare sa kanya ayoko ng dagdagan pa yon. Pero karapatan nya din naman malaman ang totoo.Pero once sinabi ko yon alam kong paghihinalaan nya na ang identity ko. Iisipin nya na kong bakit ko kilala ang mother nya na never nya naman sa akin pinakita.Iniisip ko pa si Sabrina, sana kong na saan man siya ngayon ay ligtas siya. Hindi ko alam kong anong nangyare sa kanya, kong bakit siya ang target? Parang ang wala kong kwentang kaibigan dahil hindi ko man lang inaalam kong anong nangyayare sa kanya. Never ko siyang tinanong kong okay ba siya? Kong may problema ba siya, samantalang siya laging nandyan sa aki