“May problema nga po. Nakikipaghiwalay po siya sa akin at pinalayas na po ako sa mansyon. Ibabalik ko na po ang paunang bayad ninyo. Patawarin po ninyo ako kung hindi ko nagawa ang ipinapagawa ninyo. Kawawa din naman po si Ethan kung matatali sa akin ng matagal.” Inabot niya ang ATM kay Mommy Belind
Nasa waiting shed na siya at nag-aabang ng dyip. Ipinasa niya ang resignation letter at kinuha lang ang ilang gamit. Uuwi siya sa kanila. Hindi niya alam kung paano uumpisahang sabihin sa pamilya na kailangan nilang umalis na sa bahay at bumalik sa probinsya upang magsimulang muli. Bahala na. Sasabi
Umasim ang kanyang mukha. Akmang tatayo na siya. “Wait, diyan ka lang. Babasahin ko pa ang pinapapirmahan mo sa akin,” awat ni Ethan. “Mamaya na lang. May importante kang bisita,” aniya at tumalikod na. Lumakas ang loob ni Casey at nakita niyang hinarang nito ang isang paa sa kanyang dadaanan. Hin
At bakit naman siya magpapabuntis sa iba? Hindi siya nakakibo. Nangako siya sa sariling hindi na makikipagtalo. Gusto niyang matapos ang isang buwan ng matiwasay. Wala din naman siyang mapapalang awayin ito. “Kumain muna tayo bago umuwi,” yaya ni Ethan. “Busog pa ako. Sa bahay na lang ako kakain.”
Hinagod niya ang likod ng dalaga. “Walang kulang sa’yo. Higit ka pa sa sapat. Mahalin mo ang sarili mo at kusang lalapit sa’yo ang tamang tao. Sila ang nawalan at hindi ikaw.” Lalong humagulgol ang dalaga ng madinig ang sinabi niya. Madaling sabihin pero mahirap gawin. Kagaya niya, higit pa sa pera
Tinitigan niyang mabuti ang babae sa larawang hawak. Suot nito ang kwintas na kanyang iniingatan at naiwan nito sa kama ng gabing may mangyari sa kanila. Si Lyn! Ang kaibigan ni Hanna! Kaya pala pareho ng amoy ang dalawa. Dahil magkaibigan ay magkaparehas sila ng pabango! Ilang beses na niyang nakit
“Walang gabing hindi kita inisip mula ng angkinin kita,” puno ng sinseridad na sabi ng lalaki. “Ako man. Wala akong naging ibang karelasyon. Iniisip din kita palagi. Natakot lang akong lumapit dahil baka isipin mong pera lang ang habol ko sa’yo.” “Hindi kailanman pumasok sa isip ko ang mag-isip ng
“Sige George, go ahead.” Pinauna na niyang magsalita ang kanyang secretary na napakabuti sa kanya. Mahirap makahanap ng kagaya nito. “Boss, hihingi sana ako ng isang linggong leave. Lumala ang kondisyon ni nanay at walang pong magbabantay sa kanya. Nag-aalala din po ako ng labis.” “Nauunawaan ko.