Mas idiniin ko pa ang pagtakip sa aking mga tainga para hindi ako magpanic lalo sa malalakas na putukan ng baril. Maya maya lang ay may narinig na kaming sirena na mukhang galing sa sasakyan ng mga pulis kaya nabuhayan ako lalo ng pag asa. At nang akmang tatayo na sana ako para sumilip sa bintan
( Maximus POV ) Matapos makipag- usap sa hepe ng mga pulis ay bumalik na rin ako kaagad sa sasakyan. Dahil nangako ang mga autoridad na tutulong sila sa pagtugis kay Krista at sa mga kasamahan nun na mga rebelde ay napanatag ako kahit papaano, malaking tulong na rin sila sa mga tauhan ko. Isa p
Nagkalat kami ng mga tauhan ko at tumulong na rin ang iba pang mga pulis sa paghahanap. Sinuong ko na ang masukal na bahagi na may matatayog pa na punongkahoy. I don't even care kung makagat man ako ng ahas o ibang mabangis na hayop coz all I want is to find her. Hindi ko alam ang gagawin ko kung ma
( Thalia's POV ) "Ma----- Maximus!!!" Umalingawngaw sa kagubatan ang tinig kong binalot ng labis labis na takot at pagkataranta. Dahil kahit pa man walang ilaw sa buong kapaligiran ay sapat na ang liwanag na nagmumula sa buwan para makita ko kung papaano tumama sa likuran ng halimaw ang bala ng
Matapos iyon masabi ng doktor ay inilipat kaagad ang halimaw sa operating room. Sumunod pa rin ako at nakatambay lang sa labas ng kwarto para maghintay ng update. Patuloy pa rin sa pag agos ang aking mga luha habang walang sawang nananalangin sa itaas. Ilang oras din ako sa ganitong posisyon haban
Sa pagkukwento ni Manang Sonya umikot ang buong oras namin. Napakarami ko pang nalaman tungkol sa halimaw at lahat iyon halos papuri. Kesyo mabait naman daw talaga at matulungin na kasalungat sa pag uugaling kilala ng ibang tao. Na kaya lang nakagawa ng labis na kamalian noon dahil nagpadala sa bugs
Now that someone is finally setting me free ay dapat matuwa ako. Ilang beses nga ba akong nagpumiglas at nanlalaban para lang palayain ng halimaw. Pero tang ina lang dahil imbes maging masaya ay hindi ganoon ang nararamdaman ko! Dahil ang bwisit kong puso ay mas lalong nalulungkot at nasasaktan. H
( Maximus POV ) "Jusko ang alaga ko!" Mangiyak ngiyak na sambit ni Manang Sonya nangabungaran ko sila na nasa loob ng aking kwarto. Kakagising ko pa lang and I felt a severe pain on my back. "Thanks God you're awake now! How's your feeling dude?" Sunod kong narinig ang nag aalalang boses ni Brad
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na