( Maximus POV ) "You're going to San Fernando pero pupunta ka pa rin talaga sa bar ngayong gabi?" Tanong ni Bradley sa kabilang linya na walang pagdadalawang isip kong tinanguan like he could see me. "Yeah ofcourse. Bibisitahin ko lang ang anak ko pero babalik din naman ako kaagad." Seryosong sa
Ilang saglit lang ay walang imik na sumunod ang bata kaya ngayo'y naiwanan kaming dalawa. "Mabuti naman naisipan mong bisitahin ang anak mo after you dumped him like a bastard." Bukas nito sa usapan, she even confidently crossed her arms in front of me kaya napaigting lalo ang panga ko. "Where d
I'm thankful that I arrived alive and kicking. Ang dalawang oras na biyahe ay halos ginawa ko ng isang oras sa sobrang pagmamadali kaya pasalamat nalang akong hindi ko nakasalubong si kamatayan sa daan. Lakad takbo ang ginawa ko matapos makapagpark ng sasakyan. Nakakabingi ang sobrang lakas na p
( Thalia's POV ) Matapos ang ilang araw na pamamahinga ay muli akong nagtungo sa bar. At hindi dahil para makita ang halimaw kundi para magpapansin sa kaibigan niyang si Bradley para ang lalaki na ang kusang magsabi sa bestfriend niya. Well, alam kong umuwi ng San Fernando ang halimaw dahil inir
( Krista's POV ) "Mom, what are we going to do now? Paano tayo kikilos gayung hindi natin alam kung sinong kalaban? At iyong putang inang traydor na Cara Cruz na yon ay di pa natin mahanap hanap!" Naghihisterikal na sambit ko sa kabilang linya. Nanginginig ang mga kamay ko at pabalik balik akong
( Maximus POV ) Hindi ako maaaring magkamali. I am now facing the woman who made my heart go crazy and wild. Am I dreaming? My jaw dropped! I can't even take my eyes while staring at her lovely face. I don't even want to blink. Hindi ko aakalaing may igaganda pa pala ang mukha niyang mala anghel
( Thalia's POV ) Damuho, d*monyo, halimaw... lahat lahat na... Ano pa ba ang nararapat itawag sa lalaking ito na puro kasamaan ang nasa utak? At hindi niya ako kailanman maloloko sa kunwariang pananahimik niya dahil alam ko na ang nilalaman ng bituka niya. At alam kong lahat ng pagbabanta ni
( Maximus POV ) Nang hindi niya pa rin magawang tanggapin ang kamay ko ay kusa ko na itong kinuha dala na rin ng pagkapahiya. Nilakihan ko na lamang ang pagbukas ng pintuan para hindi siya mahirapang bumaba. Shit! Wala sa loob na uminit bigla ang aking mukha sa sariling pinagagawa. Is this h
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na