Ayan na ang paboritong chapter ng aking mga mambabasa hahaha. Thank you all for supporting. Oppppsss! Enjoy na muna kayo bago kayo mahighblood heheh love you all! Patuloy lang po sa pagsubaybay at asahan ang kapana panabik na mga susunod na mangyayari.
Hindi ko alam kung anong oras kami natapos. Basta nalang akong nagising nang makaramdam ng pagkagutom dahil hindi ako nakakakain ng hapunan dahil sa nangyari. Akmang babangon na sana ako nang maramdaman ang isang mabigat na bagay na nakapulupot sa aking tiyan kaya dahan dahan ko itong kinuha. Ma
Hanggang sa natagpuan ko nalang ang sarili sa harapan ng kanyang kwarto. Dahil malalim na ang gabi ay walang nakapansin ng pagparito ko. Marahan akong kumatok at mabilis niya naman itong binuksan na para bang inaasahan niya na talaga ang pagsunod ko. "Get in," Mahinang sambit niya kaya walang pa
( Maximus POV ) Nagising ako kinaumagahan na wala na ang babaeng kriminal sa aking tabi. Di ko alam kung anong meron sa kanya kung bakit maging ang pagtulog ko ay napakasarap. Kahit pa man hindi kalakihan ang kama at hindi rin ito kasinglabot ng nasa masters bedroom ko. "Uhmmmm!" Bumangon ako't
"Tang ina, huwag mo akong titigan ng ganyan." Irritableng sambit ko kay Bradley na kanina pa mariing nakatutok ang mga mata sa akin. Halatang nang aasar lang naman. "Aba'y bakit hindi? Sinisigurado ko lang naman kung ikaw ba talaga ito. Tang ina rin! Parang ibang tao ang kasama ko ngayon." Di maka
And I saw how grateful and thankful they are right now. And somehow, I'm happy too for doing this. Nakakapanibago man pero ramdam na ramdam ko ang tuwa sa aking puso. Nagpaalam na rin ako kay Mang Pedring at binilinan na ito na siya na muna ang bahala sa lahat hanggat wala ako. Balak kong bumisita
"Kinailangang isagawa natin ang plano na wala si Maximus. Itong ibibigay ko sayo ay mamahaling gamot pampatulog. Ihalo mo lang ito sa lulutuin mong pagkain para sa mga tauhan niya. Huwag kang mag alala, hindi naman nakakamatay yan kaya tiyak magigising pa ang mga iyon kinabukasan." Paliwanag sa akin
Habang naglilinis ay inilibot ko ang mga mata sa kabuuan ng mansyon. Ilang buwan na rin akong nakabilanggo rito kaya kahit papaano'y may hatid na kirot sa puso ko ang paglisan dito. Kahit pa man sa rami ng sakit at pagdurusang naranasan ko rito sa isang kamay na bakal ay dito naman ako nakaramdam ng
( Maximus POV ) Bumabiyahe na ako patungong Baguio pero parang kay bigat ng dibdib ko. Na para bang gusto kong bumalik sa mansyon na di ko maipaliwanag. Parang may humihila sa akin papabalik doon. "Kung hindi mo ako pupuntahan, I'll swear, hinding hindi mo kailanman makikita ang anak natin. Hind