Kumusta ang mga puso niyo diyan? Don't worry asahan ang maraming update hanggang bukas hehe need na bumawi ng author niyo dahil end of the month na. Enjoy!!
( Maximus POV ) Nagising ako kinaumagahan na wala na ang babaeng kriminal sa aking tabi. Di ko alam kung anong meron sa kanya kung bakit maging ang pagtulog ko ay napakasarap. Kahit pa man hindi kalakihan ang kama at hindi rin ito kasinglabot ng nasa masters bedroom ko. "Uhmmmm!" Bumangon ako't
"Tang ina, huwag mo akong titigan ng ganyan." Irritableng sambit ko kay Bradley na kanina pa mariing nakatutok ang mga mata sa akin. Halatang nang aasar lang naman. "Aba'y bakit hindi? Sinisigurado ko lang naman kung ikaw ba talaga ito. Tang ina rin! Parang ibang tao ang kasama ko ngayon." Di maka
And I saw how grateful and thankful they are right now. And somehow, I'm happy too for doing this. Nakakapanibago man pero ramdam na ramdam ko ang tuwa sa aking puso. Nagpaalam na rin ako kay Mang Pedring at binilinan na ito na siya na muna ang bahala sa lahat hanggat wala ako. Balak kong bumisita
"Kinailangang isagawa natin ang plano na wala si Maximus. Itong ibibigay ko sayo ay mamahaling gamot pampatulog. Ihalo mo lang ito sa lulutuin mong pagkain para sa mga tauhan niya. Huwag kang mag alala, hindi naman nakakamatay yan kaya tiyak magigising pa ang mga iyon kinabukasan." Paliwanag sa akin
Habang naglilinis ay inilibot ko ang mga mata sa kabuuan ng mansyon. Ilang buwan na rin akong nakabilanggo rito kaya kahit papaano'y may hatid na kirot sa puso ko ang paglisan dito. Kahit pa man sa rami ng sakit at pagdurusang naranasan ko rito sa isang kamay na bakal ay dito naman ako nakaramdam ng
( Maximus POV ) Bumabiyahe na ako patungong Baguio pero parang kay bigat ng dibdib ko. Na para bang gusto kong bumalik sa mansyon na di ko maipaliwanag. Parang may humihila sa akin papabalik doon. "Kung hindi mo ako pupuntahan, I'll swear, hinding hindi mo kailanman makikita ang anak natin. Hind
Asawa!? Hmmmp! Well, I have no time for an argument. Hahayaan ko nalang muna si Krista sa kahibangan niya at maging ang mga babaeng ito sa iniisip nila. "Thanks." Tipid na sagot ko lang at bago pa tuluyang makahakbang papalayo ay rinig na rinig ko pa ang bulungan ng mga ito. "Shit napakagwapo! K
( Thalia's POV ) Naging mapagmatyag ako sa mga sumunod na oras. Umalis na ang halimaw na Maximus kaya sinimulan ko na agad ang pagluluto lalo pa't dapit hapon na. Ang bilin ni Krista ay gawin ko raw ang plano sa gabi, iyong siguradong madilim na. Sisiguraduhin niya naman daw na hindi makakauwi si