( Maximus POV ) Walang kaarte arteng sinipsip ko dugong lumabas sa sugat ng kamay niya bago ito muling hinugasan. "You're so fucking careless wicked! Hindi ka ba marunong mag ingat!? You're too lame!" Inis na sambit ko after spitting her blood from my mouth. Talagang umiinit ang ulo ko sa oras
"Fuck you! Biyenan my ass. Just let her! Bahala siya sa buhay niya." Walang pakialam na turan ko kaya napahalakhak ito. "Ibang klase ka talaga Maximus! So sino nga ang babaeng yon? Bagong katulong na pinagtitripan mo? Pero mukhang hindi lang basta pantitrip eh dahil kitang kita ko kanina na sobran
NOTE: SPG chapter ahead, contains sexual content not intended for young and minor readers. Please be guided. ( Thalia's POV ) Hawak hawak ko ang dibdib na sobrang lakas sa pagkabog. Saka ko dahan dahang pinalandas ang daliri sa aking labi. Hinayaan ko ang halimaw na yon na basta na lang akong hal
Hindi ko alam kung anong oras kami natapos. Basta nalang akong nagising nang makaramdam ng pagkagutom dahil hindi ako nakakakain ng hapunan dahil sa nangyari. Akmang babangon na sana ako nang maramdaman ang isang mabigat na bagay na nakapulupot sa aking tiyan kaya dahan dahan ko itong kinuha. Ma
Hanggang sa natagpuan ko nalang ang sarili sa harapan ng kanyang kwarto. Dahil malalim na ang gabi ay walang nakapansin ng pagparito ko. Marahan akong kumatok at mabilis niya naman itong binuksan na para bang inaasahan niya na talaga ang pagsunod ko. "Get in," Mahinang sambit niya kaya walang pa
( Maximus POV ) Nagising ako kinaumagahan na wala na ang babaeng kriminal sa aking tabi. Di ko alam kung anong meron sa kanya kung bakit maging ang pagtulog ko ay napakasarap. Kahit pa man hindi kalakihan ang kama at hindi rin ito kasinglabot ng nasa masters bedroom ko. "Uhmmmm!" Bumangon ako't
"Tang ina, huwag mo akong titigan ng ganyan." Irritableng sambit ko kay Bradley na kanina pa mariing nakatutok ang mga mata sa akin. Halatang nang aasar lang naman. "Aba'y bakit hindi? Sinisigurado ko lang naman kung ikaw ba talaga ito. Tang ina rin! Parang ibang tao ang kasama ko ngayon." Di maka
And I saw how grateful and thankful they are right now. And somehow, I'm happy too for doing this. Nakakapanibago man pero ramdam na ramdam ko ang tuwa sa aking puso. Nagpaalam na rin ako kay Mang Pedring at binilinan na ito na siya na muna ang bahala sa lahat hanggat wala ako. Balak kong bumisita
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra