Hello po sa lahat. Nakalimutan kong maglagay ng note sa nakaraang chapter. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng readers na very caring and understanding. Thanks God at nakaligo na po ako ngayon, ubo nalang po at sipon ang di pa nawawala. Salamat sa pagsubaybay ninyo. Salamat sa gems. Abangan pa ang susunod na mas kapana- panabik na eksena. Godbless us all! Ingat po tayong lahat sa maulang panahon.
( Amari's POV )Puno ng hinagpis akong umiiyak habang nakatanaw sa pamilya kong nagkakasiyahan. Amina and Mommy Amanda are so happy. They're partying and enjoying without me kaya parang tinutusok ang puso ko ng ilang libong karayom. Karga- karga ni Drake ang anak nilang si Amadeus bago ito umupo sa tabi ni Amina. And the two are so sweet. Nagkaayos na pala ang mga dalawa. Kailan pa?"Mom,"Tawag ko kay mommy kaya naagaw ko ang atensyon nilang lahat. Tumayo si Amina at pekeng nakangisi habang papalapit sa akin. While mom was just ignoring my presence."Amari, hindi kana dapat nandito. Masaya ka namang pinili si Zander hindi ba? Bakit ka pa umuwi? Matagal ka na naming kinalimutan. Hindi ka na parte ng pamilya ngayon. Pinili mong magpakalugmok at magpakatanga sa pag-ibig kaya magdusa ka!""Umalis ka na Amari. Wala akong anak na suwail at walang kwentang kagaya mo." Rinig kong sigaw ni mommy para ipagtabuyan ako.Napanganga ako at natuod. Tinulak ako ni Amina kaya napunta ako sa isang mad
Poprotektahan daw niya ako? Mas lalong akong natulala sa narinig. Di ko na mailarawan ang matinding pagwawala ng aking puso.Totoo ba talaga 'to!?"Ser--- seryoso ka ba?" Di makapaniwalang tanong ko and he just nodded."Mukha ba akong nagbibiro?" Mariin at baritono niyang sagot kaya saglit akong napatanga.He's right. Hindi siya mananatili dito at nakabantay sa 'kin kung hindi siya seryoso.I cleared my throat."But, why?" Nabigkas ko rin, puno ng katanungan at kuryosidad."Because you're not safe and you needed help. Wala ka namang ibang pamilya na tutulong sayo rito so I have no choice either. May ibang rason pa ba dapat?" He straightly answered kaya napakagat ako sa ibabang labi ko.Yeah, he has a choice. Pwede niya naman akong pabayaan at huwag ng tulungan. Lagi niya nga akong tinataboy noon, bakit ngayon hindi niya na magawa?Para talaga akong tanga. He already answered pero hindi iyon ang gusto kong marinig na dahilan. Or maybe I am too assuming. Na ako lang itong nagbibigay ng m
Tanghali na nang makarating si Manang Celia sa ospital bitbit ang iilang gamit namin ni Zander.Si Zander naman ay nagpaalam agad na aalis saglit, may importanteng lalakarin daw na di ko naman inusyuso."Kumusta ka na? Nag- alala talaga ako sayo. Ipinaalam ko nga agad sa mommy Amanda mo ang nangyari." Concern na sambit nito matapos mailapag ang mga gamit.Marahan akong ngumiti. "Nasabi nga po ni mommy sa 'kin. Salamat sa concern Manang. Salamat sa Maykapal at maayos naman po ako. Baka sa susunod na araw ay makakalabas na rin ako.""Walang anuman. Alam mo namang parang anak na ang turing ko sa inyo lalo na kay Señorito. Alam mo bang ramdam ko ang labis na pag- aalala nun sayo nung tumawag sa 'kin? Kita mo naman, talagang di ka iniwanan." Nakangiting pahayag nito.Matamis naman akong napangiti. Kahit alam kong sinabi na ni Zander ang dahilan at wala itong malalim na ibig sabihin ay di ko maiwasang kiligin. Ganito ako karupok."Napakalaki ng ipinagbago ng pakikitungo niya sayo ano? Lalo
( Zander's POV )"Bawal ang bisita lalong lalo na kapag lalaki, maliban na lamang sa doktor na papasok." Mariing bilin ko sa tatlong gwardiya. "Masusunod po boss Zander." Sabay sabay na sagot ng mga ito na tinanguan ko lang. Bagong hire ko ang nga ito para magbantay kay Amari sa tuwing wala ako.And this is the first time na kumuha ako ng bodyguards and it's not for me kundi para sa babaeng pinoprotektahan ko sa di ko malamang dahilan.Dati rati gustong- gusto ko siyang nakikitang nahihirapan. Pero ngayon, ako mismo ang pumoprotekta sa kanya laban sa taong may balak na gawan siya ng masama.This is ridiculous!But damn! I am finding myself doing this shits. Nahihibang na ata talaga ako.Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan patungong police station. Isa pa ito sa mga inaalala ko. Gusto ko ng malaman kung sino ang may kagagawan nito kay Amari para maparusahan na. Hindi ako mapananatag hangga't hindi nakukulong ang maysala."Magandang hapon po Mr. Montegrande." Bungad na bati agad ng m
( Amari's POV )Malakas na kumalampag ang pintuan kaya kapwa kami gulat na napatingin ni Dr. Mendez doon."Zan------ Zander!" Kinakabahang sambit ko sa pangalan nito nang makita ang hitsura nitong namumula sa galit."How dare you!" Sigaw nito sabay balibag sa dalang malaking bouquet at isang paperbag na may lamang pagkain.Nanlaki ang mga mata ko sa labis na pagkataranta.At base sa reaksyon nito, alam kong narinig nito ang katangi tanging sekretong tinatago namin ni Dr. Mendez."I guess, I should better leave now."Kinakabahang paalam sana ni Dr. Mendez ngunit hinarang ito ni Zander at nakatiim bagang na kwenelyuhan."Where do you think you're going doc!?" Galit na sambit nito, kitang kita ko ang mga ugat sa kuyom na kamao nito."Zan... Zander," Naiiyak na awat ko ngunit nanatiling nakaupo dahil para akong tinakasan ng lakas dahil sa labis na takot at pagkabahala.Di rin nakakilos si Dr. Mendez hanggang sa kusa itong binitawan ni Zander na kamuntik ng ikatumba nito. Nagbabaga pa rin
Lumipas ang buong magdamag na mag- isa nalang ako. Hindi na ako muling binalikan pa ni Zander. Ano pa nga bang aasahan ko eh sobrang galit yun sa akin ngayon.Sobrang nakakapanghina lang talaga. Hindi lang buong katawan ang masakit sa akin kundi maging ang puso't kaluluwa ko na ata. And I am just crying all by myself, wala ni isang karamay.I didn't call anyone. Maging si Lory ay hindi ko tinawagan dahil alam kong kasuklam- suklam ang ginawa ko at hindi nararapat na ipangalandakan pa. Kahit saang anggulo tingnan, kasalanan ko pa rin ang lahat. Na kahit ako ay sising sisi sa sarili ko.Marahan kong inabot ang aking cellphone para basahin ang reply ni Ms. Cleo. Nagtext kasi ito kanina para ipaalam na may trabaho ako nextweek para magmodel sa isang sikat na cosmetic company. Alam na nitong nasa ospital ako, Aslan told her as she said kaya sa susunod na linggo ang binigay na schedule sa akin which is sinang ayunan ko naman."Are you sure na kaya mo ng bumalik sa trabaho?" Paninigurong rep
Kukuha ng abogado? Anak ng tinapa! Eh nagigipit na nga ako tapos magbabayad pa ako ng abogado?At kahit pa magkaroon ako ng pera, ano namang panlaban ko gayung nasa panig ng katotohanan si Zander. Witness pa niya si Dr. Mendez na nasisiguro kong magsasambulat ng katotohanan. Para ko lang ginigisa ang sarili ko sa sarili ko ring mantika kung lalaban pa ako gayung alam ko na dehadong dehado ako.Nasapo ko ang ulo. Kailan ba ako tatantanan ng problema? Kung anu- anong pang- aakit at kalandian ang ginawa ko kay Zander kagabi tapos gigising lang pala ako na masamang balita kaagad ang bubungad sa 'kin.Tumunog na naman ang message alert tone ng cellphone ko kaya matamlay kong binasa ang mensahe."I forgot to tell you earlier that you have so much time to prepare Amari. Aalis ng bansa si Mr. Montegrande for business meetings and transactions. And it took a month or maybe months."Di ko alam kung anong mararamdaman ko habang binabasa ang mensaheng ito ni Attorney Mariano. At aalis na naman ng
Matapos niyang sabihin iyon ay umiiyak akong napaupo. Mabilisan niyang iniligpit ang mga gamit niya sa isang malaking maleta. He's probably leaving, ni hindi ko alam kung anong araw ang alis niya at kung saang bansa. Mas lalo namang wala akong lakas para magtanong.Matapos lang ang ilang minuto ay walang anumang salita na lumabas siya ng condo bitbit ang maleta niya. Parang tinutusok ang dibdib ko sa sakit habang sinusundan siya ng tingin paalis. Wala man lang salitang lumabas sa bibig ko dahil sa labis na panghihina. Alam ko namang babalik siya pero talagang napakasakit lang na di ko siya makikita ng ilang buwan tapos aalis siyang may sobrang galit pa sa akin.Sobra sobra na itong nararamdaman ko ngayon, para na akong mababaliw. Nawala na sa isip ko ang kumain. I just wanted to cry all night. Marahil dala ng epekto ng wine kaya mas dumoble ang pagiging emosyonal ko.Ngayon pa lang iniisip ko na ang mangyayari kapag napagtagumpayan niya ang annulment. Pakiramdam ko ubos na ubos na ako.
[ Excited akong nagmaneho patungong Quezon para sa gaganaping fashion show. Medyo may kabigatan ang dibdib ko dahil hindi ko makikita si Zander ng ilang araw. Gayunpaman, may sulat naman akong iniwan. Umaasa akong uuwi siya ng condo at mababasa niya iyon kahit alam ko namang imposible.Ngunit kung kailan malapit na akong makarating sa venue ay bigla na lamang nagloko ang sasakyan ko kaya napilitan ko itong ihinto sa gilid ng kalsada.I was about to ask for help nang may lumapit sa aking dalawang lalaki. Kinatok nito ang bintana ng sasakyan ko kaya binaba ko na."Miss, anong problema? Kailangan mo ba ng tulong?" Ani ng isang may mahabang bigote.I am not that judgmental pero nakakaramdam ako ng kakaiba presensiya sa dalawa. Para bang may gagawin ang mga ito na hindi kanais nais."No need. Tatawagan ko nalang yung mga kasamahan ko." Ani ko. Pilit nilalabanan ang nararamdamang takot lalo pa't hindi matao sa banda rito at may matarik pang bangin.Ngunit edi-dial ko pa nga lang ang numero n
"Goodmorning ma'am, ready na po ang breakfast niyo."Ang katok na ito ng staff ng resort kung saan ako naglalagi ang siyang gumising sa aking diwa. Nakangiti itong bumungad sa akin bitbit ang tray ng pagkain."Salamat." Sambit ko at tipid na napangiti. Nilakihan ko ang awang ng pintuan para makapasok ito.Matapos nitong mailapag ang bitbit na tray ay agad din itong nagpaalam. "Enjoy your breakfast po ma'am." Magiliw na sambit pa nito bago tuluyang naglakad paalis.Isinara ko ang pintuan at muling umupo sa kama. Magdadalawang linggo na magmula ng napadpad ako rito. Isang simpleng resort ito rito sa Zambales. Pero kahit simple ay maganda naman rito, maaliwalas at walang masyadong turista kaya dito ako tumagal. The place is so perfect for my broken heart.Magmula ng umalis ako nang gabing iyon ay nakailang lipat din ako ng lugar sa kagustuhan ng tahimik na buhay. At dito nga ako dinala ng aking mga paa, gawa na rin ng maiging pagsesearch online. Mabuti na lamang at dala dala ko sa wallet
"Ma'am saan po kayo pupunta ng ganitong oras?"Takang tanong ng isang tauhan ni Alexander. Lima silang nagwagwardiya rito sa resthouse niya, di pa kasama ang iilang nakabantay rin pero ito lang ang may lakas ng loob na lumapit sa 'kin para tanungin ako.Buong loob ko itong hinarap. "May mahalaga lang akong pupuntahan." Pagdadahilan ko ngunit mukhang hindi ito kumbinsido."Ma'am, nagpaalam ka na po ba kay boss? Para sana samahan ka ng ibang kasamahan namin para sa proteksyon niyo po." Pangungulit pa nito kaya napairap na ako. Nagsilapitan na rin ang iba pa kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis."Hindi na kailangan. Tsaka bakit ba kayo nakikialam? Hindi ako ang amo ninyo rito. May karapatan akong umalis dahil hindi niyo na ako bihag." Singhal ko dahil sa pagkairita.Kita ko ang pagdaan ng gulat sa mga mata ng mga ito ngunit matigas pa ring naninindigan."Patawad po ma'am pero sinusunod lang namin ang utos ni boss lalo pa't malalim pa po ang gabi at delikado sa daan. Kung gusto niyo pong
( Madison/Amari's POV )"Ma'am! Nasa TV sina Señorito at ma'am Amanda!"Natatarantang tawag sa akin ng katulong. Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon. Nang umalis sina Alexander at mommy kanina ay minu-minuto akong taimtim na nanalangin para sa kanilang kaligtasan.Patakbo akong lumabas ng kwarto at dali- daling pumunta sa sala para mapanood ang sinabi ng katulong.Napakalakas ng kabog ng puso ko habang nakatutok ang mga mata sa balita. Nasa TV nga sina mommy at Alexander. Karga karga na nito si Austin kaya parang sasabog ang puso ko sa sobrang tuwa."Sumabog ang isang abandonadong pabrika na dating pagmamay- ari ng namayapang dr*g syndicate na si Mr. Luis Cruz. Ayon sa ulat ay ginawa raw itong hideout ng asawang si Elizabeth Cruz,"Hindi pa man tapos ang balita ay patakbo akong lumabas ng bahay."Ma'am saan po kayo pupunta!?" Takang tanong ng katulong habang nakasunod sa 'kin."Sa pabrikang tinutukoy ng balita. Pupuntahan ko ang mag- ama ko!" Mariing sagot ko kaya napakamot nalang ito
( Alexander's POV )"Can I go with you?" Pakiusap ni Madison or shall I say Amari. Ngayon na kasi ang araw ng paghaharap namin ni Elizabeth, ang araw na kahapon ko pa pinaghandaang mabuti.Marahan akong umiling bago ito niyakap."No baby. I'm sorry but you better stay here. Hindi ko hahayaang mapahamak ka ulit." Puno ng pagmamahal na turan ko bago ito hinagkan sa ulo.I can't dare to kiss her on her lips dahil pakiramdam ko nagkakasala ako dahil sa ibang mukha niya. But I'll also promise to myself na ibabalik ko ang dati niyang hitsura kapag maayos na ang lahat. Mas pipiliin ko pa rin ang kagandahan ng orihinal niyang mukha na higit kailanman ay hindi ko ipagpapalit ninuman.Matapos namin malaman ang resulta ng DNA test kagabi, pinangako ko na sa sarili ko na wala ng ibang taong mananakit sa babaeng mahal na mahal ko. Walang paglagyan sa tuwa ang puso ko dahil tama lahat ng kutob ko. Worth it lahat ng pagtitiis ko. Pero alam kong mas kompleto ang kasiyahang ito kapag nabawi na namin s
Kinabukasan nang magising ako ay nakaramdam agad ako ng kirot sa aking ulo. Marahil ay dahil sa ilang baso ng alak na nainom ko kagabi, halatang nanibago ang katawan ko.Pero di ko naman din pinagsisihan na uminom ako dahil madali akong nakatulog pagkatapos. Isa pa, marami rin kaming napagkwentuhan ni Alexander. At kahit sa isang gabing pag- uusap na iyon ay nakagaanan ko na siya ng loob.Bumalikwas na ako ng bangon at diritsong tinungo ang banyo para makaligo na. Pagkatapos ay dali dali rin akong nagbihis para lumabas ng kwarto. Maaga pa naman, nasa alas sais pa lang kaya gusto kong tumulong sa kusina.Tahimik pa sa sala kaya't tantiya ko'y tulog pa sina Alexander at ang ginang na si Amanda.Pagkarating ay ang katulong agad ang nabungaran ko. Ngayo'y may kasama ito na sa tingin ko'y chef dahil na rin sa suot nitong uniporme."Magandang umaga ma'am." Sabay na bati agad ng dalawa nang mapansin ako."Hello, goodmorning." Nakangiting bati ko naman."Gusto niyo na po bang kumain? Uminom ng
Matapos makipagkita kay Nick ay mas lalo akong nahirapan makatulog nang gumabi. Ngayong kumpirmado na na hindi nga ako si Madison ay mas dumoble ang takot at pag- aalala ko para kay Austin. Paano nalang kong saktan siya ni Elizabeth dahil hindi naman pala sila totoong magkadugo?Oo at Elizabeth na ang tawag ko sa kanya! Hindi na mommy. Sa ginawa niyang pagamit sa akin ay hindi siya nararapat na erespeto. Wala siyang konsensiya! Tunay ngang napakaitim ng budhi niya.Tiningnan ko ang oras at malalim na nga ang gabi pero heto ako't gising na gising pa ang buong diwa. Muli akong bumangon sa hinihigaang kama at nagpasyang lumabas ng kwarto para tumungo sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong pakalmahin ang di mapakaling isipan.At nang makadaan ako sa may sala ay napansin ko kaagad si Alexander at ang bote ng beer na nakalapag sa babasaging table.Napatikhim ako dahilan para maagaw ang atensyon niya."Hmmm hi! You're still awake?" Tanong agad nito na ikinatango ko ng marahan."I can't slee
"Then you better prepare. Aalis na tayo ng 1:00 PM. May kalayuan pa ang biyahe natin." Agad na tugon ni Alexander nang sabihin ko sa kanya ang tungkol sa pagtawag ni Nick."Sasama ka?" Kunot noong tanong ko."Ofcourse! Hindi ka pwedeng umalis na hindi ako kasama." Seryosong turan nito bago tuloy tuloy na naglakad paakyat, patungo sa kwarto niya."Sabi sayo ma'am eh, napakaconcern ni Señorito sayo."Bigla akong napapitlag nang may nagsalita sa bandang likuran ko kaya gulat akong napalingon. Kita ko ang abot taingang ngiti ng katulong. Nakapeace sign pa ito dahil sa naging reaksyon ko."Maglalaba na po muna ako ma'am." Nakangising paalam nito. Ngising halatang nanunudyo.Napahawak ako sa dibdib ko. Rinig at ramdam ko ang pagwawala ng aking puso.Goodness! Para iyon lang ay nag- ooverthink na agad ako. Alexander isn't concern. Kailangan niyang sumama dahil pandagdag ebidensiya ang magiging testamento ni Nick laban kay mommy Elizabeth. Iyon lang yun! Dapat hindi na ako nag-iisip ng iba pa
( Madison's POV )"Tatlong araw ang sinabi ni Elizabeth. Kailangan na nating makapagplano agad ngayon." Kita ko ang pagmamadali sa mukha ni Alexander . Nang makarating ito ay naikwento niya agad ang nangyari at tungkol sa pagtawag ni mommy. Bagay na ipinag- aalala ko ng lubos kaya di ko mapigilan ang sariling humagulhol."Kung ako lang ang kailangan niya ay hindi ako natatakot sa kanya. Papayag akong makaharap siya anumang oras, sisiguraduhin niya lang na ligtas ang bata at tutupad siya sa usapan." Lakas loob na sambit ng ginang na si Amanda ngunit mariing napailing si Alexander."Tuso at mapanlinlang si Elizabeth mom. Hindi tayo pwedeng maniwala sa sasabihin niya. Kailangang makagawa tayo ng magandang plano." He uttered kaya kapwa kami nag- isip ng malalim.I just can't believe it! Ginawang pa- in ng itinuring kong ina ang inosenteng anak ko na itinuring siyang abuela. At sa ginagawa niyang ito kay Austin ay parang pinapamukha niya na rin sa 'kin ang katotohanan kahit wala pa man an