( Drake's POV )As I arrived at my office ay hindi pa rin mawala sa isipan ko ang babaeng yun. Di ko alam kung bakit nag-aalburuto ako sa galit nung titigan niya si Logan kanina. She's staring him like he's the most handsome man on earth wherein fact, mas lamang naman ako sa kaibigan kong iyon."What's wrong with you Drake! Are you fucking jealous!?" Sigaw ng isang bahagi ng aking isip at agad din akong napailing."What? No way! Galit lang ako it's because pinapatunayan niya lang kung anong klaseng babae siya. That I am really right for telling her a bitch." Depensa naman ng isa pang bahagi. This is bullshit! I am talking to myself like I'm insane.Inis akong napabuga ng hangin while holding some important documents. Kahit anong basa ko sa nakasulat, still I can't concentrate and it's all her fault.So I decided to open my laptop and click the button where the CCTV's of my house connected. All I want is to monitor her whereabouts inside my house. And there, I saw her cleaning the liv
WARNING: RATED SPG! CONTAINS EXPLICIT CONTENT AND LANGUAGES NOT INTENDED FOR YOUNG AND SENSITIVE READERS.( Amina's POV )Kahit kagagaling ko pa lang sa pagkakasakit ay wala akong ginawa buong maghapon kundi ang maglinis gaya ng utos ng hinayup*k. Kahit pa may tagalinis naman pala siya ginawa ko pa rin ang trabaho ko bilang isang alipin niya. Bawal akong tumunganga pagka't alam kong binabantayan nito ang bawat kilos ko.Tuwang-tuwa na sana ako kanina nang dumating sina Aling Esmi kasama ang mga anak niya dahil sa wakas may makakasama na rin ako ngunit nawaglit din iyon nang tawagan ako ng hinayup*k at pinagbawalang makipag-usap sa mag-iina. Kaya wala rin akong nagawa kundi ang manahimik hanggang sa umuwi sila.Pagkatapos kong makapagluto ng hapunan at maihanda ang pagkain sa mesa ay nagpahinga na rin ako sa malapad na sofa na nasa sala. Nakakaramdam na ako ng gutom ngunit dahil wala pa ang bwis*t na hinayup*k ay hindi ako pwedeng kumain. Kailangan kasi siya ang mauna gaya ng nangyayar
Kinaumagahan ay nagising ako sa malambot na sofa. Kagaya ng inisip ko ay dito na nga talaga ako iniwan at pinatulog ng hinayup*k kagabi matapos niyang pagsawaan ang katawan ko.Nakaramdam ako lalo ng panliliit sa sarili. Ngunit ano nga ba ang panlaban ng isang kagaya kong mahirap pa sa daga? Na wala man lang magawa para maipagtanggol ang sarili. Para bang ang isang kagaya ko ay alikabok lang sa mundo ng makapangyarihang tao kagaya niya.Nagsimulang manubig ang aking mga mata kaya't agad ko rin itong pinunasan. Masyado pang maaga para maging emosyonal. Napakarami ko pang trabahong gagawin sa malaking pamamahay na ito. Kaya't naisipan ko na lamang na kumilos nang sa gayun ay matuon ang atensyon ko sa ibang bagay. Nang di ko maisip ang mapait na sitwasyong kinasasadlakan ko ngayon.Ramdam ko pa ang kirot sa aking kaselanan at sa iba pang parte ng aking katawan na masyado niyang pinanggigilan. Nag-iwan pa ito ng iilang marka at pasa.Kahit pa-ika ika at pagod na pagod ang aking katawan a
( Drake's POV )"Give this to Mr. Echavez. He needs to sign this." Utos ko kay Luna and handed her an important document."Masusunod Mr. Wilson." Anito at agad na umalis.It's been days magmula ng makabalik ako kaya't inabala ko ang sarili sa opisina. I'm so glad for still being the top financing company despite sa mga kabalastugang ginawa ni dad. Nalubog ang ilang branches dahil sa babaeng iyon at bilyong halaga ang nawala. But it doesn't stop me to strive harder kaya mabilis rin akong nakabawi. Kaya naman balak kong magdagdag pa ng mga branches. As of now I have more than 500 branches nationwide and more than 200 branches in Europe where dad chose to manage after he left. Perhaps, it's our family business. Sadyang ako lang talaga ang mas nagpalago.After mawala ni mommy at matapos malugmok ang ilang branches dahil sa kabit niyang iyon, he then decided to leave at doon na manirahan together with her sister, Aunt Merryl, Steffi's mom. He can't stay here coz I hate him so much. I can'
WARNING: RATED SPG AHEAD! "Answer me! Where did you get that? Kanino galing yan?" Sunod-sunod na tanong niya habang pinapasadahan ako ng tingin.Para naman akong nanumbalik sa realidad nang muling marinig ang baritono niyang boses. Hindi ko alam kung bakit parang naestatwa ako bigla sa mga titig niya.Nagtaka tuloy ako kung bakit pa siya nagtatanong gayung sa pag-aakala ko nakamonitor siya sa mga CCTV dito. Hindi niya ba nakita ang pagpunta ni Steffi rito kanina?"Ah! Pasensiya na Mr. Wilson, huhubarin ko nalang po." Imbes na sagutin siya ay para pa akong nagpapanic at di magkandaugagang hinubad ito.Muli akong humarap sa salamin. Kita ko pa sa repleka nito ang pag-angat ng sulok ng kanyang labi."Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko." Seryosong ani nito habang hindi pa rin umaalis sa kinatatayuan niya.At nang mahubad ito ay nakayuko akong humarap sa kanya. Ayaw ko siyang tingnan, nadidistract ako sa titig niyang matalim pero parang nanghuhubad."Ahhhm dumaan po si Steffi dito kanina
"What?" Kunot ang noong tanong nito sa akin nang mapansin ang panay kong pagsulyap sa kanya.Kasalukuyan kaming nasa hapagkainan ngayon at magkaharap na kumakain gaya ng sinabi niya.Tipid akong napangiti bago nagsalita."Mr. Wilson--" Sambit ko sa pangalan niya ngunit kinunotan niya lang ako ng noo."Stop talking. Just fuckin' eat!" Mariing wika lang niya para putulin ang aking sasabihin. At muli niyang itinuon ang atensyon sa pagkain ng hindi nagsasalita.Sa tono ng pananalita niya mukhang ayaw niyang makipagkwentuhan o makipag-usap.Kaya marahan nalang akong tumango at muling sumubo.Hanggang sa natapos kami ay kapwa lang kami tahimik. Kaso gumugulo talaga sa utak ko ang ginagawa niyang ito. Lubhang nakakapagtaka lang talaga.Kaya bago pa siya tuluyang humakbang paalis ay lakas loob akong nagsalita."Mr. Wilson!" Tawag ko ulit sa kanya.Ngunit nang lumingon siya ay magkasalubong lang ang kanyang mga kilay at walang anumang salita."Gu-gusto ko lang sanang magpasalamat." Buong loob
Parang tumigil bigla ang mundo ko at walang humpay sa pagwawala ang puso ko. Anong klaseng damdamin ba ito? Bakit parang nasa alapaap ako? Di ko mapaliwanag ngunit sobrang natutuwa ang puso ko.Hinahayaan ko na lamang ang hinayup*k na yakapin ako hanggang sa mahimbing siyang nakatulog.Bahagya akong tumagilid kaya kitang-kita ko kung gaano kalapit ang mga mukha namin. Basta ko nalang natagpuan ang sarili kong nakatitig sa kanya at puro paghanga lang ang sinisigaw ng utak ko.Mas lalo lang gumulo ang isipan ko. Sa kung bakit ko hinahangaan ang lalaking nagdulot ng labis na pighati at pagmamaltrato sa akin. "May pagtingin ba ako sa lalaking ito?" Biglang tanong ng aking isipan.Mali ito. Maling-mali itong nararamdaman ko. Gulong-gulo ang isip at damdamin ko. Yung pakiramdam na ayaw kong may maramdamang kakaiba sa kanya ngunit di ko naman kayang pigilan ang tinitibok ng puso ko.Kaya naman para iiwas ang sarili sa kanya ay napagdesisyonan kong bumangon. Ang kaninang plano kong ibigay ang
"Ano ready ka na Ms. Amina? In one, two, three, here we go!" Excited na turan ni Ms. Luna sabay tanggal ng kanyang mga kamay na nakatakip sa aking mga mata.Halos hindi ko makilala ang sarili ko nang makita ang kabuuan kong postura sa harap ng malaking salamin."A-ako ba talaga 'to?" Di mapakaniwalang tanong ko. Yung light lamang ang kulay ng make-up na nilagay ni Tim ngunit sobrang bumagay sa maliit kong mukha. Idagdag pa ang suot kong napakaeleganteng trumpet gown na hapit na hapit sa maliit at balingkinitan kong katawan. Para akong ibang babae ngayong gabi."Hindi na kami mabibigla Ms. Amina dahil sa totoo lang gandang-ganda na kami ni Luna sayo kahit na hindi ka ayusan." Puri naman ni Tim na sinang-ayunan ni Luna."You are right Tim. Mas maganda pa sa kung sinong mga artista."Pinamulahan naman ako ng mukha sa tinuran ng dalawa. Noon pa man marami ng pumupuri sa akin. Katunayan, maraming mga beki ang nag-aalok ng trabahong pagmomodelo sa akin. Ngunit dahil mahirap lang kami at wa
[ Excited akong nagmaneho patungong Quezon para sa gaganaping fashion show. Medyo may kabigatan ang dibdib ko dahil hindi ko makikita si Zander ng ilang araw. Gayunpaman, may sulat naman akong iniwan. Umaasa akong uuwi siya ng condo at mababasa niya iyon kahit alam ko namang imposible.Ngunit kung kailan malapit na akong makarating sa venue ay bigla na lamang nagloko ang sasakyan ko kaya napilitan ko itong ihinto sa gilid ng kalsada.I was about to ask for help nang may lumapit sa aking dalawang lalaki. Kinatok nito ang bintana ng sasakyan ko kaya binaba ko na."Miss, anong problema? Kailangan mo ba ng tulong?" Ani ng isang may mahabang bigote.I am not that judgmental pero nakakaramdam ako ng kakaiba presensiya sa dalawa. Para bang may gagawin ang mga ito na hindi kanais nais."No need. Tatawagan ko nalang yung mga kasamahan ko." Ani ko. Pilit nilalabanan ang nararamdamang takot lalo pa't hindi matao sa banda rito at may matarik pang bangin.Ngunit edi-dial ko pa nga lang ang numero n
"Goodmorning ma'am, ready na po ang breakfast niyo."Ang katok na ito ng staff ng resort kung saan ako naglalagi ang siyang gumising sa aking diwa. Nakangiti itong bumungad sa akin bitbit ang tray ng pagkain."Salamat." Sambit ko at tipid na napangiti. Nilakihan ko ang awang ng pintuan para makapasok ito.Matapos nitong mailapag ang bitbit na tray ay agad din itong nagpaalam. "Enjoy your breakfast po ma'am." Magiliw na sambit pa nito bago tuluyang naglakad paalis.Isinara ko ang pintuan at muling umupo sa kama. Magdadalawang linggo na magmula ng napadpad ako rito. Isang simpleng resort ito rito sa Zambales. Pero kahit simple ay maganda naman rito, maaliwalas at walang masyadong turista kaya dito ako tumagal. The place is so perfect for my broken heart.Magmula ng umalis ako nang gabing iyon ay nakailang lipat din ako ng lugar sa kagustuhan ng tahimik na buhay. At dito nga ako dinala ng aking mga paa, gawa na rin ng maiging pagsesearch online. Mabuti na lamang at dala dala ko sa wallet
"Ma'am saan po kayo pupunta ng ganitong oras?"Takang tanong ng isang tauhan ni Alexander. Lima silang nagwagwardiya rito sa resthouse niya, di pa kasama ang iilang nakabantay rin pero ito lang ang may lakas ng loob na lumapit sa 'kin para tanungin ako.Buong loob ko itong hinarap. "May mahalaga lang akong pupuntahan." Pagdadahilan ko ngunit mukhang hindi ito kumbinsido."Ma'am, nagpaalam ka na po ba kay boss? Para sana samahan ka ng ibang kasamahan namin para sa proteksyon niyo po." Pangungulit pa nito kaya napairap na ako. Nagsilapitan na rin ang iba pa kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis."Hindi na kailangan. Tsaka bakit ba kayo nakikialam? Hindi ako ang amo ninyo rito. May karapatan akong umalis dahil hindi niyo na ako bihag." Singhal ko dahil sa pagkairita.Kita ko ang pagdaan ng gulat sa mga mata ng mga ito ngunit matigas pa ring naninindigan."Patawad po ma'am pero sinusunod lang namin ang utos ni boss lalo pa't malalim pa po ang gabi at delikado sa daan. Kung gusto niyo pong
( Madison/Amari's POV )"Ma'am! Nasa TV sina Señorito at ma'am Amanda!"Natatarantang tawag sa akin ng katulong. Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon. Nang umalis sina Alexander at mommy kanina ay minu-minuto akong taimtim na nanalangin para sa kanilang kaligtasan.Patakbo akong lumabas ng kwarto at dali- daling pumunta sa sala para mapanood ang sinabi ng katulong.Napakalakas ng kabog ng puso ko habang nakatutok ang mga mata sa balita. Nasa TV nga sina mommy at Alexander. Karga karga na nito si Austin kaya parang sasabog ang puso ko sa sobrang tuwa."Sumabog ang isang abandonadong pabrika na dating pagmamay- ari ng namayapang dr*g syndicate na si Mr. Luis Cruz. Ayon sa ulat ay ginawa raw itong hideout ng asawang si Elizabeth Cruz,"Hindi pa man tapos ang balita ay patakbo akong lumabas ng bahay."Ma'am saan po kayo pupunta!?" Takang tanong ng katulong habang nakasunod sa 'kin."Sa pabrikang tinutukoy ng balita. Pupuntahan ko ang mag- ama ko!" Mariing sagot ko kaya napakamot nalang ito
( Alexander's POV )"Can I go with you?" Pakiusap ni Madison or shall I say Amari. Ngayon na kasi ang araw ng paghaharap namin ni Elizabeth, ang araw na kahapon ko pa pinaghandaang mabuti.Marahan akong umiling bago ito niyakap."No baby. I'm sorry but you better stay here. Hindi ko hahayaang mapahamak ka ulit." Puno ng pagmamahal na turan ko bago ito hinagkan sa ulo.I can't dare to kiss her on her lips dahil pakiramdam ko nagkakasala ako dahil sa ibang mukha niya. But I'll also promise to myself na ibabalik ko ang dati niyang hitsura kapag maayos na ang lahat. Mas pipiliin ko pa rin ang kagandahan ng orihinal niyang mukha na higit kailanman ay hindi ko ipagpapalit ninuman.Matapos namin malaman ang resulta ng DNA test kagabi, pinangako ko na sa sarili ko na wala ng ibang taong mananakit sa babaeng mahal na mahal ko. Walang paglagyan sa tuwa ang puso ko dahil tama lahat ng kutob ko. Worth it lahat ng pagtitiis ko. Pero alam kong mas kompleto ang kasiyahang ito kapag nabawi na namin s
Kinabukasan nang magising ako ay nakaramdam agad ako ng kirot sa aking ulo. Marahil ay dahil sa ilang baso ng alak na nainom ko kagabi, halatang nanibago ang katawan ko.Pero di ko naman din pinagsisihan na uminom ako dahil madali akong nakatulog pagkatapos. Isa pa, marami rin kaming napagkwentuhan ni Alexander. At kahit sa isang gabing pag- uusap na iyon ay nakagaanan ko na siya ng loob.Bumalikwas na ako ng bangon at diritsong tinungo ang banyo para makaligo na. Pagkatapos ay dali dali rin akong nagbihis para lumabas ng kwarto. Maaga pa naman, nasa alas sais pa lang kaya gusto kong tumulong sa kusina.Tahimik pa sa sala kaya't tantiya ko'y tulog pa sina Alexander at ang ginang na si Amanda.Pagkarating ay ang katulong agad ang nabungaran ko. Ngayo'y may kasama ito na sa tingin ko'y chef dahil na rin sa suot nitong uniporme."Magandang umaga ma'am." Sabay na bati agad ng dalawa nang mapansin ako."Hello, goodmorning." Nakangiting bati ko naman."Gusto niyo na po bang kumain? Uminom ng
Matapos makipagkita kay Nick ay mas lalo akong nahirapan makatulog nang gumabi. Ngayong kumpirmado na na hindi nga ako si Madison ay mas dumoble ang takot at pag- aalala ko para kay Austin. Paano nalang kong saktan siya ni Elizabeth dahil hindi naman pala sila totoong magkadugo?Oo at Elizabeth na ang tawag ko sa kanya! Hindi na mommy. Sa ginawa niyang pagamit sa akin ay hindi siya nararapat na erespeto. Wala siyang konsensiya! Tunay ngang napakaitim ng budhi niya.Tiningnan ko ang oras at malalim na nga ang gabi pero heto ako't gising na gising pa ang buong diwa. Muli akong bumangon sa hinihigaang kama at nagpasyang lumabas ng kwarto para tumungo sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong pakalmahin ang di mapakaling isipan.At nang makadaan ako sa may sala ay napansin ko kaagad si Alexander at ang bote ng beer na nakalapag sa babasaging table.Napatikhim ako dahilan para maagaw ang atensyon niya."Hmmm hi! You're still awake?" Tanong agad nito na ikinatango ko ng marahan."I can't slee
"Then you better prepare. Aalis na tayo ng 1:00 PM. May kalayuan pa ang biyahe natin." Agad na tugon ni Alexander nang sabihin ko sa kanya ang tungkol sa pagtawag ni Nick."Sasama ka?" Kunot noong tanong ko."Ofcourse! Hindi ka pwedeng umalis na hindi ako kasama." Seryosong turan nito bago tuloy tuloy na naglakad paakyat, patungo sa kwarto niya."Sabi sayo ma'am eh, napakaconcern ni Señorito sayo."Bigla akong napapitlag nang may nagsalita sa bandang likuran ko kaya gulat akong napalingon. Kita ko ang abot taingang ngiti ng katulong. Nakapeace sign pa ito dahil sa naging reaksyon ko."Maglalaba na po muna ako ma'am." Nakangising paalam nito. Ngising halatang nanunudyo.Napahawak ako sa dibdib ko. Rinig at ramdam ko ang pagwawala ng aking puso.Goodness! Para iyon lang ay nag- ooverthink na agad ako. Alexander isn't concern. Kailangan niyang sumama dahil pandagdag ebidensiya ang magiging testamento ni Nick laban kay mommy Elizabeth. Iyon lang yun! Dapat hindi na ako nag-iisip ng iba pa
( Madison's POV )"Tatlong araw ang sinabi ni Elizabeth. Kailangan na nating makapagplano agad ngayon." Kita ko ang pagmamadali sa mukha ni Alexander . Nang makarating ito ay naikwento niya agad ang nangyari at tungkol sa pagtawag ni mommy. Bagay na ipinag- aalala ko ng lubos kaya di ko mapigilan ang sariling humagulhol."Kung ako lang ang kailangan niya ay hindi ako natatakot sa kanya. Papayag akong makaharap siya anumang oras, sisiguraduhin niya lang na ligtas ang bata at tutupad siya sa usapan." Lakas loob na sambit ng ginang na si Amanda ngunit mariing napailing si Alexander."Tuso at mapanlinlang si Elizabeth mom. Hindi tayo pwedeng maniwala sa sasabihin niya. Kailangang makagawa tayo ng magandang plano." He uttered kaya kapwa kami nag- isip ng malalim.I just can't believe it! Ginawang pa- in ng itinuring kong ina ang inosenteng anak ko na itinuring siyang abuela. At sa ginagawa niyang ito kay Austin ay parang pinapamukha niya na rin sa 'kin ang katotohanan kahit wala pa man an