Kabanata 16

"Please please hurry! Make it faster!"

Di magkandaugagang utos ko kay Aslan na siyang mismong nagmamaneho sa sasakyan niya para ihatid ako pabalik ng Maynila. Dumadagundong na ang puso ko sa sobrang kaba. Kung pwede nga lang umarkila ng pakpak ay baka ginawa ko na sa kagustuhang makarating kaagad.

"Calm down at baka tayo naman ang madisgrasya." Pagpapakalma nito sa 'kin dahil kanina pa ako hindi mapakali.

Natahimik ako ngunit rinig na rinig ko ang pagwawala ng puso ko dahil sa magkahalong nerbyos at pag-aalala.

Ang kagustuhan kong magbakasyon para makalimot ay nawala lahat sa isipan ko dahil lang sa tawag na iyon ni Manang Celia. Kahit maghihiwalay na kami ni Zander ay di ko napigilang mag-alala sa kanya lalo pa't ayon sa balita ni Manang ay nasa kritikal na kondisyon siya. Malala ang lagay.

After all, despite ng mga pinaramdam niyang sakit sa akin emosyonal man o pisikal, I still love him. Mahal na mahal ko pa rin siya at kailanman ay di ko ninais o hiniling na may masamang mangyari