Kabanata 7: Simula ng Bagong Samahan

“Anak, aalis muna ako, ikaw na muna ang bahala dito sa bahay. Sabihan mo na lang din ang pinsan mong si Erik kapag dumating mula sa pangunguha ng panggatong na huwag masyadong magpagod dahil hindi pa siya lubos na magaling magpahinga naman siya,” wika ni Aling Cecilia sa anak niyang si Gwen.

“Saan po kayo pupunta Nay?” tanong ni Gwen.

“Pupunta ako sa bukid para hatiran ng pagkain ang tatay mo,” sagot ni Aling Cecilia sabay labas ng bahay at hindi na hinintay ang isasagot ng anak na si Gwen sa pagmamadali nito.

Maya-maya ay dumating si Erik.

“Erik, sabi pala ni Nanay magpahinga ka naman muna dahil kaganina ka pa daw nagtratrabaho dito sa bahay baka mabinat ka pa,” malumanay na sagot ni Gwen habang naghuhugas ito ng plato na kanyang kinainan.

“Insan, ako nang bahala diyan sa mga plato. Gawain ko naman iyan dito sa bahay,” awat ni Erik sa ginagawa ni Gwen habang hinuhubad ang damit na pang-itaas dahil basang-basa na ito sa pawis.

“Ano ka ba dalawang plato lang naman ito, hindi naman siguro ako malulumpo sa paghuhugas,” saktong paharap na si Gwen kay Erik ngunit laking gulat nito nang makita niya ang magandang katawan nito. Kahit gusto niya itong titigan ay agad niya itong iniwasan ng tingin sa takot na baka mahuli siya na nakatingin sa maganda nitong katawan.

“Anong bang nangyayari sa akin? Nagkakaroon ako ng malisya sa pinsan ko,” bulong ni Gwen sa sarili.

“Insan, may sinasabi ka ba?” tanong ni Erik nang medyo marinig niya nang kaunti ang bulong ni Gwen.

Kinabahan kaya pansamantalang natigilan nang ilang segundo si Gwen bago ito nakasagot nang bigla itong tinanong ni Erik.

 ”Ang ibig kong sabihin kung kumain ka na ba? Kung hindi pa ipaghahanda na kita,” palusot ni Gwen upang hindi siya mahalata ni Erik.

“Insan, maiba pala ako, magtatagal ka ba dito sa bahay? Ilang araw lang ba ang bakasyon mo?” tanong ni Erik.

“Bakit mo naman naitanong? Gusto mo na ba akong paalisin dito sa bahay?” inis na sagot ni Gwen nang masamain nito ang tanong ni Erik.

“Hindi naman sa ganoon Insan, kaya ko naman naitanong medyo nahihiya na ako kina Tiyo at Tiya, baka puwede naman akong sumama sa iyo baka may magandang trabaho na maaari kong mapasukan doon nang makatulong naman ako kina Tiyo at Tiya sa mga gastusin dito sa bahay para hindi naman ako maging palamunin lamang dito sa bahay,” paliwanag ni Erik.

Nagulat si Gwen sa sinagot ni Erik, kaya naman medyo nabawasan ang pagkainis nito sa inaakala niyang pinsan.

“Ganoon ba? Ano ba ang alam mong trabaho? Nakatapos ka ba ng kolehiyo? O ano ba ang mga naging trabaho mo noong wala ka pa dito?” sunod sunod na tanong ni Gwen.

“Pasensya na Insan wala akong matandaan,” sabay kamot na lang sa ulo.

“Ay oo nga pala may amnesya ka pala. Pasensya na nawala sa isip ko,” paghingi ng paumanhin ni Gwen. “Tungkol pala sa tanong mo. Ilang araw lang ako dito sa bahay at babalik na ako agad sa siyudad dahil isang linggo lang ang paalam ko sa opisina kaya hindi pa kita puwede isama at kailangang ayusin mo muna ang mga requirements na ipinapasa sa pag-aapplay ng trabaho,” dugtong ni Gwen.

“Ganoon ba?” Napayuko na lamang si Erik sa sinabi ni Gwen na halatang nanlumo dahil pakiramdam niya ay ilang taon pa siyang magiging palamunin sa bahay dahil wala siyang maipasok na pera sa mga taong tumutulong sa kanya.

Hindi naging lingid kay Gwen ang panghihinayang na naramdaman ni Erik.

“Mas maganda siguro magpaalam ka muna kina Tatay at Nanay kung papayagan ka nilang sumama sa akin sa siyudad. Sakto ‘yon para habang andoon ako maghahanap at magtatanong na rin ako kung may maaari kang pasukan doon,” dugtong ni Gwen upang gumaan ng kaunti ang loob ni Erik.

“Mabuti pa nga siguro,” wika ni Erik nang biglang mahinto ito sa pagsasalita nang may marinig silang sigaw. Parehong nagulat sila Erik at Gwen nang biglang may boses ng bata ang sumigaw galing sa labas ng bahay at tinatawag ang pangalan ni Erik.

“Kuya Erik! Kuya Erik!”

Mabilis at sabay na dumungaw ang dalawa nang marinig nila ang boses na iyon.

“Sino yon?” tanong ni Gwen habang nagulat dahil hindi siya nasanay na may iba pang taong kasama sa bahay kung saan nakasanayan na niyang silang tatlo ng kanyang mga magulang ang laging magkakasama sa bahay na iyon.

“Wow! Kuya Erik ang ganda naman ng asawa mo at sobrang puti pa,” nanlaki ang mata ng batang dose anyos na lalaki nang biglang dumungaw sa bintana si Gwen.

Lalong lumutang ang ganda ni Gwen nang biglang mamula ang mukha nito sa sinabi ng bata kaya hindi ito nakapagsalita.

“Ikaw talagang bata ka, pinsan ko iyan. Siya si Ate Gwen.” Dahil sa hiya ay napatakbo si Erik papunta sa bata upang takpan ng palad niya ang bibig nito na agad namang hinawi ng bata.  

“Hello po, ako po si Niknok. Kaibigan po ako ni Kuya Erik,” pagpapakilala ng batang si Niknok. “Pasensya na po kung napagkamalan kong asawa po kayo ni Kuya Erik kasi sobrang ganda po ninyo talaga at sobrang gwapo rin naman ni Kuya Erik at macho pa, kaya bagay na bagay po kayo talaga,” dugtong ni Niknok.

Dahil sa sobrang hiya sa isa’t isa ay hindi nakapagsalita ang dalawa sa sinabi ng bata kaya naman patuloy na dumaldal si Niknok.

“Sabagay magpinsan nga pala kayo kaya pala medyo hawig kayong dalawa. Alam niyo po ba nanghihinayang din ako sa inyong dalawa,” patuloy na pagsasalita ni Niknok.

“Bakit ka naman nanghihinayang?” tanong ng napangiting si Gwen.

“Kaya po ako nanghihinayang kasi magpinsan po kayo,” sagot ng pilyong bata na si Niknok. “Maganda sana kung hindi kayo magpinsan para po puwede kayong maging mag-asawa. Siguro po ang ganda o ang pogi ng magiging anak ninyo,” kinikilig na wika ng bata.

“Niknok, tumigil ka na. Ikaw talaga kung ano na lang ang naiisip mo,” pagpigil ni Erik na sinabayan ng panlalaki ng mata upang takutin si Niknok.

“Huwag ka naman magalit Kuya, ikaw lang naman ang iniisip ko,” malumanay na sagot ni Niknok dahil sa takot na galit na sa kanya si Erik. “Kasi po kailangan mo kasi Kuya nang may nag-aalaga sa iyo lalo po ngayon na may sakit ka pa. Kung hindi lang ako siguro bata ako na ang mag-aalaga sa iyo kasi napakabait mong kuya,” dugtong ni Niknok habang nagsasalita itong nakayuko.

Halos maiyak si Gwen sa sinabi ni Niknok. “Kahit pala malakas kang mang-asar mabait ka naman pala,” pagpuri ng magandang dalaga kay Niknok.

“Siyanga pala Erik bago tayo mag-iyakan dito kumain muna kayo, nagluto si Nanay at isabay mo na si Niknok tingin ko naman hindi pa ito nanananghalian,” pag-aya ni Gwen.

***

Samantala nakarating na si Aling Cecilia sa bukid kung saan naroroon si Mang Karding.

“Buti dumating ka na kaganina pa ako nagugutom,” reklamo ni Mang Karding dahil na rin sa sobrang init na hatid ng sikat ng araw.

“Hinintay kong dumating si Erik kaya lang sa sobrang sipag ng batang iyon nakalimutan ng mag-agahan panay trabaho at parang ayaw magpahinga. Mabuti na lamang nagising ang anak mo kaya siya na lang iyong pinagbilinan ko,” pagpapaliwanag ni Aling Cecilia kung bakit siya nahuling dumating.

“Cecilia, tingin mo naniwala si Gwen na pinsan niya talaga si Erik?” tanong ni Mang Karding sa asawa.

“Tingin ko naman kasi hindi na siya nagtanong ng tungkol kay Erik. Bakit mo naman pala naitanong iyan?” wika ni Aling Cecilia habang inaayos ang mga pagkain sa mesa.

“Paano kung isang araw bumalik ang memorya ni Erik. Tingin mo ba magagalit siya sa atin dahil itinago natin siya dito sa loob ng kabundukan?”

Hindi nakasagot si Aling Cecilia sa tanong ni Mang Karding kaya naman iniba na lamang nito ang usapan.

“Kumain na lang tayo at gutom lang iyang mga iniisip mo,” wika ni Aling Cecilia.