Inabutan nang gabi ang dalawa bago ito maghiwalay kaya hinatid ni Nathan si Claire sa kaniyang sariling sasakyan bago ito dumeretso sa sarili niyang sasakyan.
“Hon, pagdating mo sa bahay paki-message mo na lang ako na nakauwi ka na para malaman ko kung safe kang nakawi nang hindi naman ako masyadong mag-alala.” Pagkatapos humalik ay nagpaalam na rin si Nathan kay Claire. *** Mabilis na pinaandar ni Claire ang kanyang sasakyan matapos nilang maghiwalay ni Nathan upang puntahan si Gilbert. Ilang minuto lang ang lumipas ay nakarating agad ito sa kanyang pupuntahan. Nakahiga si Gilbert sa kanyang kama sa loob ng kanyang condo nang biglang kumatok sa pinto si Claire. Mabilis niya itong pinagbuksan ng pinto at sinalubong niya ito na may magandang ngiti. “Anong nginingiti mo?” mataray na tanong ni Claire habang pumapasok ito sa kuwarto. “Wala naman natutuwa lang ako dahil tinupad mo ang pangako mo,” sagot ni Gilbert habang isinasara nito ang pinto ng sariling condo. “Marunong talaga akong tumupad sa usapan kaya sana naman pagkatapos nang mangyayari sa atin ngayon ay tuparin mo rin ang pangako mo.” Binuksan ni Claire ang kanyang bag upang kunin ang isang pirasong sigarilyo. Nang sisindihan na ito ni Claire ay inawat siya ni Gilbert. “Tigilan mo ang paninigarilyo mo. Ayaw kong amoy usok ang labi ng hahalikan ko,” awat ni Gilbert habang nakatitig ito sa mukha ni Claire. “Sino ka ba boyfriend ko na si Larry? Lagi na lang ninyo ako pinagbabawalan sa paninigarilyo ko. Mabuti pa si Nathan naiintindihan ako kung bakit ako naninigarilyo,” paghihimutok ni Claire. “Wala naman akong pakialam kung anong gusto at ayaw ng kabit mong si Nathan. Pinipigilan lang kita ngayon dahil pagsasawaan ko ang labi mong mapupula, ayaw ko naman na makuha ang mga nekotina na galing sa sigarilyo mo,” pambabara ni Gilbert sa babaeng kausap niya. “Maaari bang patayin mo na lang ang ilaw at simulan na natin ang gusto mong gawin?” pakiusap ni Claire. “Hindi ka ba muna maliligo?” tanong ni Gilbert habang itinuturo nito ang daan patungo sa shower room. “Mabaho na ba ako?” asar na sagot ni Claire. “Hindi ko naman sinabi na mabaho ka, katunayan sobrang bango mo,” pamilosopong sagot ni Gilbert. “Sabihin na lang natin na mas masarap papakin ang isang putahe kung ito ay bagong luto at mainit-init pa,” pabirong dagdag ni Gilbert. Walang magawa si Claire kun’di ang lalong maasar sa kausap at para matapos na ay dumeretso na lang ito sa shower room upang pagbigyan si Gilbert. Pagkaraan nang mahigit limang minutong paghihintay ni Gilbert ay natapos din na maligo si Claire. Nanlaki ang mata ni Gilbert sa babaeng kasama niya nang tanging puting tuwalya lamang ang nakatakip sa maseselang parte ng katawan nito, bakas na bakas sa mukha ng binata ang panggigigil kaya agad niya itong hinatak sa kama. “Gilbert, patayin mo muna ang ilaw,” pakiusap ulit ni Claire matapos na ihiga siya ni Gilbert. “Hindi ako nakikipag-sex ng madilim dahil gusto kong makita nang maliwanag ang buong kagandahan ng katawan mo habang nakapatong ako.” Hindi na hinayaan pa ni Gilbert na makapagsalita si Claire agad niya itong hinalikan sa mapupula nitong labi. Noong una tanging ang labi lamang ni Gilbert ang gumagalaw sa kanilang halikan dahil napipilitan lamang si Claire na makipagtalik. Lumipas ang ilang minuto dahil sa sanay at bihasa si Gilbert pagdating sa halikan ay hindi napansin ni Claire na nagugustuhan na rin niya ang ginagawa sa kanya. Sa wakas nagsimula na ring sumabay ni Claire sa halikan. Lumabas ang pagiging sabik nito sa pakikipagtalik. Nawala na sa isip niya ang plano niyang ipapatay ang ilaw para makaiwas kung meron mang inilagay si Gilbert na hidden camera habang nagtatalik sila. Kahit ang pag-message kay Nathan ay nakalimutan na rin niya. *** Nakauwi na si Nathan at katatapos lang nito mag-shower. Nagsimula na rin itong humiga sa kanyang kama upang magsimula ng matulog nang biglang maalala niyang hindi pa pala sa kanya nagme-message si Claire. Habang nasa kasarapan si Claire ay tinawagan siya ni Nathan, ngunit hindi niya ito matawagan dahil sa pinatay pala ni Gilbert ang cellphone ni Claire habang naliligo ito upang makasiguro na walang magiging istorbo sa kanilang dalawa. Walang kaalam-alam si Claire habang tumitirik ang mata nito sa ginagawang pagpatong sa kanya ni Gilbert, samantalang sobrang nag-aalala naman si Nathan kung nasa mabuti ba siyang kalagayan. Hindi mapakali si Nathan kaya muli itong bumangon sa kanyang hinihigaan. Hindi na nagpalit ng damit at agad itong sumakay sa kanyang sasakyan para pumunta sa tinutuluyang apartment ni Claire. *** Ilang minuto pa ang lumipas ay nakatapos at nakaraos na sila Claire lalong-lalo na si Gilbert. “Siguro naman sapat na ang ginawa natin ngayon upang tuparin mo naman ang ipinangako mo na titigilan mo na ako at kalilimutan ang nangyari sa atin?” wika ni Claire habang sinusuot nito ang kanyang damit. “Baka sabihin mo wala akong isang salita. Simula ngayon ay hindi na kita iistorbohin,” pagsang-ayon ni Gilbert sa gustong mangyari ni Claire. “Pero kung hahanap-hanapin mo ang sarap na ipinaranas ko sa iyo, huwag kang mahihiya na magsabi lang sa akin. Madali naman akong kausap at hindi ka magdadalawang salita, ako ay darating,” pang-aasar ni Gilbert. “Asa ka naman na magpapagalaw pa ulit ako sa iyo,” pambabara ni Claire. “Huwag ka magsalita ng tapos, baka bigla akong yumaman at sigurado akong iiwan mo rin si Nathan,” patuloy na pang-aasar ni Gilbert. “Kahit ikaw pa ang pinakamayaman hindi na kita ulit papatulan.” Sa sobrang pagkaasar ni Claire ay nagmadali na ito at nakalimutan nang isuot ang kanyang bra. Mabilis na naglakad si Claire sa pinto, ngunit hinarang ni Gilbert. Bago niya palabasin sa pinto ay hinawakan niya sa bewang si Claire at hinatak niya ito papalapit sa kanya. Hinalikan niya ito sa labi habang nakayakap ang kanang kamay nito sa katawan at nakahawak naman kaliwang kamay sa ulo. Pinilit ni Claire na pumiglas pero sadyang mas malakas sa kanya si Gilbert kaya nagawa pa rin sa kanya na halikan siya ng ilang segundo. Napilitan lang tumigil sa paghalik si Gilbert kay Claire nang kagatin siya nito sa labi. “Aray ko naman!” reklamo ni Gilbert. “Hindi ka pa kasi nakuntento sa ginawa natin kaya bagay sa iyo yan!” matapang na sagot ni Claire. “Gusto ko lang naman magpaalam sa iyo kaya kita hinalikan sa labi,” pangangatwiran ni Gilbert. “Ewan ko sa iyo,” sagot ni Claire sabay bukas ng pinto upang matigilan na sa pang-aasar si Gilbert at makauwi na rin siya sa sarili niyang bahay. *** Lumipas ang halos isang oras ay nakarating na si Claire sa kanyang bahay. Hindi niya napansin na nakaabang pala sa kanya si Nathan sa nasa loob ng kanyang sasakyan. Isinasara ni Claire ang gate ng kanyang bahay nang biglang pigilan ito ni Nathan. “Hon, bakit andito ka akala ko ba uuwi at matutulog ka na agad?” Gulat na gulat si Claire nang biglang sumulpot si Nathan. “Saan ka galing? Hindi mo man lang ako naalala na i-message man lang o tawagan, eh di sana hindi kita nahuli sa kalokohan mo,” galit na salita ni Nathan. “Hon, pasensya ka na, nawala lang sa isip ko na tawagan o i-message ka man lang, bigla kasing nagkaayaan ang tropa kaya nagkaroon ng biglang lakad,” pagsisinungaling ni Claire upang hindi siya paghinalaan na galing siya kina Gilbert. Pagagalitan pa sana ni Gilbert si Claire nang biglang lambingin siya nito. “Hon, huwag ka nang magalit at kung gusto mo pag-usapan na lang natin sa loob ng kuwarto ko?” HInawakan ni Claire ang dibdib ng binata habang nagsasalita ito at maya-maya ay yumakap na ito. Nawala ang galit ni Nathan nang biglang lambingin siya ni Claire. “Sige naniniwala na ako. Ang mahalaga naman ay nakita kitang ligtas kaya hindi na rin ako magtatagal para makapagpahinga na rin,” wika ni Nathan. “Sigurado ka Hon, hindi ka na papasok sa loob ng bahay?” tanong ni Claire. “Oo Hon, at para makapagpahinga ka na rin.” Pagkatapos humalik ni Nathan sa pisngi ni Claire ay agad itong tumalikod at bumalik na sa sariling sasakyan. *** Ilang minuto ang lumipas matapos makasigurado ni Gilbert na nakaalis na si Claire. Kinuha nito ang kanyang cellphone at may kinausap. “Sir magandang gabi. Pasensya na sa istorbo,” bungad ni Gilbert sa mahiwagang taong kausap sa telepono. “Magandang gabi naman sa iyo Gilbert, bakit ka pala napatawag?” tanong ng mahiwagang lalaki. “Sir ire-report ko pala sa iyo na nagtagumpay ang una kong plano laban kina Claire,” wika ni Gilbert sa misteryosong kausap. “Mabuti kung ganoon, ipagpatuloy mo lang ‘yang ginagawa mo siguradong magagamit natin iyan balang araw sa mga traydor na iyan kapag bumalik si Larry. Tawagan mo na lang ulit ako kung may bago kang update sa kanila. Salamat,” wika ng misteryosong kausap ni Gilbert.“Anak, aalis muna ako, ikaw na muna ang bahala dito sa bahay. Sabihan mo na lang din ang pinsan mong si Erik kapag dumating mula sa pangunguha ng panggatong na huwag masyadong magpagod dahil hindi pa siya lubos na magaling magpahinga naman siya,” wika ni Aling Cecilia sa anak niyang si Gwen.“Saan po kayo pupunta Nay?” tanong ni Gwen.“Pupunta ako sa bukid para hatiran ng pagkain ang tatay mo,” sagot ni Aling Cecilia sabay labas ng bahay at hindi na hinintay ang isasagot ng anak na si Gwen sa pagmamadali nito.Maya-maya ay dumating si Erik.“Erik, sabi pala ni Nanay magpahinga ka naman muna dahil kaganina ka pa daw nagtratrabaho dito sa bahay baka mabinat ka pa,” malumanay na sagot ni Gwen habang naghuhugas ito ng plato na kanyang kinainan.“Insan, ako nang bahala diyan sa mga plato. Gawain ko naman iyan dito sa bahay,” awat ni Erik sa ginagawa ni Gwen habang hinuhubad ang damit na pang-itaas dahil basang-basa na ito sa pawis.“Ano ka ba dalawang plato lang naman ito, hindi naman sigu
Tinanghali nang gumising si Nathan dahil sa paghihintay at pagpunta nito sa bahay ni Claire. Araw ng Linggo ay naisipan nitong puntahan si Gilbert sa kanyang condo upang ayain itong uminom nang mailabas ang sama ng loob niya kay Claire. Dahil hindi magawang magalit ni Nathan kay Claire ay sa kaibigan na lamang niya ito sinasabi. Napabangon sa kanyang higaan si Gilbert nang marinig niyang tumunog ang door bell ng condo niya. “Si Claire na naman ba ito? Hindi ko naman siya pinapunta dito,” bulong ni Gilbert sa sarili. Sa pagbukas niya ng pinto ay laking gulat ni Gilbert nang makita niya ang mukha ni Nathan. Biglang pumasok sa isip niya na baka alam na ni Nathan ang tungkol sa kanila ni Claire. “Anong nangyari sa iyo Gilbert? Para kang gulat na gulat nang makita mo ako. Lagi naman akong pumupunta dito sa condo mo kapag wala tayong pasok,” ang nagtatakang tanong ni Nathan sa kaibigan. “Hindi naman ako sa nagulat, akala ko lang kasi hindi ka pupunta dito dahil may lakad kayo ni Clair
Patuloy na nagsasalita si Mang Karding sa silid kainan habang nasa sala ang kausap na si Aling Cecilia. Ang hindi niya alam ay lumabas na pala ng bahay si Aling Cecilia at hinanap si Gwen dahil patuloy pa rin itong nag-aalala sa anak na dalaga. Sinadya niyang hindi na magpaalam sa asawa dahil pipigilan lamang siya nito dahil sa malaki ang tiwala nito kay Erik. “Cecilia, naririnig mo pa ba ako?” tanong ni Mang Karding nang mapansin nito na parang wala nang sumasagot sa kanyang mga sinasabi. Napasilip sa sala at nang mapansin niyang nawala ang asawa. “Eto talagang asawa ko kahit isang taon na naming kasama si Erik ay hindi pa rin siya lubos na nagtitiwala dito, wala naman itong ipinakita kahit kaunting panget na ugali,” bulong ni Mang Karding sa sarili habang nakadungaw sa bintana na pinagmamasdan ang asawang naglalakad papalayo sa kanilang tahanan.***Samantala ilang minuto ang lumipas masayang nagbibiroan sila Erik at Gwen habang naliligo sa natuklasang batis nang biglang dumating
Laking gulat nila Erik at Niknok nang biglang umahon si Gwen sa batis at agad na dinampot ang tuwalyang dala nito. Hindi man lang ito nagpaalam sa mga taong andoon kahit sa kanyang ina na si Aling Cecilia. Hindi na nagtaka si Aling Cecilia sa ginawa ng anak. Alam niyang matalino ang anak niya kaya siguradong natunugan nito na may inililihim siya sa kanya. Malakas ng kutob nito na hindi niya totoong pinsan si Erik kaya ganoon na lang ang naging reaksyon ng kanyang ina nang makitang ganoon lang ang suot niya sa harap ni Erik. Sa sobrang pagkakilala niya sa mga ugali ng mga magulang niya kaya alam din nito kung kailan nagsisinungaling ang mga ito sa kanya. “Anak, saan ka ba pupunta?” tanong ni Aling Cecilia habang pinagmamasdan ang anak kung saan ito pupunta. Ngunit, parang bingi lamang si Gwen nang hindi man lang sumagot sa tanong ng ina at nagpatuloy lamang ito sa paglalakad papalayo sa kinaroroonan ng batis. “Erik at Niknok, dito lang kayo huwag ninyo kaming susundan,” utos n
Halos sampung minuto rin ang ginugol nila Aling Cecilia at Erik na pasan-pasan si Gwen sa kanyang likod upang makarating sa mismong highway. “Sana may magmagandang loob sa atin na pasakayin tayo nang maihatid tayo sa pinakamalapit na ospital,” dalangin ni Erik habang pinagpapawisan at hirap na hirap sa pagbubuhat kay Gwen sa kanyang likod. “Nak, konting tiis pa makakahanap rin tayo ng sasakyan na maghahatid sa atin sa ospital,” wika ni Aling Cecilia habang pinupunasan nito ang butlig-butlig na pawis sa mukha ni Gwen na halatang nanghihina na dahil sa unti-unting pagkalat ng kamandag ng ahas sa buong katawan. Mabuti na lamang ay hindi nagtagal ay mayroong humintong sasakyan sa harap nila. “Ano pong nangyari?” tanong ng drayber ng sasakyan na nagmagandaang-loob para tulungan sila. “Puwede po bang sumakay sa inyo? Nakagat po kasi ng ahas ang anak ko,” pagmamakaawa ni Aling Cecilia sa drayber. Hindi nagdalawang-isip ang mabuting drayber na tumulong at agad niyang pinasakay sila
“Mayroon namang nakita ang ama mo na isang malaking bag, kaya lang hindi na namin hinalungkat para respeto na rin sa kanya. Naisip rin namin na kahit buksan namin ang bag niya at makita ang mga ID niya, wala rin naman kaming lakas ng loob upang tumulong, dahil wala naman kaming masyadong alam sa siyudad. Kung hahanapin naman namin baka mapahamak pa kami kapag napunta kami sa mga kaaway niya o maling tao. Kaya minabuti na lamang namin na tulungan siya na lamang siya hanggang sa bumalik ang kanyang memorya,” paliwanag ni Aling Cecilia sa anak. “Hindi po ba ninyo naiisip na baka nag-aalala na ang mga taong nagmamahal sa kanya, baka may asawa at anak pa ‘yan na naghihintay sa pagbabalik niya o magulang man lang? Kung nalaman ko agad ito ay hahanapin ko agad kung sino man kamag-anak nito o kung saan siya nagtratrabaho,” usal ni Gwen sa kanyang ina. “Iyan ang sinasabi namin ng ama mo kaya ayaw namin sabihin sa iyo dahil sa pabigla-bigla kang nagdedesisyon. Hindi naman sa ayaw naming tumul
Inumaga na sa kahihintay si Mang Karding at Niknok sa paghihintay sa pagbabalik nila Aling Cecilia o Erik, ngunit kahit isa sa kanila ay walang nagpakita. “Mang Karding magandang umaga, hindi ho ba kayo nakatulog?” tanong ni NIknok nang magising ito at mapansin niyang nakadungaw si Mang Karding sa bintana, habang pupungas-pungas pa itong umupo sa kanyang higaan. “Nakatulog naman kahit paano, kaya lang hindi pa rin mawala sa isip ko kung ano na ang nangyari sa anak ko. Alam ko naman na hindi siya pababayaan ng asawa ko at ni Erik. Sana nga lang hindi agad kumalat ang kamandag sa kanyang katawan,” pag-aalala ni Mang Karding na patuloy pa ring nakadungaw sa bintana, nagbabakasakaling pabalik na sila Aling Cecilia o si Erik upang ibalita sa kanya ang nangyari kay Gwen. “Tingin ko naman po makakaligtas si Ate Gwen kasi mabilis naman pong kumilos sila Kuya Erik, katunayan nga po wala silang sinayang na oras noon pong nakita nilang nakagat ng ahas si Ate Gwen,” wika ni Niknok upang pagaani
Masayang nagkukuwento si Leslie sa tabi ni Erik, ngunit nasa ibang lumalop ang isip ng binata dahil hindi naman ito nakikinig sa mga sinasbi ni Leslie, ang nasa isip nito ay ang itsura ni Gwen noong ipinasan niya ito sa kanyang likod nang kinagat ito ng ahas.Hindi mawala sa isip ni Erik ang napakagandang mukha ni Gwen habang nahihirapan ito at pinagpapawisan dulot ng sakit na dulot ng kagat ng ahas.“Kakaiba talaga ang dating niya, gustuhin ko mang pigilan dahil bawal siyang mahalin dahil magpinsan kami pero hindi ko magawa, nabibighani talaga ako sa taglay na ganda niya,” bulong ni Erik sa sarili habang pinagmamasdan ang nakahigang si Gwen.Nagkunwaring tulog naman si Gwen upang pasimpleng makinig sa pinag-uusapan nila Erik at sa bestfriend niyang si Leslie.Matapos na magsalita nang kung anu-anong kuwento ay napansin ni Leslie na hindi pala nakikinig sa kanya si Erik.Ilang beses nitong nahuli ang binata na nakatingin sa kaibigan niyang si Gwen kaya alam niyang wala sa kanya ang at
Pagkauwi ni Erik sa tinutuluyan niyang bahay galing sa bahay nila Leslie ay napansin siya ni Niknok na parang balisa at hindi mapakali. “Kuya Erik, anong nangyayari sa iyo, bakit parang may malalim kang iniisip at hindi ka mapakali?” pagtatakang tanong ni Niknok. “Pasensya ka na Nok, huwag mo na lang ako pansinin, ok lang naman ako,” pagtatago ng lihim ni Erik. “Maganda siguro Kuya kong kumain muna tayo, sakto at katatapos ko lang din magluto,” pag-aaya ni Niknok habang inaayos ang mga pagkain sa mesa. Hindi na pinilit ni Niknok na tanungin ulit si Erik kung ano ang pinoproblema. Kung nagtiwala lamang sana si Erik kay Niknok ay malaki ang maitutulong nito sa kanyang iniisip dahil alam lahat ng binatilyo kung ano talaga ang totoong nangyari sa kanilang dalawa ni Leslie. Tinanggihan din ni Erik ang alok na pagkain ni Niknok kaya pumasok na lamang ito sa kuwartong tinutulugan upang makapagsarili at makapagmuni-muni kung ano ang susunod niyang gagawin sa nangyari. *** Ilang araw
Nakatulog sa tabi ni Erik si Niknok habang sa sobrang asar ni Leslie ay natulog na lang sa kabilang kuwarto. Kinaumagahan maagang nagising si Niknok dahil sa pag-aalala na baka pasukin ng mga magnanakaw ang bahay ni Gwen kaya maagang nagpaalam kay Leslie para umuwi. “Hindi ka ba muna mag-aalmusal?” tanong ni Leslie na medyo nasasabik dahil aalis na ang istorbong si Niknok at nang masolo na niya ang natutulog pa rin na si Erik. “Hindi na siguro Ate, meron namang pagkain sa bahay ni Ate Gwen at medyo nagmamadali ako,” paalam ni Niknok. Sa pag-alis na pag-alis ni Niknok ay agad na nagtungo si Leslie sa kuwartong kinalalagyan ni Erik. Nakasuot pa rin ito ng brief at walang pantaas na damit kaya bakat na bakat ang ipinagmamalaki ng binata. Agad na ni-lock ang pinto ng kuwarto ni Leslie upang wala munang mang-iistorbo sa kanila. Mabilis na hinubad ni Leslie ang suot niyang sando at maiksing short kaya ang natira na lamang sa suot niya ay ang bra at panty. Hinamas nang bahag
Matamlay na dumating si Erik sa bahay galing sa kanyang trabaho nang salubungin ni Niknok. “Kuya Erik, mukhang nanghihina ka, may sakit ka po ba?” pag-aalalang tanong ni NIknok habang tinutulungan si Erik na magbuhat sa dala nitong bag. “Ok lang naman ako, siguro medyo napagod lang sa trabaho dahil hindi pa siguro sanay ang katawan ko sa mga bagong ginagawa. Tingin ko naman isa o dalawang linggo masasanay na ang katawan ko sa araw-araw na pagtratrabaho,” mahinahong sagot ni Erik. “Kuya bakit ka naman nanghihina sa trabaho mo? Kung tutuusin mas mahihirap pa nga ang ginagawa mo noong nasa bundok pa tayo,” pagtataka ni Niknok na nakatitig kay Erik. “Alam ko na Kuya, kung bakit ka nanghihina,” dugtong na wika ni Niknok. “Ano na naman ang naisip mo? Sigurado ako kalokohan na naman ‘yan,” sambit ni Erik na medyo napangiti dahil sa nagkaroon ng hinala kung ano ang posibleng sasabihin ng kanyang kasama na si Niknok. “Kaya ka nanghihina dahil ilang araw mo nang hindi nakikita si Ate
Sa sobrang sama ng loob na nangyari kay Dra. Lorena nang mabasa niya ang sagot sa kanya sa email nang akala niyang anak na si Larry ay dumalaw na lang ito sa kanyang kaibigan na kapwa doktor na si Dr. Miguel Sanchez. “Bakit ka napadalaw?” maiksing tanong ni Dr. Miguel sa kaibigan na si Dra. Lorena. “Kaya kita pinuntahan ay hindi lang para dalawin ko kundi para magpaalam na rin,” maiksing tugon ni Dra. Lorena. “Anong sabi mo magpapaalam ka?” nagulat na tanong ni Dr. Miguel. “Saan ka pupunta? Halos kailan lang na nag-usap tayo na lalakasan mo na ang loob mo para magpakilala sa anak mong si Larry, tapos ngayon sasabihin mo sa akin aalis ka ulit. Para ano? Para magtago at maduwag ulit?” dugtong na sambit ni Dok Miguel na medyo mainit ang ulo dahil sa planong pag-iwas ulit ni Dra. Lorena sa kanyang anak. “Sana naman maintindihan mo ako. Ano pa ang gagawin ko dito kung mismong anak ko na ang ayaw akong kilalanin bilang ina niya?” pagtatampo ni Dra. Lorena. “Lorena, sa isang email lang
Matapos na umamin ni Claire kay Nathan tungkol sa kanyang pagbubuntis ay agad na nagpaalam si Nathan sa kasintahan. “Claire, pupunta pala ako kina Gilbert dahil may pag-uusapan kami tungkol sa isang project ng Xyclone Mining Inc.,” pagpapaalam ni Nathan na halatang nagdadahilan lamang para mailabas ang sama ng loob sa kaibigan. “Sigurado ka bang trabaho lang ang pag-uusapan ninyo ni Gilbert?” paghihinalang tanong ni Claire. “Napapansin ko sa iyo kapag pupunta ako kay Gilbert lagi kang nagdududa, galit ka ba sa kanya o wala ka lang tiwala sa kanya?” tanong ni Nathan na medyo naaasar sa kasintahan. “Hindi naman sa wala akong tiwala, alam ko kasi na kapag kayo ang nag-uusap madalas puro babae lang naman ang pinag-uusapan ninyo,” pagmamaktol ni Claire. “Hon, hindi naman sa ganoon. Alam mo naman si Gilbert, matagal na natin na kaibigan ang taong ‘yan kaya pinagbibigyan ko na lang kung ano ang gusto niyang pag-usapan. Kung babae wala naman masama dahil binata naman ang kaibigan ko. Kun
Nakauwi sa sariling bahay na nanlulumo si Dra. Lorena Ignacio dahil sa hindi nangyari ang kanyang inaasahan na makausap ang anak na si Larry nang maipagtapat ang totoong pagkatao at relasyon niya sa binata. Sa sobrang pagod at panghihina ay dumeretso na agad sa kanyang sariling kuwarto, hindi na naisip na maghapunan. Nang nasa loob na siya ng kuwarto ay naisipan ng doktora na buksan ang kanyang laptop. Bumulaga sa kanyang paningin ang matagal na niyang hinihintay na sagot sa email mula sa Xycone Mining, Inc. na nagnanais ng doktora na magkaroon ng appointment sa isa sa mga Board of Director ng kumpanya na si Larry Evangelista. Umasa ang doktora na mababasa niya sa email ang pagpayag ng kanyang anak na si Larry Evangelista na magkaroon sila ng appointment nang makapag-usap ng personal, ngunit kabaligtaran ang naging sagot sa email. “Maaari bang huwag na ninyo ako istorbohin, kung hangad lamang ninyo na perahan ako ay hindi kayo magtatagumpay at sana tigilan na ninyo kung ano man
Matapos tulungan ni Leslie si Erik na magkatrabaho ay hinatid naman niya si Niknok sa bahay ni Gwen. Nagkataon naman na papasok pa lang si Gwen sa kanyang trabaho kaya nagkita sila ni Leslie habang pababa ng sasakyan si Niknok. “Best, saan ka pupunta?” maikling tanong ni Leslie sa kaibigan. “Papasok pa lang ako Best. Bakit pala sakay mo si Niknok nasaan si Erik?” tanong nang magtaka si Gwen na hindi kasama ni Niknok si Erik. “Nok, di ba sinabihan na kita na hindi mo dapat iniiwan si Kuya Erik mo!” pagalit na dugtong ni Gwen nang pakiramdam nito na hindi siya sinunod ni Niknok. Agad na sumagot si Leslie nang makita nitong hindi makasagot si Niknok upang hindi tuluyang magalit si Gwen. “Best, huwag mo nang pagalitan si Niknok, katunayan ako na ang nagsabi kay Niknok na huwag na niyang hintayin si Erik dahil kakilala ko naman ang may-ari ng pinapasukan niyang trabaho,” pagpapaliwanag ni Leslie sa kaibigan. “Talaga Best, may trabaho na si Erik?” nagulat na tanong ni Gwen. “Oo Best,
Sinimulan nang maglakad nila Erik at Niknok upang subukan ang kapalaran kung aayon ba ang suwerte sa binata. “Kuya Erik, saan mo ba balak maghanap? Masyadong magulo ang lugar dito. Pakiramdam ko mawawala ako dito. Ok lang sana kung kagaya sa bundok na lagi nating nilalakad na kapag kinabisado mo lang ang itsura ng mga puno siguradong hindi na tayo maliligaw. Hindi tulad dito nagtataasan ang buong paligid. Mahirap nito baka bumagsak pa ang mga iyan habang naglalakad tayo,” wika ni Niknok na halatang nag-aalala sa mga nakikita niya sa paligid. “Nok, hindi naman basta-basta babagsak ang mga nagtataasang gusali. Maaari pa siguro kung lumindol nang napakalakas,” usal ni Erik. “Daan nga pala muna tayo sa bahay ni Leslie hindi pa kasi ako nakakapagpaalam doon at para makapagpasalamat na rin sa tulong na ginawa niya,” dugtong ni Erik. “Alam mo ba Kuya, tingin ko doon kay Ate Leslie may gusto ‘yon sa iyo,” hinala ni Niknok. “Ikaw talaga Nok, kung anu-ano ang naiisip mo. Siguro likas lang t
Kinaumagahan agad na nagtungo si Gwen sa kusina upang magluto sana para sa kakainin niya at sa dalawa niyang bisita na sina Erik at NIknok, ngunit nabigla ito nang makita niya sa mesa na mayroon nang nakahain ng almusal. “Magandang umaga po Ate Gwen!” masigasig na pagbati ni Niknok habang nakaupo na at hinihintay ang dalaga sa pag-upo upang sabayan sa pagkain. “Sino nagluto? Bakit hindi ninyo ako ginising?” tanong nang naguguluhan na si Gwen. “Si Kuya Erik po ang nagluto, sabi niya kasi huwag ka nang gisingin dahil nagpapahinga ka pa at puyat kaya inako na lang niya ang pagluluto,” sagot na mahinahon ni Niknok. “Nasaan na ang Kuya Erik mo ngayon?” muling tanong ng dalaga. “Kung hindi po ako nagkakamali nasa palikuran po upang maligo,” magalang na sagot ni Niknok. “Sabi rin po pala ni Kuya Erik kumain na lang daw tayo kasi hindi na po siya sasabay sa atin ibabaon na lang daw niya ung almusal sa pupuntahan niya,” dugtong na usal ng binatilyo. “Saan siya pupunta?” pagtatakang tanon