SUMIMANGOT kaagad si Denise at sinalubong ang tingin ng ina. Bakas sa maganda niyang mukha ang disgusto.
Mabilis na humalukipkip, “Humph! Kayo talaga lagi akong itinuturing na bata. Matanda na po ako at kaya ko na ang sarili ko. Aminin ko minsan padalus-dalos ako pero maingat naman po talaga ako.”
Natawa ng bahagya si Shantal sa inasal niya, “Ikaw talaga, tampo agad. Syempre ikaw ang bunso naming anak at dumanas na ng matinding pagsubok kaya’t lagi kaming nangangamba sa kaligtasan mo. Natural lamang na mag-aalala kaming lahat, hindi ba?”
Nakasimangot pa rin siya ngunit hindi na pinansin ni Shantal ang inasal niyang ito sa halip inayos niya ang ilang hibla ng buhok na nakatakip sa mukha ni Denise.
“Bilisan mo na,
PUNO ng kaba ang dibdib ni Aris ng matapos niyang makausap ang kanyang assistant. Ayon sa ulat nito, kumilos na ang mga tao ni Brielle at pinapaimbestigahan si Reymond. Kaya’t pagkatapos ng usapan nila mabilis niyang tinawagan si Reymond upang bigyan ito ng babala.Nakailang ring sa kabilang linya at habang naghihintay siyang sagutin ito ni Reymond panay ang paroo’t parito niya sa loob ng kanyang opisina.The call was connected, and without hesitation, he quickly said, “Reymond, you need to finish your plan soon. Brielle Santillian’s men are now digging for information about you. Any moment, I’m afraid I can’t protect you anymore. Brielle sent his people to check and asked the security guards at your son’s school. I understand that you wanted to stay a bit longer with Denise and Andrei, but you have to liste
UNTI-UNTING lumakas ang yugyog ng balikat ni Reymond dahil sa pag-iyak niya. Nasaksihan ng mga mata ni Andrei na bahagyang nakamulat nang mga sandaling ito at dinig na dinig din niya ang pagsusumamo ni Reymond sa harapan ng Mommy niya.Marahang umiling si Reymond upang pasubalian ang huling sinabi ni Denise. “Wala naman akong ginawang kasalanan sa’yo, kundi ang minahal lang kita nang sobra kaya’t puno ng takot ang dibdib ko. Baka dumating ang araw na bigla nalang akong mawawala. Hindi naman natin hawak ang tadhana, diba?”Kumalas si Denise sa pagkakayakap nito, at sinalubong niya ang mga mata nito. Muling pinahid ang mga luhang naglandas sa pisngi nito.“Siya, tahan na. Ang drama mo naman. Nagugutom na ako, sabi mo magluluto ka ng hapunan.”
NAGPANGGAP si Andrei na tulog na. Hinintay lamang niyang humiga na rin ang Mommy niya sa tabi. Wala pang kalahating oras ramdam niyang tulog na si Denise dahil sa banayad nitong paghinga. Nakayakap ang mga braso nito sa kanya kaya’t marahan niyang tinanggal at dali-daling bumaba ng kama.Malakas pa rin ang hangin at ulan sa labas dahil dinig na dinig ito mula sa loob. Patingkayad siyang lumabas sa kwarto nilang mag-ina at laking pasalamat niya na maliwanag pa rin ang hallway sa ikalawang palapag. Tahimik na rin ang buong kabayahan tanda na tulog na rin ang mga kasambahay.Mabilis na hakbang ang ginawa niya at maingat na binuksan ang kwarto ni Reymond. Bumungad sa kanya ang bakanteng kama. Ngunit maliwanag ang shower room kaya’t natitiyak niyang naliligo pa si Reymond ng mga sandaling ito.
GUSTONG matawa ni Reymond sa hayagang akusasyon at kilos ng anak niya. Para niyang nakikita rito ang katauhan ni Brent Santillian. Napakamot siya sa ulo at umangat ang kanyang kamay at ginusot ang malagong buhok nito.Tinabig nito ang kamay niya at sumimangot ulit ito. Tinapunan siya ng masamang tingin, dumilim ang anyo nito. “Ang dami mong sinabi kani-kanina lang pero hindi ko alam kung totoo nga ba lahat ng iyon.”Natawa ng tuluyan si Reymond sa sinabing ito ni Andrei, “Syempre naman, totoo lahat iyon. Ayaw mo lang akong paniwalaan. Mahal ko nga ang Mommy mo pati ikaw, isusugal ko ba ang buhay ko na bumalik dito kahit alam kong ikakapahamak ko?” may bahid katotohanan ang sagot niyang ito at wala na rin siyang agam-agam pa sa harapan ng anak niya pagkat buking na nito ang pagkatao niya.
LUMALIM ang halikan nilang dalawa at walang may gustong bumitaw. Unti-unting bumaba ang kamay ni Reymond at marahang pinisil ang isang bahagi ng dibdib ni Denise. Impit at mahinang ungol ang kumawala sa bibig nito habang magkahinang ang mga labi nilang dalawa.Nagising si Andrei at pumihit paharap sa magulang. Kitang-kita niya ang ginagawa ng dalawa.“Ang aga naman niyan. Di talaga kayo nagpigil ha.”Kasing bilis ng takbo ng train na naghiwalay sina Reymond at Denise. Hiyang-hiya si Denise nang nga sandaling ito at hindi malaman ang gagawin. Nakatingin sa kanila si Andrei. Alanganing ngiti naman ang sumilay sa labi ni Reymond at mabilis itong bumangon.“G- good morning, A- Andrei,” kandautal niyang bati sa anak.
HINAMIG ni Reymond ang sarili saka ito tinulungan umupo ng maayos. Sinalat pa niya ang noo nito upang tiyakin na okay na nga ito.“Ginulat mo naman ako,” bakas sa boses ni Reymond ang labis na pag-aalala.Napansin ni Denise na nabasa ang kanyang damit, tumungo siya at dinama ang basang bahagi ng kanyang damit, “Natapon ba ang tubig,” aniya kapagdaka.Marahang tumango si Reymond, “Pinainom kita ng gamot, sorry hindi ko naman sinadya.”Mabilis na dinampot ni Denise ang kamay nito at dinala patungo sa kanyang pisngi, marahang hinalikan ito, “Okay lang. Hindi ako nagagalit sa ginawa mo. Salamat po.”Natuwa si Reymond na marinig ang naging tugon ni Denis
DIANA just stared at him without saying anything. She tried to sober herself up and think of better words to say before leaving.“Why are you so angry at me when I put all my efforts into being with you?” She slowly clenched her fist, and Carl noticed her reaction.Nag-angat siya ng mukha at sinalubong ang tingin ni Carl, “Hindi ko na mababago ang lahat. Inaamin ko nagkamali ako at nakinig sa daddy mo dahil ginusto ko. Gusto kong maging bahagi sana ng buhay mo pero hindi ko naman sinabing papalitan ko si Denise Santillian dahil kahit kailan alam kong siya lang ang mahal mo. Hindi ako humiling sa’yo ng awa at pagmamahal kundi pagkakataon na maging bahagi ng buhay mo pero nakikita ko naman na labis ang galit at pagkamuhi mo sa akin, ipipilit ko pa ba?”Napamaang si Carl
BAGO pa man sila humakbang patungo sa lamesang nakahanda para sa kanila nilagyan siya ni Reymond ng malambot at mahabang trench coat na dinala nitong sadya.“Honey, isuot mo ito. Malamig ang hangin dito, baka magkasakit ka,” anito habang tinutulungan siyang isuot ang trench coat.Tumingala siya rito, taimtim na nakatitig ang mga mata nito sa maamo at maganda niyang mukha, “Ang dami mo talagang ginagawang sorpresa nitong nagdaang mga araw.”Bumaba ang mukha ni Reymond at ginawaran ng halik ang noo niya, bagay na ikinapula ng pisngi niya dahil may mga matang nakatitig sa kanila.“Halika na, sabi mo gutom kana kanina.”“Hmm…”
HER hands shivered while tightly gripping the whip and the high-power laser. Her jaw locked and she greeted her teeth. Naglaho lahat ng paghanga niya sa pekeng Drake Yin. Napalitan ng galit ang pagmamahal na sana unti-unti na niyang naramdaman dito.Marahang umangat ang duguang kamay ni Reymond para sana punasan ang mga luha ni Denise ngunit mabilis niya itong tinabig.Mahinang yugyog ng balikat sanhi ng marahang tawa ang naging tugon ni Reymond. Alam niyang ito na ang huling mga sandali niya at gagamitin niya na lang ito para humingi ng kapatawaran dito.“Bakit? Bakit mo nagawa sa akin ito? Anong kasalanan ko sa’yo?” malakas na sigaw ni Denise kay Reymond.Marahang nag-angat ng mukha si Reymond. Puno ng pasa at sugat ang katawan
IN a quick reflexes Reymond tried to escape from their grasp but he was too tired to make it. Pumihit paharap sa kanya si Brent at unti-unting naglakad palapit sa kanya.“Sir, ano po ang ibig sabihin nito?” kalmadong tanong ni Reymond kahit may nakaambang panganib ayon na rin sa hinala niya.Hindi sumagot si Brent at nang huminto ito sa harapan niya bigla itong nagtanong, “Nakalimutan mo na ba na ako si Brent Santillian? At malinaw kong sinabi sa’yo noon na aalagaan mo ang anak ko kapag ipagkakatiwala ko siya sa’yo? Ha ha ha! Ang laki kong hangal dahil naniwala ako sa panlilinlang mo!”Bago pa man nakasagot si Reymond malakas na hinila ni Brent ang suot niya maskara. Sinundan agad nito ng malakas na suntok sa sikmura niya.
NAMULA lalo ang mga mata ni Reymond. Ang salitang binitawan ng anak niya ang tanging natitirang pag-asa niya para maitama lahat ng kasalanan niya pagkatapos niyang isagawa ang heart surgery nito.Marahan siyang tumango, “Oo naman. Hindi ako aalis hanggang sa gumaling ka ng tuluyan.”Nag-angat ng mukha si Andrei at pinahid ang mga luha ni Reymond, “Bakit ka umiiyak?”“Nalungkot lang ako dahil tayo lang dalawa ang narito eh. Wala ang Mommy mo na sana inasahan kong dadatnan siya rito. Marahil nga masaya na siya na bumalik si Carl,” madamdaming tugon niya.Umiling si Andrei, “Tulog pa si Mommy nang umalis kami. Late na rin kasi siyang umuwi kagabi, pero tiyak ako kapag nagising na iyon mamaya susunod siya rito
NAPANSIN ni Brent na tulala ang manugang niya at saglit itong namutla. He snapped his finger in front of Ivana.“Penny, on your thoughts, Ivana?” Brent gazed at her daughter-in-law with a bit of doubt.“Ah-- I was just shocked with the news, dad. Who is the good doctor that will perform the surgery?” She queried calmly, avoiding Brent’s eyes.Brent smiled lightly, “It’s Drake Yin!”Lihim na naikuyom ni Ivana ng mariin ang kamay dahil tulad ng inasahan niya si Reymond nga ang tinutukoy ni Brent. Gustong magalit ni Ivana kay Reymond ng mga sandaling ito dahil pinapairal nito ang katigasan ng ulo.“Wow, I can’t believe Drake will do that!”
SAGLIT na natigilan si Brielle. Hindi niya inasahan ang ganitong sitwasyon na kinalalagyan ng matalik niyang kaibigan. Ngunit hindi niya rin masisisi ito na tumakas sa poder ng magulang dahil niloko rin ito ng sariling ama.Bahagya siyang nakadama ng awa para rito at tulad ng pinangako niya noon kay Carl, mananatili siyang magtuturingang magkapatid.“Don’t worry, I will be at your back. Just make sure to win back my sister’s trust. Lately, I could sense her anxious thoughts about you.” Brielle said, trying to console his best friend.“Yeah. Actually, a minute ago, we had a bit of a hateful confrontation, no… it’s an argument. I think she was typing a message for Reymond, so I came to her angrily, telling her that she was cheating on me.” Carl let out
MAHIGIT dalawang araw na ang nakalipas ngunit hindi na muling nagpakita si Reymond kay Denise. Hindi rin nag-abalang mag-message ang dalaga sa kanya kaya’t nagmumukmok lamang siya loob ng kanyang kwarto.He tried to comfort himself and preparing for Andrei’s surgery but deep inside his heart there was an emptiness he could barely bear. Halos hindi siya makatulog sa loob ng dalawang araw at iba’t-ibang imahe nina Denise at Carl na masayang magkasama ang paulit-ulit na naglalaro sa utak niya.Ilang beses na rin nagdala ng pagkain si Manang Carol sa silid niya ngunit ni hindi niya ito halos galawin. Nawalan siya ng ganang kumain at lalo itong ikinabahala ng mga kasambahay niya.He jolted when his phone suddenly rang.“Reymond,
SA bawat salitang naririnig niya mula sa anak ibayong tuwa ang hatid nito. Mabilis na gumaan ang pakiramdam niya at nanumbalik ang determinasyon niya sa sarili.“Anak, salamat sa mga sinabi mo. Kung alam mo lang gaano mo pinawi ang hinanakit ko.”“It’s okay, dad. Take care of yourself, okay?”“I will. I love you. Bye for now!”He ended the call. Saka lamang niya napansin na madilim na ang paligid. Tinawagan na rin niya ang restaurant kung saan nag-book sana siya ng dinner date nila ni Denise. Bayad na niya ito at hindi rin napakinabangan ngunit nagpasya na lamang siyang palipasin ang nangyari. Bumalik na siya sa sariling bahay at natulog na lamang.Samantala, k
MABILIS na lumuwag ang kamay ni Reymond na nakahawak sa kamay ni Denise bago pa man makapag-react ang dalaga. Binitawan na rin ni Reymond ang bouquet ng bulaklak at nalaglag ito sa harapan nilang magnobyo.Mabibilis na hakbang ang ginawa ni Reymond at agad na pumasok sa loob ng kotse nito. His car galloped away from the parking area, leaving heavy pain in Denise's heart. Gusto niyang magpaliwanag dito ngunit tila nawalan siya ng lakas ng loob na magsalita kanina dala ng matinding pagkabigla.Akma na siyang dudukwang para damputin ang bulaklak mula sa lupa ngunit pinigilan siya ni Carl.“Bakit mo pa dadamputin iyan? Pwede naman kitang bilhan ng mas maganda dyan mamaya kapag may nadaanan tayong flower shop sa highway,” sita ni Carl.Gigi
SHE gently pulled herself away from him. Carl could sense Denise’s bothered reaction but he tried to understand her. Nasabi na ni Brielle sa kanya na madalas nitong kasama si Reymond na akala nito ay ibang tao ngunit sa pagkakataong ito hindi na rin siya makakapayag na aagawin pa ni Reymond ang nobya niya at sisirain ang buhay nilang dalawa.“Kailan ka pa dumating?” seryosong tanong ni Denise kay Carl, matapos nitong bitawan siya.Hinawakan nito ang braso niya at inakay siya patungo sa tabi ni Brielle. Tahimik naman siyang nagpahila rito.“Kaninang madaling araw lang. Umalis ako sa bahay namin kagabi. Marami pa akong sasabihin sa’yo pero sa ngayon hindi na muna natin pag-uusapan dahil ang mahalaga nagkabalikan na tayo ulit at buhay pareho,” nakangiting tugon ni C