LUMALIM ang halikan nilang dalawa at walang may gustong bumitaw. Unti-unting bumaba ang kamay ni Reymond at marahang pinisil ang isang bahagi ng dibdib ni Denise. Impit at mahinang ungol ang kumawala sa bibig nito habang magkahinang ang mga labi nilang dalawa.
Nagising si Andrei at pumihit paharap sa magulang. Kitang-kita niya ang ginagawa ng dalawa.
“Ang aga naman niyan. Di talaga kayo nagpigil ha.”
Kasing bilis ng takbo ng train na naghiwalay sina Reymond at Denise. Hiyang-hiya si Denise nang nga sandaling ito at hindi malaman ang gagawin. Nakatingin sa kanila si Andrei. Alanganing ngiti naman ang sumilay sa labi ni Reymond at mabilis itong bumangon.
“G- good morning, A- Andrei,” kandautal niyang bati sa anak.
HINAMIG ni Reymond ang sarili saka ito tinulungan umupo ng maayos. Sinalat pa niya ang noo nito upang tiyakin na okay na nga ito.“Ginulat mo naman ako,” bakas sa boses ni Reymond ang labis na pag-aalala.Napansin ni Denise na nabasa ang kanyang damit, tumungo siya at dinama ang basang bahagi ng kanyang damit, “Natapon ba ang tubig,” aniya kapagdaka.Marahang tumango si Reymond, “Pinainom kita ng gamot, sorry hindi ko naman sinadya.”Mabilis na dinampot ni Denise ang kamay nito at dinala patungo sa kanyang pisngi, marahang hinalikan ito, “Okay lang. Hindi ako nagagalit sa ginawa mo. Salamat po.”Natuwa si Reymond na marinig ang naging tugon ni Denis
DIANA just stared at him without saying anything. She tried to sober herself up and think of better words to say before leaving.“Why are you so angry at me when I put all my efforts into being with you?” She slowly clenched her fist, and Carl noticed her reaction.Nag-angat siya ng mukha at sinalubong ang tingin ni Carl, “Hindi ko na mababago ang lahat. Inaamin ko nagkamali ako at nakinig sa daddy mo dahil ginusto ko. Gusto kong maging bahagi sana ng buhay mo pero hindi ko naman sinabing papalitan ko si Denise Santillian dahil kahit kailan alam kong siya lang ang mahal mo. Hindi ako humiling sa’yo ng awa at pagmamahal kundi pagkakataon na maging bahagi ng buhay mo pero nakikita ko naman na labis ang galit at pagkamuhi mo sa akin, ipipilit ko pa ba?”Napamaang si Carl
BAGO pa man sila humakbang patungo sa lamesang nakahanda para sa kanila nilagyan siya ni Reymond ng malambot at mahabang trench coat na dinala nitong sadya.“Honey, isuot mo ito. Malamig ang hangin dito, baka magkasakit ka,” anito habang tinutulungan siyang isuot ang trench coat.Tumingala siya rito, taimtim na nakatitig ang mga mata nito sa maamo at maganda niyang mukha, “Ang dami mo talagang ginagawang sorpresa nitong nagdaang mga araw.”Bumaba ang mukha ni Reymond at ginawaran ng halik ang noo niya, bagay na ikinapula ng pisngi niya dahil may mga matang nakatitig sa kanila.“Halika na, sabi mo gutom kana kanina.”“Hmm…”
HABOL hininga siya ng pakawalan siya nito. Lalong namula ang mukha niya ng makita ang pilyong ngiti sa labi nito.“Babalik ako rito,” tuluyan ng lumabas si Reymond sa silid na iyon.Sinundan lamang ni Denise ng tingin ang papalayong anyo nito. Nahagip pa ng paningin niya ang malaking bouquet ng bulaklak na ibinigay nito sa kanya kanina. Binitbit nito hanggang sa silid ang bulaklak na iyon. Labis na tuwa ang nararamdaman niya ng mga sandaling ito.Makalipas ang isang oras bihis na siya at nasa harapan na ng vanity mirror. Mahinang katok sa pinto ang nagpapitlag sa kanya. Bago pa man siya tumayo upang buksan iyon kusang bumukas ito at pumasok ang binata. Bihis na rin ito ng pantulog. Mabilis itong lumapit sa likuran niya at inagaw nito sa kamay niya ang hawak niyang hairdryer.
SHE just stared at him and blushed. She doesn't have enough strength to talk right now after their intimate moment.“Let’s sleep back. It’s only past four in the morning,” Reymond said, going back to her side and hugging her immediately.“Gusto kong maglinis muna ng katawan,” giit niya at tinitanggal ang mga braso nitong nakayakap sa kanya.Sumilay ang pilyong ngiti sa labi ni Reymond. Mabilis itong bumangon at umahon sa kama. Parang magaang papel na kinarga siyang bigla nito patungo sa banyo. Napatili siya at sinuntok ng malakas ang dibdib nito.“Nakakainis ka, ibaba mo na ako. Ako muna ang papasok sa banyo,” gigil niyang sita rito.Malakas na tawa
UMANGAT ang kamay ni Denise at pinahid niya ang ilang butil ng luha nito. Napabuntong hininga siya dahil wala na siyang kawala. At parang ang bilis ng pangyayari sa pagitan nilang dalawa at ang masaklap nangako siya ritong pakakasalan ito.“Teka tama ba ang ginawa ko?” anang munting boses sa utak niya ngunit hindi na niya ito ibinulalas pa.Muling lumapat ang labi ni Reymond sa labi niya, “Sige na, pumasok kana sa banyo at maligo. Tanghali na. Ihahatid na kita sa kompanya ninyo pagkatapos nating mag-agahan. Tumalima naman siya at agad na pumasok sa banyo.Tahimik namang lumabas sa silid na iyon si Reymond at bumalik rin kaagad tangan ang damit na isusuot ni Denise. Agad din siyang bumalik sa sariling silid at doon naligo at nagbihis.
HE went silent for a moment. His eyes almost dropped but he tried to sober up himself as he still felt guilty for not fulfilling his promise. Mabilis siyang nag-voice call dito dahil hinubad niya na ang maskara. Kapag haharap siya rito sa screen na ang makikita nito ang tunay niyang anyo tiyak niyang katapusan na ng lahat ng pagpapanggap niya. Sumagot naman ito sa kabilang liya.“What’s up!” Her lovely voice rang. His heart was escaping a beat upon hearing her soft tone.“I’m sorry, I failed to pick you up!”Sinundan niya ng mahinang buntong hininga ang sinabi habang nakadikit pa rin sa tenga ang cellphone.Nahagip naman ng pandinig ni Denise ang buntong hininga niya kaya’t mabilis siyang nagsalita, “Hey,
CARL gradually walked to the huge TV screen, wondering if he was just having a dream or hallucination. Upon hearing Denise’s voice and reading the caption that appeared on the screen, he knew it was real, and she was still alive.He found himself kneeling in front of the TV screen, shedding tears heavily while feeling sharp pain in his chest. Gusto niyang sumigaw sa sobrang galit at magwala ng mga oras na ‘to ngunit parang naubos din lahat ng lakas niya dahil sa tindi ng pagkamuhi niya sa sariling pamilya.“Paano nila nagawa sa akin lahat ng ito? Paano nila nagawang ilihim sa akin ang katotohanan na buhay na buhay si Denise?” piping katanungan na paulit-ulit na tumatakbo sa isipan niya.Ang buong akala niya nasawi na si Denise