TUMAGAL ANG ILANG MINUTO bago huminto ang sasakyan. Narinig ko ang paghinto rin ng dalawang sasakyan na magkasunod at sa pagbaba ni Tanda at Kulugo, rinig ko ang boses ng mga ito. Ngunit mas umibabaw ang tili ng mga estudyante, siguro dahil sa presensya ni Tanda o pareho silang dalawa.
Hinintay kong pagbuksan ako rito sa likod ngunit halos maubusan na ako nang hininga ay walang nag-abala na maalala ako.
Padabog kong kinalampag ang pinto sa harap ko't sumigaw. "May tao pa rito! Hoy!! Buksan niyo ang pinto!"
Bumukas nga ang pinto, kaya mabilis akong napaupo at doon lamang ako nakahinga ng maluwag at makalanghap ng sariwang hangin sa tanang buhay ko.
"Gusto niyo pala akong patayin,
Intramurals.Isang linggo na akong nag-aaral sa IFU (International Foreign University) at sa isang linggo na 'yon ay wala pa akong natututunan dahil sa sobrang hirap ng lahat ng subject at wala pang tumutulong sa akin.People treat me like a ghost in school, it's better that way though. I thought I'll be questioned 'coz I look like Davina, my twin, but I was wrong. They actually don't care on how I look, they don't even dare to look at me. Geez.Only Mikey Gutierrez, my seatmate that always pestering me; and he always reminds me of Mackey, the only guy who sees the good in me. But Mikey and Mackey are different, they're like white and black.Mikey is a bully, who alway
"Kung hindi mo mapapayag si Melvin Gutierrez na magtrabaho sa kumpanya natin, mag-resign kana bilang CEO ng Tsukasa Corp," matigas ang boses ng matanda base sa kaniyang tono.Sumang-ayon ang iba sa hinaing ng matandang hukluban."Imposible naman 'ata ang gusto niyong mangyari, kilala natin si Mr. Gutierrez na hindi nakikipag-transaksyon sa iba at ayaw niyang may kasama sa trabaho. Hindi siya pumapayag na magkaro'n ng business partner pagdating sa negosyo. Bakit 'di niyo na lang sabihin na gusto niyo siya patalsikin sa pwesto niya bilang CEO," boses ni Kulugo na buong tapang na sumabat."Presumptuous! Who gave you the right to talk to me like that?! Remember, you're just his dog!" may bahid na galit niyang sigaw sa kanya.
INTERNATIONAL FOREIGN SCHOOL Lunes na at ibig sabihin ay papasok na naman ako sa klase. Tamad na tamad akong naglakad dito sa hallway ng IFU sa first floor patungo sa klase, MAPEH ang first subject namin ngayon. "Shit!" Bulalas ko nang may bigla na lang tumama sa aking ulo na kung anong deputa ang naglanding sa akin. Nakayuko akong naglalakad kaya hindi ko 'yon napansin. Pusangginahasa. Irita kong inangat ang aking ulo para tingnan kung sinong animal ang bumato no'n. Nagtagis-bagang ako at ikinuyom ang aking mga kamao na handa nang pumatay anumang oras. Si Unggoy (Mikey) lang naman ang bumato sa akin ng bola ng baseball kasama ang tatlo niyang halagad; Kagame Okamoto, Sian Lee,
Kai. "ATEE V!!!" Napalingon ako sa kararating lang na si Bernadette dahil sa sobrang lakas na boses nito nang tawagin niya si Ate V na nakikipag-usap sa isang matandang VIP na kostumer sa bar counter. Matalim niyang tinapunan ng tingin si Bernadette na ngayo'y nakalapit na sa kanyang tabi. Napahawak pa siya sa bibig niya at humingi ng tawad sa matandang kausap nito. Tumango lang ang matanda at matipid na ngumiti bago niya ako nilingon kaya bahagya lang akong yumuko rito bilang pagbati sa kaniya, nagtaas ito ng baso ng alak para makipag-cheers sa akin saka tinungga ang alak sa baso. Nagpaalam saglit si Ate V sa kausap at lumayo sa matanda para kausapin si Bernadette dahil mukhang may imp
“NANDITO SILA! DITO!” Malakas na sigaw ni Kuya Ethan na nakikisabay sa plano. “Kill me if you can. But I’m warning you, you will never win against me. So, you should be the one who needs to leave. Take your minion or else your father's candidacy running as a mayor will be at risk.” Before he could say anything, his two minions stopped him and whispered something to him that made him shocked and forced to leave. I looked at Mickey who looked so pitiful. I shook my head and went near him. “Ayos ka lang?” I asked him and helped him to stand up. “What did you tell him to make him leave?” tanong niya habang paalis na kami sa eskinita, lumapit na rin sa akin—sa amin si Ethan at tinulungan akong
Never drink alcohol again.Nagising akong sobrang sakit ng ulo ko na para bang binibiyak ito. Langya. Naparami ‘ata ang nainom kong alak. Buwisit. Bumangon ako sa kama pero—bakit iba ang amoy ng kwarto at sobrang tigas ng aking hinihigaan? Para akong nilagay sa masikip kaya sobrang sakit ng buong katawan ko at amoy—“How is it, drunk kid?”Napamulat ako at napabalikwas sa pagkakahiga sa boses na ‘yon. Nakabalot sa akin ang makapal na puting kumot habang nakaupong gulat na gulat kay Tanda na nakasandal sa gilid ng pintuan, suot ang itim na ternong pajama na humihigop ng kape.Napailing ito sa akin nang hindi ako makasagot sa sobrang pagkagulat at pinipilit pang pinapaso
“Yah!” Nawala ako sa malalim na pag-iisip nang may sumipa sa sofa na inuupuan ko para makuha ang atensyon ko. Kaya gumalaw ang balikat ko sa gulat at napalingon sa kanya na 'yong mga tanong na gusto kong itanong ay naglaho nang makita ang itsura nito.He was wearing a hipster suit and complete outfit like you will doubt whether he’s going to a wedding or party gatherings from his; black skinny tie, black suit/ notch lapel, black pocket square while inside it’s a solid black shirt. He is also wearing an onyx cufflinks shouting its price and polished calfskin black shoes, and everything is well-ironed and polished. He must have spent thousands for his suit today. Plus, his clean haircut that's always a reason why every woman fell for him.Amoy na amoy ko ang mamahaling pabango nito na gin
“Hey, are you alright?” I heard him asked as he stepped out of the car. “I’m sorry… I’m sorry... I’m—” My voice was shaking, staring at him with my watery eyes while my body was extremely shaking from the emotional feelings that I have. “I’m sorry, ma. I’m sorry.” I whispered, losing my insanity. “It’s my fault. I’m sorry.” I repeatedly apologized to my mom that because of me, she died. My breathing became unstable and I started to lose it, my heart is in so much pain and my body is trembling with fear. Memories of the past started reminiscing about what had happened twelve years ago. He stepped his foot towards me and put his hand on my shoulder and moved it softly to get my attention. “What’s wrong? Why are you shaking? I should be the one who gets mad—”
P R E S E N T T I M E. "That’s how my life became. It’s because of me. That’s why I don’t blame Dad and Davina for leaving me behind. And I won’t blame you either if you use me against them." I spoke with warmth when I recalled the past while staring at the blue ocean. The place is already quiet since our yacht is turned off, the waves have calmed, and the air is so refreshing. I could stay here all day admiring the scenery. "How did you overcome all that kind of suffering? It must be hard for you to endure all of that. I don't understand why the child always pays for the parent's wrongdoings. I thought I was the only one who was having a hard time growing up, but no. It was actually okay since I'm a man, but you... do you want to live with me instead?" Mabilis akong napatingin sa kanya ng biglang niyang itanong yun sa akin. Ito lang napakahabang sinabi at sa tuwing magsasalita ito ay lagi akong iniiwanan ng surpresa sa mga binibitawan niyang mga salita. "Hindi ba nakatira na ako
THE BEGINNING OF ROMANCE: Be My Real Wife. Tahimik kong pinagmamasdan ang karagatan at maya-maya lang ay doon na nagsimulang lumabas ang mga dolphin at parang isdang tumatalon sa tubig. Hindi ko na malayan na tinabihan pala ako ni Kaito dahil masyadong lang ako nakatutok sa panonood ng mga dolphin. Nandito kami sa labas ng yate nakaupo sa lapag sa pinakadulo ng nguso ng yate. A glass of orange juice was offered while a glass of wine was held in his hand. I was about to reach for the wine glass when he stretched his hand away from me. “Be good. Drink this now, and later you'll take vitamins after we eat." On rare occasions, his voice is as tranquil as the ocean. Wala na akong nagawa kung ‘di tanggapin na lang ito at binalik ang atensyon sa dagat. Wala nang mga dolphin ang tumatalon at tahimik na ang karagatan wala rin gaanong alon kaya payapa, nakapatay din ang makina ng yateng sinasakyan namin at sa ‘di kalayuan mga speedboat ng taohan niya ang nakabantay sa amin sa malayo. Nasa gi
VACATION. Naalingpungatan ako ng gising at marahan kong binuksan ang aking mga mata at bumungad sa akin ang puting kesame. Napahawak ako sa aking ulo ng maramdam kong kumirot ito pero sumalubong ang aking kilay nang may makitang dextrose na nakakabit sa likod ng aking kanang palad. “You’re awake now?” malamig ang boses nito habang nakadekwatrong nakaupo sa may biranda na humihigop ng kape. Nakasuot pa rin ito ng kanyang karaniwang sinusuot sa trabaho ang tinanggal niya lang ay ang blazer at kurbata. Seryoso ang mukha niyang humihigop ng kape na nakatingin sa akin samantala ako ay tinitigan ko lamang siya babalik. Iniisip kung paano ko nga ba ipapaliwanag sa kanya ang lahat? At kung paano ako makakatakas sa kanya? "Did you plan to shoot yourself just for the sake of the deal?" "Yes," I answered directly. There’s no use lying to him. In the end, the truth will reveal itself, and knowing him, he has many ways to find the truth, whether I’m telling the truth or not. I know I have a lo
I’m done dressing up. My belongings are also present, as is my makeup kit, which contains everything I require. It seems like the old man planned it beforehand after I looked around where we were staying. I also put on light makeup to make me appear normal because I look like a corpse with my pale face since I got shot. Kaya habang hinihintay si Tanda na dumating ay nagpasya muna ako na lumabas ng kwartong tinutuluyan namin at halos magulat ako na private villa pala ang lugar na ito. May mga trabahente akong nadaanan at lahat sila'y pare-pareho ang tawag sa akin ay Mrs. Tsukasa. Nang magtanong ako sa isang lalaking nagbabawas sa may garden kanina kung saan lugar ito sabi Boracay daw. Napangiwi ako. Ano kaya ang binabalak ng matandang ‘yon? Bigla akong napatakip sa bibig at nanlaki ang mga mata nang maalala ang sinabi niga. “Huwag mong sabihin na totohanin niya ang sinabi niya?!” kausap ko sarili ko. “Hindi naman sana! Ang pangit mag-aral na malaki ang tiyan!” napatampal ako sa noo
MABIBIGAT ANG TALUKAP NG MATA KO, subalit nagawa ko pa ring magising sa kabila ng tama ng bala sa aking tiyan. Ramdam ko ang bilis ng patakbo ng ambulansyang sinasakyan namin. “Stay with us, Anna,” I heard Lazaro calmed me while holding where I got shot. Nanghihina na ang pandinig ko, maski buong sistema ko ay malapit nang sumuko na kapag bumigay ako ay baka hindi na ako magising pa. Halos wala na akong maintindihan sa nangyayari pero rinig ko pa rin ang mga kapulisan, marahil pinalilibutan ang buong Cebu ng mga pulis para lang mahuli kami. Akala ko no'ng tumigil ang sasakyan ay nakarating na kami sa destinasyon namin ngunit mali ako dahil pinara kami para sa inspeksyon at maski ambulansya ay ‘di nila pinalampas. “Anong mero'n, boss? May malubha kaming pasyente na kailangan ng agarang operasyon,” paliwanag ng drayber ng ambulansya. “Inspeksyon lang sir, pakibuksan lang ang pinto sa likod. Makipag-cooperate muna tayo, sir,” tugon ng pulis. Marahan akong tinapik ni Lazaro kaya tin
MAKALIPAS NG MGA ILANG MINUTO ay nakarating na rin kami sa wakas sa kaya naman nagsihandaan na ang mga tao para sa pagbaba at pagkuha ng kanilang mga kagamitan, at dahil ang bagahe naman ay nasa baba ng barko ay halos bag lang namin ang dala-dala naming tatlo. [ Anna, the white van is already there to pick you up. They are one of my men so you don’t have to worry—] Hindi niya naituloy ang sasabihin nito nang magulantang ang lahat ng nandirito sa barkong sinasakyan namin nang marinig ang lakas ng ingay ng serena na ang ibig sabihin lang no’n ay maraming pulis ang nandito na nagroronda.[ Kasu! I knew it. This is going to happen but why in Hades they knew about this transaction?! Rodriguez! Immediately investigate this matter, faster!] I heard Kaito cursed. “Shit! What will we do?” I heard Mickey uttered nervously. “Putangina! Mukhang natunugan tayo, kapatid,” bulong din ni Ethan. Halos hindi lang sila ang kinakabahan sa mga kapulisan na pumapaligid ng buong lugar. “Check niyo lahat
PINAGMAMASDAN ko ang malawak na karagatan dito sa barkong aming sinasakyan, malakas ang hampas ng hangin sa akin kaya naman nililipad ang buhok ko maski ang suot kong paldang uniporme habang sa pangtaas naman ay pinatungan ko rin ng itim na jacket upang maibsan ang lamig. Nang biglang may kamay ang lumapat sa balikat ko. “The information you gave me, was it true?” mababa ang tono ng boses nito kumpara sa sigla niya tuwing kausap ako. Tumango lang ako sa kaniya nang ‘di inaalis ang paningin sa magandang tanawin dito sa barko kung saan papuntang Cebu. Narinig ko ang malalim nitong hininga at tinanggal ang kamay sa balikat ko saka sinandal din nito ang mga siko sa rehas ng barko na nagsisilbing panangga upang hindi kami mahulog. “You really are something, Anna. From the day you save me on that night and up to now, for knowing my real father. It never came across my mind that I would know my father someday since my mom told me that I never had a father. The only thing she told me is th
Cebu. NAKAUPO akong nakatingin kay Gutierrez at masinsinan niya akong tinitingnan habang salubong ang mga kilay nito. Nandito kami sa isang pribadong kwarto at malaya mong makikita ang kaganapan sa okasyon kung saan naghihintay si Kaito kasama ang buong pamilya niya sa mangyayari sa pag-uusapan namin, kung mapapayag ko ba siya o hindi. Komportable itong nakaupo sa katad na sopa habang nakedekwatrong upo, nakapatong ang isang kamay sa mahabang mesa na pumapagitan sa amin habang ang isa naman niyang kamay ay may hawak na alak. “If you are here to make a deal with me to be your husband's business partner, my answer will never change. And ask your husband, where did he get the thickness of his face after threatening my wife to kill me?” he snorted. My forehead knitted. “Kaito threatened your wife just only to kill?” I asked back as I laughed at him. “Of what grounds? Business? Don’t make me laugh. Kaito never threatened anyone, it was a lame tactic. Do you think Kaito will be the CEO
Nakita ni Anna na kompleto rin ang pamilya ni Kaito subalit ni minsan ay hindi siya tinuunan ng atensyon ng mga ito. Wala rin itong narinig sa kanila nang maging matagumpay ang kaniyang nakaraang transaksyon. Sa pag-uugali pa lang, mukhang hindi masiyadong magkalapit ang loob ni Kaito sa pamilya niya. Kaya naisip ni Anna na hindi na nakakapagtaka kung bakit napakasungit at seryoso nito lalo na sa negosyo. Nakikita rin ni Anna kung gaano rin siya kalamig dati, kung hindi niya lang nakilala itong si Kaito ay malamang hanggang ngayon ay walang magbabago sa ugali niya. Napasinghap si Anna nang maramdaman niyang pinalupot ng kaniyang asa-asawahan ang kamay nito sa kaniyang bisig kaya muntik pa itong mabikaukan dahil nagkataon pang umiinom ito ng tubig sa isang glass wine, habang siya'y alak ang tinitira. Nagpaalam din kasi ito kanina na pupuntahan niya ang ama nito para makisosyo sa mga nandito kaya halos hindi inaasahan ni Anna ang paglagay ng kamay niya sa bewang nito.“He’s here, let’