Kabanata 76

DUWAG ako.

Mahina.

Talunan.

Bobo.

Walang kwenta.

Ganiyan ko ilarawan ang aking sarili simula noong araw na hiniwalayan ko si Yevhen.

Para akong tanga.

Sising-sisi ako sa mga sinabi at ginawa ko, pero noong pumunta naman siya sa bahay upang magmakaawa ay ipinagtabuyan ko lang siya ulit.

Maraming beses din siyang nagpabalik-balik, at maraming beses ko rin siyang pinaalis hanggang sa dumating ang isang araw na hindi na siya muling nagpakita.

Sumuko na siya.

“Putang ina,” natatawa kong pagmumura habang nakahiga sa kama. Hinawakan ko rin ang aking dibdib at dinama ang namamanhid ko nang puso.

Araw-araw akong parang sinasakal. Ako ’tong may gustong mawala siya sa buhay ko pero ako rin ’tong parang namatayan sa sobrang pangungulila.

Nakakainis.

“Ang tanga mo naman, Masien, para ma-miss ’yong taong hiniwalayan mo na,” sermon ko sa aking sarili pagkatapos ay bumuntonghininga ako nang malalim.

Tamad na tamad din akong bumangon sa aking kama at saka ko pinagmasdan ang