Its Christmas eve, kaya naman andito kami sa mansion ng mga Revalde dahil busy sila mama. Lalo na at dito nagpasko ang iba pa nilang kapamilya, kumbaga reunion ata nila ‘to. Andito rin ako sa kusina at tumutulong kila mama, hindi man sa pagluluto at least sa paghuhugas may pakinabang ako. ‘Tsaka birthday rin ni Chance ngayon.
“Anak ihatid mo pala ‘tong chips sa kwarto ni Chance. Nag-iinuman ata sila ng mga pinsan niya, bumalik la agad,” utos ni mama sa akin, ang bata pa nun ah, tapos nag-iinum-inom na. ‘Di bale pagsasabihan ko ‘yun sa susunod. “Sige ma, una na ako.” Grabe damang-dama ko talaga ang pasko sa mga dekorasyon ng bahay nila. Mula sa daanan, bintana, muwebles at chandelier paskong-pasko talaga. Ang sakit ng paa ko sana pala gumamit ako nung elevator nila. Kakatok na sana ako sa kwarto niya ng biiglaan itong bumukas. “Hi! Miss? Sabay lahad ng kamay ng isang lalaki na siguro ka edad ko lang.” “Ahh Ivy nga pala. Si Chance ba?” tanong ko sa lalaki. “Hes on the shower right now,” sagot nung lalaking naka eyeglass. “Pakisabi eto pala ‘yung chips na pinapadala niya, sige alis na ako,” paalam ko sa kanila pero bigla akong tinanong nung lalaki. “Are you his girlfriend?” “Hmm no, Im years older than him so I’m his ate,” medyo uncomfortable kong sabi, kalalabas lang rin pala ani Chance sa bathroom niya. “Oo nga pala, kasing edad ata tayo miss. By the way you’re very pretty.” He said like we have been close for years. “Yeah, too pretty to be Chance girl,” seryosong sabi nung naka eyeglasses. Sobrang awkward kaya nung kumalabog ang drawer ni Chance ay parang nakahinga ako ng maluwag. At least it wasn’t as silent like kanina. “Ahh sige una na pala ako, marami pa kaming tatapusin sa baba.” Paalam ko sa kanilang lahat. “It’s already 3:30 am nung natapos ang home party nila, kaya todo ligpit narin kami. Ihahatid kona sana sa dirty kitchen ang hugasin ng may biglang humatak sa akin palabas. Kaya ang ending dala ko rin ang ‘yung plato palabas hanggang makarating kami sa garden.“Ikaw ba ‘yan Chance? Inaayos ko ang magulong buhok niya dahil natatakpan na ang mata nito. Ngayon ko lang napagtanto na medyo lasing nga siya dahil namumungay na ang mata niya, antok siguro, tapos ang mga pisngi niya sobrang pula na. “Sit beside me please, I’m tired,” “I wanna lean on you, can I?” paalam niya kung pwede. “Sure,” I said, as I gladly offered my shoulder. “Happy Birthday and Merry Christmas Chance, I hope your happy on your Birthday!” “I wasn’t, but I am now,” he said. “Wait, babalikan kita. Kunin ko lang gift ko sa’yo,” sabay takbo, goshhh! Joke lang, nakalimutan ko pa lang dalhin ‘yung hugasin. Sa pagbalik ko ay nakita ko siyang nakahilig sa may upuan at nakapikit. I wanna surprise him kaya I decided to cover his eyes first before I offer my gift. Nagkakahalaga ng 12,000 pesos ‘yung jacket na regalo ko kaya siguradong magugustuhan niya, pero walang-wala ‘to sa mga Gucci, dior, tiffany and co, at iba pang sikat na mga brands. Parang gusto ko tuloy umiyak, ilang buwan ko rin pinag-ipunan yon. Pero worth it naman dahil super happy niya. “Surpriseeeeeee!” Parang bigla siyang nabuhayan kaya agad niyang binuksan ang box, ang saya niyang tingnan kaya I feel honored, minsan lang kasi ngumiti to eh. Lagi pang nakabusangot. “Hmm sorry, hindi siya gaanong mahal pero branded naman,” sabi ko. “This is the best gift that I received; I know you put so much effort to buy this so, I promise to treasure this.” Oh diba, di manlang tinanggi ang pagkahilig niya sa mga mamahaling damit. Ewan ko ba, I really adore this boy in terms of fashion.“Let’s go, it’s getting cold here. You might catch a cold and I don’t want it.” Aya niya sa akin na pumasok na.Pagkapasok namin ay nautusan pa akong ihatid siya sa kwarto niya, siguro dahil nakikita rin nila Sir na medyo gumegewang-gewang na siya sa paglalakad. I noticed that hes sweating kaya I decided to put him on his sleep wear clothes. Aalis na sana ako nung bigla niya akong hinatak kaya ang ending napahiga rin ako sa kama.Nakayap siya sa akin paharap. Omg! why is he so handsome, iba talaga siguro pag nagbibinata na. 'Di na ako magugulat kong sa susunod na araw ay may ipakilala na sakin tong girlfriend. Grabe inaantok na talaga ako, before I fall asleep, I am sure that someone has kissed me on my forehead.5 am na nang ginising ako ni mama sa kwarto ni Chance, pasko ngayon kahit papano ay pinayagan silang mamahinga. Pagkauwi namin ay natulog muna sina mama at gisingin ko raw sila mamayang alas 8 para makapaghanda sa pagsimba.I’m wearing a long sleeve silky dress above the knee, at pinaresan ko naman ito nang 2 inches na nude sandals. I guess my look is okay, I tied my hair into simple ponytail para naman ‘di na masyadong maiinit mamaya sa simbahan.The mass is about to start tapos naramdaman ko na may biglang sumiksik sa gitna, ‘di na ako nagulat dahil alam ko na kung sino. Minsan talaga nagseselos na ako, only child tapos parang hindi naman. Kahit saan ata kami pumunta ay lagi siyang kasama, ayon tuloy dalawa kaming gitna nina mama at papa.I looked at him from head to toe, hes wearing a polo shirt that my mama and papa gave him yesterday. I smiled; he really knows how to make them happy.The mass is over kaya naman pumunta na kami sa bahay para mag celebrate ng pasko. We eat happily while mama and papa are reminiscing their days.May mga bata naman na namamasko kaya I gave them the candy that I bought, and Chance? Well, he is sleeping lang naman sa kwarto ko kasi may hang over pa raw siya. See? My parents don’t care, because they are super happy pa nga if andito siya.“Good afternoon,” bati niya na magulo ang buhok habang pababa ng hagdan.“Naku anak, ang pawis mo na ahh. May damit ka naman diyan sa isang drawer mag palit ka nalang muna.” My mama said.He smiled while looking at me, he knows na I’m annoyed when my parents spoiling him with care. “By the way pumunta na yung sundo mo kanina, ayaw mo pa bang umuwi?” tanong ko, I know I may sound rude pero nagseselos ako.“Ivy!” tawag sakin ng mama ko na para bang sobrang rude ko, eh totoo naman na pumunta na si Kuya Danny eh.“Lina nga kayong dalawa, picture muna tayong apat para naman may bago tayong mailagay sa picture frame na binili ko,” hila samin ni papa.Were all happy at that moment, I smiled as I look at those pictures. Napansin ko na mas mataas na talaga siya sakin. Sana palagi nalang ganito. Napatingin ako sa regalo niya sakin, isa itong bracelet na silver gold. It’s very simple pero ang ganda, wala siyang pendant o kahit na anong sabit pa. Kay papa at mama naman ay binigyan sila ng tig isang sing-sing. Parang wedding ring ba, naikwento kasi yan dati nila mama na naisangla raw nila yun para sa pagbili ng mga gamit sa bahay nung bago palang sila. Haysss, hanggang kalian ka kaya magiging ganito samin Chance, nakakatakot dahil mahirap na umasa lalo na at lagi siyang nasa tabi namin. Ayokong masanay kami masyado.
Summer na, kaya the Revalde are preparing for a vacation outside the country. Kaya nag-iimpake na ako nang gamit ni Chance, pa'no ang tamad. Tinawagan pa tuloy ako ni ma’am at sir dahil ayaw ni Chance ipagalaw ang mga gamit niya sa iba. “I’ll be gone for 2 months; I will miss you,” he said, and sight. “I’m gonna miss you too.” I’m currently working as a waitress and I didn’t know that it was owned by the sister of Dame. So basically, my days were not that bad because I have someone that I could talk to. Ang swerte ko nga kasi nag-iisa lang ang coffee shop na to dito sa province. “Where’s Chance? I haven’t seen him with you this days.” He asked. 
I’m in my college journey right now, I take up Business Management because that’s what the Revalde wanted for me. Good thing classmate pa rin kami ni Eyia, parehas kasi kami ng kinuhang course. Its lunch time already kaya as usual diritso na kami sa cafeteria, tinawag kami ni Dame kaya doon narin kami umupo. Siya narin ang kumuha ng order, kaya itong si Eyia todo sundot sa tagiliran ko. Pilit niyang tinuturo ang nasa dulong lamesa, pagtingin ko ay ang grupo pala ni Chance. Agad kong linipat ang mata ko sa papalapi na si Dame habang nasa likod niya ang tumutulong sa pagdala ng mga order namin. We never talked for the whole month, lalong iniiwasan kona rin ang pagpunta sa kanila. I know were not okay, but I think its better this way. Hindi rin naman nakakahalata sina mama kasi sabi ko busy lang kaming dalawa. Im happy for him to be seen with other gir
These following weeks has been tough to me, kinakamusta pa rin naman ako ni mama at papa pero sa mga tawag na lang. I understand, busy sila pareho at valid naman ang reasons nila. Ako na ngalang halos natutulog mag-isa sa bahay kasi si papa lagging kailangan nila sir, kahit siguro umayaw si papa ay wala siyang magagawa dahil kapos kami sa pera ngayon. I offered the half of my allowance to mama, at first ayaw niya, pero kalaunan ay tinanggap rin niya. Iyong ipon ko binigay ko na rin kay mama at papa, tulong ko na 'yon sa kanila para na rin sa pagpapagamot ni Lola. Tumatanggap na rin ako ng labahan para na man may pandagdag kita, pero syempre patago lang, I don’t want them to be worried about me, kaya ko naman ang sarili ko. Shit! Ang sakit ng mga sugat-sugat sa kamay ko, washing machine naman ang gamit ko pero kung halos gabi-gabi ay nabababad ang kamay ko sa sabon kaya siguradong bibigay rin.&nbs
“Mom, we’re home!” bungad niya kahit nasa pintuan palang kami. Sabagay kailangan talagang lakasan ang boses dahil sa laki ba naman ng mansion nila eh aba dika talaga maririnig.“Good evening madame,” bati ko sa kaniya habang papalapit kami sa dining area. Sakto at tumayo naman ito para bumeso at yumakap sa amin.“Hey hija! Its good to see you again. Magtatampo na talaga ako kung dika pa nadala ni Chance ngayong gabi. Umupo na kayo at baka lumamig pa ang pagkain.”Grabe she’s still beautiful despite of her age. Hindi naman raw siya nag model or pumasok sa showbiz pero lagi siyang invited sa mga social events sa Manila. Dati kasi ay nakasama na ako sa mga panmayayaman na party nung bata ako dahil kay Chance. Pano kasi eh ayaw sumama dahil wala raw siyang kalaro dun, eh di naman pwede na hindi siya sumama dahil celebration yun ng company nila.“Oh hija buti nakapunta ka. 'Di na kasi kita napansin na dumal
“Of course, walang problema madame. Ito talagang si miss Finama HAHAHA diba, okay lang naman sayo na si madame ang bahala.” I suddeny noticed his fake smile na parang sinasabi na tulungan ko siya. Ang lakas pa naman ng aircon pero yung pawis niya tagaktak sa noo.“Ah okay na po pala”Nagpaalam na si Chance na umalis because their classes might start already. After a couple of minutes ay natapos narin ang pangbobola ni Prof kaya nag-aya narin si madame na lumabas.“Ah hija aalis na ako, pakibantayan nalang minsan si Chance baka may napapansin kang kakaiba. These past few weeks kasi ay mukhang matamlay siya sa bahay. Parang kapatid mona naman siya diba.” She smiled in a painful way kaya agad akong tumango, I know that hes very worried about his son kaso dina raw mahilig mag-open ng problems si Chance sa kaniya. KAPATID.“Oy hala Ivy may group activities pala tayo. Buti napapayag ko si Prof na dito ka nal
“And the winner for Ms.Havian Colleges is……………candidate number 6! Miss.Ivy Cruz Finama!”I heard my name right? Its me who won. My eyes were already filled with tears but I cant let it out. Sayang ang make up! Mahal pa naman to. Napatingin ako sa pwesto ni Chance pero ayaw niyang umakyat, ano ipapahiya niya ba ako rito sa stage.“Calling for the parents and guardian of Miss Finama to put the sash” Ang tahimik ng crowd, ang lamig sa pakiramdam. Nasabi ko na kay mama at papa pero di naman ako nag e’expect ng sobra na umuwi sila, pero ang sakit pa rin eh.Mag-vovolunteer na sana ako para isuot ang sariling sash pero biglang umingay ang crowd. S-si mama at papa nadyan! Parang nag slow mo ang oras habang naglalakad sila papunta sa akin.“M-mama……P-papa…….”“Sobrang proud kami ng papa mo anak” wala na, sira na talaga
“Thank you pala ah,” sabi ko. “Welcome, do you want me to accompany you hanggang sa may pintuan niyo? Para hindi ka pakagalitan if ever, I think kasi nandyan ata ang papa mo dahil may ilaw na sa bahay niyo.” He said, dinungaw ko naman ang bahay namin at bukas nga ang ilaw. “No, It's okay. Sige na, at mukhang uulan pa ata oh.” I said, assuring him that I’ll be fine. Hinintay ko muna na makaalis siya, siguro nga nakauwi si papa ngayon dahil bukas ang ilaw sa bahay. At least may kasama naman ako ngayon sa bahay. Ngunit pagpasok ko ay nadatnan ko si Chance na nakahiga sa may sala. Bakit ba andito ang lalaking to? Kasi sa pagkaalala ko ay hindi naman daw siya pupunta. “Chance,” sabi ko at niyuyugyug siya para magising. Buti at nagising naman siya agad. “Ba’t ka nandito? Sana you informed me naman na pupunta ka para hindi ka naghintay ng matagal.” “Kala ko ba inaya mo akong mag dinner dito?” masungit niyang tanong. “Well, hindi mo na
After a week ng malibing si lola, we decided to visit her grave. Yes, pinalibing pa rin na min kahit na urn lang, she still deserve a proper burial naman. Nagdala rin kami nina mama ng food nang sa gayun ay dito na rin lang mananghalian. Kahit papano ay masaya kaming nagkwekwentuhan sa mga ala-ala namin noon kasama si lola, eh kesyo strikto daw nung nabuntis siya sa akin dahil sobrang dami ng pamahiin na kailangang sundin. Napasok naman sa usapan ang pag-alis ko sa susunod na taon. Oo nga pala at malapit na yun. Gusto nilang mag-isip muna ako ng Mabuti hanggat may buwan pa akong natitira, at kung gagawin ko lang daw yon dahil sa pera ay hindi na raw kailangan. Total ay makakabalik na raw si mama sa trabaho. Aaminin ko nung una that was the main reason why I am eager to win the pageant but as the time goes by, napamahal na rin ako. &n
Halos araw-araw kaming magkasama ni Chance sa school o sa bahay man. Mukhang wala naman atang kakaibang napapansin sa amin sila mama at papa na siyang pinagpapasalamat ko. Our relationship is not clear too, basta all I knew is I am entertaining his feelings towards me. Ayoko din siyang tanungin since ako naman talaga ang nag offer nitong kadramahan sa buhay at ako pa tong mas matanda. Dapat ako ang mas maalam sa ganitong bagay pero wala din naman akong experience. Kahit hating gabi na ay nagsasagot pa din ako sa pondok kong mga activities. Actually, okay na kung gugustuhin kung ‘di pumasok, tutal aalis din naman ako sa susunod na taon, bali ‘di ko na talaga matatapos tong school year. Pero gusto kong sulitin to, baka kapag magsimula na akong magtrabaho ay ma miss ko tong pag-aaral ko. Tiningnan ko ang oraasan at malapit nang mag 2 am. Kaya pala madalas na ‘tong pahikab hikab ko. Niligpit ko muna at inayos ang mga gamit ko sa bag, sabado naman bukas kaya hindi prob
After a week ng malibing si lola, we decided to visit her grave. Yes, pinalibing pa rin na min kahit na urn lang, she still deserve a proper burial naman. Nagdala rin kami nina mama ng food nang sa gayun ay dito na rin lang mananghalian. Kahit papano ay masaya kaming nagkwekwentuhan sa mga ala-ala namin noon kasama si lola, eh kesyo strikto daw nung nabuntis siya sa akin dahil sobrang dami ng pamahiin na kailangang sundin. Napasok naman sa usapan ang pag-alis ko sa susunod na taon. Oo nga pala at malapit na yun. Gusto nilang mag-isip muna ako ng Mabuti hanggat may buwan pa akong natitira, at kung gagawin ko lang daw yon dahil sa pera ay hindi na raw kailangan. Total ay makakabalik na raw si mama sa trabaho. Aaminin ko nung una that was the main reason why I am eager to win the pageant but as the time goes by, napamahal na rin ako. &n
“Thank you pala ah,” sabi ko. “Welcome, do you want me to accompany you hanggang sa may pintuan niyo? Para hindi ka pakagalitan if ever, I think kasi nandyan ata ang papa mo dahil may ilaw na sa bahay niyo.” He said, dinungaw ko naman ang bahay namin at bukas nga ang ilaw. “No, It's okay. Sige na, at mukhang uulan pa ata oh.” I said, assuring him that I’ll be fine. Hinintay ko muna na makaalis siya, siguro nga nakauwi si papa ngayon dahil bukas ang ilaw sa bahay. At least may kasama naman ako ngayon sa bahay. Ngunit pagpasok ko ay nadatnan ko si Chance na nakahiga sa may sala. Bakit ba andito ang lalaking to? Kasi sa pagkaalala ko ay hindi naman daw siya pupunta. “Chance,” sabi ko at niyuyugyug siya para magising. Buti at nagising naman siya agad. “Ba’t ka nandito? Sana you informed me naman na pupunta ka para hindi ka naghintay ng matagal.” “Kala ko ba inaya mo akong mag dinner dito?” masungit niyang tanong. “Well, hindi mo na
“And the winner for Ms.Havian Colleges is……………candidate number 6! Miss.Ivy Cruz Finama!”I heard my name right? Its me who won. My eyes were already filled with tears but I cant let it out. Sayang ang make up! Mahal pa naman to. Napatingin ako sa pwesto ni Chance pero ayaw niyang umakyat, ano ipapahiya niya ba ako rito sa stage.“Calling for the parents and guardian of Miss Finama to put the sash” Ang tahimik ng crowd, ang lamig sa pakiramdam. Nasabi ko na kay mama at papa pero di naman ako nag e’expect ng sobra na umuwi sila, pero ang sakit pa rin eh.Mag-vovolunteer na sana ako para isuot ang sariling sash pero biglang umingay ang crowd. S-si mama at papa nadyan! Parang nag slow mo ang oras habang naglalakad sila papunta sa akin.“M-mama……P-papa…….”“Sobrang proud kami ng papa mo anak” wala na, sira na talaga
“Of course, walang problema madame. Ito talagang si miss Finama HAHAHA diba, okay lang naman sayo na si madame ang bahala.” I suddeny noticed his fake smile na parang sinasabi na tulungan ko siya. Ang lakas pa naman ng aircon pero yung pawis niya tagaktak sa noo.“Ah okay na po pala”Nagpaalam na si Chance na umalis because their classes might start already. After a couple of minutes ay natapos narin ang pangbobola ni Prof kaya nag-aya narin si madame na lumabas.“Ah hija aalis na ako, pakibantayan nalang minsan si Chance baka may napapansin kang kakaiba. These past few weeks kasi ay mukhang matamlay siya sa bahay. Parang kapatid mona naman siya diba.” She smiled in a painful way kaya agad akong tumango, I know that hes very worried about his son kaso dina raw mahilig mag-open ng problems si Chance sa kaniya. KAPATID.“Oy hala Ivy may group activities pala tayo. Buti napapayag ko si Prof na dito ka nal
“Mom, we’re home!” bungad niya kahit nasa pintuan palang kami. Sabagay kailangan talagang lakasan ang boses dahil sa laki ba naman ng mansion nila eh aba dika talaga maririnig.“Good evening madame,” bati ko sa kaniya habang papalapit kami sa dining area. Sakto at tumayo naman ito para bumeso at yumakap sa amin.“Hey hija! Its good to see you again. Magtatampo na talaga ako kung dika pa nadala ni Chance ngayong gabi. Umupo na kayo at baka lumamig pa ang pagkain.”Grabe she’s still beautiful despite of her age. Hindi naman raw siya nag model or pumasok sa showbiz pero lagi siyang invited sa mga social events sa Manila. Dati kasi ay nakasama na ako sa mga panmayayaman na party nung bata ako dahil kay Chance. Pano kasi eh ayaw sumama dahil wala raw siyang kalaro dun, eh di naman pwede na hindi siya sumama dahil celebration yun ng company nila.“Oh hija buti nakapunta ka. 'Di na kasi kita napansin na dumal
These following weeks has been tough to me, kinakamusta pa rin naman ako ni mama at papa pero sa mga tawag na lang. I understand, busy sila pareho at valid naman ang reasons nila. Ako na ngalang halos natutulog mag-isa sa bahay kasi si papa lagging kailangan nila sir, kahit siguro umayaw si papa ay wala siyang magagawa dahil kapos kami sa pera ngayon. I offered the half of my allowance to mama, at first ayaw niya, pero kalaunan ay tinanggap rin niya. Iyong ipon ko binigay ko na rin kay mama at papa, tulong ko na 'yon sa kanila para na rin sa pagpapagamot ni Lola. Tumatanggap na rin ako ng labahan para na man may pandagdag kita, pero syempre patago lang, I don’t want them to be worried about me, kaya ko naman ang sarili ko. Shit! Ang sakit ng mga sugat-sugat sa kamay ko, washing machine naman ang gamit ko pero kung halos gabi-gabi ay nabababad ang kamay ko sa sabon kaya siguradong bibigay rin.&nbs
I’m in my college journey right now, I take up Business Management because that’s what the Revalde wanted for me. Good thing classmate pa rin kami ni Eyia, parehas kasi kami ng kinuhang course. Its lunch time already kaya as usual diritso na kami sa cafeteria, tinawag kami ni Dame kaya doon narin kami umupo. Siya narin ang kumuha ng order, kaya itong si Eyia todo sundot sa tagiliran ko. Pilit niyang tinuturo ang nasa dulong lamesa, pagtingin ko ay ang grupo pala ni Chance. Agad kong linipat ang mata ko sa papalapi na si Dame habang nasa likod niya ang tumutulong sa pagdala ng mga order namin. We never talked for the whole month, lalong iniiwasan kona rin ang pagpunta sa kanila. I know were not okay, but I think its better this way. Hindi rin naman nakakahalata sina mama kasi sabi ko busy lang kaming dalawa. Im happy for him to be seen with other gir
Summer na, kaya the Revalde are preparing for a vacation outside the country. Kaya nag-iimpake na ako nang gamit ni Chance, pa'no ang tamad. Tinawagan pa tuloy ako ni ma’am at sir dahil ayaw ni Chance ipagalaw ang mga gamit niya sa iba. “I’ll be gone for 2 months; I will miss you,” he said, and sight. “I’m gonna miss you too.” I’m currently working as a waitress and I didn’t know that it was owned by the sister of Dame. So basically, my days were not that bad because I have someone that I could talk to. Ang swerte ko nga kasi nag-iisa lang ang coffee shop na to dito sa province. “Where’s Chance? I haven’t seen him with you this days.” He asked.