Chapter 4

Tamad kong niligpit ang nagkalat na gamit sa aking desk. Kakatapos lang ng last subject at inaaya kong mag-mall si Clarence pero mukhang may sariling gala ang loka. Tinanong ko pa kung saan ang lakad niya pero tikom ang bibig nito sa akin. Napairap ako.

“Saan ka ba kasi pupunta? Sama ako! Ayaw ko pa umuwi,” pangungulit ko kay Clarence pero tinawanan lang ako nito.

“Hindi pwede, umuwi ka na sa inyo at gumawa ng assignment.”

Limang taon ang tanda ni Clarence sa akin. He’s a struggling student kaya’t hirap sa pag-aaral, mabuti na lang at matalino siya. Ang alam ko ay rumaraket siya paminsan-minsan para may pangbaon sa school. Patay na kasi ang mga magulang nito at hindi naman siya kayang tustusan ng tiyahin na marami ring pinag-aaral na anak. Iyon ang kwento niya sa akin.

Siguro ay sa work ang punta niya ngayon dahil may field trip kami next month at kailangan niya ng perang pambayad para makasali.

I pouted. “Fine. See you tomorrow!”

Paglabas namin ng gate ay namataan ko si Clyde na nakasilong sa katapat na waiting shed. Panay ang sulyap nito sa wrist watch at mukhang may hinihintay. Nangunot ang noo ko. Hindi ba’t may klase pa ang mokong na ‘to?

Nang mag-angat ito ng tingin galing sa suot na relo ay agad na nagtama ang mga mata namin. Nag-iwas ako ng tingin, mukhang ako ang sadya niya dahil naramdaman ko ang papalapit niyang presensya.

Patay-malisya akong naglakad patungo sa paradahan ng tricycle, ramdam kong nakasunod naman ito sa akin. Nang sumakay ako ay tumabi rin siya sa akin kaya’t napabaling ako sa kanya at sinamaan siya ng tingin.

“Tapos na ba ang klase niyo?” Naniningkit ang matang tanong ko sa kanya. Nag-abot ito ng buong fifty peso bill sa driver.

“Dalawang SM po.”

Nanlaki ang mata ko sa kanya. Kaming dalawa lang ang sakay ng tricycle!

“Anong pinagsasasabi mo? Uuwi na ako!”

“Mamaya na, samahan mo muna ako sa mall.”

“Isusumbong kita kay Tita Madel! Nagka-cutting ka!”

Umandar na ang tricyle. Tamad naman ako nitong nilingon.

“Nag-cutting ka rin naman, so patas na tayo. ‘Wag mo kong isusumbong at hindi rin kita isusumbong. Deal?” He smirked and I rolled my eyes at him, confused and annoyed.

“Bakit ka nag-cutting?”

“Bakit ka nag-cutting?” Ibinalik niya sa akin ang tanong kaya’t lalo akong napairap.

“Nauna akong magtanong kaya ikaw muna ang sumagot!”

“Naku, nagtatamban pala kayo, ha! Masama iyan mga hijo at hija,” tumawa ang driver. Tsismosong ‘to!

“Nag-chat kanina sa akin si Kuya Alvin.”

What the heal?! Hindi nga ako sinumbong kay Mama, ibinuking naman ako kay Clyde! Lapastangan! Dahil diyan ay sa kabilang tindahan na ako bibili ng ice candy!

Nag-iwas ako ng tingin sa kanya.

“Magka-cutting ka na lang doon pa talaga sa kabilang building, Bon? Alam mo ba ang pwedeng mangyari kung nahuli ka, ha? You could’ve been in big trouble!”

“At bakit kaya ako nag-cutting?!” Panunumbat ko at ang lintek na driver ay lalong lumakas ang tawa. Kuya, tuwang tuwa ka diyan? Nakalibreng comedy movie ka ba, ha? Ibalik mo ang bayad namin!

I glanced swiftly at Clyde and I noticed how his eyes softens. “Ang kulit mo kasi. Sinabi ko nang hindi natin kasabay kumain si Arrie-“

“Can you please not mention that witch in front of me?! Baka mamaya hanggang hapunan mawalan din ako ng gana.”

He sighed in frustration. “Hindi ko na siya pinahiram ng ruler.”

Umawang ang bibig ko sa narinig. There was a quick pause between us before a silent chuckle escaped my mouth.

“Oh? Ba’t mo naman pinagdamutan ang girlfriend mo?” I said sarcastically and his face immediately turns dark.

“Hindi ko siya girlfriend.”

“Tss.”

“The ruler is in my bag but I told her na naiwan ko.”

Ba’t ba ‘to nag-eexplain? Hindi ako nagsalita. Nang tumigil ang tricycle sa tapat ng mall ay naglahad pa ito sa akin ng kamay para alalayan akong bumaba. Pero dahil hindi pa tapos ang pag-iinarte ko ay hindi ko siya pinansin. Narinig ko ang marahas niyang paghugot ng buntong-hininga.

Ha! Hindi ako papayag na ako lang palagi ang nababadtrip dito. Gagalitin kita ngayon, humanda ka!

Tahimik kaming naglakad papasok ng mall.

“Kumain ka ba kanina?” Naninimbang ang kanyang boses. Hindi ako sumagot kaya’t hinatak niya sa kamay ko ang hawak na tote bag. Naroon pa rin ang lunch box, puno at walang bawas. Malakas siyang suminghap.

“Bakit hindi ka kumain? Nalipasan ka na ng gutom! Gusto mo bang magka-ulcer, ha?” Galit niyang tanong pero inirapan ko lang siya.

Nagulat ako nang hinawakan niya ang aking kamay. Iginiya niya ako patungo sa food court, pinaghila pa niya ako ng upuan.

“Kainin mo ‘yan, Bon. Pagagalitan ka ng Mama mo ‘pag nakita niyang hindi mo binawasan ang baon mo. Bibili lang ako saglit ng maiinom.”

Nakanguso kong binuksan ang lunchbox habang tinatanaw si Clyde na bumibili ng milk tea sa isang sikat na food stall. He’s right, I need to empty this container dahil tiyak na uusisain ako ni Mama ‘pag nakita niyang walang bawas ang baon ko. Baka pa madulas ang dila ko at aksidente kong maamin na nagtamban ako kaninang tanghali. At isa pa, nakakaramdam na rin ako ng paghapdi ng sikmura kaya hindi na ako nag-inarte pa. Mamaya na ang continuation ng kaartehan ko, bubusugin ko muna ang sarili para may energy akong bwisitin si Clyde later. Nyahahaha!

Pagbalik ni Clyde ay may dala rin itong burger at fries. Wow, taray! Parang nanunuyo lang ng nirereglang girlfriend na may cravings daw kuno. Mga kaartehan nga naman ng ibang gorls! Gusto lang ng libreng milk tea isisisi pa sa regla. Lol!

Pagkatapos naming kumain ay niyaya ko siya maglaro sa arcade. Plano ko siyang utusan na ikuha ako ng stuff toy sa claw machine, pagkatapos ay iinisin ko siya nang todo ‘pag pumalpak siya.

“Ayaw ko niyang pink. ‘Yung brown ang targetin mo, Clyde!”

Ngumisi ako dahil panglimang try na niya ay wala pa rin.

“Ano ba ‘yan? Mauubos na lang ang token ay wala ka pang nakukuha!” Pinag-krus ko ang mga braso, pinipigilan matawa dahil salubong na ang kilay nito.

I heard him heaved out a deep sigh before dragging me out of the arcade.

I smirked. “Hindi mo kaya, ano? Weak ka pala, eh!”

“Madaya ang mga ganoong machine. Ibibili na lang kita ng teddy bear.”

Natanaw ko ang Blue Magic at mukhang doon kami papunta.

“Hmm…wala man lang effort ang ganyan,” patuloy kong pang-aalaska. “At anong madaya? Hindi ka lang talaga marunong. Si Ethan nga binigyan ako ng stuff toy na penguin galing sa claw machine.”

Lalong nalukot ang kanina’y busangot na nitong mukha. Inis ako nitong sinulyapan habang tuloy tuloy ang pasok namin sa shop ng stuff toys. I mentally grinned.

“At paano ka nakakasigurong napanalunan niya talaga iyon sa claw machine? Mamaya binili niya lang din ‘yon, gusto lang magpa-impress sa iyo. Uto-uto ka naman kaya naniwala ka.”

Gulat ko siyang hinampas sa braso. “Hindi, ‘no! ‘Wag mo nga siyang sinisiraan sa harapan ko. Akala ko ba ay teammates kayo sa basketball?”

“At akala ko ba wala kang gusto sa kanya? Why are you still accepting stuffs from him, huh?”

“Dati pa ‘yon, bago ko siya binasted!”

“Bastedin mo ulit dahil mukhang hindi nakakaintindi! Bakit nanliligaw pa rin ‘yon sayo? Pinapaasa mo yata, eh.”

“Of course not! Nilinaw ko sa kanya na hindi ko siya gusto dahil may iba akong nagugustuhan!”

Parehas kaming natahimik. Mabilis akong umiwas ng tingin at itinuon ang pansin sa mga teady bears na nakadisplay. Pasimple rin akong naglakad palayo para kunwari ay magtingin-tingin ng stuff toys. Boba ka talaga, Bonnie Angelou! ‘Pag tinanong ka niyan kung sinong nagugustuhan mo, anong isasagot mo, ha?!

Naramdaman ko ang paglapit ni Clyde sa puwesto ko. “Is that what you want?” Tukoy niya sa hawak kong unicorn stuff toy.

“’W-wag na, Clyde. Hindi mo naman ako kailangan ibili. Ang mahal kaya ng mga tinda nila.”

Hindi ako nito pinakinggan. Inagaw niya mula sa kamay ko ang unicorn ay dumiretso sa counter upang bayaran iyon. Napabuntong-hininga ako. Nang makabalik siya sa pwesto ko ay nakangiti niya inabot sa akin ang paper bag.

“Pwede mo nang itapon ang bigay na stuff toy sayo ni Morales. Mas cute ang unicorn kesa sa penguin.”

“Hoy! Ang rude mo!” Muli ko siyang hinampas sa braso. “Thank you, Clyde. Ang bait-bait mo today, kaawaan ka ng Diyos.” Tumingkayad ako upang haplusin ang buhok niya. He let out a low chuckle.

“Ang bait-bait ko pala pero ba’t kanina mo pa ako tinatarayan diyan?”

“Ikaw naman ang may kasalanan!”

“Whatever you say. May gusto ka pa bang puntahan?”

Umiling ako bago kumapit sa braso niya. “Wala na. Uwi na tayo, Clyde. Magsasagot pa ako ng assignment.”

“Anong assignment ‘yan? Do you need help?”

Madali lang ang binigay na takdang-aralin sa amin pero dahil umiiral nanaman ang pagiging papansin ko ay agad akong tumango.

“Let’s go back here next week, Clyde? Ako naman ang mangt-treat sayo. Let’s watch a movie!”

“Whatever you want.”

Tahimik kami sa tricycle habang pauwi. We shared on my earphone as we listen to my music playlist, which are nothing but Taylor Swift songs. He isn’t a fan of her new music but I’m happy that he enjoyed her old stuffs kaya’t iyon ang pinatugtog ko.

“What about us?” Narinig kong usal niya.

“Hmm?”

“What’s our song?”

Natawa ako nang maintindihan ang tinutukoy niya. Our Song is currently playing in full volume.

“Mary’s song, hopefully…” I whispered.

“Mary’s Song? Is that a gospel music? A song dedicated for Mama Mary?”

Malakas akong tumawa sa tanong niya. I know for sure na ilang beses na niyang narinig ang kantang iyon sa akin, I just didn’t know na hindi pala niya alam ang title.

“Yeah,” pagsang-ayon ko na lang dahil baka maisipan pa niyang i-search ang kanta. Patay ako niyang pag nagkataon.

I heard him chuckled. “Bakit naman gospel song, Bonnie? Balak mo bang magmadre pagkatapos ay aayain mo akong sumali sayo sa kumbento?”

“Baliw! Mukha bang papasa akong madre, ha?”

Sabay kaming natawa. Dumaan muli ang saglit na katahimikan sa pagitan namin bago niya binasag iyon.

“Yung sinabi mo kanina…”

Nakagat ko ang ibabang labi. Sinasabi ko na nga ba, eh! Akala ko ligtas na ako, wala pa ring kawala!

“A-alin? About the movie? You can choose which film you’d like to watch, palagi mo naman akong pinagbibigyan dati so ikaw naman ngayon,” pagmamaang-maangan ko.

“Not that. You said something about…liking someone?”

“Ah!” Awkward akong tumawa. “What about that? Of course, normal lang naman magka-crush diba?”

“This guy…do I know him?” halos namamaos ang boses niyang tanong. Umiwas ako ng tingin.

Patay-malisya akong nagkibit-balikat. “Ewan ko. Baka.”

“Who is it?”

“Basta!”

“Sino nga? Sabi mo baka kilala ko? Paano natin malalaman kung di mo sasabihin sakin?”

Naningkit ang mata ko at nilingon siya. “Bakit ikaw? Tinanong kita dati pero hindi mo sinagot? Patas lang tayo. Sasabihin mo sa akin yung iyo tapos sasabihin ko rin yung akin. Deal?” Panggagaya ko sa kanya at naiiling siyang tumawa.

“Deal,” he said casually and I swallowed hard. Patay!