Chapter 3

Tuwang-tuwa ako nang sa wakas ay maka-graduate na ako ng elementary. Finally, makakasama ko na muli sa iisang school si Clyde kaya mas mataas na ang tsansa na palagi kaming magkita.

Pansinin ako sa school simula nang mag-high school ako. Dumami ang aking kaibigan, naranasan ko rin maligawan at makatanggap ng crush confessions for the first time kahit grade 7 pa lang.

“Bon-bon, andyan nanaman si Kuya Ethan sa labas, hinahanap ka. Kailan mo ba siya sasagutin?”

Natigil ako sa pagpupulbo at agad na namula ang mukha ko. Ethan is grade 10, ka-batch ni Clyde. Umamin ito sa akin noong nakaraang linggo pero binasted ko na siya. Gwapo siya at sikat, magaling kasi sa basketball. Pero sorry na lang siya dahil hindi ko siya gusto. Kainis naman! Ano bang hindi maintindihan ng mga ‘to?! At oo, hindi lang siya ang nanliligaw sa akin from higher grades. Ewan ko ba at kung bakit type na type ako ng mga seniors!

“Ayaw ko nga sa kanya! Diba sabi mo crush mo ‘yan, edi sayo na lang,” umirap ako kaya’t sumimangot sa akin si Clarence. Pero Clarisse sa gabi.

“Lumabas ka na, gaga! Mukhang aayain ka maglunch.” Ipinagtulakan ako nito palabas kahit hindi pa ako tapos magpulbo. Hindi tuloy ako magkandaugaga sa kakapunas ng mukha.

“Hi, Bon. Lunch niyo na diba?”

Gwapong-gwapo sa kanya ang mga kaklase ko kaya naman natutuwa ang mga ito pag bumibisita siya sa akin. Ang kaso ay naiinis naman ako dahil hindi ko nga siya bet! Mukha siyang espasol sa sobrang mestizo niya, nakakairita.

“Oo, papunta na nga kami ng friends ko sa canteen.”

“Ganon ba? Uhm…okay lang bang yayain kita mag-lunch ngayon? Yung tayong dalawa lang? Treat ko!”

“Ah…hindi na. May baon akong lunch, pinaghanda ako ni Mama.”

 “O-okay,” napakamot ito sa ulo. Narinig ko ang mahihinang tilian ng classmates ko, nangingibabaw pa ang kay Clarence. “So ano? Payag ka ba? Kung ayaw mo na tayong dalawa lang, pwede nating isama ang friends mo.”

Hay naku! Ang kulit naman!

“Bon..”

I looked behind Ethan and saw Clyde heading our way while carrying a familiar tote bag in hand. Nangunot ang noo ko. Nang makalapit sa amin ang best friend ko ay napansin ko ang saglit nitong pagsulyap sa makulit kong suitor. Inabot sa akin ni Clyde ang bag.

“You forgot your lunch. Hinatid dito kanina ni Tito Samuel, sakto nakasalubong ko siya sa may gate kaya sa akin niya hinabilin.”

Ah, oo nga pala! Nagmamadali ako umalis ng bahay kanina kasi may role-playing sa first subject namin. Hindi tuloy kami sabay pumasok ni Clyde, kainis!

“Magla-lunch pa lang rin ako, sabay na tayo?” Tanong niya kaya’t agad na nangningning ang mga mata ko. Ang kaso, may sumingit na epal!

“Nauna ako, Guevara.”

Nakita ko ang paniningkit ng mga mata ni Clyde nang lingunin nito si Ethan.

“Ah, Morales!” Pero napalitan iyon ng ngisi. “Hinahanap ka ni Coach, nandito ka lang pala.” Tinapik niya sa balikat si Ethan. “Mukhang mainit ang ulo ni Coach Alvin kaya puntahan mo na.”

Oo nga pala, teammates sa basketball ang dalawa. Pero mukhang hindi sila close dahil last name basis ang mga mokong.

“Really? Bakit daw?”

Clyde shrugged. “I don’t know. Tara na, Bon? Nagugutom na ako.”

“Oh, o-okay..”

“Sige, Bonnie. Sa susunod na lang siguro,” pilit ang ngiti na naglakad palayo si Ethan.

“Sa susunod mong mukha mo,” narinig kong bulong ni Clyde kaya’t hindi ko napigilan ang mapangisi.

“Ha? Ano ‘yon?” Pagkukunwari ko. Gulat na napalingon ito sa akin bago muling inagaw ang tote bag sa aking kamay.

“Wala. Sabi ko kumain na tayo.”

Kahit gaano karami ang sections per grade level sa school ay hindi napupuno ang cafeteria. Maayos kasi ang pagkakagawa ng schedules kaya hindi nagkakasabay-sabay ang mga estudyante upang magsiksiksan para mananghalian.

Saglit akong iniwan ni Clyde sa table para bumili ng sarili niyang lunch. Hindi raw nakapagluto si Tita Madel ngayon kaya wala siyang lutong baon. Nang bumalik ito ay halos umasim ang mukha ko nang makitang kasama nito si Arrie.

Nilapag ni Clyde ang tray sa lamesa at walang salita ko namang hinablot ang bag ko para tumayo.

“Bon, saan ka pupunta?”

Hindi ko pinansin si Clyde. Hindi sumunod sa cafeteria ang friends ko so malamang ay nasa likod ng school ang mga ‘yon. Sa kanila na lang ako sasabay. Nilagpasan ko silang dalawa, binangga ko pa si Arrie sa balikat para ipaalam sa kanyang inis ako sa mukha niya. Ha! Kung alam ko lang na ganito ang gagawin ni Clyde, sana pumayag na lang akong mag-lunch kasama si Ethan. Nakakainis siya!

“Bon? Saglit lang ha, Arrie.”

Naiinis ako kay Clyde! Bwiset siya! Alam na alam niyang hindi ko gusto ang bruhang ‘yon pero napaka-insensitive niya! Nanandya ba siyang talaga?!

“Bon, wait! Saan ka pupunta?”

Nakalabas na ako ng cafeteria nang hilahin ako ni Clyde sa braso. Tinabig ko ang kamay niya at hindi siya pinansin. Nagpatuloy ako sa paglalakad, nakasunod pa rin siya sa akin.

“Bon! Ano ba? Anong problema?”

Inis ko siyang hinarap. “Sana sinabi mong kasabay pala natin kumain ang pangit na ‘yon! Kung alam ko lang edi sana hindi ko na iniwan ang friends ko!”

Halos pagtinginan kami ng mga dumadaang estudyante dahil dito pa talaga kami humarang sa gitna ng hallway.

“Hindi, Bon. Hindi siya sasabay kumain sa atin, okay? Tapos na ang lunch nila Arrie, nanghihiram lang siya sa akin ng ruler para sa next subject nila.”

Hinawakan ako nito sa braso, animo’y inaamo ako. Pero kagaya kanina, tinabig ko lang iyong muli. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya.

“Tara na, Bon. Kumain na tayo, please. I assure you na tayong dalawa lang ang sabay na kakain.”

Umirap ako sa kanya. “Hindi na! Nawalan na ako ng gana. Bumalik ka na roon at maghiraman kayo ng ruler ng pesteng ‘yon! Hmp!”

“Bon naman…”

Nilampasan ko siya. Mabuti at hindi na niya ako sinundan pa dahil hindi na niya mababago ang isip ko. Umatras na ang gutom ko dahil sa bruhang iyon!

Dahil sa sobrang badtrip ay nakapag-cutting classes tuloy ako nang wala sa oras. Tumawid ako sa kabilang building kung saan naroon ang college department. Ingat na ingat akong hindi makita ng mga college professors dahil baka isumbong ako sa dean namin. Naka-uniform pa naman ako.

I was on my way to the school ground when I felt somebody pulled me harshly on my collar. Para akong sinakal sa lakas ng pagkakahila sa akin. Nang malingunan ko ang talipandas na may gawa noon ay nakita kong si Kuya Alvin pala iyon! Ka-street din namin siya at mas matanda siya sa akin nang ilang dekada. Lol!

“Kuya!” Medyo kinakabahan kong sabi dahil huling-huli ako sa aktong tumatamban.

“Anong ginagawa mo rito, Bonnie? Oras ng klase, ah?” Nakangisi nitong tanong.

Napayuko ako. “S-sorry po, Kuya. Please, wag mo kong isusumbong kila Mama.”

“Ah! So nagka-cutting ka nga?”

Nag-iwas ako ng tingin. Patay ako kay Mama pag nalaman niya ito. Baka hindi ako ‘non bigyan ng allowance for one month. Iginiya ako ni Kuya Alvin sa patio at naupo kami sa isa sa mga benches doon.

“Bakit ka nagka-cutting? Palagi mo ba itong ginagawa?” tanong niya at mabilis ang naging pag-iling ko.

“Hindi po, Kuya! Ngayon ko lang ‘to ginawa. Please po, ‘wag mo akong isumbong.”

His eyes narrowed suspiciously at me, animo’y inaakusahan ako. Gwapo si Kuya Alvin. Kahit maloko ito ay mabait naman. Naalala ko, lagi niya akong nililibre ng ice candy noon dahil suki ako ng sari-sari store nila dati. Halos ubusin ko ang tinda nilang stick-o, ilang garapon nga ang naipon ko dati dahil doon.

“Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko. Bakit ka nag-cutting? Mabuti na lang walang nakakita sayong guard or professor dito.”

Napayuko ako. Parang nakakahiya namang aminin kay Kuya Alvin ang reason ng pagtatamban ko.

“K-kasi po…”

“Hmm?”

Suminghap ako at nag-angat ng tingin, nakasimangot. “Naiinis kasi ako kay Clyde. Napaka-bully niya! Lagi niyang sinasaktan ang feelings ko.”

Umangat ang kilay ni Kuya Alvin, napansin ko ang mapaglarong ngisi sa labi niya.

“Feeling ko hindi na ako ganoon kaimportante sa kanya kasi mas kinakampihan niya lagi si Arrie over me,” nagtatampo kong sabi. “At mas gusto niyang kasama iyon kesa sa akin! Edi dun na siya!”

Malakas na humalakhak ang nakatatandang lalaki sa tabi ko. Lalong lumalim ang aking pagkakasimangot. Tingnan mo ‘to, nagdadrama ako rito tapos tatawanan lang ako?

“Ang cute mo naman, Bonnie,” he patted me on the head. “Huwag kang mag-alala, sa simbahan din ang tuloy niyo.”

“T-talaga po?”

Lalong lumakas ang tawa ni Kuya Alvin. Namula tuloy ang pisngi ko sa hiya dahil parang ang tunog desperada naman ng sagot ko.

“Of course! Ano ka ba? Our whole town is betting on that. It’s one of the easiest predictions in history,” kinindatan ako nito. Anong ibig niyang sabihin?

“It’s obvious.”

“Kagaya nang kung gaano ka-obvious na may kabit si Mang Tonyo pero itinatanggi niya iyon kay Aling Nena?”

My street mate burst into a fit of laughter at the choice of comparison I used for the current subject.

Tumango ito at nakisali. “Like how obvious that Tasya would be pregnant at a young age. See? Hindi pa man siya nagdidisiotso, malapit nang maging dalawa ang anak niya. At sa magkaibang lalaki pa ‘yon, ha.”

“Or like Kuya Danny! It’s obvious he’ll be following his father’s path….to the jail.”

“Or the Ledesmas! They won the super lotto but the whole barangay predicted their downfall cause of their excessive and impulsive usage of money.”

Nagkatinginan kami bago sabay na natawa.

“Kuya, ang sama po ng ugali natin.” Pagchismisan daw ba ang mga kapit-bahay na hindi pinalad sa buhay! “Pero seryoso po, Kuya? Ganoon kaobvious na kami ni Clyde ang magkakatuluyan in the future?” Uminit ang pisngi ko sa huling tanong.

“Oo, ano ka ba! ‘Pag tama ang hula ko, ninong dapat ako ng magiging anak niyo, ha?”

Lalong akong namula. “Tinatanong ko lang po ay about sa kasal, ang advance niyo naman mag-isip, nakarating agad sa paggawa ng bata.”

“Nakakatuwa ka talagang kausap,” he chuckled. “Halika na nga, ihahatid na kita sa building niyo. May klase pa kayo ‘diba?”

Sinulyapan ko ang wrist watch. “Opo, magsisimula na ang last subject namin in ten minutes.” Tumayo na ako at hinablot ang bag. “Huwag mo na akong ihatid Kuya, kaya ko na pong bumalik mag-isa.”

“Sigurado ka? Mags-start na rin kasi ang klase ko.”

Magiliw akong tumango at kumaway sa kanya. “Thank you for keeping me company on my first ever cutting class, Kuya!”

“’Wag mo na uulitin ‘to, ha? Isusumbong na talaga kita sa Mama mo.”

“Opo, Kuya. Anong flavor ng ice candy niyo ngayon? Bibili ako mamaya.”

Tumawa ito. “Buko. Padadalhan kita mamaya kay Adonis. Mag-ingat ka pabalik sa building niyo!”

Tumango ako at muling kumaway. Nang makabalik sa classroom ay agad akong inulan ng tanong ni Clarence. Sasabihin ko sanang nasa clinic ako pero pumunta pala ang baklita roon para icheck ako.

“Oo na, nagcutting classes ako!”

“Omg! Why naman? Mabuti at walang quiz kanina. May iniwan lang na assignment si Ma’am.”

Bumuntong-hininga ako. “Nag-away kami ni Clyde-“

“Tungkol nanaman kay Arrie?” Umirap ako at nakuha niya agad ang sagot sa tanong niya.

“Pumunta siya dito kanina, hinahanap ka. Wala akong maisagot kasi akala ko magkasama kayo.”

“Don’t mind him. Hindi ko siya papansinin for one month. Hmp! Dahil sa kanya at sa bruhang ‘yon, hindi ako nakakain ng lunch kanina!”

“Sus, hindi mo rin naman mapapanindigan ‘yan. At sana kumain ka na rin ng lunch kanina noong nagcutting ka!”

“Wala akong gana!”

“Saan ka naman pumunta, aber?”

“Diyan lang, sa college department.”

“Omg?!” Mahina niya akong sinabunutan. “Mabuti at hindi ka nahuli roon. Madami bang guwapo, ha?”

Nagkibit-balikat ako. “Nahuli ako ni Kuya Alvin. Pero okay lang, hindi naman niya ako isusumbong basta ‘wag ko na daw uulitin.”

“Kainis naman ‘to, eh! Hindi man lang nagsasabi na magka-cutting edi sumama sana ako!”

“Gaga! Hindi na ‘yon mauulit. Baka sampigahin ako ni Mama ‘pag nakarating sa kanya ang ginawa ko ngayon.”

“Dapat lang, hoy! Honor student ka sa klase, sayang ‘pag natanggal ka.”

I sighed regretfully. Hindi ko alam kung bakit ko naisipan gawin iyon. That’s not an enough reason to skip classes. Hindi ko yata mapapatawad ang sarili ko ‘pag nawala sa akin ang inaalagaan kong matataas na grades dahil lang sa kaartehan ko.