KABANATA 5

Tahimik ang naging byahe nila David patungo sa mansyon ng mga Joe, paminsan-minsan sinusulyapan niya ang kaniyang amo. Seryoso lang itong naka-tingin sa labas ng bintana.

Pumasok sila sa isang malaki at malawak na ari-arian ng mga Joe, ang kabuoan ng lupa ay pag mamay-ari ng Lolo ni Adam, si Benjie Joe.

Maya-maya pa'y nakarating na sila sa isang napaka-laking mansyon, ang itsura nito'y makaluma pero napaka ganda. Ang ginamit na materyales sa buong bahay ay napaka tibay, ang mga disenyo ng kabuoan nito'y napaka pulido at halatang pawang propesyonal ang gumawa nito.

Bumaba si David sa driver seat, pinag buksan niya ng pinto ang kaniyang amo na si Adam. Mabilis na bumaba ang manipuno't gwapong lalaki sa kaniyang sasakyan, marahan niyang inayos ang kaniyang barong amerikano, maging ang kanyang kurbata'y kaniyang hinigpitan.

Humugot ng malalim na hininga si Adam bago ito tuluyang pumasok sa mansyon, naka sunod lang sa kaniyang likuran si David, dare-daretso lang itong tinungo ang sala kung saan prisentableng naka upo ang kaniyang Lolo Benjie.

"Andito na pala si Adam," pukaw atensyon ni Beatris.

Agad naman napalingon ang matandang lalaki, maging ang dalaga sa kabilang sofa'y napalingon sa gawi ni Adam, ang mga ngiti ng dalaga'y halatang nasabik ng masilayan ang gwapong mukha ni Adam.

"Hiji, andiyan ka na pala, halika rito--- maupo ka," masayang wika nito sa kaniyang apo, puno ng kasiyahan ang mukha dahil umuwi si Adam.

Ang mga ngiti ni Adam ay hindi halos maipinta, napipilitan man. Umupo pa rin siya sa tapat ng dalagang babae na kanina pa siya pinag mamasdan.

"Ano ba ang problema Lolo? Pinauwi niyo pa ako, sinabi ko naman--- madami akong inaasikasong importante sa kumpanya." Inis na turan ni Adam sa matandang lalaki.

"Ano pa ba ang mas importante kay'sa sa magiging asawa mo?" Tinumbasan ng matanda ang pagka iretable ng kaniyang apo, hindi ito nag papatalo.

"Asawa? Kalokohan! Hindi ako mag papakasal," mapanurang saad ni Adam, napatingin siya sa mag inang naka-upo sa kaniyang harapan.

"Wala kang magagawa! Kung ayaw mong magpakasal kay Sabrina, lumayas ka sa puder ko, suwail kang bata!" Galit na bulalas ni Benjie sa kaniyang apo, tumayo ang matanda senyales na tapos na ang usapan.

"Lolo! Hindi niyo pwedeng gawin ito---"

"Ano ang hindi ko pwedeng gawin? Ako ang masusunod. Hanggat nabubuhay ako, ang boses ko lang ang tanging mananaig sa pamamahay na ito!" Giit ng matanda sa kaniyang apo, tumingin si Benjie sa dalagang tahimik na nakatingin sa kanila.

"Hija, pasensya ka na ha. May katigasan talaga ang ulo ng batang iyan," malumanay nitong turan sa dalaga na tila mabilis na nawala ang galit sa mga tinig maging sa mga mata nitong kanina'y nag aalab sa galit, ngayo'y masuyong tinitignan si Sabrina.

"Ayos lang po, Mr. Joe, siguro nabigla lang din si Adam, gaya ko." Mahinhin na saad nito sa matandang lalaki.

"Hindi iyon, ayos. Hija, hindi ko pa man naipapakilala ang apo ko, pangit na imahe na agad ang iyon nakita sa kaniya." Naiiling na turan nito't umaling muli sa apo, ang mga mata'y mabilis na nag bago, ang mga masuyong tingin, ngayo'y nag aalab muli ng tingnan si Adam.

"Adam, ayan si Sabrina. Anak ni Beatris, napag kasunduan namin na ipakasal kayong dalawa," seryosong balita ni Benjie sa apo, tinignan siya ni Adam ang mga mata ng apo ay hindi niya mabasa, walang kahit na anong emosyon itong ipinakita.

"Bakit hindi kayo ang mag pakasal? Tutal kayo ang nakipag kasundo, at hindi ako." Nanunurang saad nito sa kaniyang Lolo, mabilis na naihampas ni Benjie ang kaniyang tungkod sa mga baldosa. Umalingaw-ngaw ang ingay na iyon sa kabuoan ng sala.

Namayani ang kaba sa dibdib ni Adam, masyado na niyang nagalit ang kaniyang Lolo, "Sulit kang bata ka, bakit kasi iisa lang ang anak ni Juanito, at hindi pa napalaki ng maayos!" Si Juanito ang anak ni Benjie, maaga itong namatay. Kasama ni Sofia namatay si Juanito sa isang car accident.

Nag pantig ang mga taynga ni Adam ng marinig iyon, tumayo siya, puno ng hinanakit ang mga mata. "Kung ang pag payag sa walang kwentang kasal na ito ang mag bibigay sa inyo ng katahimikan," sandaling tumigil si Adam, tiim baga niyang tinignan ang kaniyang Lolo.

"Pumapayag na ako, huwag niyo lang insultuhin ang mga taong tahimik nang namumuhay." Madiin nitong turan, mahina ngunit may galit sa mga tinig nito.

"Mabuti kung ganon," nakangiting saad ni Benjie, hindi alintana ang galit ng kaniyang apo.

"Sabrina, hija. Simula ngayon, pwede ka na ditong manirahan sa amin, ituring mo ang munting mansyon na ito na parang saiyo, papasaan pa't magiging asawa ka din ng apo ko." Maligayang saad nito sa dalaga.

"Parang mabilis po yata masyado Mr. Joe," nahihiyang saad ni Sabrina sa matanda.

Siniko siya ng kaniyang Mama, " Ano ka ba Sabrina, mas maigi na iyon. Upang masanay kayong dalawa na mag katabi sa iisang kama." Turan nito sa anak, gumuhit ang ngiti sa mukha ni Beatris.

'tagumpay! Sawakas mapapabilang na si Sabrina sa angkan ng mga Joe,' ani Beatris sa kaniyang isipan.

"Lolo Benjie, ang itawag mo sa akin. Masyado kang pormal sa Mr. Joe, apo na din kita Sabrina, huwag kang mahihiya." Nakangiting pahayag ni Benjie sa dalaga.

Tipid na ngumiti si Sabrina, tumingin siya kay Adam. "Ayos lang ba saiyo, Adam?" Malumanay na tanong niya sa lalaki.

"Wala naman akong pag pipiliin, di'ba?" Iritableng saad nito.

Umalis si Adam sa sala, dumaretso siya sa kaniyang silid. Hindi ito nag paalam, tila puno ng galit ang dibdib ang lalaki.