Prologue

Prologue

"Hey, baby..." Napalingon ako sa aking kaharap. "Are you with me? Kanina pa kasi ako nagsasalita, but then I guess you are not listening."

"H-Huh? Uhm. N-No, nakikinig ako." I said, pero ang totoo may malalim akong iniisip.

"Okay." He nods but his vision says he's not convinced. "Our food is already served. Let's eat, then?"

"S-Sure. Let's eat." I said as I forced to smile.

We silently take our foods. Alam ko nagtataka ito sa sobrang tahimik ko. Meron lang kasi akong iniisip at tinitimbang na desisyon.

_

"Tita, what happened to, Erica?" Nahahapong tanong ko nang dumating ako Hospital kung saan naroon ang aking matalik na kaibigan.

"Hikkary," Tita Erin immediately embrace me. "H-Hindi ko alam kung bakit niya ginawa ito. My daughter commit's suicide, Hikkary. I can't afford to lose my daughter. I can't afford to lose, Erica." Lumuluha pa rin ito at napapahagulhol habang kayakap ako.

"A-Ano po ba ang nangyari, Tita Erin?" Kinakabahan kong tanong rito.

"She was trying to cut her wrist..."

"Oh my God... B-Bakit niya ginawa 'yon?" Pati ako ay nanginig at naiiyak nang malaman ko ang ginawa ni Erica sa sarili nito.

_

"Babe?" Nagising ang diwa ko sa pagtawag ng kasintahan ko sa akin. "You're still not paying attention. May problema ba?" Tanong nito, this time nakakunot na ang noo nito.

"W-Wala babe," I answered then I avoid his gazed.

"Your eyes and action shows you have a problem, baby. Sabihin mo na. Ano 'yon?"

Napapakurap ako habang napapabalik-tanaw muli sa nangyari sa nakaraang araw, sa hospital.

_

Nagising ako at naaalimpungatan ng may kaunting galaw akong naramdaman sa aking tabi.

"E-Erica? Oh, dear God. You're awake. Are you okay? Wait, tatawagin ko muna ang Doc---"

"Hikk. No need. I'm okay." Mahinang untag nito, malinaw na walang lakas.

"But no--"

"Stay, please. Just get me some water. I'm thirsty."

"S-Sige..." I immediately move and handed her a glass of water. Tinulungan ko pa itong makainom ng maayos.

"I am fine now. Maliit na sugat lang naman kasi ito." Then she slowly smiled bitterly.

"Anong maliit? God, it's almost killed you. We almost lost you in a bit, Erica."

"I know that I can survive, Hikk. Look, I'm breathing."

"Erica?"

"Maliit lang ito kumpara sa nararamdaman kong sakit dito sa puso ko." Sabi nito na inilagay pa ang palad sa dibdib nito.

I frowned on what I heard. Hindi ko ito maintindihan.

"You want to know why I did this? Cut my wrist?" Tumango ako rito habang nagtataka. "You really want to know?"

Tumangong muli ako. "O-Of course, because we are best friend. More than a best friend, Erica."

Bumuntong hininga ito ng malalin saka ako tinitigan ng matagal sa aking mga mata. "It is because of... Zayden."

"S-Si, Zayden? Bakit? I-I mean bakit siya ang naging dahilan? W-Why my boyfriend?"

"It is because... I-I love him." Napaawang bigla ang aking bibig sa pinahayag nito sa akin. "I didn't have the courage to tell you about my feelings towards your boyfriend. Pero Hikk, pareho lang tayo ng taong minahal. I also love him. I'm sorry, m-mahal ko siya at h-hindi ko lang masabi sa'yo kasi nahihiya ako..."

"Erica, b-bakit siya?" Napapakurap ako rito. "M-Magpapakamatay ka nang dahil lang sa kanya?"

She heavily sighed. "Gustong gusto ko siya, Hikk. K-kami ang unang nagkakilala noon sa campus. But what you did? Inagaw mo ang atensyon niya na para sa akin. Kaya ko ito nagawa because this is the only way for me to finally tell you that I am hurting when I saw you with him. Masakit Hikkary... Masakit na masakit. Kasi 'yong taong mahal ko, may kasamang iba. M-Masakit sa akin at mas nasasaktan ako kapag nakikita ko kayong magkasama at masaya..."

_

"If you are not feeling well, ihahatid nalang kita sa bahay n'yo." He said then he held my hands in the top of the table.

"M-Maghiwalay nalang tayo."

"What?" He furiously stared at me. Kita rito na nagulat sa sinabi ko.

"I-It's over, Zayden. H-Hindi pala kita mahal. A-Ayoko pala sa'yo. Maghiwalay na tayo. Excuse me." I said then I stand up to leave him alone.

"Hikkary! Wait for me. Babe..."

I didn't listen and just continue walking away from him.

"Babe..."

Kung gaano ko binilisan ang mga lakad ko ay hindi pa rin sapat para makalayo agad ako sa kanya. He immediately hauls my arms.

"Bitawan mo ako!"

"Tell me, ano bang nangyayari sa'yo? Is it you, my girlfriend?"

"Ayoko na nga!" I hardly muttered when I didn't saw any person in that area.

"That's not you, Hikkary. Please do not make fun of me, dahil hindi iyan nakakatuwa. Hindi ka nakakatuwa. Let's go in my car at ihahatid nalang kita sa inyo."

Iniiwas ko ang kamay at sarili ko rito. "I said it's over, Zayden. Ayoko na! Ayoko na sa'yo! Naririnig mo ba ako?"

He took his deep sighed. "Stop it, Hikkary. Will you?"

Inilihis ko ang mga mata ko rito. "I can go home all alone. Umuwi kana." Sabi ko saka ito tinalikuran.

But then I hardly closed my eyes when Zayden stopped me in my arms.

"May problema ba tayo? May problema na ba tayo? May mali ba sa akin? May nalaman ka bang may babae ako? May nakita ka bang ibang babae sa akin? Tell me Hikkary, dahil wala akong maisip na dahilan kung bakit mo ako hinihiwalayan ngayon. Wala akong maisip na dahilan! Ano?"

"Yes," I swallowed hard. My tears want to fall but I just holding it back. "I-I just realized na ayaw ko na sa'yo. You're not good for me, dahil sa'yo napapabayaan ko na ang pagaaral ko. And look at this. Hindi tayo bagay na dati palang ay sinasabi ko na sa'yo." Sabi ko rito.

"I don't care if you do not belong to a rich family. Alam mo 'yan, Hikkary. And if your reason is I'm suppressing your study, okay I can adjust. Just please don't do this to me?" Nakita ko ang takot sa mga mata nito at pangungumbinsi sa akin.

"N-Nakapag desisyon na ako." Sabi ko saka umiling dito at alis ng kamay nito sa braso ko. "Ayoko na at h-hindi naman talaga kita minahal." I just said and continue walking.

"Ano 'yong namagitan sa atin? Wala lang din ba 'yon sa'yo, huh?"

I stopped as my heart dying. Mariin kong naikuyom ang aking kamao at pilit ko pa rin pinanglalabanan ang aking mga luha. Matatag ko itong nilingon.

I showed her a fake smile. "Of course, yes. Wala lang 'yon. Because every couple and lovers can do it anytime they want. Yung mga nangyari sa atin, wala lang 'yon sa akin. Dala lang yun ng kapusukan natin" I lied. Ang totoo, may halaga yung ilang beses na may nangyari sa amin. He's my first. Siya lang.

Nakita ko kung gaano nito naikuyom ang mga kamao nito at ang pag igting ng panga nito sa mga sinabi ko. "Liar!" Napalunok ako nang inilang hakbang nito ang paglapit sa akin. "Don't just being a liar, Hikkary! Ano ba ang nangyayari sa'yo? I know your purity is important to you. Alam ko iyon dahil nararamdaman kong mahal mo ako. And that's why you gave it to me!"

My heart slowly breaking inside my chest. Ngunit nagawa ko paring ngumisi rito ng peke at may pait sa aking labi.

"I just want to try it, at dahil boyfriend kita, ibinigay ko lahat sa'yo. Oh, come on Zayden, it doesn't important kung nakuha mo na ako. I just really want to experience it with you. That's all."

Mariin itong pumikit. "God, what is happening to you, Hikkary? Come on, let's go home!"

"Bitiwan mo ako! Ayoko na nga sayo! Bakit ba hindi ka nakakaintindi, huh Zayden?!" I taking back my arms with his wrist, ngunit hindi nito iyon binitiwan hanggang sa malapit na kami sa naka-park na kotse nito.

Ngunit nagmatigas parin ako. Itinulak ko ito ng mariin palayo sa akin. Lumapit ulit ito. Kahit ayaw ko ay nasampal ko ito para tigilan at tantanan na niya ako.

I hardly bit my lips nang makita ko ang pagkamanhid ng pisngi nito dahilan sa malakas na pagsampal ko sa kanyang pisngi.

"I-I hope, it helps para t-tigilan mo na ako."

He was gritting his teeth. Huminga pa ito ng malalim habang nakatingin sa akin. "How can I, kung puro malabo at puro kasinungalingan lang ang naririnig ko sa'yo? I feel it, Hikkary. Iba ang sinasabi mo sa kislap ng mga mata mo. I already know you. Kahit kalahating buwan palang tayong magkasintahan, kilala na kita! So please, stop this all, Hikkary? Will you?" Biglang nangislap ang mga mata nito habang nakatitig sa akin. "Nasasaktan ako sa pinagsasabi mo. Babe, please? Stop it, nasasaktan ako..."

"Iba ang gusto ko. Si Raven. My Ex-boyfriend. Ngayon aaminin ko na sa'yo. Sinagot lang kita para lang pagselosin ko siya. I used you over to my Ex. At yung nangyari sa atin? Wala lang talaga 'yon sa akin. Dala lang ng kapusukan natin 'yon. Maybe you are my first, pero hindi ibig sabihin noon ay mahal na agad kita! You understand that?"

"I said, stop Hikkary!" Mabalasik nitong bulyaw sa akin.

"S-Si Erica nalang. Siya, mas bagay kayo. Isa pa. H-Hindi talaga kita gusto---"

"Damnit! For God's sake, stop!"

"Then you also stop following me, Zayn!" Sabi ko habang nagdurogo ang puso ko.

"Fvck! You really want to break up with me?"

Napakagat labi ako. Nanginginig ang kalamnan ko habang tumango ng marahan dito. "Yes!"

I gasped when he heaves a deepest sighed. "Leave now, Hikkary!" Bigla akong nagulat sa paghiyaw nito ng malakas sa akin. "You leave me, now!"

Napalunok ako at unti-unting nanghina ang buong katawan ko.

Zayn... B-Baby...

"Leave!" At mas nagulat pa ako ng kalampagin nito ang kotse nito ng malakas.

Unti-unti akong tumalikod rito kasabay ng pagsilaglagan ng mga luha ko.

I run with tears. I run with my heart was hurting. I run from him with all the lies I have made. I run fast as my heart was slowly tearing apart.

God, I love him... H-Hindi naman totoo na hindi ko siya mahal e. Kasi ang totoo. Siya ang buhay ko. Siya ang mundo ko. At siya ang lahat sa akin... God, I hope he will forgive me. I hope, he will understand me. I hope, I overcome this pain...

Zayn... Baby, I'm so sorry kung nasaktan kita. I'm sorry... I love you, but I need to let you go...