—GILLIAN—KINABUKASAN, maaga akong gumising para maghanda sa pag-alis ko. Upang magpunta sa isang sikat na hotel dito sa Manila. Du'n kasi ako makikipag meet kay Mr. Anderson. Kagabi, habang kumakain kami nila mom, nabanggit n'ya na kapag hindi na fix ang problema na kinakaharap ng pamilya namin. Nasabi sa akin ni mom na pati ang personal property namin ay kukunin ng bangko. At hindi ako makakapayag na mangyari 'yun. “Mom, kayo muna ang bahala kay Tres. Just call me if there's a problem,” bilin ko kay mom. Nasa garden si Tres, kasama niya si Dad. Nagba-bonding ang maglolo. Buti na nga lang ay napakiusapan ko si Tres na iiwan ko muna siya dito saglit. “Balitaan mo ako 'nak, kung ano ang mapagkakasunduan niyo ni Mr. Anderson. Sana'y matulungan niya tayong mabayaran ang lahat ng pagkakautang natin.” Malumanay na sabi ni Mom. Ngumiti ako, bago kumindat. “Mababawi natin lahat 'mom. Ako ang bahala,” kumpyansa kong sabi. Kahit na ang totoo ay wala akong kasiguraduhan na mababawi ng
Chapter 9“Be my wife.”Napaawang ang labi ko ng paulit-ulit na rumirihistro sa isip ko ang sinabi ni Terrence Anderson. Ano bang pinagsasabi nito? Hindi naman ako nabibingi. At lalong hindi ako nahaha-lucinate!“Pwedeng paulit ng sinabi mo, Mr. Anderson?” sabi ko na lang. Nagkibit balikat naman siya at humakbang palapit sa ‘kin. Hindi ko magawang humakbang paatras dahil na ko-corner-an ako ng malaking sofa na nasa likuran ko. “Ayaw ko ng ulitin ang sinabi ko, Ms. gomez. I know you have cleared ear.” Nakangisi niyang sabi ng huminto siya sa tapat ko. Kapag humakbang pa siya ng isa tiyak na magkakadikit na ang mga suot namin.“Mr. Anderson, nakagamit ka ba ng droga para pagtripan ako?” hindi ko napigilan ang sarili ko na magtanong ng pabalang. “Nandito ako para makipag-deal sa ‘yo, pero hindi kasama dito ang pagtripan mo ‘ko.” Seryoso kong sabi habang lampas ang tingin kanya. Ang bilis kasi ng tibok ng puso ko! Ngayon na lang ulit tumibok ang puso ko na sobrang kakaiba. Inaami
-Gillian-“BAKIT mo ba ako dinala dito Mr. Anderson?” galit-galitan kong tanong nang ibaba ako ni Terrence sa tapat ng kotse niya. Paano ko nasabing kotse? Dahil nandito kami sa parking lot ng hotel. Talagang buhat-buhat niya ko na para bang isang sakong bigas kanina. “Ang ingay pala ng mapapangasawa ko? Mukhang mapapasabak ako sa araw-araw na gigising ako, simula ngayong gabi? Tama ba ko, Mrs. Anderson?” nakangising sabi nito. Halos kapusin ako ng hininga dahil sa paglabas ng hangin sa ilong ko dahil sa nangyayari sa ‘kin ngayon. Ito ba talaga ang ugali ng lalaking ito? Akala ko seryosong tao, pero hindi pala. Parang mahirap basahin ang ekspresyon ng mukha niya, pero nagkakamali ako ng hinala. “Misis ko, bakit hindi ka na nagsasalita diyan? Kaninang buhat kita, hindi ka matigil sa kakatili. Gusto mo bang buhatin pa ulit kita?” sabi niya. Kaagad naman akong umiling, bago lumayo sa kotse niya ng dalawang hakbang. “Tigilan mo ko, Mr. Anderson…”“Don’t call me, Mr. Anderson, misis
—Gillian—Napakagat labi na lamang ako ng hilahin ako ni Terrence sa hallway ng isang gusali. Pinagtitinginan kami ng mga nagtatrabaho sa gusaling ito. At halos sila ay nagbubulungan. Hindi ako sanay ng pagtitinginan. I mean iyong tingin ng mga tao kasi ay para bang nakikiusisa kung ano ang relasyon ko sa lalaking ito. “Bagong babae ni sir.”“Break na kaya sila ni Ms. Yesia?”“Mukhang new girlfriend ni sir.” “Mukha namang gold digger iyan ih.”Ilan lang ‘yan sa mga bulungan na naririnig ko mula sa mga babaeng nakakasalubong namin. Hindi naman bulong iyon dahil rinig na rinig ko.Itong lalaking humihila sa ‘kin ay parang walang naririnig. Chill lang kasi ito at diretso ang tingin sa daan. Mukhang sanay na itong pagbulungan ng kung sino-sino.Hanggang sa makapasok kami sa isang kuwarto. At sa madaling salita ito na ang office ng lalaking ito. Dahil binitawan ako nito at dumiretso siya sa swivel chair katapat ng isang mamahaling computer. Sa isa pang bakanteng upuan naman ay nakaupo
CHAPTER 12“ITO ang bahay natin. Actually 2 years na ito, pinagawa ko ito para sa ating dalawa . At para na rin sa magiging anak natin. Nagustuhan mo ba?” Tanong niya sa akin habang paakyatkami sa hagdan. Dinala niya ko sa bahay kuno namin. But infairness, maganda at maaliwalas ang paligid ng bahay. Halatang halata na inaalagaan ito ng mabuti. Sana lahat inaalagaan at pinapahalagahan. Yung ex ko kasi, binigay ko na lahat-lahat pero nakuha pa kong ipagpalit. But anyway, matagal na yun. Naka move-on na pati ako. Hindi ko lang talaga maiwasang humugot. Maganda ang bahay ng lalaking ito. May second floor lang, at ang kulay ng dingding ay mint green. Madami ding sariwang bulaklak sa flower vase. Mukhang bagong harvest. “Dito ka nakatira?” tanong ko ng huminto kami sa isang pintuan. “No. Sa condo ako nakatira. Pero dito na ‘ko titira kasi kasama na kita. Mas lalong gaganda ang bahay na ito dahil sa ‘yo.” Saad niya, napailing naman ako. May pagka sinto-sinto na nga, pilyo pa. “Nagpag
ONE week later, nandito ako ngayon sa rooftop ng pamamahay ni Terrence. Dito ko mas piniling tumambay para magmuni-muni. At para libangin na rin ang sarili ko. Super miss ko na si Tress, dalawang araw na kasi kaming hindi nagkakasama. Buti na lamang at matalino ang anak ko, dahil lahat ng paliwanag ni mom sa kanya ay naiintindihan naman niya. Ang hindi ko lang maiwasan ay ang ma-miss ang anak ko ng sobra. Kagabi lang ay na-meet ko na rin ang parents niya, pero wala du’n ang kapatid niyang si Tyron. According to their parents, next month pa ang balik ni Tyron sa Pinas. Mabait ang parents nila Terrence. Welcome na welcome talaga ako sa pamilya nila. Ipinaliwanag sa kanila ni Terrence na asawa na niya ako, at ako daw ang dinidate niya ng patago. Hindi ko ini-expect na maririnig ko iyon mula sa mismong bibig ng lalaking ‘yon. Pero nakisakay na lang ako sa pagsisinungaling niya kahit na hindi ko iyon gusto. Wala akong magagawa. Kailangan kong magpanggap, kaya iyon ang ginagawa ko ng
—GILLIAN GOMEZ—PARA bang binuhasan ako ng malamig na tubig sa aking naabutan.Ano ang nagawa kong mali, para gawin sa akin ang kasuklam suklam at nakakadiring panloloko sa ‘kin ng kaibigan ko at ng boyfriend ko? “Ven, p-paano mo nagawa sa ‘kin ito?” Garalgal ang boses kong tanong sa boyfriend kong bagong gising. Katabi niya ang kaibigan ko, habang walang saplot. Nag-s*sex sila! Nagtaksil sila sa ‘kin. Kumurap pa ng ilang beses ang boyfriend ko, habang nakatingin lang sa akin ang kaibigan ko. Parang normal lang sa kaniya ang lahat. Ni hindi ko makita sa mukha niya ang gulat o pagsisisi sa ginawa niyang kababuyan. “Babe? Bakit nandito ka? Akala ko nasa business trip ka?” sunod- sunod na tanong ni Ven.Ngumiti ako ng mapait, “ Oh? Bakit, hindi na ba ako welcome dito? Naabala ko ba kayo? At oo galing ako sa business trip. At umuwi lang ako dito ng maaga para lang ma-surprise kita. Pero ako pala ‘yung masusurpresa. Ako pala ‘yung iiyak.” Natatawa kong sambit. Akma niya akong lala
MEET MR. STRANGER/LIGHT SPG—Gillian—Napasapo ako ng noo, ng biglang umikot ang paningin ko. Hindi ko namalayan na nakarami na pala ako ng naiinom na wine. Hindi lamang simpleng wine, kundi ang pinaka matapang at nakakalasing na wine ang hiningi ko sa bartender. I want to forget everything, kahit ngayong gabi lang. Mahigit isang oras pa ang iginugol ko sa counter bago ko napagpasyahang umuwi na. Masama na ang tama ng alak sa buong sistema ko. Nakakailang hakbang pa lamang ako ng biglang may humarang sa dinadaanan ko. Bigla akong kinilabutan ng biglang haklitin ng isang lalaki ang braso ko. Bagamat nahihilo na ako ay kumuha ako ng puwersa para mabitawan ng lalaking ito ang braso ko. “H-how dare you?!” sambit ko at pilit na inaaninag ang tatlong lalaking kaharap ko. “Miss, mukhang lasing ka na ah? Gusto mo bang ihatid ka namin?” tanong sa akin ng lalaking naka cap. “ Kaso hindi ka naman ihahatid sa bahay niyo, ihahatid ka namin sa langit.” Dugtong pa nito, sabay halakhak.
ONE week later, nandito ako ngayon sa rooftop ng pamamahay ni Terrence. Dito ko mas piniling tumambay para magmuni-muni. At para libangin na rin ang sarili ko. Super miss ko na si Tress, dalawang araw na kasi kaming hindi nagkakasama. Buti na lamang at matalino ang anak ko, dahil lahat ng paliwanag ni mom sa kanya ay naiintindihan naman niya. Ang hindi ko lang maiwasan ay ang ma-miss ang anak ko ng sobra. Kagabi lang ay na-meet ko na rin ang parents niya, pero wala du’n ang kapatid niyang si Tyron. According to their parents, next month pa ang balik ni Tyron sa Pinas. Mabait ang parents nila Terrence. Welcome na welcome talaga ako sa pamilya nila. Ipinaliwanag sa kanila ni Terrence na asawa na niya ako, at ako daw ang dinidate niya ng patago. Hindi ko ini-expect na maririnig ko iyon mula sa mismong bibig ng lalaking ‘yon. Pero nakisakay na lang ako sa pagsisinungaling niya kahit na hindi ko iyon gusto. Wala akong magagawa. Kailangan kong magpanggap, kaya iyon ang ginagawa ko ng
CHAPTER 12“ITO ang bahay natin. Actually 2 years na ito, pinagawa ko ito para sa ating dalawa . At para na rin sa magiging anak natin. Nagustuhan mo ba?” Tanong niya sa akin habang paakyatkami sa hagdan. Dinala niya ko sa bahay kuno namin. But infairness, maganda at maaliwalas ang paligid ng bahay. Halatang halata na inaalagaan ito ng mabuti. Sana lahat inaalagaan at pinapahalagahan. Yung ex ko kasi, binigay ko na lahat-lahat pero nakuha pa kong ipagpalit. But anyway, matagal na yun. Naka move-on na pati ako. Hindi ko lang talaga maiwasang humugot. Maganda ang bahay ng lalaking ito. May second floor lang, at ang kulay ng dingding ay mint green. Madami ding sariwang bulaklak sa flower vase. Mukhang bagong harvest. “Dito ka nakatira?” tanong ko ng huminto kami sa isang pintuan. “No. Sa condo ako nakatira. Pero dito na ‘ko titira kasi kasama na kita. Mas lalong gaganda ang bahay na ito dahil sa ‘yo.” Saad niya, napailing naman ako. May pagka sinto-sinto na nga, pilyo pa. “Nagpag
—Gillian—Napakagat labi na lamang ako ng hilahin ako ni Terrence sa hallway ng isang gusali. Pinagtitinginan kami ng mga nagtatrabaho sa gusaling ito. At halos sila ay nagbubulungan. Hindi ako sanay ng pagtitinginan. I mean iyong tingin ng mga tao kasi ay para bang nakikiusisa kung ano ang relasyon ko sa lalaking ito. “Bagong babae ni sir.”“Break na kaya sila ni Ms. Yesia?”“Mukhang new girlfriend ni sir.” “Mukha namang gold digger iyan ih.”Ilan lang ‘yan sa mga bulungan na naririnig ko mula sa mga babaeng nakakasalubong namin. Hindi naman bulong iyon dahil rinig na rinig ko.Itong lalaking humihila sa ‘kin ay parang walang naririnig. Chill lang kasi ito at diretso ang tingin sa daan. Mukhang sanay na itong pagbulungan ng kung sino-sino.Hanggang sa makapasok kami sa isang kuwarto. At sa madaling salita ito na ang office ng lalaking ito. Dahil binitawan ako nito at dumiretso siya sa swivel chair katapat ng isang mamahaling computer. Sa isa pang bakanteng upuan naman ay nakaupo
-Gillian-“BAKIT mo ba ako dinala dito Mr. Anderson?” galit-galitan kong tanong nang ibaba ako ni Terrence sa tapat ng kotse niya. Paano ko nasabing kotse? Dahil nandito kami sa parking lot ng hotel. Talagang buhat-buhat niya ko na para bang isang sakong bigas kanina. “Ang ingay pala ng mapapangasawa ko? Mukhang mapapasabak ako sa araw-araw na gigising ako, simula ngayong gabi? Tama ba ko, Mrs. Anderson?” nakangising sabi nito. Halos kapusin ako ng hininga dahil sa paglabas ng hangin sa ilong ko dahil sa nangyayari sa ‘kin ngayon. Ito ba talaga ang ugali ng lalaking ito? Akala ko seryosong tao, pero hindi pala. Parang mahirap basahin ang ekspresyon ng mukha niya, pero nagkakamali ako ng hinala. “Misis ko, bakit hindi ka na nagsasalita diyan? Kaninang buhat kita, hindi ka matigil sa kakatili. Gusto mo bang buhatin pa ulit kita?” sabi niya. Kaagad naman akong umiling, bago lumayo sa kotse niya ng dalawang hakbang. “Tigilan mo ko, Mr. Anderson…”“Don’t call me, Mr. Anderson, misis
Chapter 9“Be my wife.”Napaawang ang labi ko ng paulit-ulit na rumirihistro sa isip ko ang sinabi ni Terrence Anderson. Ano bang pinagsasabi nito? Hindi naman ako nabibingi. At lalong hindi ako nahaha-lucinate!“Pwedeng paulit ng sinabi mo, Mr. Anderson?” sabi ko na lang. Nagkibit balikat naman siya at humakbang palapit sa ‘kin. Hindi ko magawang humakbang paatras dahil na ko-corner-an ako ng malaking sofa na nasa likuran ko. “Ayaw ko ng ulitin ang sinabi ko, Ms. gomez. I know you have cleared ear.” Nakangisi niyang sabi ng huminto siya sa tapat ko. Kapag humakbang pa siya ng isa tiyak na magkakadikit na ang mga suot namin.“Mr. Anderson, nakagamit ka ba ng droga para pagtripan ako?” hindi ko napigilan ang sarili ko na magtanong ng pabalang. “Nandito ako para makipag-deal sa ‘yo, pero hindi kasama dito ang pagtripan mo ‘ko.” Seryoso kong sabi habang lampas ang tingin kanya. Ang bilis kasi ng tibok ng puso ko! Ngayon na lang ulit tumibok ang puso ko na sobrang kakaiba. Inaami
—GILLIAN—KINABUKASAN, maaga akong gumising para maghanda sa pag-alis ko. Upang magpunta sa isang sikat na hotel dito sa Manila. Du'n kasi ako makikipag meet kay Mr. Anderson. Kagabi, habang kumakain kami nila mom, nabanggit n'ya na kapag hindi na fix ang problema na kinakaharap ng pamilya namin. Nasabi sa akin ni mom na pati ang personal property namin ay kukunin ng bangko. At hindi ako makakapayag na mangyari 'yun. “Mom, kayo muna ang bahala kay Tres. Just call me if there's a problem,” bilin ko kay mom. Nasa garden si Tres, kasama niya si Dad. Nagba-bonding ang maglolo. Buti na nga lang ay napakiusapan ko si Tres na iiwan ko muna siya dito saglit. “Balitaan mo ako 'nak, kung ano ang mapagkakasunduan niyo ni Mr. Anderson. Sana'y matulungan niya tayong mabayaran ang lahat ng pagkakautang natin.” Malumanay na sabi ni Mom. Ngumiti ako, bago kumindat. “Mababawi natin lahat 'mom. Ako ang bahala,” kumpyansa kong sabi. Kahit na ang totoo ay wala akong kasiguraduhan na mababawi ng
Five Years LaterMATAMAN kong nilibot ng paningin ko ang loob ng NAIA airport. After five years nakauwi na ulit ako sa bansang sinilangan ko. Kung noon, umalis ako sa Pilipinas ng mag-isa patungong Paris. Iba na ngayon, dahil kasama ko ang anak kong si Tres. My son is already five years old, masasabi kong napaka gwapo ng anak ko. Manang mana sa ama niyang Isang business tycoon.Wala pa sana akong balak umuwi ng Pilipinas pero ng malaman ko na na-bankrupt ang mga magulang na kinilala ko. Ay wala akong pagdadalawang isip at kaagad akong nagbook ng flight para sa aming dalawa ni Tres.Kailangan kong tulungan ang magulang ko na mabawi ang kumpanya namin sa isang mayamang negosyante. Ang sabi ni mom, makikipagtulungan daw si Mr. Anderson, na mabayaran ang lahat ng utang ng kumpanya namin. Pero may isa daw itong kondisyon, at iyon ay kailangan daw na ako ang haharap.Puno ng katanungan ang isip ko dahil sa hiling na 'yon. Bakit naisipan ni Mr. Anderson na ako ang kailangang humarap sa k
NAKATITIG ako sa kisame habang sobrang lalim ng iniisip. Ilang buwan na kaming magkakilala ni Tyron, at masasabi kong ayos naman siya. Sinabi ko rin naman na isa na akong ina, dahil buntis ako. Akala ko ay lalayuan niya ko, dahil binata siya at ang dapat na nakadikit sa kaniya ay dalaga. Wala naman akong ibig-sabihin sa ginawa kong pagtapat kay Tyron. Nagiging advance lang akong mag-isip dahil iba na ang panahon ngayon. What if magkagusto siya sa akin? Hindi naman kasi ako manhid para hindi mapansin na may gusto siya sa 'kin. At hindi rin naman ako nagkamali sa agam-agam ko na may gusto sa akin si Tyron dahil nito lang nakaraang buwan, umamin siya sa 'kin, na she really like me. Gusto n'ya akong ligawan, but I refused him. Na-a-appreciate ko ang pagiging mabait at maasikaso niya sa 'kin. Pero wala akong nararamdaman sa kaniya na mas higit pa sa kaibigan. Ang nilalaman lang talaga ng puso ko ay ang lalaking nakakuha ng pagkababae ko. Pero kahit na ni-reject ko si Tyron ay hindi
NAGTUNGO ako sa pinaka malapit na store dito sa condo ko sa Paris, para bumili ng mga prutas. Napag-isip isip ko na hindi kasalanan ng nasa sinapupunan ang katangahang ginawa ko. Biktima lang ang nasa sinapupunan ko, at hindi ko dapat inisip na ipalaglag ang sariling dugo ko. Bukod pa ro'n, ito na siguro ang nakatadhana sa 'kin. Ang magkaroon ng anak na walang amang kikilalanin. Sa tuwing iniisip ko na na-disappoint ko ang magulang ko, sobrang kirot ng dibdib ko. Pero, wala na akong magagawa. Siguro, ipagpatuloy ko na lang ang sinimulan ko, ang pagpapalago sa negosyo namin dito sa Paris. Hindi naman siguro magiging sagabal ang magiging anak ko, sa hangarin kong iyon. Nabalik ako sa ulirat ng may isang binata ang lumapit sa 'kin at inabot nito ang wallet ko. Tiningala ko ito, napakunot ako ng noo nang mapagtanto ko na akin ang wallet na hawak ng binatang 'to. “Miss, wallet mo.” Saad niya. Kaagad ko itong kinuha sa kamay ng lalaking ito at sinabing. “Salamat, hindi ko napansi