We're bound to new arc guys. To those readers nakarating dito, thank you for making it here. Sana support niyo si Juancho at Pan sa next arc na ito. (^o^)
"Gidette,"Nagulat si Gidette nang makita niya si Pan."Anong ginagawa mo dito?"Nakita niyang tumingin si Pan sa tiyan niya kaya agad niya yung tinakpan gamit ang jacket niya."Anong ginagawa mo dito?""Pasensya ka na. Nakita kasi kita, kaya nilapitan kita.""Ano bang kailangan mo sakin?" Tumingin ulit si Pan sa tiyan niya. "Yung baby mo, anak ba yan ni Logan?"Hindi sumagot si Gidette, kaya batid na agad ni Pan na oo ang sagot."Huwag mo ng sabihin ito sa kaniya dahil ayoko ng magkagulo.""Okay.. Ayaw mo talaga maniwala na wala na kami." "Tss.. Pwede ba umalis ka na? Nang-iinis ka na naman." Ngumuso si Pan. Kahit kailan talaga, maIdita si Gidette. Pero narealize niya, kung hindi rin dahil sa kaniya, baka hindi pa siya nakakabalik kay Juancho. Dahil sa walang humpay na pang-aakit ni Gidette kay Logan, kaya tuloy, nagkaroon siya ng dahilan para bumalik kay Juancho. "Mama, sino po siya?" tanong ni Zahara na nakatingin kay Gidette."Mama?" naguguluhang sabi ni Gidette."Ah nga pala
PUPUNTAHAN sana ni Julia ang asawa niya sa Gamesoft para makahingi ng tawad.May dala siyang lunch ng sa ganoon e makabawi siya pagka't ginalit niya ito kagabi.Ngunit pagdating niya ng Gamesoft, namataan niya si Sara na sumisilip sa entrance door."Stop the car." Utos niya sa driver.Bumaba siya at agad na pinuntahan si Sara."Hindi ba ikaw ang girlfriend ni Logan? Nasaan ang anak ko?"Nanlalaki ang mata ni Sara nang mamataan siya. "Hello po.. Si Logan po n-nasa b-bahay at... may problema po sa kaniya."Kumunot ang noo ni Julia. "Sa sasakyan tayo mag-usap. Hindi pwedeng makita ka ng asawa ko."Tumango si Sara. Sumama siya kay Julia at sumakay sa sasakyan."Anong sasabihin mo? Anong nangyari sa anak ko?""Hindi po siya kumakain at nag-aalala na po ako dahil tatlong buwan na rin siyang puro alak ang iniinom niya. Ayaw niya pong umuwi at malaki po ang ibinagsak ng k-katawan niya kaya po nandito ako para sabihin sa ama niya bago pa lumala ang kalagayan niya." "Bakit? Anong nangyari at um
Kinagabihan, matapos takpan ni Pan ang mga pasa sa mukha niya, saka niya tinawagan si Juancho."Ang tagal mong sinagot ang tawag," nakangusong sabi nito.Huminga ng malalim si Pan para takpan ang mga sakit na nararamdaman niya. Mahapdi pa rin ang pisngi niya at masakit pa ang anit sa buhok niya. "Sorry.. Pinatulog ko pa kasi si Zahara.""Oh.. Is she okay? Kamusta naman kayo diyan?""Ayos lang kami dito Juancho. Kayo ni Dom?"Pagbanggit niya ng Dom, sumilip si Dom sa likuran ni Juancho. "Hello Madam Baby.""What did you say?" kunot noong tanong ni Juancho.Agad naman tumakbo si Dom palayo, habang tumatawa pa."That punk!" Juancho murmured.Ngumiti si Pan. Kahit na parang aso't pusa si Juancho at Dom, batid niyang sobrang pinapahalagahan ng dalawa ang pagkakaibigan nila."By the way, si mama, tumawag siya. She said, she wanted to talk to me kapag nakabalik na ako ng Pinas. I think handa na siyang tanggapin ako." Ngumiti si Pan. "Really?""Yeah. Nagulat nga ako kanina. I thought it's im
May isang lalaking bumaba mula sa itaas ng hagdan. Nang tignan yun ni Pan, isang matikas ngunit gwapong ginoo ang nakita niya."Leila?" ani ng lalaking asawa ni Vanessa na si Jones Lowis."Hindi ba? Akala ko siya si Leila." Nakangiting saad ni Vanessa."Hindi po Leila ang pangalan ko. Ako po si Pan. Panasree Soliel D. Salvi po ang pangalan ko." Nahihiyang sabi ni Pan. Gaya ni Vanessa, nagulat rin rin si Jones."Oh. You're not Leila." Saad ni Jones. "Opo. S-Sino po pala si Leila?" "Ah... She's a friend. Anyway, Panasree, ako si Vanessa Lowis at ito ang aking husband na si Jones Lowis. Pasensya ka na sa amin kung panay Leila kami kasi kamukha mo talaga ang kakilala namin na si Leila."Ngumiti si Pan. "Ayos lang po. Saka Pan na po ang itawag niyo sa akin.""Okay Pan. Halika, simulan na natin ang photoshoot."Tumango si Pan at sumunod sa kanila.Alam ni Pan na nagbubulungan ang mag-asawa tungkol sa kaniya. Nagtataka tuloy siya kung sino itong Leila na kamukha niya.Pagdating nila sa gar
"We're here ma'am," ang sabi ni Felicity kay Leila no'ng makalanding sila sa airport."Natawagan mo na ba ang driver?""Opo. They are waiting for us.""Okay. Good. Let's go." Sabi ni Leila at bumaba na sila ng eroplano.Agad silang sinalubong ng sangkatutak na bodyguards na pinadala ng asawa niya sa kaniya."Sa bahay po ba tayo ngayon ma'am or pupuntahan pa natin si ma'am Vanessa?""Sa bahay na tayo. And just contact Vanessa. Tell her nasa Pinas na ako. Magkita nalang kami bukas para masabihan niya agad si Jasmine." "Noted ma'am."Naka-furr jacket si Leila at naka shades habang naglalakad pa exit ng airport. Yung itsura niya ay nakakakuha ng attention ng ibang mga taong nadadaanan niya.Maraming humahanga, maraming nagtataka kung sino siya.She's like a celebrity. Sumakay siya sa sasakyan na nakaabang na sa kaniya sa labas ng airport. It's been years ng huli siyang nakauwi ng Pinas. Maraming taon na rin ang nakalipas nang makita niya ang anak niya sa dati niyang asawa. Pagdating
“Anong ginagawa mo dito?” walang kahit anong bakas ng tuwa ang makikita sa mukha ni Pan nang makita niya ang ina niya.“Kamusta ka na?” tanong ni Leila.Lumapit si Bobby sa kanila at natigilan nang makita si Leila. Hindi na niya kailangang itanong kung sino ito dahil halata na sa mukha ang pagkakahawig nito kay Pan.“Pwede ba kitang makausap anak?”Kumuyom ang kamao ni Pan. May mga client sa loob kaya hindi siya pwedeng magwala. Kinuha niya ang kamay ni Leila at dinala ito sa labas ng studio.Mahina niyang itinulak si Leila kaya muntik itong matumba. “Anong ginagawa mo dito?”“Pan, galit ka pa rin ba sa akin?”Tinignan niya ng masama ang ina niya. “At ano sa tingin mo ang gagawin ko? Matutuwa sayo?”“Pan, anak, sinubukan kong hanapin ka para madala ko sa ibang bansa pero itinago ka ng lola at papa mo sa akin.”“Ay talaga ba? Hindi ba sabi mo wala kang anak? Iniwan mo kami ni papa dahil sumama ka sa isang mayamang lalaki na nakilala mo.”“Pan naman, alam mo kung ano ang ama mo.” “OO!”
Wala pang isang oras na magkasama sila ng apo niya ng sabihin ni Pan na aalis na sila.“Pero mama, it’s too early.” Reklamo ni Zahara.“Anak, hindi na tayo pwedeng magtagal. Hindi ba sabi ni papa dapat kunin na natin ang shirt na pinagawa niya?”“Okay po mama.”Tumingin si Zahara kay Leila. “Bye po lola! See you again!”Ngumiti si Leila at kumaway. Alam niyang gustong ilayo ni Pan si Zahara sa kaniya.Sumakay na ang dalawa sa sasakyan at umalis.“Hindi na po ba natin susundan ma’am?” ang tanong ni Felicity sa tabi niya.Umiling si Leila. Nakatingin lang siya sa sasakyan na ginamit ni Pan paalis.“Hindi na. Kay Jasmine tayo ngayon,” aniya.Tumango si Felicity at agad na sinenyasan ang driver ng sasakyan na maghanda na.Agad siyang sumakay sa sasakyan niya at nagtungo sa bahay ni Jasmine Debrah.Marami siyang gustong malaman tungkol sa buhay ng anak niya.Pinapanalangin niya na sana ay ibang Juancho ang tinutukoy ng anak niya kanina.“Leila!” Gulat na sabi ni Jas nang makita si Leila dah
Pag-uwi ni Pan at Zahara sa mansion, agad na sinabi ng mga katulong na nagpunta si Julia kanina.“Wala ba siyang ginawang gulo dito?” tanong niya.“Wala po ma’am. Nang malaman niyang wala kayo, umalis rin po siya agad.”“Mabuti naman. Hindi ba niya kayo pinagalitan?”Umiling ang mga katulong. “Hindi po ma’am.”“Sige, salamat.. Sige na, magpahinga na kayo. Ako na ang bahala kay Zahara.”Pagod na pagod si Pan habang paakyat ng hagdan. Karga niya si Zahara na ngayon at mahimbing ng natutulog sa bisig niya.Pagpasok nila ng kwarto, agad siyang naligo.Masiyadong mabigat ang puso niya dahil sa ina niya. Ang gusto lang sana niyang mangyari ngayon ay hindi niya ito makita pero mukhang walang plano ang ina niya na tantanan siya.Habang nasa ilalim siya ng shower, walang humpay sa pagtulo ang luha sa mga mata niya.Galit siya sa mama niya, at galit siya sa naging lalaki ng mama niya.Yung galit na tipong gusto niyang mamatay na lang ang dalawa. Presko pa sa utak niya kung anong nangyari sa papa
“Ang hirap mo ng abutin, Pan.” Malungkot na sabi ni Juancho. “Akala ko magiging okay ang lahat kung malaman mong buhay si Zahara pero mali ako, ang pag-ibig mo pala para sa akin ang namatay.”Tumingin si Pan sa kaniya, ang mata ay puno ng sakit at puot. “You made me like this.”“And I’m sorry…” halos magcrack ang boses ni Juancho. “I’m sorry for making you like that. I’m sorry at wala ako nong pinakakailangan mo ‘ko.”Nakagat ni Pan ang labi niya. Naiinis siya na kung kausapin siya ni Juancho ay parang ini-invalidate nito ang mga pinagdaanan niya noon.“Do you wish for me to be dead during operation?”Nanlaki ang mata ni Pan. “I didn’t say that.”“Pero iyon ang pinapakita mo sa akin. Iyon ang nararamdaman ko. Na para bang inaasahan mo na mamamatay ako doon. Kung magsalita ka nga ay para bang wala ka ring pakialam kung mamatay ako doon.”Tinuro ni Pan ang pinto. “Umalis ka na.” Dahil hindi niya na kaya marinig ang anupamang sasabihin ni Juancho sa kaniya.“Kailan mo ‘ko balak harapin P
Malalim ang buntong hininga ni Pan matapos niyang makita si Juancho na karga karga ang anak nila na nakatulog na matapos ang pag-iyak."Hindi mo sana nilapitan ng sa ganoon e magtanda."Nag-alala ang mukha ni Zahara sa likuran. Natatakot siyang mag-away ang mga magulang niya. "I'm sorry. Hindi ko kayang makita na umiiyak ang anak natin.""Then paano mo ihahandle ang nangyari kanina? Nakita mo anong ginawa niya kay Zahara. Huwag mong sabihin ayos lang sa'yo yung ginawa niya?"Alam ni Juancho ang ibig iparating ni Pan. He didn't argue. Instead, nagsorry na lang siya. "I'm sorry.. Tatandaan ko ang lahat ng sinabi mo."Tumingin si Pan kay Dahlia at pagkatapos ay inayos niya ang buhok nito na nasa mukha."Ipasok mo siya sa kwarto niya."Naglakad na siya at sumunod naman sa kaniya si Juancho. Bahagyang hinawakan ni Zahara ang papa niya at nagthumbs up dito. Masaya siya ngayon na kahit papaano nagkakausap na ang mama at papa niya na walang sigawan.Matapos ihiga ni Juancho si Dahlia, si Pa
Nagdadalamhati ang lahat sa pagkawala ni lola Susana. Ang bawat patak ng luha ay katumbas ng libo-libong sakit na nasa puso ng bawat isa sa kanila.Lalo na si Pan na lola Susana na niya ang halos nagpalaki sa kaniya.Yakap yakap ngayon ni Zahara ang papa Juancho niya habang si Pan e yakap si Dahlia.Masiyadong magulo ang isipan niya dahil iniisip niya rin si Lou. Dahil sa biglaang pagkawala ni lola Susana, hindi sila agad nakapunta kay Lou.She sent her men at sinabi ni Marie ang lokasyon, pero wala na doon sa bahay na tinutukoy ni Marie si Lorciano, si Lou, Julia at mga tauhan nito.Nang matapos ang libing, agad na pinuntahan ni Leila si Pan. Kasama niya si Wil na ngayon ay natutulog na habang buhat niya.“Uuwi ka ba ngayon?”“Aalis na kami ni Marie mamaya, ma. May lead na daw kung nasaan si Lorciano.” Masiyado ng maraming oras ang nasayang nila.Hindi batid ni Pan kung may aabutan pa ba sila. Pero nananalangin siya na sana oo at gusto niya talagang mailigtas si Lou, alang-alang kay
“Good morning…”Nagmulat nang mata si Zahara at nakita niya si Pan malapit sa pinto, may dalang pagkain.Agad siyang napatingin sa orasan at nakita niyang tanghali na siya nagising. Napuno pa kasi sila ng iyakan kagabi.At matapos pa non e nagkwentuhan pa sila kaya hindi sila nakatulog agad.“Mama, hindi po ba kayo natatakot sa mukha ko? Sobrang panget ko po kapag bagong gising.” Nahihiya na sabi niya.Mahirap sa kaniya tanggapin at aminin na maganda siya kung ang salitang panget naman ang naririnig niya sa mga kaklase niya.“Zahara, huwag mong sabihin yan anak.” Seryosong sabi ni Pan. Nagmamadali siyang lumapit kay Zahara at nilagay ang tray ng pagkain sa gilid ng mesa.“You are beautiful kaya huwag mong sabihin na panget ka dahil si mama ang nasasaktan.”“But it’s true mama.” Mahinang sabi ni Zahara.Naging seryoso ang mukha ni Pan. “Marami ng pera si mama anak. Kapag pwede na, maibabalik natin ang mukha mo kung iyon ang nais mo.”Sinabi na iyon ng papa niya. But she’s too young to
KAHIT NA AYOS NA SI PAN AT ZAHARA, hindi ibig sabihin no’n e maayos na rin sila ni Juancho.The wall is still there, pero hindi na ganoon kahabog gaya noon. Halo ang emotion na nararamdaman ngayon ni Pan ngayon. Masaya at malungkot siya lalo pa’t kamatayan ito ni lola Susana at araw rin ito kung saan e nalaman niya na buhay pa pala ang anak niya.Maraming gusto malaman si Pan tungkol sa anak niya, pero hindi niya makausap si Zahara ngayon dahil mahimbing na itong natutulog sa bisig niya.Si Logan naman e nasa harapan lang niya, nakaupo at hindi rin niya makausap dahil tahimik lang ito.Naputol ang katahimikan nila nang pumasok si Juancho sa kwarto kung nasaan sila. Agad siyang napatingin kay Pan na ngayon e pagod na nakatingin sa kaniya.“Iuuwi ko ang anak ko sa bahay ko.” Sabi ni Pan. Hindi na siya papayag na malayo ang anak niya sa kaniya. Agad naman na nagulat si Logan, ganoon rin si Juancho.“Pan, can we talk?” si Logan ang nagsalita, kinakabahan. “We didn’t intend to hide her a
Para nang mahihilo si Pan habang hinahanap ng mga mata niya si Zahara.Hindi niya ito mahagilap, hindi niya ito makita. Kinakabahan siya na baka sangkot ang anak niya sa isang aksidente na nangyayari sa harapan.“I’m sorry… nasaan ka Zahara? Mama is sorry… Please, magpakita ka na.” Paulit-ulit na nasabi niya sa kaniyang sarili.Napatakip siya ng kaniyang bibig at halos manginig habang sumisilip sa harapan.Ang lakas ng tibok ng puso niya.Natatakot siyang makita kung sino man yung tao na naaksidente.Pagsilip niya sa harapan, labis siyang napasinghap nang makita kung sino iyon.‘It’s not my daughter.’ Aniya at nakahinga ng maluwag na hindi si Zahara ang duguan na nakahandusay sa lupa.Nilibot pa niya ang kaniyang paningin at saka niya nakita si Zahara, nakaupo sa harapan ng taong nasagasaan.Nanginginig ito sa takot at halos hindi alam anong gagawin.“ZAHARA!” Pagtawag niya.Napatingin si Zahara sa kaniya.Ang takot sa mukha nito e napalitan ng pagkabigla. Unti-unting nanlaki ang mata
“Mama, ako po ito…. si Zahara.”Umiiyak si Zahara.Labis labis ang luhang tumutulo mula sa dalawang mata niya habang nakatingin sa nanlilisik na mata ni Pan.‘Why? Bakit galit si mama?’ nagtatakang tanong niya sa sarili niya.Nanlaki ang mata niya nang dinuro niya ito. “Tumahimik ka.”Lumakas ang hagolgol niya. Umiling siya at agad na tumakbo palapit sa mama niya.“Mama, ako po ito… Ako po si Zahara mama..” Hinawakan niya si Pan pero lumayo si Pan sa kaniya. Bagkos, sinamaan nito ng tingin si Juancho at Logan na nasa likuran niya.“Is this your plan? To use this girl para lokohin ako? Sa tingin niyo ba maloloko niyo ko?”Napatigil sandali si Zahara sa narinig.“PAN! MAG-INGAT KA SA PANANALITA MO!” Galit na sabi ni Logan at lumapit kay Zahara na ngayon ay hindi na alam anong gagawin.“Dahil ginagago niyo ko lahat. Anong nakain niyo ni Juancho para gamitin itong babaeng ito at magkunwari na siya si Zahara?”Nag-aalala na si Zahara. Halos lumuhod na siya para paniwalaan siya ng mama niya
Agad sumugod sina Pan sa hospital kasama niya si Leila at dalawang mga anak niya na sina Dahlia at Wil.Kasama rin niya si Marie.Pagdating nila doon, ang umiiyak na si Juancho at Logan ang nakita niya.At sa tabi, naroon si Symon katabi ni Zahara na nakilala niya bilang Zara.Napahinto sandali si Pan bago siya bumaling kay lola Susana.“Ma…” agad lumapit si Leila kay lola Susana at niyakap niya ito agad.Si Pan ang sumunod na agad umiyak habang niyayakap ngayon si lola Susana.Ang dalawang bata sa tabi e agad na yumakap kay Marie dahil wala naman silang kilala doon bukod sa mama at lola nilang nakayakap kay lola Susana.Napansin sila ng mga kalalakihan sa loob.Si Logan, agad nanlaki ang mata niya nang mapatingin siya kay Wil.Si Juancho naman, natuon ang mata niya kay Dahlia.Marahil totoo ang lukso ng dugo dahil kahit wala pa mang kumpirmasyon kung sino ang mga anak nila sa dalawa ay alam na nila kung sino.Agad na lumapit si Juancho kay Dahlia pero mas mabilis si Wil na humarang a
“Kuya, bakit busy si mama?” ang tanong ni Dahlia kay Wil matapos niyang makita ang mama niya na nakikipag-coordinate sa mga bodyguards ilang araw na ang nakararaan.Halos hindi na rin nila ito lubusang nakakasama dahil lagi itong wala.Mga maid lang ang kasama nila lagi at nagpapakain sa kanila.Wala sila sa condo ngayon, nasa isang bahay sila na pagmamay-ari ni Pan.At mas dumami pa ang bodyguards nila ngayon kumpara noong mga naunang araw na nakauwi sila.“I don’t know Dahlia,” sabi ni Wil.“Kuya, I’m bored here.”“Gusto mo bang magplay tayo sa labas?”“Yes please…”Kinuha ni Wil ang laruan ni Dahlia at laruan niya saka pumuslit sila sa labas.Lumabas sila ng bahay, ligtas pa rin naman dahil halos pinapalibutan ang buong mansion ng security.Habang naglalaro sila, biglang napatingin si Marie sa dalawang bata.Inimbitahan siya ni Pan sa bahay niya dahil gusto nilang malaman ang details ng lugar ni Lorciano sa China.They need Marie para sa impormasyon na kailangan nila.Kanina pa siya