Reveal na ang secret!!!
YAKAP YAKAP NI PAN si Zahara habang nakatingin sila sa katawan ni Aaron na ngayon ay tinatabunan na ng tela.Nawalan si Aaron ng hininga habang yakap-yakap si Zahara.“Ms. Pan,” napatingin si Pan sa tumawag sa kaniya.“Ako si Gael, ang assistant ni sir Aaron.”Gaya niya, namamaga rin ang mata ni Gael. “Maraming hinabilin sa akin si sir Aaron tungkol sa inyo. Sabi niya huwag ko raw pabayaan ang anak niya at ikaw.”Ngumiti si Pan. “Bakit pati ako? Si Zahara lang naman ang kailangan niyang alalahanin.”“Maniwala po kayo Ms. Pan, pinapahalagahan po kayo ni sir dahil tumatanaw siya sa inyo ng utang na loob.”“Hindi pa rin ako makapaniwala na may taong kagaya niya. Hindi ko alam kung tanga ba siya o mabait lang talaga.” “Ganoon nga po talaga si sir, Ms. Pan. Kalahating mabait, kalahating tanga. Pero kahit na ganoon siya, malaki ang respeto ko sa kaniya.”Pinunasan ni Pan ang luha sa mata niya at tumingin kay Zahara na nakatulog na dahil sa walang humpay na pag-iyak.“Ms. Pan, marami pong a
“Anong nangyari?” kunot noong tanong ni Symon matapos dalhin ni Dom at Ark si Juancho sa bahay niya.“N-Nag-away po sila ni Pan, t-tito.”“I-Is it because of me?” medyo kinakabahan na sabi ni Symon. Hindi pa niya alam ang lahat.Umiling si Dom. “N-Nalaman po ni Juancho na iba p-pala ang ama ni Zahara.”Kumunot ang noo ni Symon. “What do you mean?” Agad na ipinaliwanag ni Ark ang lahat ng nangyari doon sa bar. At halos hindi mailarawan ang itsura ni Symon pagkatapos.Mahal niya si Zahara and knowing na wala siyang bakas ng dugo sa bata, parang nablanko ang utak niya.Bigla niyang naalala ang pangalan ni Pan sa waiting list na gustong magpa-appoint sa kaniya.Biglang nag-align lahat at ngayon, pati siya ay galit na galit na.Dahil nauunawaan na niya lahat….“Kung ganoon, niloko niya ang anak ko. Pinaako niya kay Juancho si Zahara para mapalapit sa akin. Grabe, hindi ako makapaniwala na napaikot kami ng babaeng yun!” Nanggigil na sabi ni Symon.Agad na nagring ang phone niya at nakita ni
Matapos ang ilang araw, nakauwi si Leila ng bansa at agad na dumiretso kay Pan.Pagpasok niya sa bahay ni lola Susana, nakita niyang karga karga ni Pan si Zahara.“Anong nangyari sa apo ko?” “B-Bakit nandito kayo?” gulat na tanong ni Pan.“May pinagdadaanan ang anak ko. Ayoko ng maulit yung nangyari noon na wala ako no'ng kailangan mo.”Nagulat si Pan sa narinig. Tumingin siya kay Zahara na may lagnat.Mula ng pumunta si Symon sa kanila, nagkakasakit na muli si Zahara.Alam niyang dahil iyon sa labis na kalungkutan na ang papa at lolo na kinilala nito ay pinagtatabuyan na siya.“L-Lolo…” Ang paulit-ulit na pagbanggit ni Zahara.Nag-alala si Pan. Ilang araw ng hinahanap ng anak niya si Symon at Juancho, at wala siyang maisagot dito.Mula doon sa bar, hindi na sila nagkita pa ni Juancho muli.“Anak, hinahanap ni Zahara si Symon. Papuntahin natin siya dito. Kawawa ang bata.”“Papuntahin?” si lola Susana ang sumagot. “Alam mo ba kung paano pinagtabuyan ng asawa mo si Zahara?”Nagulat si L
(8 months ago)Matapos malaman ni Gidette na buntis siya, sobrang saya niya no’ng araw na yun. Wala siyang ibang ginusto kun’di ang mapasakaniya si Logan.She’s rejoicing at halos tumalon pa siya sa tuwa dahil positive ang resulta ng pregnancy test. “Ano ka ngayon, Pan! Akin na si Logan!” Aniya.Pero ang kasiyahang iyon ay agad na napawi nang marinig niya na gustong ipakasal ni Lorciano si Logan kay Lara—ang kapatid ni Ark.“No. Hindi pwede. Magkaka-baby na kami ni Logan. Dapat ako ang maging asawa niya.” Ang sabi niya sa sarili niya.Agad siyang umalis sa bahay nila para puntahan si Lorciano sa kumpanya nito. She’s desperate para maikasal siya kay Logan.Kaya gagamitin niya ang anak niya para mapapayag si Lorciano sa gusto niya.Pagdating niya sa Gamesoft, tuloy tuloy siyang nagtungo sa office ni Lorciano at nagulat siya nang pagpasok niya doon ay naabutan niyang may ginagalaw itong babae sa table nito.Iyong babae ay umiiyak habang may takip ang bibig na panyo, nakatingin ito sa kani
Walang humpay na pang aalipusta at pang-aabuso ang sinapit ni Gidette sa kamay ni Lorciano no’ng gabing iyon.Umiiyak ang anak niya sa sofa habang ginagamit ni Lorciano ang katawan niya.Binaboy siya ng husto nito mula pa no’ng pumayag siyang magpagalaw huwag lang nitong saktan ang anak niya.Nang makatulog si Lorciano dahil sa kapaguran, sinikap ni Gidette na tumayo.Nilapitan niya ang anak niya at kinuha ito sa sofa.“Wil, tahan na anak… Nandito lang si mama.” Sabi ni Gidette. Agad niyang pinadede ang anak niya sa dibdib niya matapos nitong punasan lalo’t nilawayan ito ng animal na si Lorciano.“Mama will protect you.. P-Pangako yan ni m-mama sayo.” Bulong niya.Nang natulog na ulit si Wil, ang anak ni Gidette at Logan, dahan-dahang nilagay ni Gidette ang anak niya pabalik sa sofa.At pagkatapos ay naghanap siya ng kahit na anong bagay na pwede niyang magamit para mapatay si Lorciano.Wala siyang nakita sa kwarto na kahit ano maliban hairpin niyang tinanggal ni Lorciano at lampshade.
“Nasaan ang gamot, anak?” tanong ni Leila dahil umuwi si Pan na walang dala. Tapos halos tatlong oras din itong nawala na ikinataka niya.“Sarado na lahat ng tindahan, ma.” Sabi ni Pan at agad na dumiretso ng kwarto nila ni Zahara.“Mataas pa ba ang lagnat ni Zahara?” tanong niya bago niya isara ng tuluyan ang pinto.“Hindi na. Bumaba na ang lagnat niya.” Sagot ni Leila habang nakakunot ang noo pagka’t may napansin siyang dugo sa damit ni Pan.“Anak, anong nangyari?” tanong niya.“W-Wala naman. Sige, magpapahinga na ako. B-Bukas na lang ako bibili ng gamot ni Zahara.” Sabi ni Pan at agad na sinirado ang pinto.Hindi pa rin humuhupa ang kaba niya. Agad siyang naghubad ng damit at nagsimulang tumulo ang luha sa mga mata niya.Hindi niya alam kung guni-guni lang ba yung kanina o hindi. Kung hindi lang niya nakita ang dugo sa katawan niya ay baka isipin niyang nanaginip lang siya ng gising.O di kaya ay stress lang siya sa nangyayari sa kanila ni Juancho.Pero hindi, dahil yung dugong nasa
Umuwi si Pan ng namumutla. Hindi na nga niya pinansin ang mga taong nag-aalala sa kaniya at nagtatanong kung anong nangyari. Basta na lang siyang pumasok ng kwarto niya.Nagkatinginan si lola Susana at Leila at sabay na napatayo. Nagmamadali silang sumunod sa kwarto ni Pan.“Pan, apo!” Si Lola Susana ang kumatok sa pinto pero hindi sumasagot si Pan.“Ako ma,” sabi ni Leila at pinalitan si lola Susana sa pagtawag niya kay Pan.“Anak, anong nangyari? Saan ka galing? Bakit namumutla ka?” nag-aalalang tanong niya.“Gusto kong mapag-isa. Ayos lang ako.” Sigaw ni Pan pabalik.Nagkatinginan si Leila at lola Susana at kapwa sa mukha nila makikita na nag-aalala sila ng husto kay Pan.Dumaan na ang dalawang araw pero nasa kwarto pa rin si Pan. Nagkukulong at hindi lumalabas kaya binalikan na siya ni Leila. Determinadong palalabasin ito kahit na ito pa ang umayaw. “Pan, anak! Buksan mo itong pinto! Mag-uusap tayo!” Sigaw ni Leila.Pero walang sagot..., “Hindi ka kumakain. Ano bang nangyayari sa
“PAAAAAN!”“Bobby, tulong!!!!” Sigaw ni Pan na umiiyak na ngayon. “Shit!” Napamura si Lorciano at sinampal si Pan bago umalis at pumasok ng sasakyan niya lalo pa’t hindi lang si Bobby ang papunta sa gawi nila kun’di kasama pa iyong taxi driver at ibang tao.Kanina, nang mawala si Pan sa likuran ni Bobby, kinutuban na si Bobby na baka ay may nangyari sa kaibigan niya.Kaya bago pa umalis ang taxi driver, nagpatulong muna siya na hanapin si Pan at saktong narinig niya ang sigaw nito.“PAAAAAN!” Agad sinaklolohan ni Bobby si Pan na nakaupo na ngayon sa lupa habang yung ibang mga kasama niya ay pinilit habulin si Lorciano.“Pan, si Lorciano iyon diba?”Tumayo si Pan. Pulang pula ang kaniyang mukha. Si Bobby naman ay hindi na alam anong gagawin dahil bagama’t may luha sa mata ni Pan, kita rin niya na natulala na lang ito.“Pan,” niyogyog niya ito pero nahimatay si Pan.“Diyos ko PAAAAAN! TULONG!!!” Sigaw ni Bobby.Yung ibang taong nakarinig sa kaniya ay agad na nagsidatingan at binuhat si
“Ang hirap mo ng abutin, Pan.” Malungkot na sabi ni Juancho. “Akala ko magiging okay ang lahat kung malaman mong buhay si Zahara pero mali ako, ang pag-ibig mo pala para sa akin ang namatay.”Tumingin si Pan sa kaniya, ang mata ay puno ng sakit at puot. “You made me like this.”“And I’m sorry…” halos magcrack ang boses ni Juancho. “I’m sorry for making you like that. I’m sorry at wala ako nong pinakakailangan mo ‘ko.”Nakagat ni Pan ang labi niya. Naiinis siya na kung kausapin siya ni Juancho ay parang ini-invalidate nito ang mga pinagdaanan niya noon.“Do you wish for me to be dead during operation?”Nanlaki ang mata ni Pan. “I didn’t say that.”“Pero iyon ang pinapakita mo sa akin. Iyon ang nararamdaman ko. Na para bang inaasahan mo na mamamatay ako doon. Kung magsalita ka nga ay para bang wala ka ring pakialam kung mamatay ako doon.”Tinuro ni Pan ang pinto. “Umalis ka na.” Dahil hindi niya na kaya marinig ang anupamang sasabihin ni Juancho sa kaniya.“Kailan mo ‘ko balak harapin P
Malalim ang buntong hininga ni Pan matapos niyang makita si Juancho na karga karga ang anak nila na nakatulog na matapos ang pag-iyak."Hindi mo sana nilapitan ng sa ganoon e magtanda."Nag-alala ang mukha ni Zahara sa likuran. Natatakot siyang mag-away ang mga magulang niya. "I'm sorry. Hindi ko kayang makita na umiiyak ang anak natin.""Then paano mo ihahandle ang nangyari kanina? Nakita mo anong ginawa niya kay Zahara. Huwag mong sabihin ayos lang sa'yo yung ginawa niya?"Alam ni Juancho ang ibig iparating ni Pan. He didn't argue. Instead, nagsorry na lang siya. "I'm sorry.. Tatandaan ko ang lahat ng sinabi mo."Tumingin si Pan kay Dahlia at pagkatapos ay inayos niya ang buhok nito na nasa mukha."Ipasok mo siya sa kwarto niya."Naglakad na siya at sumunod naman sa kaniya si Juancho. Bahagyang hinawakan ni Zahara ang papa niya at nagthumbs up dito. Masaya siya ngayon na kahit papaano nagkakausap na ang mama at papa niya na walang sigawan.Matapos ihiga ni Juancho si Dahlia, si Pa
Nagdadalamhati ang lahat sa pagkawala ni lola Susana. Ang bawat patak ng luha ay katumbas ng libo-libong sakit na nasa puso ng bawat isa sa kanila.Lalo na si Pan na lola Susana na niya ang halos nagpalaki sa kaniya.Yakap yakap ngayon ni Zahara ang papa Juancho niya habang si Pan e yakap si Dahlia.Masiyadong magulo ang isipan niya dahil iniisip niya rin si Lou. Dahil sa biglaang pagkawala ni lola Susana, hindi sila agad nakapunta kay Lou.She sent her men at sinabi ni Marie ang lokasyon, pero wala na doon sa bahay na tinutukoy ni Marie si Lorciano, si Lou, Julia at mga tauhan nito.Nang matapos ang libing, agad na pinuntahan ni Leila si Pan. Kasama niya si Wil na ngayon ay natutulog na habang buhat niya.“Uuwi ka ba ngayon?”“Aalis na kami ni Marie mamaya, ma. May lead na daw kung nasaan si Lorciano.” Masiyado ng maraming oras ang nasayang nila.Hindi batid ni Pan kung may aabutan pa ba sila. Pero nananalangin siya na sana oo at gusto niya talagang mailigtas si Lou, alang-alang kay
“Good morning…”Nagmulat nang mata si Zahara at nakita niya si Pan malapit sa pinto, may dalang pagkain.Agad siyang napatingin sa orasan at nakita niyang tanghali na siya nagising. Napuno pa kasi sila ng iyakan kagabi.At matapos pa non e nagkwentuhan pa sila kaya hindi sila nakatulog agad.“Mama, hindi po ba kayo natatakot sa mukha ko? Sobrang panget ko po kapag bagong gising.” Nahihiya na sabi niya.Mahirap sa kaniya tanggapin at aminin na maganda siya kung ang salitang panget naman ang naririnig niya sa mga kaklase niya.“Zahara, huwag mong sabihin yan anak.” Seryosong sabi ni Pan. Nagmamadali siyang lumapit kay Zahara at nilagay ang tray ng pagkain sa gilid ng mesa.“You are beautiful kaya huwag mong sabihin na panget ka dahil si mama ang nasasaktan.”“But it’s true mama.” Mahinang sabi ni Zahara.Naging seryoso ang mukha ni Pan. “Marami ng pera si mama anak. Kapag pwede na, maibabalik natin ang mukha mo kung iyon ang nais mo.”Sinabi na iyon ng papa niya. But she’s too young to
KAHIT NA AYOS NA SI PAN AT ZAHARA, hindi ibig sabihin no’n e maayos na rin sila ni Juancho.The wall is still there, pero hindi na ganoon kahabog gaya noon. Halo ang emotion na nararamdaman ngayon ni Pan ngayon. Masaya at malungkot siya lalo pa’t kamatayan ito ni lola Susana at araw rin ito kung saan e nalaman niya na buhay pa pala ang anak niya.Maraming gusto malaman si Pan tungkol sa anak niya, pero hindi niya makausap si Zahara ngayon dahil mahimbing na itong natutulog sa bisig niya.Si Logan naman e nasa harapan lang niya, nakaupo at hindi rin niya makausap dahil tahimik lang ito.Naputol ang katahimikan nila nang pumasok si Juancho sa kwarto kung nasaan sila. Agad siyang napatingin kay Pan na ngayon e pagod na nakatingin sa kaniya.“Iuuwi ko ang anak ko sa bahay ko.” Sabi ni Pan. Hindi na siya papayag na malayo ang anak niya sa kaniya. Agad naman na nagulat si Logan, ganoon rin si Juancho.“Pan, can we talk?” si Logan ang nagsalita, kinakabahan. “We didn’t intend to hide her a
Para nang mahihilo si Pan habang hinahanap ng mga mata niya si Zahara.Hindi niya ito mahagilap, hindi niya ito makita. Kinakabahan siya na baka sangkot ang anak niya sa isang aksidente na nangyayari sa harapan.“I’m sorry… nasaan ka Zahara? Mama is sorry… Please, magpakita ka na.” Paulit-ulit na nasabi niya sa kaniyang sarili.Napatakip siya ng kaniyang bibig at halos manginig habang sumisilip sa harapan.Ang lakas ng tibok ng puso niya.Natatakot siyang makita kung sino man yung tao na naaksidente.Pagsilip niya sa harapan, labis siyang napasinghap nang makita kung sino iyon.‘It’s not my daughter.’ Aniya at nakahinga ng maluwag na hindi si Zahara ang duguan na nakahandusay sa lupa.Nilibot pa niya ang kaniyang paningin at saka niya nakita si Zahara, nakaupo sa harapan ng taong nasagasaan.Nanginginig ito sa takot at halos hindi alam anong gagawin.“ZAHARA!” Pagtawag niya.Napatingin si Zahara sa kaniya.Ang takot sa mukha nito e napalitan ng pagkabigla. Unti-unting nanlaki ang mata
“Mama, ako po ito…. si Zahara.”Umiiyak si Zahara.Labis labis ang luhang tumutulo mula sa dalawang mata niya habang nakatingin sa nanlilisik na mata ni Pan.‘Why? Bakit galit si mama?’ nagtatakang tanong niya sa sarili niya.Nanlaki ang mata niya nang dinuro niya ito. “Tumahimik ka.”Lumakas ang hagolgol niya. Umiling siya at agad na tumakbo palapit sa mama niya.“Mama, ako po ito… Ako po si Zahara mama..” Hinawakan niya si Pan pero lumayo si Pan sa kaniya. Bagkos, sinamaan nito ng tingin si Juancho at Logan na nasa likuran niya.“Is this your plan? To use this girl para lokohin ako? Sa tingin niyo ba maloloko niyo ko?”Napatigil sandali si Zahara sa narinig.“PAN! MAG-INGAT KA SA PANANALITA MO!” Galit na sabi ni Logan at lumapit kay Zahara na ngayon ay hindi na alam anong gagawin.“Dahil ginagago niyo ko lahat. Anong nakain niyo ni Juancho para gamitin itong babaeng ito at magkunwari na siya si Zahara?”Nag-aalala na si Zahara. Halos lumuhod na siya para paniwalaan siya ng mama niya
Agad sumugod sina Pan sa hospital kasama niya si Leila at dalawang mga anak niya na sina Dahlia at Wil.Kasama rin niya si Marie.Pagdating nila doon, ang umiiyak na si Juancho at Logan ang nakita niya.At sa tabi, naroon si Symon katabi ni Zahara na nakilala niya bilang Zara.Napahinto sandali si Pan bago siya bumaling kay lola Susana.“Ma…” agad lumapit si Leila kay lola Susana at niyakap niya ito agad.Si Pan ang sumunod na agad umiyak habang niyayakap ngayon si lola Susana.Ang dalawang bata sa tabi e agad na yumakap kay Marie dahil wala naman silang kilala doon bukod sa mama at lola nilang nakayakap kay lola Susana.Napansin sila ng mga kalalakihan sa loob.Si Logan, agad nanlaki ang mata niya nang mapatingin siya kay Wil.Si Juancho naman, natuon ang mata niya kay Dahlia.Marahil totoo ang lukso ng dugo dahil kahit wala pa mang kumpirmasyon kung sino ang mga anak nila sa dalawa ay alam na nila kung sino.Agad na lumapit si Juancho kay Dahlia pero mas mabilis si Wil na humarang a
“Kuya, bakit busy si mama?” ang tanong ni Dahlia kay Wil matapos niyang makita ang mama niya na nakikipag-coordinate sa mga bodyguards ilang araw na ang nakararaan.Halos hindi na rin nila ito lubusang nakakasama dahil lagi itong wala.Mga maid lang ang kasama nila lagi at nagpapakain sa kanila.Wala sila sa condo ngayon, nasa isang bahay sila na pagmamay-ari ni Pan.At mas dumami pa ang bodyguards nila ngayon kumpara noong mga naunang araw na nakauwi sila.“I don’t know Dahlia,” sabi ni Wil.“Kuya, I’m bored here.”“Gusto mo bang magplay tayo sa labas?”“Yes please…”Kinuha ni Wil ang laruan ni Dahlia at laruan niya saka pumuslit sila sa labas.Lumabas sila ng bahay, ligtas pa rin naman dahil halos pinapalibutan ang buong mansion ng security.Habang naglalaro sila, biglang napatingin si Marie sa dalawang bata.Inimbitahan siya ni Pan sa bahay niya dahil gusto nilang malaman ang details ng lugar ni Lorciano sa China.They need Marie para sa impormasyon na kailangan nila.Kanina pa siya